SİVAS BİLİM VE TEKNOLOJİ ÜNİVERSİTESİ

Üniversitede adalet ve liyakat algısı, özellikle idari atamalar ve işleyiş üzerinden ciddi şekilde sorgulanmaktadır. Rektörün aynı zamanda iki fakültenin dekan vekilliğini yürütmesi, hem etik hem de finansal açıdan 'bir rektör, iki dekan maaşı mı alıyor acaba?' gibi şüpheler doğurmuştur. Ayrıca, üniversitenin, akademik kadrosunu siyasi görüşe göre 'itaat edecek akademisyenlerle' dolduracağı ve bir 'akademik hapishane' olacağı yönünde güçlü endişeler dile getirilmiştir. Bu durum, kurumdaki meritokrasiye olan güvensizliği yansıtmaktadır.

Akademik kadro ve eğitim kalitesi, üniversite hakkındaki en çelişkili ve tartışmalı konulardan biridir. Kuruluş dönemindeki yorumlar, liyakatsiz ve yetersiz bir kadroyla 'içi boş' bir kurum olacağı yönündeki endişeleri dile getirmiştir. Daha sonraki yıllarda ise bu görüş kısmen değişmiştir. Bir yandan, 'özel sektörden doktoralı insanların' ders vermesi ve 'sağlam iş yapmış' akademisyenlerin varlığı gibi olumlu gelişmelerden bahsedilirken, diğer yandan kuruluş felsefesine aykırı olarak görülen ve 'Erciyes Üniversitesi'nden doktora derecesi almış adamın ne işi var?' şeklinde sorgulanan atamalar, liyakat konusundaki şüpheleri canlı tutmaktadır. Genel olarak, kaliteli akademisyenleri bünyesine katma çabası görülmekle birlikte, bu çabanın üniversitenin iddialı ismiyle ne kadar örtüştüğü halen bir soru işaretidir.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Derslerle ilgili yapılan yorumlarda en çok öne çıkan ve öğrenciler için ciddi bir sorun teşkil eden konu, bütünleme sınavlarının (büt) olmamasıdır. Bu durum, bir dersten başarısız olan öğrencinin telafi şansı olmadan dersi bir sonraki sene tekrar almak zorunda kalmasına, ders çakışması durumunda ise yılını uzatmasına neden olmaktadır. Bu katı kural, üniversiteyi tercih edecek öğrenciler için önemli bir caydırıcı unsur olarak görülmektedir.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Kampüsün fiziksel durumu ve atmosferi, en çok eleştiri alan konuların başında gelmektedir. Yorumlar, üniversitenin kuruluşundan yıllar sonra bile 'eğitim verecek binası' olmamasını ve faaliyete geçtikten sonra dahi 'kuş uçmaz kervan geçmez' bir yer olduğu izlenimini güçlü bir şekilde yansıtmaktadır. Yakın tarihli bir yorumda kampüs, 'amerika'daki terk edilmiş kasaba tenhalığında bir okul' olarak betimlenerek bu ıssızlık ve atıl durum vurgulanmıştır. Mimari olarak farklı bulunduğunu belirten tek bir yoruma karşın, genel algı kampüsün son derece tenha, cansız ve potansiyelinin çok altında kullanıldığı yönündedir.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Kampüs içinde yaşanan spesifik siyasi olaylara dair bir yorum bulunmamakla birlikte, üniversitenin kuruluşu ve varlığı bizzat siyasi bir hamle olarak görülmektedir. Yorumlarda üniversite, sıkça bir 'seçim yatırımı' ve iktidar partisinin bir eseri olarak anılmaktadır. Bu algı, üniversitenin bilimsel ve akademik misyonundan ziyade, siyasi hedeflere hizmet eden bir proje olduğu yönündeki eleştirileri güçlendirmektedir.

Yorumlar, üniversitede sosyal yaşamın neredeyse yok denecek kadar zayıf olduğuna işaret etmektedir. Kampüsün 'terk edilmiş kasaba' olarak nitelendirilmesi, öğrenci etkileşiminin ve sosyal aktivitelerin ne denli kısıtlı olduğunun bir göstergesidir. Daha genel bir endişe ise Sivas şehrinin kültürel yapısıyla ilgilidir. Bir kullanıcı, üniversitenin 'her anlamda özgür bir ortamı olması' gerektiğini belirtirken, Sivas gibi bir yerde 'temmuz başında dumanlar içinde uyanma ihtimali' gibi travmatik bir gönderme yaparak, şehrin sosyal ve kültürel atmosferinin öğrenciler için baskılayıcı olabileceği endişesini dile getirmiştir.

