PAMUKKALE ÜNİVERSİTESİ

Üniversite yönetimine yönelik adalet ve eşitlik konularında ciddi eleştiriler bulunmaktadır. Özellikle 2018 sonrası yorumlarda, rektörün yakınlarını kadroya aldığına dair torpil ve nepotizm iddiaları sıkça dile getirilmiştir. Düşük puanlı yabancı öğrencilerin tıp fakültesine yerleştirilmesi ve devlet tiyatrolarının kampüsten çıkarılması gibi kararlar da eleştiri konusu olmuştur. 2012'de kampüse büyük bir cami inşaatının başlaması, farklı inançlara sahip öğrenciler için benzer imkanların sunulmaması nedeniyle 'çifte standart' olarak yorumlanmış ve laik eğitim ilkesine aykırı bulunmuştur. Öğrenciler arasında siyasi görüşe dayalı gruplaşmaların yarattığı baskı ve gerilimler de adil bir ortamın önündeki engeller olarak görülmektedir.

Akademik kadro ve eğitim kalitesi, Pamukkale Üniversitesi'nde en çok değişkenlik gösteren konulardan biridir. Yorumlar, fakülteler ve hatta bölümler arasında büyük bir uçurum olduğunu ortaya koyuyor. Fizik, siyaset bilimi ve kamu yönetimi gibi bölümlerdeki hocaların bilgisi ve kalitesi övülürken, özellikle mühendislik ve fen-edebiyat fakültelerinde derslere gelmeyen, keyfi uygulamalar yapan, egoist ve öğrenciyi zorlamayı amaç edinen akademisyenlere yönelik ciddi eleştiriler bulunuyor. 2010'lu yılların ortalarından sonra FETÖ bağlantılı tasfiyelerin akademik kadroda önemli bir boşluk yarattığı, kalanların ise niteliklerinin sorgulandığı görülüyor. Buna karşın, bazı öğrenciler kendi bölümlerindeki hocalardan memnun olduklarını ve eğitimin kaliteli olduğunu belirtiyor. Mühendislik fakültesinin zorluğu ve öğrencileri yaz okuluna mecbur bırakması, neredeyse tüm dönemlerde tekrar eden bir şikayettir.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Derslerle ilgili deneyimler, büyük ölçüde fakülteye ve bölüme bağlı olarak değişmektedir. Mühendislik fakültesi, özellikle makine mühendisliği, hemen hemen tüm yorumlarda 'zor' olarak nitelendirilirken, bu zorluğun hocaların kasıtlı tutumundan kaynaklandığı sıkça vurgulanır. Derslerin işlenişine dair şikayetler, özellikle bazı seçmeli derslerde hocaların derse gelmemesi veya dersleri keyfi olarak iptal etmesi şeklinde yoğunlaşmaktadır. Yaklaşık on yıl önceki yorumlarda ders kayıt sisteminin son güne kadar açılmaması gibi teknik sorunlar öne çıkarken, daha yakın tarihli yorumlarda ise ders çakışmaları ve online yoklama sisteminin bu çakışmaları çözümsüz bırakması en büyük problem olarak görülmektedir. Buna karşın, bazı öğrenciler kendi bölümlerindeki derslerin düzenli ve verimli işlendiğini de belirtmektedir.

Güvenlik ve denetim konusu, özellikle teknolojik sistemler ve siyasi olaylar bağlamında ele alınmıştır. Rektörlüğün online yoklama sistemini getirme gerekçeleri arasında 'akademisyenlerin görevlerini yerine getirdiğinden emin olmak' ve 'öğrencilerin kendi adlarına başkalarına imza attırmalarını önlemek' gibi denetim mekanizmaları sayılmıştır. Bu durum, bazıları tarafından 'şeffaflık' ve 'disiplin' adına atılmış olumlu bir adım olarak görülürken, çoğunluk tarafından öğrenci ve hoca üzerinde gereksiz bir baskı ve kontrol mekanizması olarak algılanmıştır. Kampüsteki başıboş ve saldırgan köpekler de önemli bir güvenlik sorunu olarak belirtilmiştir.

