PİRİ REİS ÜNİVERSİTESİ

Yorumlar arasında, üniversitede adaletsizlik ve eşitsizlik olduğuna dair çeşitli imalar bulunmaktadır. Özellikle denizcilik fakültesi dışındaki bölümlere daha az önem verilmesi, kaynakların ve ilginin adil dağıtılmadığı algısını yaratmaktadır. Bir anne, oğlunun endüstri mühendisliği bölümünde yeterli eğitim alamadığı için bölüm değiştirmek zorunda kalmasını ve bu süreçte yeni kayıt muamelesi görmesini bu eşitsizliğe bir örnek olarak sunmuştur. Ayrıca, stajyer bir öğrencinin cinayete kurban gitmesi karşısında okulun 'üç maymunu oynaması' şeklindeki ağır eleştiri, öğrenci haklarının ve güvenliğinin hiçe sayıldığına yönelik ciddi bir suçlamadır.

Akademik kadro ve eğitim kalitesi konusunda belirgin bir ikilik göze çarpmaktadır. Özellikle denizcilik fakültelerinde eğitimin son derece kaliteli, zorlayıcı ve sektör bilgisine sahip, çoğu deniz kuvvetleri emeklisi olan değerli hocalar tarafından verildiği sıkça vurgulanmaktadır. "Para verip ders geçme" anlayışının olmaması, okulun akademik ciddiyetini gösteren bir unsur olarak övülmektedir. Ancak, denizcilik dışındaki fakültelerin aynı derecede ilgi görmediği ve bu bölümlerde eğitim kalitesinin daha düşük olduğu yönünde eleştiriler bulunmaktadır. Üniversitenin eğitim gemisinin karıştığı kaza gibi olaylar ise, pratik eğitimdeki yetkinlik ve denetim mekanizmaları hakkında ciddi soru işaretleri doğurmuştur. Son yıllarda bazı öğrenciler, hocaların kaprisli ve ulaşılmaz olduğunu, hatta küfürlü e-postalar aldıklarını iddia ederek akademik iletişimde ciddi sorunlar yaşandığını belirtmektedir.

Üniversitenin maddi konulara yaklaşımı, en sert eleştirilerin odak noktasıdır. Yorumlarda okul, sık sık 'ticarethane' olarak nitelendirilmekte ve öğrenciyi para kaynağı olarak gördüğü iddia edilmektedir. Özellikle son yıllarda yapılan fahiş zamlar, bu algıyı güçlendirmiştir. Bir öğrenci, %50+%25 burslu girdiği okulun bir sonraki yıl istediği ücretin %100'ün üzerinde bir zamma tekabül ettiğini belirterek durumu protesto etmektedir. Ayrıca, okuldan ayrılmak isteyen öğrencilerin transferini zorlaştırmak ve para iadesi yapmamak için direndiği gibi çok ciddi suçlamalar da bulunmaktadır. Bu durum, üniversitenin finansal politikalarının öğrenci odaklı olmaktan çok uzak olduğunu göstermektedir.

Ders içerikleri genel olarak mesleki hayata yönelik ve pratik olarak değerlendirilmektedir. Özellikle bir öğrencinin "şu ana kadar gereksiz bir ders almadım" ifadesi bu durumu özetlemektedir. Seçmeli dil dersleri arasında Çince gibi Türkiye'de az sayıda üniversitede verilen dillerin olması olumlu bir özellik olarak öne çıkıyor. Ancak, ders programlarının oluşturulma biçimi ciddi bir eleştiri konusudur. Programların öğrencilerin değil, hocaların uygunluğuna göre yapıldığı ve öğrencilerin ders seçme özgürlüğünün olmadığı belirtilmektedir. Bu durum, özellikle şehir dışından veya uzak bir yerden gelen öğrenciler için tek bir ders için saatlerce yol gitmek gibi büyük mağduriyetler yaratmaktadır.

Güvenlik ve denetimle ilgili yorumlar, farklı açılardan endişeleri ortaya koymaktadır. Bir yandan, kampüs içindeki güvenlik ve temizlik personelinin güler yüzlü ve problemsiz olduğu belirtilirken; diğer yandan, üniversitenin en temel sorumluluklarından olan öğrenci güvenliği konusunda ciddi ihmalleri olduğu iddia edilmektedir. Stajdaki bir öğrencinin cinayete kurban gitmesi ve okulun bu duruma kayıtsız kalması, en ağır eleştirilerden biridir. Benzer şekilde, eğitim gemisinin kaza yapması da denetim mekanizmalarının ve profesyonel sorumluluğun sorgulanmasına neden olmuştur. Kampüse evcil hayvanla girilememesi gibi katı kurallar ise, okulun modern ve esnek bir anlayıştan uzak olduğunu düşündürmektedir.

