SİVAS CUMHURİYET ÜNİVERSİTESİ

Adalet ve eşitlik konuları, üniversiteye yönelik en ağır ve endişe verici eleştirilerin merkezinde yer almaktadır. Özellikle son yıllardaki yorumlar, 'torpil' ve 'adam kayırmacılık' iddialarının kurum içinde ne kadar yaygınlaştığına işaret etmektedir. 2024 tarihli bir yorum, İlahiyat Fakültesi'ndeki bir kadro atamasında yaşandığı iddia edilen usulsüzlükleri ve üniversiteler arası 'paslaşmaları' detaylı bir şekilde ortaya koyarak durumun vahametini gözler önüne sermektedir. Bir başka yorumcu, 'bu konuda ülke sınırları içerisinde hiçbir üniversitenin yanından yakınından geçemeyeceğini rektörleri bile iddia edebilir' diyerek sorunun büyüklüğüne dikkat çekmiştir. Cinsiyet ve kişisel görünüme dayalı ayrımcılık da önemli bir şikayet konusudur. Bir öğrenci, 'kulağımda küpe var ve saçım uzun diye yemediğim laf kalmadı hocalardan' derken, sınavlarda kız öğrencilere pozitif ayrımcılık yapıldığını ve bunun hocalar tarafından açıkça dile getirildiğini iddia etmektedir. Bu yorumlar, üniversitede adalet ve liyakat algısının ciddi şekilde zedelendiğini göstermektedir.

Akademik kadro ve eğitim kalitesi konusunda yorumlar derin bir kutuplaşma sergilemektedir. Bir yanda, özellikle 2010'lu yılların başındaki yorumlarda, hocalarla öğrenciler arasında yakın ilişkiler kurulabildiği, genç akademisyenlerin egodan uzak ve yardımsever olduğu belirtilirken; diğer yanda, özellikle Mühendislik ve İlahiyat gibi fakültelerde, akademisyenlerin öğrencileri aşağıladığı, egolu davrandığı ve eğitimin 'e'sini umursamadığı yönünde çok sert eleştiriler bulunmaktadır. Son yıllarda artan 'torpil' ve liyakatsizlik iddiaları, akademik kadroya olan güveni sarsmış görünmektedir. Özellikle 2024 tarihli bir yorumda İlahiyat Fakültesi'ndeki kadrolaşma iddiaları detaylı bir şekilde aktarılmıştır. Üniversitenin patent sayısının 'sıfır' olması gibi verilerle desteklenen eleştiriler, kurumun araştırma ve geliştirme vizyonunun zayıf olduğu algısını güçlendirmektedir. Eğitimin genel olarak 'vasat' bulunduğu, bazı bölümler dışında kaliteli hoca bulmanın zor olduğu ve iyi hocaların da zamanla üniversiteden ayrıldığı sıkça tekrarlanan şikayetler arasındadır. Buna karşın, nadir de olsa, bazı yeni yorumlarda hocaların destekleyici olduğu ve kişisel gelişime katkı sundukları ifade edilmektedir.

Verilen metinlerde üniversitenin doğrudan sağladığı burs veya maddi destek olanakları hakkında spesifik öğrenci yorumlarına rastlanmamıştır. Yalnızca 2008 tarihli bir bilgi notunda, 'öss sınavında ilk 5000' e giren adaylara burs verecek olan üniversitedir' şeklinde bir ifade bulunmaktadır. Bu durumun güncelliği ve uygulanma şekli hakkında daha fazla detay mevcut değildir.

