UŞAK ÜNİVERSİTESİ

Üniversite yönetimiyle ilgili yorumlar, adalet, liyakat ve fırsat eşitliği konularında ciddi endişeler barındırmaktadır. Rektör ve yardımcılarının "yandaşı koruduğu", bu yüzden onlarca nitelikli hocanın kurumdan ayrıldığı ve kadro bekleyenlerin sayısının yüzlere ulaştığı gibi ağır iddialar bulunmaktadır. Geçmiş yıllarda, rektörün eşinin de adının karıştığı bir doçentlik sınavı kopya skandalı yaşandığı aktarılmıştır. Daha yakın tarihli bir yorumda ise Edebiyat Fakültesi'ndeki bir öğretim görevlisi hakkında taciz ve tecavüz iddialarının gündeme geldiği belirtilmiştir. Bu gibi olaylar, kurum içindeki adalet mekanizmalarına ve etik değerlere olan güvenin sarsıldığını göstermektedir.

Üniversitenin akademik kadrosu ve eğitim kalitesi, en çok tartışılan ve en çelişkili yorumları barındıran alandır. Kuruluş yıllarında İskender Pala gibi isimlerin kadroya katılmasıyla yaratılan olumlu beklenti, zamanla yerini derin bir hayal kırıklığına bırakmıştır. Yorumlarda sıkça "lise mantığıyla" ve "ezbere dayalı" bir eğitim anlayışının hakim olduğu, pratik uygulama imkanlarının bulunmadığı belirtilmektedir. Akademisyenler hakkında "sürgün yeri olarak toplaşmış kompleksli kişiler", "iletişim kurma özürlüsü" ve "iyi niyetli fakat eksik" gibi çeşitli nitelendirmeler yapılmıştır. Özellikle son yıllardaki yorumlarda, liyakatsizlik, kadro alamadığı için nitelikli hocaların kurumdan ayrıldığı ve hatta rektörün eşinin adının karıştığı bir kopya skandalı gibi ciddi iddialar yer almaktadır. Mühendislik Fakültesi'nin MÜDEK akreditasyonunun olmaması da bu yetersizliği destekler niteliktedir. Bu olumsuz tablonun tek istisnası, Diş Hekimliği Fakültesi'nin genç ve dinamik kadrosu ile eğitiminin övülmesidir. Ancak genel kanı, üniversitenin eğitim kalitesinin vaatlerin çok altında kaldığı yönündedir.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Derslerin işleniş biçimi, öğrencilerin en temel şikayetlerinden biridir. Yorumlarda genel olarak teorik bilginin pratiğe dökülmediği, "uygulama namına bir şey olmadığı" ve derslerin "lise tarzında" işlendiği vurgulanmaktadır. Özellikle İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi'nde (İİBF) ezbere dayalı bir sistemin hakim olduğu ve iyi ezberleyenlerin dersleri geçtiği belirtilmiştir. Öğrenciler, müfredatta olması gereken bazı derslerin verilmemesinden dolayı mezun olduklarında "büyük bir bilgi eksikliği" yaşama endişesi taşıdıklarını ifade etmişlerdir.

Güvenlik konusu iki farklı boyutta ele alınmıştır. Birincisi, kampüs içindeki yapıların güvenliğidir; 2014 yılında yapımı süren rektörlük binasının çökmesi bu konuda ciddi bir ihmal ve denetimsizlik olduğunu göstermiştir. İkincisi ise şehirdeki genel asayiş durumudur. 2018 tarihli bir yorumda şehrin suç oranının yüksek olduğu ve "gece 9'dan sonra texas gibi" olduğu iddia edilmiştir. Ayrıca, 2024 tarihli bir yorumda gündeme gelen bir öğretim görevlisi hakkındaki taciz iddiası, kampüs içi kişisel güvenlik endişelerini de ortaya koymaktadır.

Kampüsün fiziksel yapısı, zaman içinde en belirgin değişimi gösteren unsurdur. Kuruluş yıllarında "sadece 3 tane binası olan, şantiye alanını anımsatan" bir yer olarak betimlenen kampüs, ilerleyen yıllarda yapılan yatırımlarla modern binalara, geniş yeşil alanlara, yapay bir göle ve büyük bir kütüphaneye kavuşmuştur. Bu fiziksel gelişim, birçok yorumda olumlu bir gelişme olarak kaydedilmiştir. Ancak bu süreç sancısız olmamıştır; "çamuru inşaatı bitmek bilmez" eleştirileri ve en vahimi de 2014 yılında yeni rektörlük binasının çökmesi gibi olaylar, planlama ve denetimdeki eksiklikleri gözler önüne sermiştir. Kampüsün şehir merkezine uzaklığı ise değişmeyen bir dezavantaj olarak kalmıştır.

