SELÇUK ÜNİVERSİTESİ

Adalet ve eşitlik konuları, Selçuk Üniversitesi'ne yönelik en sert ve en istikrarlı eleştirilerin merkezinde yer almaktadır. Yorumlar, üniversitede liyakatsizliğin, siyasi ve cemaat temelli kadrolaşmanın ve keyfi uygulamaların yaygın olduğu algısını güçlü bir şekilde yansıtmaktadır. Özellikle 2013-2016 dönemindeki FETÖ yapılanması, konsey seçimlerindeki usulsüzlükler ve sonrasındaki tasfiyeler, bu adaletsizlik hissini pekiştirmiştir. Son yıllarda yapılan yorumlarda, bilimsel yetkinliğe bakılmaksızın, kişiye özel şartlarla akademik kadro ilanları açılması ('psikoloji bölümüne tarih-sosyoloji jürisi', 'hemşirelik için veteriner hekim şartı') gibi örnekler, bu sorunun devam ettiğini göstermektedir. Öğrencilere yönelik tutumda da eşitsizlikler göze çarpmaktadır; siyasi görüşe veya yaşam tarzına göre ayrımcılık yapıldığı, bazı haksızlıklar karşısında ses çıkarmanın riskli olduğu ve idari personelin keyfi davrandığı sıkça belirtilen şikayetler arasındadır. Genel olarak, üniversitenin adalet ve liyakat mekanizmalarına yönelik derin bir güvensizlik hakimdir.

Selçuk Üniversitesi'nin akademik kalitesi, fakültelere göre ciddi farklılıklar göstermektedir. Hukuk, Tıp, Mühendislik, Veterinerlik ve Ziraat fakülteleri, genellikle yetkin ve idealist hocalara sahip, Türkiye çapında isim yapmış ve mezunlarına iyi kariyer fırsatları sunan kurumlar olarak övülmektedir. Ancak 2016'daki FETÖ soruşturmalarının bu fakültelerde ciddi bir kadro kaybına yol açtığı da belirtilmiştir. Diğer yandan Edebiyat, İletişim ve bazı Sosyal Bilimler bölümleri, öğrenci ve hoca profili açısından sıkça 'boş' ve 'vasat' olarak nitelendirilerek eleştirilmektedir. Son yıllardaki yorumlarda, özellikle liyakatsiz atamalar, ezbere dayalı eğitim metotları ve bazı hocaların siyasi görüşlerini derslere yansıtması gibi konular öne çıkan şikayetlerdir. Genel kanı, üniversitenin belirli alanlarda güçlü bir eğitim sunduğu ancak genel kalitenin homojen olmadığı ve zamanla bazı alanlarda düşüş yaşandığı yönündedir.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Derslere yönelik yorumlar, deneyimin bölüme ve hocaya göre ne kadar değiştiğini ortaya koymaktadır. Bazı öğrenciler, özellikle Fen-Edebiyat Fakültesi'ndeki Edebiyat dersleri gibi belirli dersleri ve hocaları (Sema Zafer Sümer, Nezih Onur) büyük bir keyifle anlatırken, bu derslerin kendilerine kattığı entelektüel zenginliği vurgulamışlardır. Diğer taraftan, Mühendislik Fakültesi'ndeki 'MÜDEK' gibi zorlayıcı sistemler veya İletişim Fakültesi'ndeki gibi içeriksiz ve 'çöp' olarak nitelendirilen dersler ciddi eleştiri almıştır. Ayrıca bazı hocaların siyasi görüşleri veya kişisel yetersizlikleri nedeniyle derslerin verimsiz geçtiği de dile getirilmiştir. 2001 yılındaki online ders kaydı gibi yenilikçi uygulamalar ise üniversitenin teknolojiye erken adapte olduğunu göstermektedir.

