RECEP TAYYİP ERDOĞAN ÜNİVERSİTESİ

Adalet, liyakat ve eşitlik konuları, üniversiteye yöneltilen en ciddi ve tutarlı eleştirilerin merkezinde yer almaktadır. Özellikle 2013 yılında akademik personel alım ilanında torpil yapılacağı iddia edilen kişilerin isimlerinin 'yanlışlıkla' yayımlanması, bu algının en somut dayanağıdır. 'Beraber yürüyüp, beraber ıslananlar' gibi ifadelerle kadrolaşmanın kural haline geldiği ima edilmiştir. Logo yarışmasını bir kaymakamın kazanması, başbakanın kuzeninin genel sekreter olarak atanması ve bazı öğrencilerin çalışmadan yüksek not aldığı iddiaları, nepotizm ve adam kayırmacılığın yaygın olduğu yönündeki kanıyı güçlendirmektedir. Bu yorumlar, üniversitede fırsat eşitliğinin olmadığına dair güçlü bir izlenim bırakmaktadır.

Akademik kadro ve eğitim kalitesi, üniversite hakkındaki en çelişkili ve tartışmalı konulardan biridir. Bir yanda üniversitenin resmi söylemi, 'deneyimli ve yetkin' bir kadroya sahip olduğunu ve akademik performansta önemli gelişmeler kaydettiğini vurgularken; diğer yanda çok sayıda eleştirel yorum, liyakat sorunlarına ve siyasi kadrolaşmaya işaret etmektedir. Özellikle 2013'te basına yansıyan ve önceden belirlenmiş isimlerin doçentlik ilanında yer aldığı iddiaları, bu eleştirilerin temelini oluşturur. Rektörün ilahiyat kökenli olması veya mühendislik fakültesinde derslerle sınavların uyumsuzluğu gibi konular, eğitim kalitesine dair ciddi soru işaretleri doğurmuştur. Buna karşın, tıp fakültesi ve hastanesinin bölgeye önemli bir sağlık hizmeti sunduğu ve bazı doktorların takdir edildiği de belirtilmektedir.

Burs ve maddi destek olanakları konusunda net ve detaylı bilgi azdır. Ancak bir yorum, üniversitenin ilk 70 bine giren öğrencilere aylık 1000 TL gibi önemli bir miktarda burs verdiğini belirtmektedir. Bu, üniversitenin başarılı öğrencileri çekmek için maddi teşvikler sunduğuna işaret eden olumlu bir veridir. Bunun dışında genel bir değerlendirme yapmak zordur.

Üniversitede verilen derslerin içeriğine dair doğrudan ve yapıcı yorumlar neredeyse hiç bulunmamaktadır. Mevcut yorumların tamamına yakını, üniversitenin siyasi kimliği üzerinden yapılan ironik ve eleştirel niteliktedir. Bu yorumlarda, 'İleri Bibergazı', 'Yandaş Gazetecilik', 'Teğet Ekonomiye Giriş' gibi hayali ders isimleri üzerinden, eğitimin objektiflikten uzak ve siyasi bir gündemle şekilleneceği endişesi dile getirilmiştir. Bu durum, öğrencilerin ders içeriklerinden çok, üniversitenin genel atmosferi ve siyasi duruşuyla meşgul olduğunu göstermektedir.

Güvenlik ve denetim konusunda çelişkili bir tablo çizilmektedir. Bir yandan kampüs girişinde denetim olduğu anlaşılırken, diğer yandan bu denetimi yapan güvenlik personelinin tavırları sert bir şekilde eleştirilmektedir. Güvenlik görevlilerinin 'kaba' ve 'nezaketsiz' olduğu, hatta 'kimliğini çıkar' gibi emir kipleriyle konuştuğu belirtilmiştir. Ayrıca, kampüse 'ateist' bir misafirin alınmaması gibi keyfi uygulamaların yanı sıra 'başıboş köpeklerin içeride fink atabilmesi' gibi denetim zafiyetleri de dile getirilmiştir.

