YALOVA ÜNİVERSİTESİ

Üniversite yönetimine yönelik adalet ve eşitlik algısı oldukça zayıftır. Yorumlarda en sık tekrarlanan tema, İslami İlimler Fakültesi'ne bariz bir şekilde pozitif ayrımcılık yapıldığı iddiasıdır. Bu fakülteye sağlanan burslar, barınma imkanları ve diğer ayrıcalıklar, diğer fakülte öğrencileri tarafından tepkiyle karşılanmaktadır. Özellikle Erasmus öğrencilerinin maddi mağduriyet yaşarken İlahiyat öğrencilerine sunulan imkanlar, bu algıyı güçlendirmektedir. Yüksek lisans mülakatlarında yaşanan keyfi tutumlar ve liyakatsiz atama iddiaları da üniversitedeki adalet mekanizmasına olan güvensizliği pekiştiren diğer önemli unsurlardır.

Akademik kadro ve eğitim kalitesi, üniversitenin en çok tartışılan ve en çelişkili yorumlara sahip alanıdır. Bir yanda, özellikle Bilgisayar Mühendisliği ve Psikoloji gibi bölümlerdeki akademisyenlerin yetkin, ilgili ve kolay ulaşılabilir olduğu yönünde olumlu görüşler bulunmaktadır. Bazı öğrenciler, idealist ve çabalayan hocaların varlığından bahsederken, hazırlık eğitiminin kalitesini öven yorumlar da mevcuttur. Diğer yanda ise, özellikle 2020 sonrası yorumlarda ağır basan genel kanı, eğitimin vasat olduğu, birçok hocanın dersleri PowerPoint sunumları okuyarak geçiştirdiği ve akademik vizyonun zayıf kaldığı yönündedir. 'Eğitimciye rastlama şansının sıfır olduğu' gibi sert eleştiriler, nepotizm ve siyasi kadrolaşma iddiaları ile birleşerek üniversitenin akademik itibarına dair ciddi şüpheler doğurmaktadır. Özellikle İİBF gibi fakültelerin 'beş para etmez' olarak nitelendirilmesi, bu alandaki memnuniyetsizliğin boyutunu göstermektedir.

Üniversitenin burs ve maddi destek politikaları, öğrenciler arasında ciddi bir 'adaletsizlik' algısı yaratmaktadır. Yorumların neredeyse tamamı, İslami İlimler Fakültesi öğrencilerine sağlanan özel imkanlar etrafında toplanmıştır. Bu fakülte öğrencilerine karşılıksız burs, barınma ve yurt dışı eğitim gibi vaatler sunulurken, diğer fakültelerdeki öğrencilerin, özellikle de Erasmus gibi programlara katılanların maddi olarak mağdur edilmesi büyük tepki çekmektedir. Bu durum, üniversitenin kaynaklarını eşit bir şekilde dağıtmadığı yönündeki kanıyı güçlendirmektedir.

Derslerin içeriği ve işlenişi hakkında yapılan yorumlar, bölümler arasında ciddi farklılıklar olduğunu göstermektedir. Bilgisayar Mühendisliği gibi bazı bölümlerin, derslerin gerektirdiği teknik donanımın az olması sayesinde yeni bir üniversitenin dezavantajlarını daha az hissettiği belirtilmiştir. Ancak Sosyal Hizmet gibi bölümlerde derslerin 'gerçekten çok basit' olduğu, sınavları geçmek için kısa bir çalışmanın yettiği ifade edilerek eğitimin yüzeyselliği eleştirilmiştir. En yaygın ve kronik sorunlardan biri ise ders kayıt sistemindeki aksaklıklardır. Öğrencilerin ders programlarının belirsizliği ve açılan derslerin hocasının bile belli olmaması gibi durumlar, eğitim sürecinde ciddi bir organizasyon eksikliği yaşandığını ortaya koymaktadır.