Kampüs güvenliği, en sık ve en sert eleştirilen konulardan biridir. Yorumların neredeyse tamamı, kampüse girişlerin kontrolsüz olduğu ve "elini kolunu sallayan girebilmektedir" algısının hakim olduğu yönündedir. Bu durumun, kampüs içinde öğrenci olmayan 'bozkır apaçileri'nin dolaşmasına ve güvenlik zafiyetlerine yol açtığı belirtilmektedir. Güvenlik personelinin geçmişte sadece türban gibi konularla ilgilendiği, bunun dışında ise yetersiz ve etkisiz kaldığı vurgulanmıştır. Kampüsün izole bir yapıya sahip olmaması ve herkese açık olması, özellikle siyasi olaylar ve taciz gibi durumlarda öğrencilerin kendilerini güvende hissetmemesine neden olmaktadır. Son yıllarda mobese sistemi kurulması gibi bazı düzenlemeler yapılmış olsa da, genel algı güvenliğin zayıf olduğu yönündedir.

Selçuk Üniversitesi'nin Alaaddin Keykubat kampüsü, yorumlarda en çok tartışılan konulardan biridir ve hakkında derin çelişkiler barındırır. Olumlu tarafta, kampüsün Türkiye'nin en büyüklerinden biri olduğu, geniş yeşil alanlara, göletlere, anıtlara (Selçuk Bey, Göktürk anıtları) ve Gökkuşağı AVM, kütüphane, Bilmer gibi sosyal donatılara sahip olduğu sıkça vurgulanır. Özellikle şehir dışından gelenler için bu büyüklük ve kendi kendine yeterlilik etkileyicidir. Ancak olumsuz yorumlar, bu devasa alanın plansızlığına odaklanır. "Koskoca ovanın ortasına son derece dip dibe bir binalaşma" eleştirisi, peyzaj düzenlemesinin zayıflığı, fakülte binalarının (özellikle Mühendislik ve Fen-Edebiyat) labirenti andıran karmaşık yapısı ve fakülteler arası mesafenin yorucu olması sıkça dile getirilir. Kampüsün iklimi de serttir; yazın tozlu ve rüzgarlı, kışın ise 'Stalingrad kışı' olarak betimlenir. Genel olarak kampüs, potansiyeli yüksek ama plansızlık ve bakımsızlık sorunları yaşayan bir alan olarak görülmektedir.

Kampüsün devasa büyüklüğü, fakülteler arası ulaşımı önemli bir mesele haline getirmiştir. Bu konuda en çok övülen ve takdir edilen hizmet, kampüs içinde ücretsiz olarak çalışan tramvay veya ring servisleridir. Öğrenciler, bu hizmet sayesinde özellikle zorlu hava koşullarında fakültelerine kolayca ulaşabildiklerini belirtmişlerdir. Olumsuz bir yön olarak, kampüsün çok büyük olması nedeniyle en yakın yurt veya evden fakülteye yürümenin bile 30 dakika sürebilmesi ve bunun kış aylarında 'ölümcül' bir deneyime dönüşebilmesi gösterilmiştir. Ancak genel kanı, ücretsiz ulaşım imkanının bu sorunu büyük ölçüde çözdüğü ve kampüs yaşamını kolaylaştıran en önemli avantajlardan biri olduğu yönündedir.

Selçuk Üniversitesi, kuruluşundan bu yana yoğun siyasi atmosferi ve gerilimleriyle anılmaktadır. Yorumlarda üniversite, ısrarla 'sağın kalesi' olarak tanımlanmakta ve sağcı grupların (Ülkücüler, İslamcılar, AGD) kampüs hayatında baskın bir role sahip olduğu belirtilmektedir. Özellikle 2000'li yılların başındaki yorumlar, Ülkücülerin kampüsteki hakimiyetini, 'reislik' sistemini ve muhalif görüşlere yönelik baskıcı tutumlarını detaylı bir şekilde anlatır. Sol görüşlü veya modern yaşam tarzına sahip öğrencilerin kendilerini ifade etmekten çekinmeleri, Gezi protestoları gibi olaylarda linç tehlikesi yaşamaları sıkça vurgulanır. Üniversitenin tarihinde sağ-sağ çatışmaları (Ülkücüler-Milli Gençlik Vakfı) ve sonrasında Fethullah Gülen Cemaati'nin kadrolaşma yoluyla etkinliğini artırması önemli dönüm noktalarıdır. Ayrıca zaman zaman PKK sempatizanı gruplarla yaşanan çatışmalar da kampüsteki gerilimi tırmandırmıştır. Son dönem yorumları bu baskının azaldığını belirtse de, siyasi atmosferin üniversite kimliğinin ayrılmaz bir parçası olduğu açıktır.