Kampüsün geniş bir alana yayılmış olması, kampüs içi ulaşım ve özellikle otopark konusunda bazı sorunları beraberinde getirmiştir. Yakın tarihli bir yorumda, kampüsteki "park yeri saçmalığı" eleştirilmiş, fakülteler arasındaki mesafeden dolayı bir otoparkın diğer fakülte öğrencileri için kullanışsız olduğu belirtilmiştir. Bu durum, kampüs içi planlamanın tüm öğrencilerin ihtiyaçlarını karşılamakta yetersiz kaldığını düşündürmektedir.

Üniversitenin, siyasi atmosferden fazlasıyla etkilendiği ve yönetimin siyasi bir kimlikle anıldığı yorumlardan anlaşılmaktadır. 2011'deki bir rektörlük seçimi sürecinde adayın "siyasi iktidar desteğinin arkasında olduğunu" açıkça beyan etmesi, özerklik ilkesine aykırı bulunarak eleştirilmiştir. Daha güncel yorumlarda ise bu durumun pekiştiği görülmektedir; üniversite yönetimi "akepe ilçe başkanlığı" olarak nitelendirilmiş ve bir memurun cep telefonunda AKP seçim müziğinin çalması gibi olaylar, siyasi etkinin gündelik hayata yansıması olarak aktarılmıştır. Öğrencilerin yemek protestosuna rektörün polis çağırmak istemesi de yönetimin öğrenci hareketlerine karşı siyasi bir tavır takındığına dair bir örnek olarak sunulmuştur.

Üniversitede ve şehirdeki sosyal yaşam, öğrenciler tarafından genel olarak "kısıtlı" ve "yetersiz" olarak değerlendirilmektedir. Yorumlarda sosyal aktivitelerin "yerlerde süründüğü", öğrencilerin vaktini daha çok kafelerde veya evlerde geçirdiği belirtilmiştir. En büyük aktivitenin "küçük çarşı'daki cafelerden birinde okey oynamak" olduğu ironik bir dille ifade edilmiştir. İçkili eğlence mekanlarının sayısının çok az olması ve rekabet olmadığı için fiyatların yüksek tutulması da bir diğer şikayet konusudur. Üniversitenin bahar şenlikleri düzenlemesi ve bir tiyatro topluluğunun başarılı işler yapması gibi olumlu noktalar bulunsa da, genel kanı sosyal hayatın son derece yavaş ve tekdüze olduğu yönündedir.

Üniversitenin teknolojik altyapısı, özellikle uzaktan eğitim sürecinde yetersiz kalmasıyla eleştirilmiştir. Pandemi döneminde uzaktan eğitim için sunulan mobil uygulamanın çalışmadığı ve öğrencilerin dersleri telefonlarından masaüstü sitesine girerek takip etmeye çalıştığı belirtilmiştir. Ayrıca bir dönem üniversitenin web sitesinin bile çalışmadığına dair bir yorum bulunmaktadır. Bu durumlar, üniversitenin dijital altyapısının sorunlu olduğunu ve teknolojik gelişmelere ayak uydurmakta zorlandığını göstermektedir.

Kampüsün şehir merkezine uzak olması nedeniyle ulaşım, öğrenciler için kronik bir sorun teşkil etmektedir. Yorumlarda özellikle dolmuşların yetersizliği ve kalabalıklığı, "balık istifi" yolculuklar yapıldığı şeklinde sıkça dile getirilmiştir. Erkek yurdundan kampüse sadece tek bir dolmuş hattının çalışması ve dolmuşların tamamen dolmadan hareket etmemesi gibi spesifik problemler aktarılmıştır. Hafta sonları ulaşımın daha da zorlaştığı, kampüse gitmek için çarşıya inip aktarma yapmak gerektiği belirtilmiştir. Yolculuk süresi 15-30 dakika olarak ifade edilse de yaşanan yoğunluk ve aksaklıklar memnuniyetsizliği artırmaktadır. 2024 tarihli bir güncelleme, yerel yönetimin değişmesiyle birlikte üniversite öğrencilerine yönelik ücretsiz elektrikli otobüs projesinin duyurulduğunu aktararak bu sorunun çözümüne yönelik bir umut olduğunu göstermektedir.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Üniversitedeki yemek hizmetleri, öğrenciler tarafından ciddi şekilde eleştirilmektedir. Özellikle yurt yemeklerinin "berbat" olduğu, şikayetlere rağmen yemek şirketinin ihale usulüyle çalıştığı için sözleşme süresi dolmadan değiştirilemediği aktarılmıştır. 2023 yılında öğrencilerin yemek kalitesini ve ücretlerini protesto etmek için bir yürüyüş düzenlediği, bu durumun yönetimin tepkisiyle karşılaştığı bilgisi de yorumlarda yer almaktadır.