Derslerin işlenişi ve akademik sistemle ilgili yorumlar genellikle olumsuz ve idari sorunlara odaklanmış durumdadır. Özellikle 2011 yılındaki bir yoruma göre, ders kayıt sisteminin öğrencilere ve danışmanlara yanlış dersleri seçme imkanı vermesi ve senatonun bu durumu sonradan iptal etmesi gibi kaotik süreçler yaşanmıştır. Aynı dönemde, akademik tekrar ve not sistemiyle ilgili alınan kararların adaletsiz olduğu ve mahkemelik olduğu belirtilmektedir. Eğitim kalitesinin derslere yansıması, 'haftada 4 saatle ne ısı profesörü olursun ne de bilgisayar mühendisi' gibi ifadelerle, ders saatlerinin yetersizliğine ve asıl işin öğrencinin kişisel çabasında bittiğine işaret edilerek eleştirilmektedir. Bu konuda olumlu bir yoruma rastlanmamıştır.

Güvenlik ve denetim konusu, farklı açılardan ele alınmıştır. 2008 tarihli bir yorumda, hastanenin kampüs içinde olması sebebiyle 'sivillere dolaşım serbestisi' olduğu ve bunun bir üniversite için 'çok da hoş bir durum olmadığı' belirtilmiştir. Bu, denetimsizlik algısı yaratmaktadır. Yakın tarihli bir yorumda ise kampüs girişinde 'hiç bir güvenlik görevlisi yoktu' ve kimlik kontrolü yapılmadan herkesin girebildiği tespiti yapılmıştır. Buna karşın, yine yakın tarihli başka bir yorumda üniversitenin 'güvenli bir yer' olduğu vurgulanmıştır. Diğer yandan, 2010 yılında bir bakan ziyareti nedeniyle tüm araç girişlerinin yasaklanması ve kampüsün 'tüm sivas emniyet teşkilatı ve sivillerin hüküm sürdüğü' bir yere dönüşmesi, denetimin keyfi ve protokol odaklı olduğunu göstermektedir. Ayrıca, kampüste başıboş köpeklerin ve hatta kışın kurt ve domuz gibi yaban hayvanlarının görülmesi de güvenlik endişesi yaratan unsurlar olarak dile getirilmiştir.

Kampüs yapısı, üniversite hakkındaki en çelişkili yorumların yapıldığı alanlardan biridir. Neredeyse tüm yorumcular, kampüsün 'Türkiye'de ODTÜ'den sonra alan olarak en büyük' veya 'ilçe büyüklüğünde' olduğu konusunda hemfikirdir. Bu geniş ve yeşil alan, özellikle son yıllardaki yorumlarda olumlu bir özellik olarak öne çıkmaktadır; 'doğayla iç içe', 'geniş ve ferah' gibi ifadelerle kampüsün estetik ve huzurlu atmosferi övülmektedir. Ancak, özellikle 2010'lu yılların yorumlarında bu büyüklüğün bir dezavantaja dönüştüğü, kampüsün 'büyükçe, fakat öyle çok içi dolu bir yer olmadığı' ve sosyal donatıların yetersiz kaldığı sıkça eleştirilmiştir. Binaların mimari projesinin Sivas'ın soğuk iklimine uygun olmaması da eski tarihli bir eleştiri olarak dikkat çekmektedir. Son yıllarda yapılan yeni binalar ve çevre düzenlemeleriyle kampüsün çehresinin olumlu yönde değiştiği anlaşılmaktadır.

Kampüs içi ulaşım, üniversitenin devasa alanının getirdiği bir sorun olarak yorumlarda sıkça yer bulmaktadır. Özellikle 2010'lu yıllarda kampüs içinde otobüslerin ücretli olması ve her yerin ücretli otopark haline getirilmesi ciddi tepkilere yol açmıştır. 2019'da ise dağın başındaki fakültelere giden ücretsiz ringlerin kaldırılıp yerine '50 kr.' ücretli ringlerin konulması, öğrencilerin 'zaten üniversiteye gelmek için otobüse para veriyorum, ringe niye tekrar para veriyorum?' şeklindeki isyanına neden olmuştur. Bu uygulamalar, üniversite yönetiminin öğrenciyi bir gelir kapısı olarak gördüğü algısını güçlendirmiştir. Son yıllarda yapılan bir yorumda ise fakültelere ulaşmak için '2 km yol yürümeniz gerektiğini' söylemeleri, sorunun farklı bir boyutta devam ettiğini göstermektedir.

