TRAKYA ÜNİVERSİTESİ

Üniversitede adalet ve eşitlik konuları, özellikle torpil, adam kayırma ve ayrımcılık iddialarıyla ciddi şekilde sorgulanmaktadır. Akademik kadroya alımlarda ve yüksek lisans mülakatlarında liyakat yerine kişisel ilişkilerin ve bölüm başkanlarının tercihlerinin etkili olduğu yönünde somut ve ağır ithamlar bulunmaktadır. Benzer şekilde, Erasmus gibi önemli fırsatların dağıtımında yapılan sınavların denetimsizliği ve sonuçların şaibeli olduğu iddia edilmektedir. Etnik kökene dayalı ayrımcılık yapıldığına dair endişeler de dile getirilmiştir. Bu durum, üniversitenin adalet mekanizmasına olan güveni sarsan en önemli sorunlardan biri olarak öne çıkmaktadır.

Üniversitenin eğitim kalitesi ve akademik kadrosu, fakültelere göre ciddi farklılıklar göstermekte ve en çok tartışılan konuların başında gelmektedir. Tıp, Mimarlık, Güzel Sanatlar ve Eğitim Fakültesi'ndeki bazı hocalar donanımlı ve kültürlü olarak övülürken, genel kanı eğitimin 'lise düzeyinde' kaldığı ve öğrencileri mesleki hayata yeterince hazırlamadığı yönündedir. Özellikle 2010'lu yıllardan itibaren eğitim seviyesinin kötüleştiği, nitelikli akademisyen sayısının azaldığı ve öğrencilerin ilgisizliğinin idealist hocaları bile olumsuz etkilediği belirtilmektedir. En ciddi eleştiriler ise akademik kadro alımlarında yaşandığı iddia edilen torpil ve adam kayırmacılık üzerine yoğunlaşmaktadır. Bu durum, üniversitenin bilimsel saygınlığına gölge düşüren temel bir sorun olarak görülmektedir.

Verilen metinlerde üniversitenin sağladığı burs veya doğrudan maddi destek olanakları hakkında spesifik bir yoruma rastlanmamıştır. Ancak Erasmus programı kapsamında verilen hibelerle ilgili ciddi eleştiriler bulunmaktadır. Sınav sürecindeki adaletsizlik iddiaları, bu maddi desteğin hakkaniyetli bir şekilde dağıtılmadığı algısını yaratmıştır.

Derslerin işlenişi ve sınav sistemleri konusunda ciddi ve tutarlı eleştiriler bulunmaktadır. Öğrenciler, derslerin akademik ciddiyetten uzak olduğunu ve zor olarak nitelendirilen derslerin bile son gün çalışmasıyla geçilebildiğini belirtmektedir. Üniversite yönetiminin vize-final sayıları, bütünleme ve not sistemi gibi konularda sık sık değişiklik yapması, öğrencilerin 'deneme tahtası' olarak kullanıldığı hissini yaratmıştır. Devam zorunluluğunun bazı bölümlerde çok katı uygulanması ve sınavların organizasyonundaki aksaklıklar (örneğin, hocanın sınav gününü unutması) da eleştirilen diğer konulardır.

Üniversite ve Edirne şehri genel olarak güvenli bir yer olarak algılanmaktadır. Özellikle kadın öğrencilerin gece geç saatlerde bile rahatça dolaşabildiği vurgulanmaktadır. Ancak bu genel güvenlik algısına rağmen bazı istisnai durumlar ve uyarılar da mevcuttur. Kampüs içinde ve şehirde başıboş köpek sürülerinin bir tehlike unsuru olduğu, siyasi gruplar arasında gerginlik yaşanabildiği ve 'Filay' gibi bazı mekanların tekin olmadığı belirtilmiştir. Geçmişte okulun özel güvenlik biriminin öğrencilere şiddet uyguladığına dair bir iddia da bulunmaktadır.