Dağ eteğine kurulu Kınıklı kampüsü, yorumlarda hem övülen hem de yerilen bir yapıya sahiptir. Kampüsün yeşil alanları, doğayla iç içe olması, gölbahçesi ve özellikle son yıllarda eklenen modern spor kompleksi sıkça takdir edilen özelliklerdir. Ancak üniversitenin en istikrarlı eleştirisi, 'bitmeyen inşaat' algısıdır. 2000'li yılların başından günümüze kadar kampüsün sürekli bir şantiye alanına benzediği, toz ve çamur içinde olduğu belirtilmiştir. Kütüphane, defalarca 'yetersiz' ve 'kitap yoksunu' olarak nitelendirilmiş, son yıllarda ise kalabalık ve gürültülü olmasından şikayet edilmiştir. Kampüse Ege'nin en büyük camisinin yapılması gibi projeler, kaynak israfı ve önceliklerin yanlış belirlenmesi olarak görülerek ciddi eleştirilere neden olmuştur. Buna rağmen, eski mezunlar kampüsün yıllar içindeki gelişimini takdirle karşılamaktadır.

Kampüs içi ulaşım, özellikle ilk yıllarda ücretsiz servislerin yetersizliği nedeniyle eleştirilmiştir. Yorumlarda, servislerin 'kucak kucağa kısa ve eğlenceli bir tur' şeklinde olduğu, belirli güzergahlar dışında ücretli olduğu ve yağmurlu havalarda tek ringin çalışmasıyla öğrencilerin mağdur edildiği belirtilmiştir. Özellikle 2000'li yılların sonlarında kampüs içi ulaşımın ücretli olması ve yönetimin buna çözüm bulmaması önemli bir şikayet konusuyken, daha sonraki yıllarda bu konuya daha az değinilmesi, sorunun zamanla çözülmüş olabileceğini düşündürmektedir.

Pamukkale Üniversitesi'ndeki siyasi atmosfer, yorumlarda gergin ve kutuplaşmış olarak tasvir edilmektedir. Özellikle 2000'li yılların sonu ve 2010'lu yılların başındaki yorumlarda, kampüsteki 'ülkücü teşkilatlanma' ve 'abicilik' sistemi önemli bir sorun olarak görülmüştür. Öğrencilerin siyasi gruplar arasında yaşadığı gerilimler, kavgalar ve bunun sonucunda bahar şenliklerinin iptal edilmesi gibi olaylar aktarılmıştır. Kampüs, 'cemaatçisi, milliyetçisi, bdp'lisi, her sol örgütün temsilcisi' gibi farklı grupların bir arada bulunduğu, ancak bu çeşitliliğin çatışmaya dönüştüğü bir yer olarak betimlenmiştir. Türban sorunu ve kampüse cami yapılması gibi konular da siyasi tartışmaların merkezinde yer almıştır.

Üniversitedeki sosyal yaşam, çelişkili görüşlerin merkezindedir. Bir yandan, özellikle 2009 tarihli bir yorumda 'sosyal aktiviteler istanbuldakinden çok ama çok daha fazla' denilerek okulun bu yönden zengin olduğu belirtilirken, diğer yandan birçok yorumda kampüs içinde 'iki çift laf edeceğiniz bir mekan yoktur' denilerek sosyal alan eksikliğinden şikayet edilmiştir. Öğrenci kulüplerinin aktif olduğu ve sosyalleşmek için iyi bir fırsat sunduğu genel olarak kabul görmektedir. Bahar şenlikleri ise dönemsel olarak büyük farklılıklar göstermiştir; bazı yıllar büyük sanatçıların katılımıyla coşkulu geçerken, siyasi gerilimler veya yönetim kararlarıyla bazı yıllar iptal edilmiş veya sönük geçmiştir. Öğrenci sosyalleşmesinin büyük oranda kampüs dışındaki, özellikle KYK çevresindeki kafelere kaydığı anlaşılmaktadır.

