ÖZYEĞİN ÜNİVERSİTESİ

Adalet ve eşitlik kavramı, üniversite yönetimi ve öğrenciler arasında ciddi bir gerilim noktası olarak öne çıkmaktadır. Yorumların büyük çoğunluğu olumsuzdur ve yönetimin tutarsız, adaletsiz uygulamalarından şikayet etmektedir. Özellikle hazırlık (SELI) yönetiminin sene başında vaat ettikleriyle sene sonunda uyguladıklarının farklı olması, sınavları kaçıranlara ek sınav hakkı tanınırken bunun adil bir şekilde yapılmadığına inanılması gibi konular sert bir dille eleştirilmiştir. Öğrenci profili üzerinden yapılan değerlendirmelerde de bir eşitsizlik algısı hakimdir; parası olan öğrencilerin daha avantajlı olduğu, okulun bu kitleye yönelik ticari bir mantıkla hareket ettiği iddiaları sıkça tekrarlanır. Siyasi görüşleri nedeniyle öğrencilere soruşturma açılması ve burslarının kesilmesi, anayasal hakların ihlali olarak görülmekte ve yönetimin adalet anlayışı sorgulanmaktadır. Olumlu olarak sayılabilecek tek örnek, Gezi Parkı olayları sırasında rektörün, gözaltına alınan bir öğrenci için hukuk fakültesi hocalarını seferber etmesi gibi durumlardır; ancak bu tür olumlu adımlar genel olumsuz tabloyu değiştirmemektedir.

Üniversitenin akademik kadrosu, kuruluşundan bu yana en çok övülen ve en tutarlı şekilde olumlu yorum alan özelliğidir. Yorumcular sıklıkla hocaların Boğaziçi, ODTÜ, Stanford, Georgia Tech gibi prestijli kurumlardan geldiğini ve alanlarında yetkin, patent sahibi, uluslararası düzeyde tanınan isimler olduğunu vurgulamaktadır. Öğrenciler, hocaların erişilebilir, yardımsever ve öğrenciyle proje yapmaya hevesli olduğunu belirtmektedir. Eğitimin kalitesi, özellikle mühendislik, işletme ve dil eğitimi alanlarında oldukça yüksek görülmektedir. Mezunların Avrupa'da ve dünyada saygın üniversitelerden kolayca kabul alması, eğitim kalitesinin bir kanıtı olarak sunulur. Ancak bu olumlu tablonun karşısında, bazı eleştiriler de mevcuttur. Özellikle 2018 sonrası yorumlarda, değerli akademisyenlerin potansiyelinin niteliksiz öğrenci profili nedeniyle aşağıya çekildiği, bazı hocaların dersleri savsakladığı veya asistanlarına okuttuğu gibi iddialar yer almaktadır. Ayrıca, hocaların zamanla kurum aidiyetini kaybettiği ve okulu bir basamak olarak kullandığı yönünde eleştiriler de bulunmaktadır. Kurumun ilk rektörü Erhan Erkut'un ayrılığı, kalite algısında önemli bir kırılma noktası olarak görülmektedir.

Üniversitenin burs politikası, kuruluşundan günümüze kadar önemli değişiklikler göstermiş ve çelişkili yorumlara konu olmuştur. İlk yıllarda ve tanıtımlarda, üniversitenin öğrencilerin büyük bir kısmına çeşitli oranlarda burs sağladığı, hatta başarılı öğrencilere nakit destek ve yurtdışı staj imkanları sunduğu gururla belirtilmiştir. Öğrencilerin %90'ından fazlasının burslu okuduğu sıkça vurgulanan bir veridir. Ancak zamanla, özellikle Erhan Erkut döneminden sonra, bu politikalarda geri adımlar atıldığı görülmektedir. En büyük eleştiri, akademik başarı burslarının kapsamının daraltılarak yaklaşık 160 kişilik bir kontenjandan sadece 9 kişilik bir kontenjana düşürülmesidir. Bu durum, okulun artık akademik başarıyı eskisi kadar ödüllendirmediği ve maddi durumu iyi olmayan başarılı öğrencileri zor durumda bıraktığı şeklinde yorumlanmıştır. Siyasi sebeplerle öğrencilerin burslarının kesilmesi de yönetimin bursu bir baskı aracı olarak kullandığı iddialarını güçlendirmiştir.