Üniversitenin kampüs yapısı, dağınık ve plansız olduğu yönünde sıkça eleştirilmektedir. Özellikle ana kampüs olan Balkan Yerleşkesi'ndeki her boşluğa estetikten yoksun ve birbiriyle uyumsuz binalar dikilmesi, 'gecekondulaşma' olarak nitelendirilmiştir. Fakültelerin farklı yerleşkelere dağılmış olması (Balkan, Ayşekadın, otogar yanı vb.) öğrenciler için ulaşım zorlukları yaratmaktadır. Eğitim Fakültesi gibi bazı binaların fiziki altyapısının (derslik, kantin, kütüphane eksikliği) yetersiz olduğu belirtilirken, Yaşam Merkezi gibi yeni sosyal alanların varlığı olumlu bir gelişme olarak görülmektedir. Buna rağmen genel kanı, kampüs hayatının zayıf ve sosyal alanların yetersiz olduğu yönündedir.

Fakültelerin farklı ve birbirinden uzak yerleşkelere dağılmış olması, kampüs içi ulaşımı öğrenciler için önemli bir sorun haline getirmektedir. Özellikle Balkan Yerleşkesi ile Mühendislik Fakültesi arasında sürekli gidip gelmek zorunda olan öğrencilerin yaşadığı zorluklar dile getirilmiştir. Ücretsiz servis imkanının olduğu belirtilse de, yetersizliği veya güzergah sorunları nedeniyle eleştirilmektedir. Bu duruma çözüm olarak birçok öğrenci tarafından bisiklet kullanımı önerilmektedir. Ayrıca, Sağlık Bakanlığı tarafından bisiklet zimmetlendiği gibi ilginç bir bilgi de paylaşılmıştır.

Üniversitedeki siyasi atmosfer hakkında çelişkili yorumlar bulunmaktadır. Bazı öğrenciler, okulu siyasi gerginliklerden uzak ve 'kafaların rahat olduğu' bir yer olarak tanımlarken, diğerleri tam tersine 'devrimci' ve 'faşist' gruplar arasında ciddi bir kutuplaşma ve çatışma ortamı olduğunu belirtmektedir. Özellikle 2016 tarihli bir yorumda, bu gruplar arasında yaşanabilecek gerilimlere karşı yeni öğrencilere uyarılar yapılmaktadır. Geçmişte başörtüsü yasağı ve buna karşı yapılan eylemler, üniversitenin siyasi tarihinin önemli bir parçasını oluşturmaktadır. Son yıllarda ise Filistin meselesi nedeniyle bazı ürünlerin boykot edilmesi gibi güncel siyasi olayların kampüse yansıdığı görülmektedir.

Üniversitedeki sosyal yaşam, kampüs içi olanakların zayıflığı ve şehirdeki canlı atmosfer arasında şekillenmektedir. Kampüs hayatının 'sıfır' olduğu, öğrenci kulüplerinin işlevsiz kaldığı ve yönetimin sosyal etkinliklere yeterince destek vermediği (örneğin, bahar şenliklerinin sönük geçmesi) yönünde güçlü eleştiriler vardır. Ancak bu eksiklik, öğrencileri şehrin sunduğu imkanlara yöneltmiştir. Ayşekadın bölgesindeki kafeler, barlar, Meriç kenarındaki sosyal tesisler ve Saraçlar Caddesi, öğrencilerin sosyalleştiği ana mekanlardır. Öğrencilere, okul-yurt arasına sıkışıp kalmamaları ve topluluklara katılarak çevrelerini genişletmeleri tavsiye edilmektedir. Alkol tüketiminin yaygın ve sorunsuz olduğu, yeter ki 'çirkef olunmadığı' sürece, sıkça belirtilmiştir.

