TEKİRDAĞ NAMIK KEMAL ÜNİVERSİTESİ

Adalet ve eşitlik konusu, özellikle Mühendislik Fakültesi öğrencilerinin yaşadığı mağduriyet üzerinden gündeme gelmektedir. Mühendislik Fakültesi'nin ana kampüsün tüm imkanlarından (deniz manzarası, spor salonu, sosyal yaşam vb.) mahrum bir şekilde Çorlu'da, adeta sürgünde bırakılması, öğrenciler tarafından bir "üvey evlat muamelesi" olarak görülmektedir. Fakülte binasının depreme dayanıksız olduğunun ortaya çıkmasıyla merkeze taşınma umudu doğmuş, ancak yönetimin "element uydurmayın" şeklindeki tavrı ve fakülteyi yine Çorlu'da geçici bir binaya taşıma kararı, bu ayrımcılık hissini pekiştirmiştir. Öğrenciler, bu durumun arkasında mühendislik öğrencilerinin "vebalı olduğundan kampüsünde istenmemesi" gibi bir niyet olabileceğini dahi düşünmektedir.

Akademik kadro ve eğitim kalitesi konusunda üniversite hakkında belirgin bir görüş ayrılığı bulunmaktadır. 2010'lu yılların başındaki yorumlarda bazı bölümlerde "çok sağlam hocalardan" ders alındığı belirtilirken, sonraki yıllarda özellikle Mühendislik Fakültesi'nde hocaların sektörle bağlantısının olmaması ve donanım derslerinin teoride kalması gibi ciddi eleştiriler öne çıkmaktadır. Genel olarak hoca kalitesinin zayıf olduğu ancak aralarında "efsane" olarak nitelendirilen ve öğrencilere ilham veren akademisyenlerin de bulunduğu ifade edilmektedir. Bazı bölümlerin (örneğin İngiliz Dili ve Edebiyatı) çok zorlayıcı olduğu, bazılarının ise (örneğin Bilgisayar Mühendisliği) öğrencileri pek zorlamadığı yönünde çelişkili görüşler mevcuttur. Son yıllardaki yorumlar, özellikle Tıp ve Ziraat fakülteleri dışındaki bölümlerde akademik potansiyelin heba edildiği izlenimini güçlendirmektedir.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Derslerle ilgili yorumlar genellikle idari süreçler ve sınavlarla bağlantılı olarak ele alınmıştır. Özellikle yüksek lisans programlarına girişte yapılan mülakatların önceden haber verilmeksizin yazılı sınava dönüştürülmesi, öğrencilerin hazırlıksız yakalanmasına neden olan ciddi bir sorun olarak öne çıkmaktadır. Sınavların zorluğu ve adil olup olmadığı konusunda net bir görüş birliği olmasa da, bir öğrencinin "sırf bu yüzden fakültede bilgisayar mühendisliği okuyorum dediğimde 'oh siz de yata yata okuyorsunuz' aldığım ilk tepki oluyor" ifadesi, bazı bölümlerde derslerin ve sınavların ciddiye alınmadığı algısını göstermektedir. Ayrıca, derslerin hafta içine sıkıştırılarak öğrencilerin perşembe öğleden sonra İstanbul'a dönmelerine olanak sağlanması, eğitimin ikinci plana atıldığına dair bir izlenim yaratmaktadır.

Üniversitedeki güvenlik ve denetim uygulamaları, bir öğrenci tarafından şüpheyle ve eleştirel bir gözle incelenmiştir. Özellikle 2014 yılında rektörlük konferans salonunda bulunan, 360 derece dönebilen ve yüksek zoom kapasitesine sahip iki adet "speed dome" kameranın varlığı dikkat çekicidir. Bu kameraların görüntüleri kayıt altına alması, öğrenci tarafından olası protestolarda insanları "tespit etmek" ve "fişlemek" için kurulmuş bir sistem olarak yorumlanmıştır. Kamusal alanda bu tür bir kayıt yapılmasına rağmen "bu alan 24 saat süreyle güvenlik kamerasıyla kayıt altındadır" uyarısının bulunmaması da yasal bir eksiklik olarak vurgulanmıştır.