Ders içerikleri ve yapısı hakkında çelişkili yorumlar bulunmaktadır. Olumlu tarafta, özellikle mühendislik ve işletme gibi alanlarda sunulan seçmeli ders çeşitliliğinin zengin olduğu, müfredatların iş dünyasının taleplerine göre hazırlandığı ve öğrencileri zorlayan ödev, proje ve sunumların mezuniyet sonrası büyük fayda sağladığı belirtilmektedir. "bus101", "tll101" gibi bazı temel dersler eğitici ve geliştirici olarak övülmektedir. Olumsuz tarafta ise, özellikle ilk yıllarda hazırlık (SELI) sistemindeki dengesizlikler sert bir dille eleştirilmiştir. Kurlar arasındaki seviye farkının çok büyük olduğu, örneğin 2. ve 3. kur arasında öğrencilerin aniden çok daha zorlu bir sisteme geçmek zorunda kaldığı ifade edilmiştir. Ayrıca tüm bölümlere zorunlu kılınan işletme dersinin mühendislik öğrencileri için bir eziyet olduğu, teknik derslerden zaman çaldığı ve gereksiz bir yük oluşturduğu yönünde ciddi şikayetler vardır.

Güvenlik ve denetim konuları, hem fiziksel güvenlik endişeleri hem de yönetimsel denetim mekanizmaları açısından ele alınmıştır. Fiziksel güvenlikle ilgili en ciddi endişeler, kampüs dışındaki ulaşım güzergahları ve servis şirketleriyle yaşanan olaylardır. Öğrencilerin kampüse ulaşmak için yürümek zorunda kaldığı 'çingene mahallesi' gibi tekinsiz olarak nitelendirilen bölgeler ve servis şoförlerinin öğrencilere yönelik saldırgan tutumları (yumruklu kavga, silahla tehdit) önemli güvenlik açıkları olarak görülmektedir. Yönetimsel denetim ise daha çok keyfi ve baskıcı olarak algılanmaktadır. Yurtlara turnike konulması, öğrencilerin anketlerdeki eleştirileri nedeniyle hocalar tarafından sorgulanması, siyasi etkinliklerin denetlenmesi ve soruşturmalar açılması gibi uygulamalar, özgür bir ortamdan ziyade kontrol odaklı bir yapıyı işaret etmektedir.

Üniversitenin Çekmeköy kampüsü, fiziksel olanakları, modern mimarisi ve doğayla iç içe yapısıyla genel olarak büyük bir beğeni toplamaktadır. Türkiye'nin ilk LEED Gold sertifikalı kampüsü olması, geniş ve yeşil alanları, spor merkezi, kütüphane ve sosyal tesisleri sıkça övülmektedir. Yurt binalarının ve dersliklerin modern ve donanımlı olduğu belirtilmiştir. Ancak, ilk yıllarda kampüsün bir inşaat halinde olması, Altunizade'deki ilk yerleşkenin ise 'dershaneden hallice' olarak nitelendirilmesi gibi olumsuzluklar da dile getirilmiştir. Son yıllarda yapılan yorumlarda ise kampüsün aşırı kalabalıklaştığı ve bu durumun sosyal alanlarda ve kütüphanede yoğunluğa neden olduğu ifade edilmektedir. Kampüsün genel olarak beğenilmesine rağmen, şehir merkezine olan uzaklığı en büyük dezavantajı olarak görülmektedir.