Üniversitenin teknolojik altyapısı, özellikle öğrenci bilgi sistemi (ÖBS) ve online eğitim platformları (e-ders) konusunda ciddi eleştiriler almaktadır. Öğrenci bilgi sisteminin sık sık hata vermesi, notların geç girilmesi veya eski notların silinmesi gibi sorunlar yaşanmaktadır. Pandemi döneminde kullanılan e-ders sisteminin çökmesi ve ödevlere erişilememesi, öğrencileri mağdur etmiştir. Yüksek lisans başvuru sisteminin bile sorunlu olması, teknolojik altyapının genel olarak yetersiz ve kötü yönetildiği algısını güçlendirmektedir. Buna karşın, bilgisayar laboratuvarları ve merkez kütüphanenin donanımının iyi olduğu yönünde olumlu bir görüş de bulunmaktadır.

Edirne'deki toplu taşıma sistemi, özellikle ETUS (eski adıyla Serhat Birlik), üniversite öğrencilerinin en yoğun ve en olumsuz yorum yaptığı konuların başında gelmektedir. Şoförlerin kaba ve mafyavari tavırları, araçların kalabalıklığı, keyfi güzergah değişiklikleri ve fahiş bulunan ücretler sürekli bir şikayet kaynağıdır. Öğrenciler, ETUS'u 'bir grup dolandırıcı' olarak tanımlamakta ve mecbur kalmadıkça binilmemesini, alternatif olarak bisiklet edinilmesini şiddetle tavsiye etmektedirler. Bu sorun, yıllar içinde çözülemeyen ve öğrenci yaşam kalitesini doğrudan etkileyen kronik bir probleme dönüşmüştür.

Üniversite, 'sınır üniversitesi' olması ve Balkanlar ile olan yakın ilişkileri sayesinde uluslararasılaşma konusunda bir potansiyele sahiptir. Özellikle Erasmus programı ve Balkan ülkeleriyle yapılan işbirlikleri, olumlu yönler olarak dikkat çekmektedir. Ancak bu fırsatların dağıtımındaki adaletsizlik iddiaları ve yabancı dil eğitiminin kalitesine yönelik eleştiriler bu potansiyeli gölgelemektedir. Uluslararası İlişkiler gibi bölümlerde hazırlık sınıfının olup olmadığı konusundaki belirsizlikler ve Almanca Öğretmenliği gibi bölümlerdeki fiziki altyapı sorunları da dile getirilen diğer problemlerdir. Mühendislik fakültesinin Türkiye'deki en yüksek Erasmus bağlantılarından birine sahip olduğu iddiası ise olumlu bir nokta olarak öne çıkmaktadır.

Yemekhane hizmetleri, fiyatlarının uygunluğu açısından genellikle olumlu bulunurken, yemeklerin kalitesi ve doyuruculuğu konusunda karışık görüşler mevcuttur. Eski yorumlarda 1.5 TL gibi çok uygun fiyatlardan bahsedilirken, güncel yorumlarda bu rakamın 4 TL'ye çıktığı görülmektedir. Yemeklerin 'genel olarak fena çıkmadığı' ancak 'çok doyurucu olmadığı' yaygın bir kanıdır. En büyük şikayet ise özellikle Bolca Ana Yemekhanesi'ndeki uzun kuyruklardır. Kampüs dışındaki yeme-içme mekanları için ise öğrenciler birbirlerine ekonomik ve lezzetli alternatifler (örneğin, Aydın Ciğer yerine Bedesten'deki Beyaz Izgara) önermektedir.

Barınma imkanları öğrenciler için kritik bir konu olup, devlet yurtları (KYK) ve özel pansiyonlar/evler arasında belirgin bir kalite farkı göze çarpmaktadır. Özellikle yeni yapılan KYK yurtları, odaların içinde tuvalet ve banyo bulunması gibi özellikleriyle genel olarak beğenilmektedir. Ancak bu yurtların dağlık alana yakınlığı nedeniyle yılan, fare gibi hayvanların girmesi sorunu yaşanmaktadır. Özel pansiyonlar ise 'Anadolu çomarları tarafından işletilen', senetle öğrenciyi bağlayan ve sorunlu yerler olarak çok sert bir dille eleştirilmektedir. Ev kiralamak bir seçenek olsa da, emlakçıların öğrenciyi 'yolunacak kaz' olarak görmesi ve Batılı olmayan öğrencilere karşı ayrımcı tavırlar sergilemesi önemli bir sorundur. Öğrencilere Esentepe ve Baca gibi semtler önerilmektedir.