Üniversitenin ana kampüsü, genel olarak modern, mimari açıdan estetik, denize sıfır ve 'yeşil kampüs' özellikleriyle övülmektedir. Spor salonu, havuz, simülatörler gibi fiziksel imkanların varlığı olumlu karşılanmaktadır. Ancak kampüsün en büyük dezavantajı, büyük bir üniversite kampüsü hayali olanlar için oldukça küçük olmasıdır. Ayrıca, hazırlık kampüsünün ana kampüsten ayrı ve Tuzla'nın daha iç kısımlarında yer alması da önemli bir eksiklik olarak görülmektedir. Kütüphane fiziki olarak çok beğenilse de, kullanım kültürü ve kapanış saatinin erken olması gibi konularda eleştiriler almaktadır.

Verilen metinlerde bu konu hakkında spesifik bir yoruma rastlanmamıştır. Ancak kampüsün küçük ve kompakt olduğu yönündeki ifadeler, kampüs içi ulaşımın bir sorun teşkil etmediğini düşündürmektedir.

Üniversite, siyasi duruşu ve bu duruşun yarattığı olaylarla birkaç kez gündeme gelmiştir. Mezuniyet töreninde öğrencilerin 'Mustafa Kemal'in askerleriyiz' sloganı atması ve bir başka törende İzmir Marşı okunurken dönemin bakanının salonu terk etmesi gibi olaylar, üniversitenin Atatürkçü ve cumhuriyetçi bir kimliğe sahip öğrenciler yetiştirdiğini düşünenler tarafından olumlu karşılanmıştır. Bu yorumlar, okulun sadece akademik değil, aynı zamanda belirli bir değerler sistemiyle de anıldığını göstermektedir.

Sosyal yaşam, Piri Reis Üniversitesi'nin en zayıf karnı olarak neredeyse tüm yorumlarda ortak bir şekilde vurgulanmaktadır. Öğrenciler, okulda sosyal etkinliklerin, konserlerin ve festivallerin neredeyse hiç olmadığını, olanların da 'fiyasko' ile sonuçlandığını belirtmektedir. Kulüp sayısının az, mevcut kulüplerin ise aktif olmadığı ifade edilmektedir. Bu durum, öğrencilerin ders sonrası kampüste vakit geçirmeyip hemen dağılmasına, yeni insanlarla tanışma ve farklı deneyimler edinme fırsatından mahrum kalmasına neden olmaktadır. Kütüphanedeki gürültü sorunu bile, öğrencilerin sosyalleşebileceği başka alanlar olmamasının bir yansıması olarak görülebilir.

Üniversitenin teknolojik altyapısı, özellikle Öğrenci İşleri Sistemi (ÖİS) üzerinden yoğun eleştiri almaktadır. Sistemin ders seçimi ve online sınav gibi kritik zamanlarda sürekli çökmesi, öğrencileri mağdur eden kronik bir sorun olarak tanımlanmaktadır. Okul yönetiminin bu teknik sorunlar karşısında suçu başka yerlere atması ise eleştirileri daha da artırmaktadır. Kampüsün fiziksel altyapısı modern olarak nitelense de, bu dijital altyapıdaki yetersizlik, genel öğrenci deneyimini olumsuz etkileyen önemli bir faktördür.

Üniversitenin konumu, ulaşım açısından en çok şikayet edilen konuların başında gelmektedir. Kampüs, Tuzla'da, İstanbul'un sosyal ve kültürel merkezlerine oldukça uzak bir noktadadır. Marmaray ile Kadıköy'e ulaşımın 1 saat, Beşiktaş ve Taksim gibi merkezlere ise 1.5 saati bulduğu belirtilmektedir. Gece hayatı veya sosyal etkinlikler için geç saatlere kalmak isteyen öğrenciler için ulaşım daha da zorlaşmakta, Marmaray'ın bitiş saatinden sonra otobüsle dönüş çileli bir hal almaktadır. Bu uzaklık, bir öğrencinin okulu 'Kocabul' (Kocaeli-İstanbul) olarak adlandırmasına yol açmıştır, çünkü Kocaeli'ne daha kısa sürede ulaşılabildiği ima edilmektedir.

Yabancı dil eğitimi, özellikle hazırlık okulu bazında ciddi eleştiriler almaktadır. Hazırlık kampüsünün ana kampüsten ayrı bir yerde olması, öğrencilerin üniversite ortamından kopuk, 'lise 5' gibi bir deneyim yaşamasına neden olmaktadır. Kitaplar ve online sistemler için fahiş ücretler talep edilmesi ve bu materyallerin alınmasının zorunlu tutulması, eğitimin ticari bir amaca hizmet ettiği algısını güçlendirmektedir. Hazırlık sınıfını geçirmemek için yönetimin elinden geleni yaptığına dair bir kanı da mevcuttur. Buna karşın, lisans düzeyinde Erasmus, yan dal ve çift ana dal gibi programların bulunması ve derslerin %100'e yakın İngilizce işlenmesi olumlu yönler olarak sayılabilir.