Kampüs içi ulaşım, özellikle shuttle (servis) hizmetleri, üniversitenin en çok şikayet alan ve öğrencilerle yönetimi sık sık karşı karşıya getiren konusudur. Yorumlar, shuttle hizmetlerinin yetersiz, pahalı ve düzensiz olduğunu ortaya koymaktadır. Özellikle 2014 yılında yeni bir şirketle anlaşılmasının ardından fiyatlara yapılan %42'lik zam büyük bir tepkiyle karşılanmış ve protestolara yol açmıştır. Öğrenciler, okulun "erişilebilir okul" mottosuna rağmen yönetimin bu konuda sorumsuz davrandığını ve kendilerini mağdur ettiğini düşünmektedir. Sık sık yaşanan anlaşmazlıklar nedeniyle servislerin kaldırılması, öğrencilerin okula ulaşmak için "carpooling" (araba paylaşımı) gibi alternatif yöntemlere başvurmak zorunda kalması, sorunun ciddiyetini göstermektedir. Şirket çalışanlarının öğrencilerle fiziksel kavgaya varan tartışmalar yaşaması ve okul yönetiminin sessiz kalması da eleştirilen diğer önemli noktalardır. Bu sorunlar, üniversitenin ticari bir zihniyetle yönetildiği ve öğrenci refahını önemsemediği algısını güçlendirmiştir.

Üniversitenin siyasi olaylara karşı tutumu, özellikle 2013 Gezi Parkı direnişi ve sonrasındaki dönemde önemli bir tartışma konusu olmuştur. İlk rektör Erhan Erkut'un Gezi Parkı olayları sırasında öğrencilere destek veren tutumu (gözaltına alınan öğrenciye hukuki yardım, finallere mazeretsiz girme hakkı vb.) öğrenciler tarafından büyük bir takdirle karşılanmış ve okulun özgürlükçü kimliğinin bir kanıtı olarak görülmüştür. Ancak, bu olayların hemen ardından Erhan Erkut'un görevden alınması, üniversite yönetiminin siyasi baskılara boyun eğdiği ve özgür düşünce ortamını feda ettiği şeklinde yorumlanarak büyük bir hayal kırıklığı yaratmıştır. Sonraki yıllarda öğrencilere "siyasi sebeplerden" dolayı disiplin soruşturmaları açılması ve burslarının kesilmesi, yönetimin muhalif sesleri bastırmaya çalıştığı ve hükümet yanlısı bir tutum sergilediği eleştirilerine yol açmıştır. Bu durum, üniversitenin kurumsal kimliği ve değerleri açısından ciddi bir yara olarak görülmektedir.

Üniversitedeki sosyal yaşam, yorumcular arasında belirgin bir kutuplaşmaya neden olmaktadır. Bir grup, kampüsteki sosyal olanakların zamanla katlanarak arttığını, spor tesislerinin, kulüplerin, festivallerin ve kafelerin canlı bir ortam yarattığını savunmaktadır. Özellikle Cafe Nero ve öğrenciler tarafından işletilen Çay Ocağı gibi mekanlar, farklı öğrenci gruplarının sosyalleştiği merkezler olarak öne çıkmaktadır. Diğer bir grup ise tam tersi bir görüşe sahiptir. Bu yoruma göre okulda sosyal aktivite sıfırdır, hayat ders bitiminde durur ve öğrenciler kampüste vakit geçirmek için bir sebep bulamaz. Bu çelişki, büyük ölçüde öğrenci profili ve beklentilerindeki farklılıktan kaynaklanıyor gibi görünmektedir. Bir kesim için Cafe Nero'da vakit geçirmek sosyal yaşamın kendisiyken, diğer kesim bunu 'boş insan' aktivitesi olarak görmekte ve daha anlamlı etkinlikler aramaktadır. Öğrencilerin düzenlediği video klipler de bu sosyal yaşam tartışmalarının bir parçası olmuş, kimileri için eğlenceli bir aktivite, kimileri için ise sığlığın bir göstergesi olarak yorumlanmıştır.

Üniversitenin teknolojik altyapısı, özellikle laboratuvarlar, lisanslı yazılımlar ve dijital kaynaklar açısından oldukça güçlü ve beğenilen bir yönü olarak öne çıkmaktadır. Öğrencilere ve mezunlara sunulan sınırsız depolama alanlı mail hesabı, Matlab, Autodesk, Ansys gibi pahalı ve profesyonel yazılımlara ücretsiz erişim imkanı büyük bir avantaj olarak görülmektedir. Mühendislik fakültesindeki modern ve gelişmiş laboratuvarlar, özellikle robotik laboratuvarı, yapılan yatırımın kalitesini göstermektedir. Avrupa'da kabul görecek kalitede bir 'computer cluster' üzerinde hesaplama eğitimi sunulması da altyapının gücüne bir başka örnektir. Ancak, bu olumlu tabloya rağmen, okulun internet sistemi (CMS) ve ders kayıt sistemi gibi temel altyapı hizmetlerinde ciddi sorunlar yaşandığı belirtilmiştir. Ders kayıt sisteminin sürekli çökmesi ve bir sınıfın sisteminin materyallerle doluyken diğerinin boş olması gibi tutarsızlıklar, teknolojik altyapının yönetiminde sorunlar olduğunu düşündürmektedir.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır. Yorumlar daha çok kampüs içi shuttle hizmetlerine ve kişisel araçlarla ulaşıma odaklanmaktadır.