Trakya Üniversitesi'nin imajı, yıllar içinde önemli bir erozyona uğramış görünmektedir. 'Tabela üniversitesi', 'yüksek lise' ve 'çürümüş bir okul' gibi olumsuz yakıştırmalar sıkça kullanılmaktadır. Özellikle büyük şehirlerden gelen öğrenciler için bir 'düşüş' olarak algılanmaktadır. Üniversitenin sürekli değişen yönetmelikleri, plansız kampüsleşmesi ve akademik kaliteye dair şüpheler bu olumsuz imajı pekiştirmektedir. Geçmişte Trakya bölgesinin tek üniversitesi olma özelliğini taşırken, yeni üniversitelerin kurulmasıyla merkezdeki konumunu güçlendireceği beklenmiş ancak bu potansiyeli kullanamadığı düşünülmektedir. Rektörlük seçimlerindeki usulsüzlük iddiaları ve yönetimin siyasi angajmanları da üniversitenin kamusal imajını zedeleyen diğer faktörlerdir.

Üniversitenin idari personeli, özellikle öğrenci işleri ve bölüm sekreterlikleri, öğrenciler tarafından en çok eleştirilen birimlerin başında gelmektedir. Personelin ilgisiz, kaba, lakayt ve iş bilmez tavırları, öğrencilerin pek çok basit işlemi bile halletmekte zorlanmasına neden olmaktadır. Telefonlara cevap verilmemesi, öğrencilerin sorularına ters ve aşağılayıcı yanıtlar verilmesi ve işlemlerin sürekli aksaması kronikleşmiş şikayetlerdir. Birkaç olumlu deneyim dışında, idari kadronun hizmet kalitesinin son derece düşük olduğu ve öğrenci memnuniyetini ciddi şekilde olumsuz etkilediği konusunda genel bir kanı hakimdir.

Üniversiteden mezuniyet sonrası iş ve kariyer olanakları konusunda karamsar bir tablo çizilmektedir. Eğitimin yetersizliği nedeniyle mezunların 'kalifiye bir eleman' olamayacağı ve kendilerini kişisel olarak geliştirmeleri gerektiği sıkça vurgulanmaktadır. Özellikle öğretmenlik gibi bölümlerdeki aşırı kontenjanların mezunları işsiz bırakacağı endişesi dile getirilmiştir. Birçok öğrenci, bölüm ne olursa olsun sonlarının 'asgari ücret ile mühendislik yapmak' olacağını düşünmektedir. Ders geçmek ve not bulmak için üst sınıflarla iyi ilişkiler kurmanın, kariyerden daha öncelikli bir hedef haline geldiği anlaşılmaktadır.

Edirne, öğrenciler tarafından neredeyse istisnasız olarak 'huzurlu, rahat, güvenli ve güzel' bir şehir olarak tanımlanmaktadır. İstanbul'a yakınlığı, tarihi dokusu ve öğrenciye karşı genel olarak olumlu tavrıyla öne çıkmaktadır. Ancak bu olumlu tabloyu bozan iki temel unsur vardır: esnafın ve ev sahiplerinin öğrenciyi 'para kaynağı' olarak görmesi ve toplu taşıma (ETUS) sorunu. Şehir esnafının 'Anadolu çomarları' olarak nitelendirilip öğrenciyi sömürmeye çalıştığı yönünde sert eleştiriler mevcuttur. Sineği ve sıcağı da bazı öğrenciler için rahatsız edici olabilmektedir. Tüm bunlara rağmen, Edirne'de öğrencilik yapmanın genel olarak keyifli bir deneyim olduğu konusunda bir fikir birliği vardır.