Üniversite, tarihi boyunca çeşitli siyasi gerilimlere ve olaylara sahne olmuştur. 2005 yılına ait bir yorumda, temel öğrenci hakları için bildiri dağıtmak isteyen sol görüşlü öğrencilerle ülkücü öğrenciler arasında çıkan 'taşlı, sopalı, zincirli' kavga, kampüsteki siyasi kutuplaşmanın erken dönem bir örneğini teşkil etmektedir. 2013'te kızlı-erkekli öğrenci evleri tartışması üzerine farklı görüşteki gruplar arasında yine bir arbede yaşanması, bu gerilimin devam ettiğini göstermektedir. 2008'de türban konusunda fakülteler arasında farklı uygulamalar olması da dönemin siyasi atmosferinin kampüse yansıdığını ortaya koymaktadır. Yorumlar, üniversitenin zaman zaman farklı siyasi grupların güç gösterisi ve çatışma alanı haline geldiğini göstermektedir.

Sosyal yaşam, üniversite hakkındaki en zayıf halkalardan biri olarak görülmektedir. Özellikle 2010'lu yıllardaki yorumlarda kampüsün sosyal açıdan 'içi dolu bir yer olmadığı', 'çılgınlar atarak eğlenmeyi' beklememek gerektiği ve 'oturulacak adam gibi' bir kafe bulmanın zor olduğu sıkça vurgulanmıştır. Son birkaç yıldır bahar şenliklerinin yapılmaması da büyük bir eleştiri konusudur. Ancak, özellikle 2012-2013 yıllarında Emre Aydın, Candan Erçetin gibi popüler sanatçıların katıldığı başarılı bahar şenlikleri düzenlendiği ve bunun öğrenciler tarafından takdir edildiği de görülmektedir. Son yıllarda yapılan bazı olumlu yorumlarda ise üniversitede 'çokça etkinlik ve kurslar' olduğu, kampüs çevresine açılan yeni kafelerin ortamı güzelleştirdiği belirtilmektedir. Buna rağmen genel kanı, üniversitenin sosyal ve kültürel faaliyetler açısından yetersiz kaldığı yönündedir.

Üniversitenin teknolojik altyapısı, özellikle kütüphane hizmetleri ve internet erişimi konularında ciddi eleştiriler almıştır. Yorumlarda kütüphanenin 'içeriği zayıf', 'doğru dürüst bir kütüphanesi yoktur' ve 'sürekli bakımda' olduğu gibi şikayetler tekrar etmektedir. 2011 yılında kütüphanenin mesai saatleri içinde kapalı olması veya fotokopi makinesinin kaldırılması gibi olaylar, hizmet kalitesindeki düşüklüğü göstermektedir. İnternet ağına kurulan filtreleme yazılımı ile Ekşi Sözlük gibi sitelerin engellenmesi de bir diğer eleştiri konusudur. Yakın tarihli bir yorumda ise üniversitenin YouTube hesabının çalınarak dolandırıcılık amaçlı kullanılması, siber güvenlik zafiyetine işaret etmektedir. Öğrenci bilgi sisteminin hatalı çalışması ve transkriptlere şifresiz erişilebilmesi gibi eski tarihli sorunlar da altyapının zayıf olduğunu göstermektedir.