Yemekhane konusunda karışık görüşler mevcuttur. Bir yandan, diğer özel üniversitelere göre yemeklerin uygun fiyatlı olduğu belirtilirken, bir yandan da yemekhanenin pahalı olduğu yönünde bir eleştiri bulunmaktadır. Bu çelişki, öğrencilerin beklentileri veya kıyaslama yaptıkları diğer üniversiteler arasındaki farklardan kaynaklanıyor olabilir. Okulun kafeleriyle ilgili ise olumsuz bir algı hakimdir; başlangıçta sadece çay-kahve satıldığı, sonradan yapılan eklemelerin de yetersiz olduğu ifade edilmektedir.

Üniversite çevresindeki barınma olanakları, öğrenciler için önemli bir sorun olarak öne çıkmaktadır. Özellikle şehir dışından gelen öğrenciler için yurt bulmanın çok zor olduğu ve Tuzla semtinin genel olarak pahalı bir yer olduğu vurgulanmaktadır. Bu durum, okula yerleşen öğrenciler için ciddi bir maddi ve lojistik sıkıntı yaratmaktadır.

Piri Reis Üniversitesi'nin imajı, kuruluş amacındaki saygınlıkla mevcut 'ticarethane' algısı arasında sıkışmış durumdadır. Denizcilik alanında uzman bir kurum olarak yola çıkmış ve bu alanda isminin bir marka değeri taşıdığı kabul edilmektedir. Ancak, diğer fakültelerin açılması ve bu fakültelerin aynı kalitede olmaması, 'denizcilik üniversitesi' kimliğini zayıflatmıştır. Özellikle eğitim gemisinin karıştığı kaza ve sektördeki 'abicilik-el pençecilik' gibi eleştiriler, profesyonel imajına gölge düşürmektedir. 2009'daki 'iş garantisi' reklamları gibi pazarlama odaklı yaklaşımlar ve son yıllardaki fahiş zamlar, üniversitenin eğitimden çok ticari kaygılarla hareket ettiği yönündeki imajını pekiştirmiştir. Rektörün ulaşılabilir ve mütevazı olması olumlu bir nokta olsa da, genel idari yapıdaki sorunlar bu kişisel çabayı yetersiz kılmaktadır.

İdari birimler ve personel, üniversitenin en çok şikayet edilen ve en sorunlu alanı olarak öne çıkmaktadır. Yorumlarda, idari personelin öğrenciye karşı aşağılayıcı, kaba ve ilgisiz bir tutum sergilediği defalarca dile getirilmiştir. Telefonlara cevap verilmemesi, e-postalara aylar sonra dönülmesi, danışmanlara ulaşılamaması gibi sorunlar sistematik bir hal almış gibidir. Öğrenciler, en basit işlemler için bile muhatap bulamadıklarını ve sürekli bir başından savma tavrıyla karşılaştıklarını belirtmektedir. Bu durum, 'paranızla rezil olmak' deyimiyle özetlenmekte ve rektörün olumlu imajına rağmen, idari kadronun yetersizliği nedeniyle üniversitenin genel algısını son derece olumsuz etkilemektedir.

İş ve kariyer olanakları, üniversitenin en güçlü ve en çelişkili yanlarından birini oluşturmaktadır. Özellikle denizcilik bölümü mezunları için okulun isminin sektörde bir 'fark yarattığı' ve kariyer günleri açısından tatmin edici olduğu genel bir kanıdır. Üniversitenin sektörle olan güçlü bağları, staj ve iş bulma konusunda bir avantaj olarak görülmektedir. Ancak bu olumlu tablo, staj ofisinin yetersizliği, 'abicilik' sistemi ve liyakatsizlik eleştirileriyle gölgelenmektedir. Ayrıca, bir öğrencinin stajda hayatını kaybetmesi ve okulun bu konudaki duyarsızlığı, sunulan kariyer fırsatlarının öğrenci güvenliği pahasına olup olmadığını sorgulatmaktadır. Denizcilik dışındaki bölümler için ise okulun isminin aynı etkiyi yaratmadığı düşünülmektedir.

Üniversitenin bulunduğu Tuzla, öğrenciler tarafından şehir yaşamından kopuk ve sosyal olanakları olmayan bir yer olarak tanımlanmaktadır. Eğlenmek isteyen öğrencilerin İstanbul'un merkezine gitmek zorunda kaldığı, ancak bunun da uzun ve yorucu bir yolculuk anlamına geldiği belirtilmektedir. Bir öğrencinin, 'Tuzla'da eğlenebileceğiniz hiçbir yer yok' ifadesi, bölgedeki sosyal kısırlığı özetlemektedir. İstanbul'da bir arkadaş çevresi olmayan öğrencilerin, Tuzla'da sıkışıp kalma riskiyle karşı karşıya olduğu vurgulanmaktadır. Bu durum, üniversite hayatını sadece derslere indirgeyen ve öğrencileri sosyal izolasyona iten önemli bir faktördür.