Üniversitenin kampüs yapısı, yorumlarda en belirgin zıtlıkları barındıran konudur. Olumlu tarafta, kampüsün 'son derece modern, tertemiz' olduğu, yeni binalara sahip olduğu ve özellikle 'denize sıfır' konumuyla muhteşem bir manzaraya sahip olduğu sıkça vurgulanır. İlahiyat fakültesi alanı, camisi ve sosyal donatılarıyla özellikle beğenilmektedir. Ancak bu modernliğin ve manzaranın bedeli, kampüsün coğrafi yapısıdır. Yorumlarda 'çok dik', 'yokuşlu', 'merdivenleri çık çık bitmiyor' gibi ifadelerle kampüs içi ulaşımın zorluğuna dikkat çekilir. Ayrıca, fakültelerin Rize merkezi ve çevre ilçelere dağılmış olması da kampüs bütünlüğünü bozan bir diğer olumsuz faktör olarak öne çıkmaktadır.

Kampüs içi ulaşım, neredeyse tamamen üniversitenin coğrafi yapısıyla ilgilidir. Yorumcular, kampüsün aşırı dik ve yokuşlu olmasından dolayı binalar arasında hareket etmenin fiziksel bir efor gerektirdiğini belirtmektedir. 'Çık çık bitmeyen merdivenler' ve 'yokuş çıkmanın normalleşmesi' gibi ifadeler, öğrencilerin her gün karşılaştığı bu zorluğu özetlemektedir.

Üniversite, isminden kaynaklı olarak siyasetin göbeğinde konumlanmıştır. Yorumların büyük bir bölümü, Rize Üniversitesi'nin adının değiştirilmesini bir 'yalakalık' eylemi olarak nitelendirmekte ve bu durumu sert bir dille eleştirmektedir. Görevdeki bir başbakanın adının bir üniversiteye verilmesi, 'diktatörlük göstergesi' olarak yorumlanmış ve bu kararı alan senato üyeleri 'kraldan çok kralcı' olmakla suçlanmıştır. Rektörün 'bir tek Tunceli'den öğrencimiz yok' şeklindeki demeci de üniversitenin siyasi duruşunu yansıtan ve tepki çeken bir başka olaydır. Bu yorumlar, üniversitenin bilimsel bir kurum olmaktan çok, siyasi bir sembol olarak algılandığını net bir şekilde göstermektedir.

Sosyal yaşam, üniversiteyle ilgili en zayıf halka olarak öne çıkmaktadır. Yorumlarda, hem kampüs içinde hem de Rize şehrinde sosyal aktivitelerin neredeyse hiç olmadığı konusunda bir fikir birliği vardır. 'Zerre sosyal aktivite yoktur' ve 'pek bir aktivite yok' gibi ifadeler, bu eksikliği net bir şekilde ortaya koymaktadır. Öğrencilerin ve ailelerinin vakit geçirebileceği bir kafe bile bulunmaması, sosyal imkanların ne denli kısıtlı olduğunu göstermektedir. Bu kasvetli tablo içindeki tek olumlu ve renkli unsur, Rize'nin yerel kültürünün bir parçası olan ve kampüste de rastlanabilen 'tulum oynayan insanlar'dır.

Üniversitenin teknolojik altyapısı hakkında neredeyse hiç yorum bulunmamaktadır. Mevcut veriler arasında sadece üniversiteye ait bir araştırma gemisinin varlığından bahsedilmesi, belirli alanlarda teknolojik yatırım yapıldığına dair küçük bir ipucu vermektedir. Ancak bu tekil bilgiden yola çıkarak genel bir değerlendirme yapmak mümkün değildir.

Kampüse ulaşım ve toplu taşıma hakkında sınırlı sayıda yorum bulunmaktadır. Mevcut bilgilere göre, kampüse giden minibüslerin sık aralıklarla çalıştığı ve ulaşımın bu yönüyle pratik olduğu anlaşılmaktadır. Ancak Fener'deki ana kampüsün şehir merkezine yaklaşık 30 dakikalık bir yürüme mesafesinde olması, merkezi bir konumda olmadığını göstermektedir. Genel olarak, büyük bir ulaşım sorunundan bahsedilmese de kampüsün şehir merkezine biraz uzak olduğu çıkarımı yapılabilir.

Üniversitenin uluslararası profili hakkında çelişkili sinyaller mevcuttur. Olumlu yönden, üniversitenin 52 farklı ülkeden öğrenciye ev sahipliği yapması ve bünyesinde İngiliz Dili ve Edebiyatı gibi bir bölüm bulundurması, uluslararası bir vizyona sahip olma çabasını göstermektedir. Ancak, bir İngiliz öğretim görevlisinin 'casusluk' ve 'misyonerlik' gibi ciddi suçlamalarla okuldan atılması, akademik özgürlükler ve yabancılara karşı tutum konusunda endişe verici bir tablo çizmektedir. Bu olay, üniversitenin uluslararasılaşma hedefleriyle çelişen bir durum olarak öne çıkmaktadır.