Kampüse ulaşım, öğrencilerin en sık ve sert bir dille şikayet ettiği konuların başında gelmektedir. Yorumlarda, şehir merkezi ile üniversite arasındaki mesafenin kısa olmasına rağmen otobüs ücretlerinin 'çok büyük bir rakam' olarak algılandığı görülmektedir. Kış aylarında duraklarda 'minimum 40 dakika' beklemek, otobüslerin 'demir yığını' ve 'balık istifi' şeklinde dolu olması gibi sorunlar yıllardır devam eden şikayetlerdir. Özellikle 2005 gibi çok eski bir tarihte bile öğrencilerin 'daha ucuz ve rahat ulaşım' talebiyle eylem yaptığı görülmektedir. Otobüs şoförlerinin tutumları da 'ibne otobüs şöförlerine para kazandırmayın' gibi ağır ifadelerle eleştirilmiştir. Sonuç olarak, toplu taşıma hizmetlerinin kalitesi ve fiyatlandırması konusunda ciddi ve kronik bir memnuniyetsizlik hakimdir.

Uluslararası fırsatlar ve yabancı dil eğitimi hakkında yapılan yorumlar oldukça sınırlı ve olumsuzdur. Özellikle bir İngilizce Öğretmenliği öğrencisi, Erasmus programı için 'sadece 6 kişi gönderen bir üniversite' olduğunu belirterek kontenjanların yetersizliğinden şikayet etmiştir. Bu durum, üniversitenin uluslararası öğrenci değişim programlarına yeterli önemi vermediği veya kaynak ayırmadığı algısını yaratmaktadır. Bunun dışında, bu kategoriye giren başka olumlu ya da olumsuz bir yoruma rastlanmamıştır.

Yemekhane ve kantinlerle ilgili yorumlar istikrarlı bir şekilde olumsuz bir tablo çizmektedir. 2005 gibi erken bir tarihte bile öğrencilerin 'ucuz ve bol çeşitli yemek' talebiyle eylem yapması, sorunun köklü olduğunu göstermektedir. 2011'deki bir yoruma göre kantinlerde 'eylem olunca fiyatları düşürüp, bir ay sonra daha yükseğe çekiyorlar' şeklinde manipülatif fiyat politikaları izlenmektedir. Yine aynı dönemde yemekhanenin 'ucuzdu ama yemekler iyi degildi' şeklinde özetlenmesi, kalite-fiyat dengesindeki soruna işaret etmektedir. 2022'ye gelindiğinde '5 liraya 3 çeşit yemek çıkaran merkezi kafeteryasıyla' övülmesi, fiyat konusunda bir iyileşme olabileceğini düşündürse de, kalite hakkındaki şikayetlerin devam edip etmediği belirsizdir. 2018'de ise kantinlerde kartlı sisteme geçilmesiyle 'bir çay için yarım saat bekleyebileceğiniz bir üniversite' haline geldiği eleştirisi yapılmıştır.

Barınma ve yurtlarla ilgili yorumlar, özellikle yurt koşulları ve Sivas'taki ev kiraları üzerine yoğunlaşmaktadır. 2010 yılındaki bir yoruma göre, şehirdeki ev sahipleri 'hiç de hakketmediği paralar kazanmakta evleri 400 ile 700 lira arası kiraya vermektedir'. 2019'da kampüse yapılan 10.000 kişilik yurt sayesinde bu fahiş kiraların '500 TL'ye kadar düştüğü' ve 'Sivas halkının bunu çoktan hak ettiği' belirtilmiştir. Bu durum, yeni yurtların öğrenciler için olumlu bir gelişme olduğunu göstermektedir. Ancak, eski tarihli yorumlarda yurtların yetersiz ve sağlıksız olduğu, öğrencilerin 'yurtlarda temiz ve ucuz ortamlarda kalmak istiyoruz' talebiyle eylem yaptığı görülmektedir. Yakın tarihli bir yorumda ise yurtta telefon hatlarının çekmemesi gibi altyapısal bir soruna dikkat çekilmiştir.