Güvenlik ve denetimle ilgili yorumlar, özellikle KYK yurdu özelinde toplanmıştır. Genel bir güvenlik zafiyetinden ziyade, bazı güvenlik personelinin keyfi ve sorunlu tavırları öne çıkmaktadır. Yurtta 'gerizekalı' ve 'mal' gibi ağır ifadelerle nitelendirilen bazı güvenlik görevlilerinin öğrencilerle gereksiz tartışmalara girdiği ve zorluk çıkardığı belirtilmiştir. Ayrıca, yurtta yaşanan hırsızlık olayları da öğrencilerin değerli eşyalarını ortada bırakmamaları gerektiği yönünde bir uyarıya neden olmuştur.

Üniversitenin kampüs yapısı, kuruluşundan bu yana en çok evrim geçiren ama aynı zamanda en çok eleştirilen unsurdur. İlk yıllarda 'şehir kampüsü' adı altında fakültelerin bir alışveriş merkezi, market üstü veya liseden bozma binalara dağıtılmış olması, öğrenciler tarafından alaycı bir dille sıkça dile getirilmiştir. 2015 sonrası dönemde merkez kampüsteki gelişmelerle bu dağınık yapı büyük ölçüde son bulmuş ve kampüsün 'gerçekten bir kampüse benzemeye başladığı' kabul edilmiştir. Ancak yeni kampüs de eleştirilerden kurtulamamıştır. Birbiriyle uyumsuz mimari, peyzaj eksikliği, bakımsız yollar, çamur ve 'beton yığını' gibi ifadelerle kampüsün estetikten ve kullanışlılıktan uzak olduğu vurgulanmaktadır. Özellikle kütüphanenin küçük ve basık olması, kampüsün potansiyelini yansıtamadığının bir göstergesi olarak öne çıkmaktadır.

Kampüs içi ulaşım hakkında çok fazla yorum bulunmamakla birlikte, mevcut yorumlar bazı çelişkili durumlara işaret etmektedir. Olumlu olarak, kampüs içindeki uzak fakültelere ücretsiz minibüs seferlerinin düzenlenmesi, öğrenciler için bir kolaylık olarak görülmektedir. Ancak, özel araç sahipleri için durum daha karışıktır. Kampüse girilen bir kapıdan çıkışa izin verilmemesi gibi mantıksız uygulamalar ve yön levhalarındaki yetersizlikler, kampüs içi düzenlemelerin acemice yapıldığı izlenimini vermektedir.

Yorumlarda üniversite yönetimi ve akademik kadro üzerindeki siyasi etkilere dair ciddi iddialar yer almaktadır. Özellikle Hukuk Fakültesi'nin, FETÖ tasfiyeleri sonrası nitelikli hocalarını kaybettiği ve yerlerine siyasi yakınlığı olan kişilerin getirildiği algısı hakimdir. Akademik kadronun 'hükümet yanlısı ilahiyatçılar' veya 'zenginlerin oğulları' gibi tanımlamalarla anılması, liyakat yerine siyasi ve kişisel bağların ön planda olduğu yönündeki endişeleri yansıtmaktadır. Rektörün bir hocayı toplantıdan kovduğu iddiası gibi olaylar da üniversitedeki akademik özgürlük ve yönetim anlayışına dair olumsuz bir tablo çizmektedir.

Üniversitede sosyal yaşamın 'yok' denecek kadar az olduğu, neredeyse tüm yorumcuların birleştiği bir noktadır. Kampüs içinde ve Yalova şehrinde öğrencilere yönelik sosyal, kültürel veya sanatsal aktivitelerin yetersizliği en büyük şikayet konusudur. Öğrencilere, sosyal ihtiyaçlarını karşılamak için sık sık İstanbul'daki etkinlikleri takip etmeleri tavsiye edilmektedir. Kafe dışında bir alternatifin bulunmaması, şehrin 'emekli ve tatil yeri' kimliğiyle birleşince, öğrencilerin sıkılmasına neden olmaktadır. Buna karşın, Psikoloji ve Müzik gibi bazı öğrenci kulüplerinin aktif ve başarılı işler yaptığına dair olumlu yorumlar, küçük de olsa bir sosyal hareketliliğin varlığına işaret etmektedir.