Selçuk Üniversitesi'ndeki sosyal yaşam, tam bir tezatlıklar bütünüdür. Bir yanda, Konya şehrinin genel olarak 'boş', muhafazakar ve sosyal aktiviteden yoksun olduğu, öğrencilerin can sıkıntısından kitap okuyup film izleyerek 'genel kültür patlaması' yaşadığı bir gerçeklik vardır. Diğer yanda ise, kampüsün hemen yanı başındaki Bosna Hersek Mahallesi, neredeyse tamamen öğrencilerden oluşan, her bütçeye uygun sayısız kafe, canlı müzik mekanı ve sosyal alanıyla adeta özerk bir 'öğrenci cumhuriyeti' gibidir. Öğrenciler, Konya merkezine inmeden tüm sosyal hayatlarını bu mahallede geçirebilmektedir. Rixos Otel bünyesindeki 'Inferno' gibi mekanlar, büyük şehirlerdeki gibi konser ve eğlence imkanı sunsa da pahalıdır. Öğrenci kulüplerinin varlığına rağmen, derslerin yoğunluğu ve soğuk hava nedeniyle çok aktif olamadıkları da belirtilmiştir. Sonuç olarak sosyal hayat, büyük ölçüde öğrencinin kendi kurduğu arkadaş çevresine ve Bosna'daki imkanları ne kadar kullandığına bağlıdır.

Selçuk Üniversitesi'nin teknolojik altyapısı, özellikle geçmiş yıllardaki yenilikçi adımlarıyla öne çıkarken, güncel uygulamalarda sorunlar yaşadığı görülmektedir. 2000'li yılların başında online ders kaydı ve not sistemi gibi uygulamalarla birçok üniversitenin önünde olduğu belirtilmiştir. Türkiye'nin en büyük bilgisayar merkezlerinden biri olarak anılan 'Bilmer' ve kampüs kütüphanesinin modern sistemi de övülen yönleridir. KYK yurtlarındaki fiber internet de olumlu bir nokta olarak kaydedilmiştir. Ancak, son yıllardaki yorumlar, bu altyapının güncel ihtiyaçları karşılamada zorlandığını göstermektedir. Uzaktan sınav sisteminin çökmesi, öğrencilerin sisteme giriş yapamaması ve öğrenci otomasyonundaki sürekli sorunlar ciddi eleştirilere neden olmaktadır. Ayrıca her yağmurda internetin kesilmesi gibi kronik problemler de mevcuttur.

Kampüsün şehir merkezine olan uzaklığı, ulaşımı en temel sorunlardan biri haline getirmektedir. Yaklaşık 40-60 dakika süren tramvay yolculuğu, neredeyse tüm öğrenciler tarafından dile getirilen ortak bir şikayettir. Tramvay güzergahının çok fazla durağa sahip olması ve yavaşlığı "salakça" olarak nitelendirilmiştir. Tramvayların özellikle yoğun saatlerde aşırı kalabalık olması ve bazen sınav dönemlerinde çalışmaması da önemli eleştiri konularıdır. Minibüsler bir alternatif olsa da şoförlerin tavırları ve keyfi hızları nedeniyle her zaman tercih edilmemektedir. Olumlu olarak, üniversitenin kendi tramvay hattına sahip olması ve son yıllarda eski vagonların yenilenmesi bir gelişme olarak görülmektedir. Ancak merkeze olan mesafe ve yolculuk süresi, üniversite hayatının ayrılmaz bir parçası olan kronik bir sorundur.