Üniversitenin imajı, yorumlarda oldukça çelişkili bir şekilde çizilmiştir. Bir yandan 'köklü', 'saygın', 'Türkiye'nin önde gelen üniversitelerinden biri' gibi olumlu ve neredeyse resmi bir dille yapılan tanıtımlar bulunurken, diğer yandan 'vasatın altında', 'ömür törpüsü', 'gerici ve yeniliklere açık değil' gibi çok sert eleştiriler yer almaktadır. 2011'deki bir yorumda, bir öğrencinin kendi üniversitesini kötülemesinin 'bizzat kendinize hakarettir' diyerek kurumu sahiplenmesi dikkat çekerken, birçok öğrenci 'gelmeyin, gideni de engelleyin' diyerek tam tersi bir tutum sergilemektedir. Üniversitenin adının 'Sivas Cumhuriyet Üniversitesi' olarak değiştirilmesi ve web sitesinden Atatürk portresinin kaldırılması gibi olaylar da imajını olumsuz etkileyen siyasi hamleler olarak yorumlanmıştır. Genel olarak, üniversitenin potansiyeli yüksek ancak kötü yönetilen, 'eski ama köklü olmayan' bir kurum olduğu yönünde güçlü bir algı bulunmaktadır.

İdari personel ve rektörlükle ilgili yorumlar, ezici bir çoğunlukla olumsuz bir tablo çizmektedir. Bürokrasi, yavaşlık, keyfi uygulamalar ve liyakatsizlik en sık dile getirilen şikayetlerdir. Öğrenciler, rektörlükteki işlerini halletmek için 'cazgırlık' yapmak zorunda kaldıklarını, memurların 'pişkin pişkin sırıttığını' ve 'yetki devri' gibi temel idari kavramlardan habersiz olduklarını belirtmektedir. Özellikle yaz aylarında izinli bir memur yüzünden işlerin tamamen durması gibi sorunlar yaşandığı aktarılmıştır. Kütüphane personelinin tutumu, Tıp Fakültesi dekanlığındaki tahakkuk bölümünün 'Allah'ın belası' olarak nitelendirilmesi gibi spesifik eleştiriler de bulunmaktadır. Yönetimin, öğrencilerin temel ihtiyaçlarını (ücretsiz ring gibi) kesip, kampüs girişlerine 'boktan eserler' yaptırmak gibi önceliklerinin yanlış olduğu da sert bir dille eleştirilmiştir.

Verilen metinlerde, üniversitenin mezunlarına sağladığı iş ve kariyer fırsatları hakkında doğrudan bir yoruma rastlanmamıştır. Yorumlar daha çok öğrencilik dönemindeki deneyimlere odaklanmıştır. Sadece bir yorumda, büro hizmetlerinde çalışmak için 'halk oyunu bilmek' gibi liyakat dışı bir kriterin arandığına dair bir iddia bulunmaktadır ki bu da kurum içi işe alım süreçlerindeki adaletsizliğe işaret etmektedir.

Sivas şehri ve halkıyla olan ilişki, öğrenci yorumlarındaki en sorunlu ve en çok şikayet edilen konudur. Yorumların büyük bir çoğunluğunda Sivas halkının öğrenciye karşı 'pek sevmemektedir', 'belirli kalıplar içinde yargılayıp' ve 'velinimeti olduklarını hep unuturlar' şeklinde olumsuz bir tavır sergilediği belirtilmektedir. Esnafın ve ev sahiplerinin öğrenciyi bir 'geçim kaynağı' ve 'yolunacak tavuk' olarak görmesi, fahiş kiralar ve hayat pahalılığı en temel şikayetlerdir. Şehrin sosyal imkanlarının kısıtlılığı, 'eğlenecek yer desen o da yok', 'toplam 2 bar vardi' gibi ifadelerle sıkça dile getirilmiştir. Sivas'ın sert iklimi ve kış koşulları da özellikle sıcak şehirlerden gelen öğrenciler için büyük bir zorluk olarak görülmektedir. Bir yorumcu, Sivas halkını 'bir insanın başına gelebilecek en kötü şey' olarak tanımlayacak kadar ileri gitmiştir. Bu ağır eleştirilere rağmen, şehri ve insanlarını samimi bulan, nostaljiyle anan az sayıda olumlu yoruma da rastlanmaktadır.