Üniversitenin teknolojik altyapısı, özellikle 2019'dan sonra en hararetli tartışma konusu haline gelmiştir. Online yoklama sistemi, bir yanda disiplin ve şeffaflık getirdiği için savunulurken, diğer yanda öğrencilerin büyük çoğunluğu tarafından telefon şarjını bitirmesi, teknik hatalar vermesi ve esneklikten uzak yapısıyla 'hayatı zehir eden bir saçmalık' olarak görülmektedir. Uzaktan eğitim ve online sınav sistemlerinin (Pusula, EDS) altyapısının yetersizliği, özellikle pandemi ve vize dönemlerinde sürekli çökmesi, üniversitenin bu alandaki en büyük zafiyeti olarak öne çıkmaktadır. Yıllar önce dahi öğrenci bilgi sisteminin sürekli hata vermesi, bu sorunun ne kadar köklü olduğunu göstermektedir. Rektörlüğün sistem çöktüğünde öğrenci sayısından fazla oturum açıldığı yönündeki açıklamaları ise inandırıcı bulunmamıştır.

Üniversiteye ulaşım konusunda çelişkili yorumlar mevcuttur ve bu durum, yorumun yapıldığı yıla göre değişiklik göstermektedir. 2015 civarındaki yorumlarda, şehrin her yerinden kampüse otobüs ve dolmuşların çalıştığı, ulaşımın tek vesaitle ve kolay olduğu belirtilirken; 2009 tarihli bir yorumda ise tam tersine 'otobüs ve minibüs gibi toplu taşıma araçlarını unutun yok gibi birşey' denilerek araba sahibi olmanın gerekliliği vurgulanmıştır. Bu durum, yıllar içinde toplu taşıma ağının geliştiğini düşündürmektedir. Kampüsün konumu 'şehrin hemen kıyısında' olarak tanımlanmakta, dolayısıyla şehirden kopuk olmadığı genel olarak kabul görmektedir. Minibüs şoförleriyle yaşanan sorunlar da dile getirilen bir diğer konudur.

Uluslararası fırsatlar hakkında neredeyse hiç yorum bulunmazken, yabancı dil hazırlık eğitimi (YDYO) hakkında birkaç eleştirel görüş mevcuttur. Hazırlık sınıfının 'zor' olduğu, devamsızlık konusunda 'takıntılı' davranıldığı ve geçme notunun 70 gibi yüksek bir seviyede belirlendiği ifade edilmiştir. Bir öğrenci, not hesaplamasındaki hatalar nedeniyle neredeyse bir yılını kaybedeceğini, bu durumun ancak itirazı üzerine düzeltildiğini belirtmiştir. Genel olarak, hazırlık eğitiminin öğrenciler için zorlu bir süreç olduğu anlaşılmaktadır.

Yemekhane hizmetleri genel olarak olumlu yorumlar alsa da bazı eleştiriler de mevcuttur. Özellikle 2015 civarındaki yorumlarda yemeklerin 'düzenli ve lezzetli' olduğu, fiyatların 'makul' seviyede bulunduğu ve kampüs içindeki Ay Kafe, Paü Kafe gibi alternatiflerin de uygun fiyatlı olduğu belirtilmiştir. Ancak son yıllarda ortaya çıkan 'mobil yemekhane rezervasyon sistemi' ve yemeklerin lezzetsizleşmesi gibi sorunlar eleştirilmiştir. Bir öğrenci, çorba yerine 'kırmızı sıcak su' çıktığını belirterek kalitenin düştüğünü vurgulamıştır. Ayrıca, günde tek öğün yemek hakkı olması ve ikinci öğünün iki katı ücretli olması da bir diğer şikayet konusudur.

Barınma imkanları, özellikle KYK yurtları ve kampüs çevresindeki apartlar açısından değerlendirilmiştir. 2015 tarihli bir yoruma göre, kampüs içindeki KYK yurtları 'temiz ve düzenli' yapısıyla diğer üniversite yurtlarından öne çıkmaktadır. Kampüs çevresinde çok sayıda özel yurt ve apart bulunması bir avantaj olarak görülse de, ev kiralarının 'el yaktığı' ve özellikle doğulu öğrencilere ev kiralamak istemeyen ev sahiplerinin varlığı önemli bir sorun olarak belirtilmiştir. Bir yorumda KYK'daki kafelerdeki öğrenci profili ve yaşam tarzı eleştirel bir dille hicvedilmiştir.