Barınma, Uşak'ta öğrenciler için en temel ve masraflı sorunlardan biri olarak öne çıkmaktadır. KYK yurtlarının kapasitesinin artan öğrenci sayısına yetmediği, başvuranların "1600, 1800. sıralarda yedek" kaldığı belirtilmektedir. Bu durum, öğrencileri fahiş fiyatlar talep eden özel yurtlara ve apartlara mecbur bırakmaktadır. Özellikle "fırsat kollayan apartçılar" tarafından öğrencilerin sömürüldüğü ve 1+1 evlere bile çok yüksek kiralar istendiği dile getirilmiştir. 2016'da 9 bin kişilik yeni kız yurdu yapıldığı bilgisi olsa da, daha güncel yorumlar barınma sorununun devam ettiğini ve yeni gelen öğrencilerin yer bulmakta çok zorlandığını göstermektedir.

Üniversitenin imajı, kuruluşundan bu yana büyük bir değişim geçirmiştir. İlk yıllarda "marka üniversite" ve "Türkiye'nin en iyilerinden biri olma" gibi iddialı hedeflerle yola çıkılmış, ancak zamanla bu iddialar yerini ciddi eleştirilere bırakmıştır. Yorumlarda üniversite sık sık "yüksek lise", "paçavra kurum" ve hatta "akepe ilçe başkanlığı" gibi olumsuz ifadelerle anılmıştır. Çok düşük sıralamalarla öğrenci alması, "milli servete yazık" eleştirilerine neden olmuş ve eğitim kalitesi konusundaki şüpheleri artırmıştır. "İyi bölüm için kötü okula gelmeyin" tavsiyesi, üniversitenin genel algısını özetler niteliktedir. Birçok mezun ve öğrenci, üniversiteyi tercih etmeyi düşünenlere "uzak durun" ve "yıllarınızı heba etmeyin" gibi uyarılarda bulunarak kurumun prestijinin düşük olduğunu ima etmektedir.

İdari personel, özellikle de öğrenci işleri, iletişim becerilerinin zayıflığı ve işleri yokuşa sürmeleriyle eleştirilmektedir. Yorumlarda personelin "iletişim kurma özürlüsü" olduğu, telefonları yüzüne kapattığı ve dilekçeleri kaybettiği gibi ciddi şikayetler yer almaktadır. Bir öğrenci, öğrenci işlerinde çalışmak için "ayakkabı numarasından küçük IQ'ya sahip olmak" gibi bir şart olup olmadığını ironik bir dille sorgulamıştır. Bu yorumlar, idari birimlerin öğrenci odaklı bir hizmet anlayışından uzak olduğunu ve bürokratik işlemlerin öğrenciler için bir çileye dönüştüğünü göstermektedir.

Mezuniyet sonrası kariyer ve destek konusunda olumsuz bir tablo çizilmektedir. Üniversite dördüncüsü, fakülte ve bölüm birincisi olarak mezun olan bir öğrenci, üzerinden bir yıl geçmesine rağmen ne okul yönetiminden ne de hocalardan geleceğine yönelik hiçbir destek görmediğini belirterek "emeğime yazık oldu" demiştir. Bu yorum, üniversitenin mezunlarına kariyer yolculuklarında rehberlik etme veya network sağlama konusunda yetersiz kaldığını düşündürmektedir.

Uşak şehri, öğrenciler tarafından "küçük bir Anadolu kenti" olarak tanımlanmakta ve bu durumun hem olumlu hem de olumsuz yönleri vurgulanmaktadır. Olumsuz olarak, şehrin sosyal ve kültürel açıdan geri kalmış olduğu, gençlerin yapabileceği aktivitelerin çok kısıtlı olduğu ve esnafın öğrenciyi "kazanç kapısı olarak gördüğü" belirtilmiştir. İklimin sertliği ve sadece yaz-kış olarak iki mevsimin yaşanması da bir diğer eleştiri konusudur. Olumlu yönden ise, şehir halkının samimi olabildiği, küçük bir yer olmasından dolayı kurulacak arkadaşlıkların şehri sevdirebileceği ve İzmir gibi büyük şehirlere yakınlığı bir avantaj olarak görülmektedir. Zaman içinde AVM gibi yeni mekanların açılmasıyla şehrin geliştiğine dair yorumlar da bulunmaktadır.