Kampüs yapısı, üniversite hakkındaki yorumların en merkezi ve çelişkili konusudur. Neredeyse tüm yorumcular, ana kampüsün "tamamen bayıra kurulmuş" olmasından şikayetçidir; bu durum, fakülteler ve sosyal alanlar arasında yürümenin yorucu bir tırmanışa dönüşmesine neden olmaktadır. Özellikle yemekhane gibi sosyal tesislerin yokuşun en tepesinde konumlanması, erişimi ciddi anlamda zorlaştırmaktadır. 2010'lu yılların başlarında yeni binalar, modern derslikler ve deniz manzarası övülürken, sonraki yıllarda bu yapılaşmanın plansızlığı, dağınık yerleşim, bitmeyen inşaatlar ve çamur sorunları eleştirilerin odağına yerleşmiştir. Çorlu'daki Mühendislik Fakültesi'nin ise adeta bir "tarlanın ortasında" konumlanması ve ana kampüs imkanlarından mahrum bırakılması, öğrenciler arasında derin bir hayal kırıklığı yaratmaktadır. Olumlu olarak, Değirmenaltı'ndaki ana kampüsün geniş ve yeşil olması, bazı öğrenciler tarafından takdir edilmektedir.

Kampüs içi ulaşım, arazinin yokuşlu yapısı nedeniyle önemli bir sorundur. Özellikle fakültesi giriş kapısına yakın olan öğrencilerin, yokuşun en tepesindeki yemekhane gibi sosyal tesislere ulaşmak için en az 15-20 dakika yürümesi veya kampüs içi otobüslere binmesi gerekmektedir. Yorumlarda "araç falan yok" ifadesi, yaya ulaşımının zorunlu ve yorucu olduğunu vurgulamaktadır. Bu durum, öğrencilerin öğle arasında yemek yiyip derse yetişmesini zorlaştıran bir faktör olarak öne çıkmaktadır.

Üniversite, siyasi imalar ve olaylarla çeşitli defalar gündeme gelmiştir. Kuruluşunun, "siyasilerin Trakya'da hakimiyeti ele geçirme oyununun bir parçası" olduğu yönünde şüpheler dile getirilmiştir. 2017'deki FETÖ soruşturmaları kapsamında çok sayıda öğretim görevlisinin, hatta rektör yardımcısı ve dekanın gözaltına alınması, üniversitede ciddi bir sarsıntıya yol açmıştır. Bir rektör yardımcısının sanatsal bir etkinlik sonrası yaptığı ve Trakya halkını küçümseyen konuşması, siyasi iktidara yakınlığın bir sonucu olarak yorumlanmış ve büyük tepki çekmiştir. Ayrıca bir öğretim görevlisinin "bölücülük" yaptığı iddiasıyla hakkında soruşturma açılması da kayıtlara geçmiştir.

Sosyal yaşam, üniversite deneyiminin en çelişkili yönlerinden biridir. Bir yanda, Değirmenaltı'nın tamamen öğrencilerden oluşan bir mahalle olması, samimi bir ortam yaratmaktadır. İyi bir arkadaş grubuna sahip olanlar için "her sokağında milyonlarca güzel anı biriktirilebilecek" ve nostaljiyle anılacak bir öğrencilik hayatı sunmaktadır. Diğer yanda ise, "kopalım, parti yapalım, üni layf beybeee" beklentisiyle gelenlerin büyük bir hayal kırıklığı yaşayacağı belirtilmektedir. Değirmenaltı'ndaki sosyal hayatın genellikle "okey ve batak oynamak, nargile içmek" ile sınırlı olduğu, canlı müzik yapan yerlerin ise tatmin edici olmadığı ifade edilmiştir. İstanbul'a yakınlık, birçok öğrencinin hafta sonları şehri terk etmesine neden olarak kampüs hayatını zayıflatan bir faktör olarak görülmektedir.