Pamukkale Üniversitesi'nin imajı, 'vasat bir Anadolu üniversitesi' ile 'gelişen ve vizyon sahibi bir kurum' arasında salınan, çelişkili bir algıya sahiptir. Bazı öğrenciler ve mezunlar, okulu 'güzide okulum', 'canım üniversitem' gibi ifadelerle sahiplenirken; büyük bir kesim 'liseden bozma', 'köy okulu', 'şantiye üniversite' gibi olumsuz nitelemeler kullanmaktadır. Özellikle online yoklama sistemini savunan bir yorumda, 'Pamukkale Üniversitesi vasat Anadolu üniversitelerinden değildir' denilerek okulun vizyonu övülürken, bu yoruma karşı çıkan başka bir öğrenci 'Pamukkale Üniversitesi tam olarak vasat bir taşra üniversitesidir' diyerek bu imajı reddetmiştir. 1970'lerden mezun olanların nostaljik yorumları, üniversitenin zaman içindeki büyük gelişimini gözler önüne sererken, genel algıdaki 'sistemsizlik' ve 'yönetim zafiyeti' imajı, bu gelişimi gölgede bırakmaktadır.

İdari personel ve üniversite yönetimi, en çok şikayet edilen konuların başında gelmektedir. Rektörlük, 'soruşturma açmayı en büyük hobi' edinmekle, öğrencilerin hayatını zorlaştıran sistemleri dayatmakla ve torpil iddialarıyla sıkça eleştirilmiştir. Öğrenci işleri ve bilgi işlem dairesi arasındaki koordinasyonsuzluk, telefonlara cevap vermeme ve öğrencileri mağdur etme gibi sorunlar kronikleşmiş durumdadır. Memurların genel tavrı, 'sanki zorla çalıştırılıyor gibi' ve 'kendilerini okulun sahibi, öğrencileri de küçük çocuklar zannettiği' şeklinde olumsuz olarak betimlenmiştir. Yönetimin, teknik altyapı çöktüğünde 'bize siber saldırı yapıyorlar' gibi bahaneler üretmesi de eleştirilen bir diğer tutumdur.

Üniversitenin mezunlarına sunduğu iş ve kariyer fırsatları konusunda olumsuz bir algı hakimdir. Yorumlarda, Pamukkale Üniversitesi diplomasının iş hayatında bir avantaj sağlamadığı, hatta 'hayata yenik başlattığı' belirtilmektedir. Büyük şirketlerde çalışma imkanının kısıtlı olduğu ve diplomanın bir 'fark' yaratmadığı yönünde görüşler bulunmaktadır. Bu durum, öğrencilerin gelecek kaygısı taşıdığını ve üniversitenin kariyer anlamında yeterli bir referans olmadığına inandığını göstermektedir.

Denizli, öğrenciler için hem avantajlar hem de dezavantajlar sunan bir şehir olarak öne çıkıyor. Şehrin son yıllarda hızlı bir gelişim gösterdiği, modernleştiği ve 'Avrupa standartlarında' caddelere sahip olduğu belirtilmiştir. Konum olarak İzmir, Antalya, Muğla gibi şehirlere yakın olması, öğrenciler için önemli bir kaçış noktası sunmaktadır. Ancak şehrin halkı genellikle 'tutucu', 'içine kapanık' ve yabancılara karşı 'temkinli' olarak tanımlanmıştır. Özellikle ev kiralamada öğrencilere ve memleketine göre ayrımcılık yapılması ciddi bir sorundur. Eğlence hayatının kısıtlı olduğu, sosyal yaşamın büyük oranda kampüs ve Çamlık çevresinde yoğunlaştığı ifade edilmektedir. Şehir, kimileri için 'huzurlu' ve 'rahat', kimileri için ise 'sıkıcı' ve 'kocaman bir köy' olarak algılanmaktadır.