Üniversitenin uluslararası fırsatlar ve yabancı dil eğitimi konusundaki performansı genel olarak çok olumlu değerlendirilmektedir. Özellikle hazırlık okulu olan SELI, zorlu olmasına rağmen öğrencilere çok iyi bir İngilizce temeli kazandırdığı için övülmektedir. Bir öğrencinin, hazırlık sonrası "kendini ingilizce konuşurken ve yazarken bir amerikalı kadar rahat" hissettiğini belirtmesi, eğitimin kalitesini özetlemektedir. İngilizce'nin yanı sıra Çince, Rusça, Almanca gibi dilleri öğrenme imkanı sunulması da önemli bir avantaj olarak görülmektedir. Üniversitenin Erasmus ve değişim programları için saygın okullarla (Avrupa'da top 3, ABD'de top 20) anlaşmaları olduğu ve başarılı öğrencilerin bu programlara kolayca katılabildiği ifade edilmektedir. Yurtdışı staj olanakları da bir diğer güçlü yönüdür. Ancak, olumsuz olarak, uluslararası ofisin yabancı öğrencilere karşı ilgisizliği ve bazı derslerin, İngilizce olmasına rağmen öğrencilerin dil seviyesi nedeniyle Türkçe işlenmesi gibi sorunlar da dile getirilmiştir.

Kampüs içindeki yeme-içme olanakları ve fiyatları hakkında sınırlı sayıda fakat belirgin yorumlar bulunmaktadır. Yemekhane yemeklerinin genel olarak lezzetli olduğu ve çeşitlilik sunduğu belirtilmiştir. Ancak, yemekhane fiyatlarının her sene %20 gibi yüksek bir oranda artması ve öğrencilerin buna tepkisiz kalması eleştirilmektedir. Kampüs içinde Cafe Nero gibi popüler zincirlerin yanı sıra, öğrenciler tarafından işletilen 'Çay Ocağı' gibi daha alternatif ve uygun fiyatlı mekanların da varlığı sosyal bir ayrışmaya işaret etmektedir.

Yurtlar, hem fiziksel koşulları hem de yönetimsel uygulamaları açısından karışık yorumlar almıştır. Olumlu yönden, yurt odalarının genel olarak modern, temiz, konforlu ve otel odası gibi donanımlı olduğu belirtilmektedir. Özellikle yeni yurt binalarının daha geniş ve daha fazla imkana (TV, mutfak vb.) sahip olduğu ifade edilir. Ancak bu durum, eski ve yeni yurtlar arasında bir eşitsizlik yarattığı için eleştiri konusu da olmuştur. Yönetimsel olarak en büyük şikayetler, yurtlara giriş-çıkış saatleri getirilmesi, ortak alanlarda keyfi yasaklar (kağıt oynamak yasak ama gitar çalmak serbest gibi) uygulanması ve kız-erkek yurtlarının ani bir kararla ayrılması gibi konulardır. Ayrıca, hazırlık sonrası öğrencilere yurt imkanı sunulmaması ve öğrencilerin sebep gösterilmeden yurttan çıkarılması gibi uygulamalar ciddi mağduriyetlere yol açmıştır. Yurt ücretlerinin yüksekliği de bir diğer önemli şikayet noktasıdır.