Üniversitenin uluslararası olanakları ve yabancı dil eğitimi konusunda yapılan yorumlar oldukça sınırlı ve genellikle olumsuzdur. Erasmus programının varlığı bilinmekle birlikte, üniversitenin resmi web sitesinde bu konuda yeterli bilgi bulunmadığı eleştirilmiştir. Daha da önemlisi, bir öğrencinin Avrupa'da karşılaştığı Selçuk Üniversitesi öğrencilerinin deneyimini aktardığı yorum, bu konuda ciddi bir yetersizliğe işaret etmektedir. Bu yoruma göre, öğrencilerin 'tek kelime İngilizce bilmeden' bir seneyi geçirmeleri, üniversitenin dil eğitimi ve uluslararası vizyonu konusunda zayıf bir imaj çizmesine neden olmaktadır. Genel olarak, bu alanın üniversitenin güçlü yönlerinden biri olmadığı anlaşılmaktadır.

Üniversitenin yemekhane hizmetleri genel olarak olumlu yorumlar almaktadır. Özellikle 'SOTE' olarak bilinen merkez yemekhanenin fiyatlarının çok uygun olduğu ve yemeklerin genellikle etli ve lezzetli çıktığı sıkça belirtilmiştir. Öğrenciler için bu durum, önemli bir ekonomik avantaj olarak görülmektedir. Olumsuz olarak dile getirilen tek konu, özellikle sınav dönemlerinde yemekhane önünde oluşan ve 20-30 dakikayı bulabilen uzun kuyruklardır. Gökkuşağı AVM içindeki yeme-içme mekanları bir alternatif olsa da, bazılarının fiyatlarının yüksek olduğu ve yemekhane kadar avantajlı olmadığı ifade edilmiştir.

Selçuk Üniversitesi öğrencilerinin barınma deneyimleri, kaldıkları yurda veya eve göre cennet ile cehennem arasında değişebilmektedir. Kampüse yürüme mesafesindeki Bosna Hersek Mahallesi, on binlerce öğrenciye ev sahipliği yapan devasa bir öğrenci yerleşkesi olarak öne çıkar ve burada ev kiralamak en popüler seçenektir. Ancak emlakçıların tutumu ve kiraların yüksekliği eleştirilmektedir. KYK yurtları sayıca fazla ve genellikle yeni binalara sahip olsa da, farklı profillerden öğrencilerin bir arada kalması çatışmalara neden olabilmektedir. Özel yurtlar ise büyük bir çeşitlilik gösterir; 'İdeal Yurtları' gibi zincirler lüks ama çok pahalıyken, pek çok yurt cemaat ve siyasi dernek (Fethullahçılar, İlim Yayma Cemiyeti, AGD vb.) bağlantılıdır. Bu yurtlarda kalan öğrenciler, siyasi ve dini baskı, propaganda sohbetleri ve katı kurallardan (sigara yasağı, namaz telkini) şikayet etmektedir. Kampüs içindeki Atatürk Yurtları ise konumu nedeniyle en çok tavsiye edilen ancak yer bulmanın torpil gerektirdiği bir seçenek olarak belirtilmiştir.