Teknolojik altyapı hakkındaki yorumlar oldukça eskidir ve üniversitenin ilk yıllarındaki durumu yansıtmaktadır. 2007 tarihli bir yorum, üniversitenin web sitesinin o dönemde ciddi sorunlar barındırdığını göstermektedir. Sitenin yarım yamalak İngilizce olması, menüdeki "Rektörlük İhaleleri" gibi alakasız başlıklar, bozuk linkler ve güncel olmayan etkinlik takvimi eleştirilmiştir. 2011 tarihli bir başka yorum ise öğrenci işleri sayfasında notların görüntülenememesi sorununa dikkat çekmektedir. Mezuniyet sonrası öğrenci e-postasının kapatılmayarak ömür boyu Google Drive alanı sağlanması ise sonradan fark edilen olumlu bir detaydır.

Verilen metinlerde kampüse ve fakültelere toplu taşıma ile ulaşım konusunda ciddi sorunlar olduğu belirtilmemiştir. Ancak kampüsün bulunduğu konuma giden yollardaki bitmek bilmeyen çalışmaların öğrencileri canından bezdirdiği ve okula gitmek için "kepçe kullanıldığı" gibi ekstrem durumların yaşandığı ifade edilmiştir. Tekirdağ şehrinin genelindeki ulaşım altyapısının "rezil durumda" olduğu ve ilçeler arası ulaşımın şehirlerarası otobüslerle sağlanmasının İstanbullu öğrenciler için şaşırtıcı olduğu da vurgulanmıştır. Kampüs içi ulaşım ise ayrı bir sorun başlığı olarak ele alınmıştır.

Bu kategoriyle ilgili doğrudan bir yorum bulunmamakla birlikte, bir öğrencinin İngiliz Dili ve Edebiyatı bölümü için yaptığı "çok sağlam ama çok da zor olan ... bölümünden uzak durulmalıdır" uyarısı, bu bölümdeki eğitimin oldukça ciddiye alındığını ve zorlayıcı olduğunu düşündürmektedir. Bu durum, bölümde kaliteli bir yabancı dil eğitimi verildiğine işaret edebilir.

Yemekhane ile ilgili yorumlar zamanla değişiklik göstermiştir. 2013 tarihli bir yorumda yemeklerin "genelde güzel ve çok ucuz" olduğu ancak yemekhanenin kapasitesinin yetersiz ve binasının eski olduğu belirtilmiştir. 2021 tarihli daha güncel bir yorumda ise asıl sorunun yemek kalitesi veya fiyatı (4 TL) değil, yemekhanenin konumu olduğu vurgulanmaktadır. Kampüsün en tepesindeki yemekhaneye ulaşmanın zorluğu ve uzun kuyruklar, yemek yemeyi başlı başına bir mücadeleye dönüştürmektedir. Öğrenciler için "yemek yiyebilen öğrenci şanslı" sayılmaktadır.

Üniversite çevresindeki barınma olanakları, özellikle Değirmenaltı bölgesinde yoğunlaşmıştır. Yorumlarda çok sayıda apart, yurt ve kiralık ev seçeneği olduğu belirtilse de, bu durumun bir rant kapısına dönüştüğü ve fiyatların fahiş olduğu vurgulanmaktadır. Özellikle kampüse yakın ev kiralarının 1000 TL'den başlarken şehir merkezinde 400-500 TL'ye ev bulunabilmesi, bu durumu açıkça göstermektedir. Bir yorumcu, pansiyon işletmecilerini "aklımı kullanan soyguncular" olarak nitelendirmiş ve "çok ciddi bir sikiş dönüyormuş" (fahiş fiyatlarla kandırılma) ifadesiyle yaşanan sömürüyü anlatmıştır. Hayrabolu gibi küçük ilçelerdeki yurtların ise "berbat" olduğu yönünde spesifik eleştiriler de bulunmaktadır.