Üniversitenin teknolojik altyapısı konusunda doğrudan bir gözlemden çok, derin bir şüphecilik hakimdir. Eleştiriler, 'Bilim ve Teknoloji' isminin içi boş bir vaatten ibaret olduğu ve gerçek bir üniversitenin ihtiyaç duyduğu 'lab, akademisyen, teknolojik altyapı, sosyal olanaklar' gibi bileşenlerden yoksun olduğu üzerinde yoğunlaşmaktadır. Kaynakların, mevcut başarılı üniversitelerin altyapısını güçlendirmek yerine, her yere bina dikmek için kullanılması, 'ülkenin zaten sınırlı olan kaynakları'nın israfı olarak görülmektedir.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Üniversitenin yurt ve barınma olanaklarına dair doğrudan bir yorum bulunmamaktadır. Ancak, üniversitenin kuruluş amacının aslında bir emlak projesi olduğu yönünde güçlü ve alaycı bir iddia mevcuttur. Bir yoruma göre, fakülte binalarının şehirden uzağa planlanması, arazilerin önceden 'ucuza kapatılıp' imara açılması ve ardından 'apartlar yurtlar vs' inşa edilmesiyle yandaşlara rant sağlama amacı gütmektedir. Bu, barınma ihtiyacının organik bir gelişimden ziyade, bir rant kapısı olarak görüldüğünü ima etmektedir.

Üniversitenin imajı, kuruluşundan itibaren alaycılık ve savunma mekanizmaları arasında gidip gelmektedir. 'Sivas' ve 'Bilim ve Teknoloji' kelimelerinin yan yana gelmesi birçok yorumcu tarafından 'gülesim gelen' ve 'dalga geçilecek' bir durum olarak görülmüştür. Bu eleştiriler, üniversitenin sadece bir tabela kurumundan ibaret olduğu, kaynakların boşa harcandığı ve isminin içeriğiyle uyuşmadığı algısını yansıtmaktadır. Diğer taraftan, bu alaycı tavra karşı çıkan güçlü bir damar da mevcuttur. Bu görüşü savunanlar, eleştirilerin 'Anadolu insanı ne anlar bilimden?' şeklindeki küçümseyici bir zihniyetten kaynaklandığını, Sivas'ın Nuri Demirağ gibi bir değeri yetiştirdiğini ve her yeni adıma peşinen karşı çıkmanın yanlış olduğunu vurgulamaktadır.

İdari yapı ve personel hakkındaki yorumlar, liyakat ve şeffaflık konularında ciddi endişeler barındırmaktadır. En somut eleştiri, üniversite rektörünün aynı anda birden fazla idari görevi (dekan vekilliği) üstlenmesi ve bu durumun 'bir rektör, iki dekan maaşı mı alıyor acaba?' sorusuyla gündeme getirilmesidir. Bu, idari kadroların nasıl dağıtıldığına dair bir şüphe yaratmaktadır. Bununla tezat oluşturan 'personel çok cana yakın' gibi tekil ve olumlu bir yoruma rağmen, genel kanı idarenin önceliklerinin akademik gelişimden çok rant ve kadrolaşma olduğu yönündedir.

Mezuniyet sonrası iş ve kariyer olanakları, üniversiteye yönelik en ciddi endişelerden biridir. Sivas'ta, öğrencilerin staj yapabileceği ve mezuniyet sonrası istihdam edilebileceği güçlü bir sanayi altyapısının olmaması temel bir sorun olarak görülmektedir. Bu durum, 'gaziantep çok daha akılcı bir seçim olurdu' ifadesiyle, sanayisi gelişmiş bir şehirle kıyaslanarak vurgulanmıştır. Üniversitenin, mevcut 'işsiz üniversiteli mezunlarına' yenilerini ekleyeceği ve nitelikli iş bulamayan mezunlar yetiştireceği yönünde karamsar bir beklenti hakimdir.

Sivas şehrine yönelik algılar oldukça kutuplaşmıştır. Bir yanda şehri 'çorak kurak salak yer' olarak tanımlayan ve 'lise bile açmam' diyerek küçümseyen son derece olumsuz bir bakış açısı varken, diğer yanda üniversitenin şehir için bir umut olabileceğini düşünenler bulunmaktadır. Bu olumlu bakış açısına göre, üniversite Sivas'ın sanayi gelişimine katkıda bulunabilir ve İstanbul gibi büyük şehirlerde yaşayan Sivaslıların 'memleketine dönmesini' sağlayabilir. Ancak genel olarak, şehrin öğrenci yaşamı için ne kadar uygun ve çekici olduğu konusunda ciddi şüpheler hakimdir.