Özyeğin Üniversitesi'nin imajı, kuruluşundan bu yana çelişkili ve tartışmalı bir seyir izlemiştir. En başta 'Özyeğin' isminin kendisi, 'kebap salonu', 'otobüs firması' gibi benzetmelerle alay konusu olmuş ve kurumsal kimlik için bir dezavantaj olarak görülmüştür. Okul yönetimi bu algıyı 'ÖZÜ' kısaltmasıyla kırmaya çalışmıştır. Üniversite, kendisini Koç, Sabancı, Bilkent gibi üst düzey kurumlarla kıyaslasa da, birçok yorumcu bu kıyaslamayı yersiz bulmakta ve okulun kendi klasmanında (Bilgi, Yeditepe, Şehir vb.) değerlendirilmesi gerektiğini savunmaktadır. Kurumun imajını zedeleyen en önemli faktörler; ticari bir işletme gibi hareket etmesi, öğrenci sorunlarına duyarsız kalması, siyasi baskılara boyun eğmesi ve fahiş ücret politikalarıdır. Diğer yandan, güçlü akademik kadrosu, mezunlarının başarısı, aldığı uluslararası dereceler ve girişimcilik vizyonu gibi unsurlar, imajını olumlu yönde etkileyen faktörlerdir. Sonuç olarak, üniversitenin imajı 'potansiyeli yüksek ama sorunlu bir kurum' olarak şekillenmiştir.

İdari personel ve üniversite yönetimi, yorumlarda en çok eleştirilen konuların başında gelmektedir. Özellikle ilk rektör Erhan Erkut'un görevden ayrılmasından sonra yönetimin kalitesinin ciddi şekilde düştüğü genel bir kanıdır. Yönetim, tutarsız, öğrenciyi dinlemeyen, sorun çözmek yerine baskı kuran ve ticari kaygıları ön planda tutan bir yapı olarak tanımlanmaktadır. Ulaşım, burs, yurt ve ücret artışları gibi konularda öğrencilerin taleplerini görmezden gelmeleri ve muhatap bulunamaması en sık dile getirilen şikayetlerdir. SELI (hazırlık) yönetiminin tutarsızlıkları, anket sonuçlarını dikkate almaması ve öğrencilere baskı yapması da idari zafiyetlere örnek olarak gösterilmiştir. Uluslararası ofisin yabancı öğrencilere karşı ilgisizliği de bir başka eleştiri noktasıdır. Genel kanı, kağıt üzerinde kaliteli bir yönetim ve akademik kadro potansiyeli olmasına rağmen, pratikte bu potansiyelin idari beceriksizlikler yüzünden heba edildiği yönündedir.

Özyeğin Üniversitesi mezunlarının iş ve kariyer fırsatları, yorumlarda en çok öne çıkan ve neredeyse fikir birliğiyle olumlu değerlendirilen bir konudur. Mezunların rahatça iş bulduğu, hatta kariyerlerinin ilk yıllarında hızla yükseldiği sıkça vurgulanmaktadır. Üniversitenin 'girişimci yetiştirme' misyonu, öğrencilere sadece profesyonel değil, aynı zamanda kendi işini kurma vizyonu da kazandırmaktadır. Fiba Holding bünyesindeki şirketlerde sunulan maaşlı staj imkanları, öğrencilere daha okurken önemli bir tecrübe kazandırmaktadır. Müfredatların iş dünyasının taleplerine göre hazırlanması ve hocaların sektörle iç içe olması, mezunların 'sudan çıkmış balık' durumuna düşmesini engellemektedir. Birçok mezun, yurtdışında saygın kurumlarda yüksek lisans veya iş imkanı bulabildiğini belirterek, okulun sağladığı vizyon ve donanımın altını çizmektedir. Olumsuz yorum neredeyse yoktur; sadece üniversitenin bir 'iş bulma kurumu' olmadığı ve başarının yine de öğrencinin kendi maharetine bağlı olduğu hatırlatılmıştır.

Yorumlar genellikle üniversitenin şehirden uzak konumuna odaklandığı için, şehir yaşamıyla entegrasyonuna dair spesifik bir değerlendirme bulunmamaktadır. Kampüsün Çekmeköy'de, 'dağın başında' veya 'şehrin dışında bir yerleşkede' olması, şehir hayatından kopuk bir üniversite deneyimi sunduğunu düşündürmektedir. Ulaşım zorlukları da bu kopukluğu pekiştiren bir unsur olarak görülmektedir.