Üniversitedeki yemek kalitesi ve fiyatları hakkında çok sınırlı bilgi bulunmaktadır. Mevcut tek yorum, kantin fiyatlarının pahalı olduğuna işaret etmektedir. Bu konuda genel bir yargıya varmak için veri yetersizdir.

Yurtlar ve barınma olanakları hakkında yapılan yorumlar az ancak olumludur. Yurtların kampüsün hemen yanında yer alması, öğrenciler için büyük bir kolaylık olarak görülmektedir. Ayrıca, üniversitenin akademik ve idari personeli için 'çok güzel' olarak nitelendirilen lojmanlar inşa etmiş olması, barınma konusuna önem verildiğini göstermektedir.

Üniversitenin imajı, neredeyse tamamen isminden kaynaklanan derin bir kutuplaşma ile tanımlanmaktadır. Eleştirel kesim için üniversitenin adı, bir 'utanç' kaynağıdır ve mezuniyet diplomasında bu ismi taşıma fikri bile rahatsız edicidir. Bu durum, 'yalakalık', 'görgüsüzlük' ve 'diktatörlük göstergesi' gibi ağır suçlamalarla ifade edilir. Üniversitenin logosu ve logo yarışması süreci de bu olumsuz imajı pekiştiren olaylar olarak görülmüştür. Diğer tarafta ise azınlıkta kalsa da, üniversitenin adını bir 'gurur kaynağı' olarak gören, bu ismin üniversiteye ayrıcalıklar ve daha fazla ödenek getireceğini düşünen bir kesim de bulunmaktadır. Bu iki zıt kutup, üniversitenin toplum nezdindeki imajının ne kadar siyasi ve bölünmüş olduğunu göstermektedir.

İdari personel ve yönetimle ilgili yorumlar genellikle olumsuzdur ve çeşitli sorunlara işaret etmektedir. En yaygın şikayet, öğrenci işleri gibi birimlerin telefonlara cevap vermemesi ve öğrencilere karşı ilgisiz tutumudur. '1 haftadır arıyorum operetora bağlıyorum deniyo yüzünüze kapanıyor' ifadesi bu durumu özetlemektedir. Ayrıca, rektörlük ve genel sekreterlik gibi üst düzey idari pozisyonlara yapılan atamalarda liyakat yerine siyasi ve akrabalık ilişkilerinin (başbakanın kuzeni) etkili olduğu iddiaları da yönetime olan güvensizliği artırmaktadır. Güvenlik personelinin kaba tavırları da idari zafiyet olarak değerlendirilebilir.

Mezuniyet sonrası iş ve kariyer fırsatları, tamamen alaycı ve siyasi bir perspektiften ele alınmıştır. Yorumlarda, bu üniversiteden mezun olmanın liyakate dayalı bir kariyer getireceğine dair bir inanç yoktur. Aksine, mezunların ya 'sadece yalakalık olsun diye' daha hızlı işe alınacağı ya da tam tersine 'bütün mezunları işsizdir' gibi bir akıbete uğrayacağı şeklinde iki zıt ve ironik kutup bulunmaktadır. 'Yüzde yüz iş garantili' veya 'kraldan çok kralcı olanlar tarafından daha hizli ise alinabilir' gibi ifadeler, diplomanın getireceği avantajın bilimsel yetkinlikten değil, siyasi referanstan kaynaklanacağı yönündeki yaygın kanıyı yansıtmaktadır.

Rize şehri, öğrenciler için ikili bir deneyim sunmaktadır. Bir yandan doğa harikaları, denizi, yeşili ve yaylalarıyla 'huzurlu' ve 'güzel' bir şehir olarak tanımlanırken; diğer yandan bir öğrencinin sosyal ve kültürel ihtiyaçlarını karşılamaktan çok uzak olduğu belirtilmektedir. 'Berbat ötesi' ve 'çok gezilecek bir yer değil' gibi ifadeler, şehirdeki sosyal çoraklığa işaret etmektedir. Dolayısıyla Rize, doğa ile iç içe sakin bir ortam arayanlar için cazip olabilirken, hareketli bir şehir hayatı ve sosyal aktivite bekleyen öğrenciler için büyük bir hayal kırıklığı potansiyeli taşımaktadır.