Üniversitenin teknolojik altyapısı, özellikle dijital hizmetler konusunda ciddi eleştiriler almaktadır. Öğrenci Bilgi Sistemi'nin (ÖBS) 'rezalet' olarak tanımlanması ve en yoğun olmayan zamanlarda bile çalışmaması, öğrencilerin en temel işlemlerini bile yapamamasına neden olmaktadır. Üniversitenin resmi web sitesinin sık sık erişilemez olması da bu sorunu pekiştirmektedir. Kütüphanedeki bilgisayarların sayısının az ve bir kısmının bozuk olması, fiziki teknolojik imkanların da yetersiz kaldığını göstermektedir. KYK yurdundaki internetin 'berbat' olması ise barınma koşullarını olumsuz etkileyen bir diğer teknolojik problemdir.

Kampüsün şehir merkezine uzaklığı ve ulaşım seçeneklerinin kısıtlılığı, öğrencilerin en büyük şikayetlerinden biridir. Şehir içi ulaşımın neredeyse tamamen minibüslere dayanması ve bu minibüslerin yavaşlığı, öğrencileri bezdirmiş durumdadır. Bir öğrencinin minibüsleri 'hayattan soğutan nedenlerden biri' olarak tanımlaması, durumun vahametini özetlemektedir. Şehir içi ulaşımın yanı sıra, şehirlerarası ulaşım kolaylığı ise üniversitenin en büyük avantajı olarak görülmektedir. İstanbul, Bursa ve Kocaeli'ne yakınlık ve özellikle İstanbul'a İDO ile 45 dakikada ulaşılabilmesi, öğrenciler için önemli bir artıdır. Ancak her gün İstanbul'dan gidip gelmenin yorucu olacağı da belirtilmiştir.

Uluslararası fırsatlar ve yabancı dil eğitimi konusunda üniversitenin performansı karışık bir tablo sunmaktadır. Hazırlık sınıfı eğitimi, bazı öğrenciler tarafından 'kötü değildi' şeklinde olumlu değerlendirilmiş ve temel atmak için bir fırsat olarak görülmüştür. Ancak hazırlık kitaplarının çok pahalı olduğu ve fotokopi çekmenin bir zorunluluk haline geldiği de vurgulanmıştır. Üniversitenin uluslararası vizyonunun en önemli göstergelerinden olan Erasmus programı ise 'anlaşmaları çok zayıf' olarak nitelendirilmiş ve programa katılan öğrencilerin maddi mağduriyetler yaşaması, bu alandaki en büyük eleştiri konusu olmuştur. %30 İngilizce eğitim veren bölümlerin varlığına rağmen, bunun pratikte çok bir anlam ifade etmediği düşünülmektedir.

Yemekhane hizmetleri hakkında sınırlı sayıda fakat net yorumlar bulunmaktadır. Genel olarak yemekhane yemeklerinin fiyatının (2 TL gibi) uygun olduğu ve lezzetinin 'gününe göre değişse de fena sayılmadığı' belirtilmiştir. Öğrenciler için ekonomik bir doyum imkanı sunması olumlu bir nokta olarak öne çıkmaktadır. Ancak kampüsteki merkezi kantinin pahalı olması ve bir yorumda yemekhanenin 'vasat' olarak nitelendirilmesi, kalitenin ve fiyatlandırmanın tüm yeme-içme alanlarında tutarlı olmadığını düşündürmektedir. Yemekhanenin deniz manzaralı olması ise sıkça belirtilen estetik bir artıdır.

Barınma, Yalova Üniversitesi öğrencilerinin en sancılı konusudur. Şehirdeki KYK yurtlarının sayısının yetersiz olması, öğrencileri ya fahiş fiyatlı özel yurtlara ya da 'aç gözlü ev sahiplerinin' insafına bırakmaktadır. Özellikle 2022'den itibaren yapılan yorumlarda, şehirdeki ev kiralarının İstanbul gibi metropollerle yarıştığı ve astronomik seviyelere ulaştığı vurgulanmaktadır. Ev sahiplerinin Türk öğrenci yerine Arap kiracıları tercih etmesi ve yıllık peşin kira istemesi, sorunu daha da derinleştirmektedir. KYK yurtlarının fiziki koşulları ve konumları da tartışmalıdır. Erkek yurdunun odaları geniş ve kullanışlı bulunsa da konumu 'anasının amında' gibi argo bir ifadeyle tanımlanacak kadar uzak görülmektedir. Kız yurtları ise ya merkezde ve çok küçük ya da uzakta ve kalabalık olarak betimlenmiştir.