Selçuk Üniversitesi'nin imajı, çelişkili ve çok katmanlı bir yapı sergilemektedir. Bir yandan, özellikle Hukuk ve Mühendislik gibi bölümleriyle tanınan, Türkiye'nin en kalabalık ve köklü devlet üniversitelerinden biri olarak saygı gören bir kimliği vardır. 'Değişen ve Değiştiren Üniversite' sloganı, özellikle 2000'li yılların ortasından sonraki gelişim hamlesini yansıtmaktadır. Diğer yandan, pek çok öğrenci için 'tercih hatası' sonucu gelinen, 'bilerek ve isteyerek' seçilmeyen bir 'taşra üniversitesi' algısı hakimdir. Yoğun siyasi atmosferi, 'sağın kalesi' olarak anılması ve özellikle 2016'daki FETÖ operasyonlarıyla 'paralel yapının üssü' olarak gündeme gelmesi, imajını ciddi şekilde zedelemiştir. Sonuç olarak, üniversitenin imajı, akademik başarı iddiaları ile sosyal ve siyasi sorunlar arasındaki gerilimde şekillenmektedir.

Üniversitenin idari personeli ve özellikle öğrenci işleri birimleri, yorumlarda en çok şikayet edilen konuların başında gelmektedir. Öğrenciler, personelin genel olarak ilgisiz, lakayt ve kaba olduğunu belirtmişlerdir. 'Öğrenci işleri adeta yok gibi' ifadesi bu durumu özetler niteliktedir. Telefonlara cevap verilmemesi, sorulara 'bilmem' gibi geçiştirici yanıtlar alınması ve öğrencilerin bir imza için saatlerce uğraştırılması sıkça tekrarlanan sorunlardır. Edebiyat Fakültesi öğrenci işlerinin 'kraldan çok kralcı' olduğu veya bazı sekreterlerin kendilerini 'kral' gibi gördüğü yönündeki yorumlar, idari kadrolardaki hizmet anlayışına yönelik genel memnuniyetsizliği yansıtmaktadır.

İş ve kariyer olanakları, mezun olunan bölüme göre büyük farklılıklar göstermektedir. Özellikle Mühendislik, Tıp ve Hukuk gibi güçlü fakültelerden mezun olan öğrencilerin iş bulma imkanlarının oldukça yüksek olduğu ve bu bölümlerden mezun olanların nadiren açıkta kaldığı belirtilmektedir. Konya'nın bir sanayi şehri olması, özellikle teknik bölüm öğrencilerinin staj imkanları açısından avantajlı olmasını sağlamaktadır. Ancak, öğrenciler için okul sırasında yarı zamanlı iş bulmak zor ve sömürüye açıktır; bir öğrenci garsonluk deneyiminde ya parasını alamadığını ya da çok düşük ücretlere (saatlik 2,5-3 TL) çalıştırıldığını ifade etmiştir. Son yıllarda bir mezunun kendini 'diplomalı işsiz' olarak tanımlaması, her bölüm için kariyer beklentilerinin aynı olmadığını göstermektedir.

Konya, öğrenci yorumlarında genellikle muhafazakar, sakin ve sosyal imkanları kısıtlı bir Anadolu şehri olarak tanımlanır. Özellikle büyük şehirlerden gelen öğrenciler için şehrin 'düz' ve 'boş' yapısı ilk başta can sıkıcı olabilir. Halkın, özellikle de yaşlı kesimin, giyim tarzı gibi konularda 'dar görüşlü' ve 'yargılayıcı' olduğu sıkça vurgulanmıştır; şort giyen bir kadına yönelik bakışlar detaylı yüzdelerle betimlenmiştir. Akşam ezanından sonra hayatın durması ve esnafın öğrenciyi 'ticari meta' olarak görmesi de yaygın şikayetler arasındadır. Ancak, bu olumsuz algının yanında, Bosna Hersek Mahallesi gibi öğrenci yoğun bölgelerin şehir merkezinden tamamen farklı, daha özgür bir atmosfere sahip olduğu da belirtilir. Ayrıca şehrin büyük AVM'lere sahip olması, ucuz ve sakin bir yaşam sunması bazı öğrenciler için olumlu yönler olarak görülmektedir. Genel kanı, Konya'nın hareketli bir üniversite hayatı arayanlar için hayal kırıklığı yaratabileceği, ancak sakinliği ve düzeniyle okumaya odaklanmak isteyenler için uygun bir ortam sunabileceğidir.