Üniversitenin imajı, kuruluşundan bu yana çalkantılı bir seyir izlemiştir. Başlangıçta Trakya Üniversitesi'nden kopan ve hızla gelişen bir kurum olarak görülse de, zamanla idari skandallar ve öğrenci memnuniyetsizlikleri imajını zedelemiştir. Özellikle bir rektör yardımcısının halkı ve konuk sanatçıları aşağılayan konuşması, "bütün salon buz kesti" ifadesiyle hafızalara kazınan bir utanç anı olarak anlatılmıştır. MIT'nin web sitesini kopyalaması gibi olaylar, kurumun ciddiyetine gölge düşürmüştür. Öğrenciler arasında "çöp üniversite" veya "lanetli okul" gibi sert ifadelerle anılması, imajının ne denli olumsuz olabildiğini göstermektedir. Buna karşın, Trakya'nın en kaliteli üniversitesi olduğunu düşünen veya mezun olduktan sonra özlemle anan öğrenciler de bulunmaktadır, bu da imajın kişisel deneyimlere göre değiştiğini ortaya koymaktadır.

İdari personel ve üniversite yönetimi, en tutarlı ve en sert eleştirilerin hedefi olmuştur. Yüksek lisans başvuru sürecinin ALES sonuçları açıklanmadan başlatılması gibi "mantıksız" uygulamalar, öğrencilerin mağduriyetine yol açmaktadır. Santraldeki görevliden rektör yardımcısına kadar farklı kademelerdeki personelin tutumları sorunludur. Başvuru sürecinde telefonda konuşulan bir görevlinin öğrenciyi dinlemek yerine sürekli kendini savunması, bir rektör yardımcısının halkı aşağılayan konuşması ve bir başka rektörün öğrencilerin taleplerini "element uydurmayın" diyerek geçiştirmesi, yönetimdeki ciddiyetsiz ve öğrenci karşıtı tavrı gözler önüne sermektedir. Yüksek lisans mülakatının haber verilmeden yazılı yapılması gibi plansızlıklar da idari zafiyetin bir başka göstergesidir.

İş ve kariyer olanakları konusunda üniversitenin öğrencilere yeterli yönlendirmeyi yapamadığı anlaşılmaktadır. Özellikle Bilgisayar Mühendisliği bölümünde hocaların sektörle bağlantısının olmaması, "öğrenciyi yönlendirmekte eksik kalıyorlar" şeklinde bir eleştiriye neden olmuştur. Okulun üretimi ve pratik uygulamayı teşvik etmemesi, sınav odaklı bir eğitim vermesi de mezunların iş hayatına hazır olmasını engellemektedir. Buna rağmen, "kendi çabalarıyla iyi yerlere gelen öğrenciler de yok değil" ifadesi, kişisel çabanın önemini vurgulamaktadır.

Tekirdağ şehri hakkındaki görüşler, yorumu yapan kişinin geldiği yere göre büyük farklılıklar göstermektedir. İstanbul'da doğup büyümüş öğrenciler için Tekirdağ, "dağınık bir yerleşime sahip", ulaşımı "rezil" ve sosyal açıdan yetersiz bir şehir olarak görülmektedir. Buna karşın, Anadolu'nun daha küçük illerinden gelenler için Tekirdağ, İstanbul'a ve denize yakınlığı, sakinliği ve her şeyin el altında olduğu Değirmenaltı gibi öğrenci mahalleleriyle avantajlı bir seçenek olarak değerlendirilmektedir. Şehir insanının samimi ve içten olduğu, bu sayede öğrencilerin sosyal açıdan rahat edebileceği de olumlu bir nokta olarak belirtilmiştir.