Yalova Üniversitesi'nin genel imajı, özellikle ilk tercihini yapacak öğrenciler için oldukça olumsuzdur. 'Gitme gönderme', 'pişmanlıktır', 'lise 5 hadisesi' gibi ifadeler, üniversitenin öğrenciler nezdindeki düşük prestijini yansıtmaktadır. Kuruluş yıllarındaki dağınık ve niteliksiz fiziki şartlar (AVM'de, market üstünde fakülte olması) bu imajın temelini atmıştır. Her ne kadar zamanla kampüsleşme ve fiziki gelişim sağlansa da, akademik ve idari sorunlar imajın düzelmesine engel olmuştur. Üniversitenin adının 'hükümet yanlısı', 'imamhatip' veya 'medrese' gibi kavramlarla anılması, siyasi ve ideolojik eleştirilerin de imajı olumsuz etkilediğini göstermektedir. Buna karşın, özellikle yerel halktan veya üniversiteyi daha olumlu bir gözle gören az sayıda yorumcu, üniversitenin gelişmekte olduğunu ve gelecekte daha iyi olacağını savunmaktadır.

Üniversitenin idari personeli, özellikle de öğrenci işleri birimi, yorumlarda neredeyse oybirliğiyle en çok eleştirilen ve en sorunlu alan olarak öne çıkmaktadır. Personelin 'bilgisiz', 'gereksiz', 'baştan savan' ve 'işini bilmeyen' olarak nitelendirilmesi oldukça yaygındır. Öğrencilerin en temel sorunları için bile telefon veya e-posta yoluyla idari birimlere ulaşamaması, kronik bir iletişim ve çözüm sorununa işaret etmektedir. 'İşlerin bir birimden diğerine paslandığı' ve kimsenin sorumluluk almadığı bir sistemin varlığı, öğrencileri canından bezdirmiş durumdadır. Bu genel olumsuz tablo içinde, kayıt sırasında yardımsever personelle karşılaştığını belirten tek bir olumlu yorum, istisnai bir durumu yansıtmaktadır.

Verilen metinlerde öğrencilerin mezuniyet sonrası iş ve kariyer fırsatlarına dair doğrudan ve detaylı yorumlar bulunmamaktadır. Ancak, genel eğitim kalitesine ve üniversite imajına yönelik olumsuz algı, mezunların kariyer olanaklarının da sınırlı olabileceğine işaret etmektedir. Bir yorumda, üniversite seçimi için 'mezunların nerelerde çalıştıkları' kriterinin araştırılması tavsiye edilerek, bu konuda temkinli olunması gerektiği ima edilmiştir. İlahiyat Fakültesi öğrencilerine 'değişik iş garantileri' vaat edilmesi ise, yine fakülteler arası bir eşitsizliğin kariyer olanaklarına da yansıdığını düşündürmektedir.

Yalova şehri, öğrenciler için keskin zıtlıklar barındıran bir yer olarak tanımlanmaktadır. Bir yanda şehrin doğal güzellikleri, sakinliği, düz yapısı ve güzel sahili övülürken, diğer yanda hayat pahalılığı, sosyal aktivite eksikliği ve yerel halkın tutumu sert bir dille eleştirilmektedir. Şehrin 'emekli ve tatil yeri' olması, genç nüfusa hitap etmemesine neden olmaktadır. En büyük sorunlardan biri, özellikle yaz aylarında artan Arap turist ve yerleşik nüfusun etkisiyle tırmanan hayat pahalılığı ve fahiş kiralardır. Bu durum, yerel esnafın ve ev sahiplerinin öğrencilere karşı tutumunu olumsuz etkilemektedir. 'Hayatınızda tanıyacağınız en illet millete ev sahipliği yapar' gibi oldukça sert ifadeler, öğrenci-şehir bütünleşmesinin sağlanamadığını göstermektedir.