OSTİM TEKNİK ÜNİVERSİTESİ

Bu başlık altında, üniversitenin adalet anlayışını ve etik duruşunu sorgulatan çok ciddi iddialar yer almaktadır. Özellikle uluslararası öğrencilerden vize reddi sonrası para iadesi yapılmadığı ve iletişimin kesildiği yönündeki dolandırıcılık suçlamaları dikkat çekicidir. Ayrıca, akademik kadro atamalarında liyakatsizlik ve adam kayırmacılık yapıldığına dair duyumlar ve iddialar da mevcuttur. Bazı yorumlarda ise yabancı öğrencilere yönelik olumsuz bir tutum olduğu ve belirli öğrenci gruplarının kayrıldığı iması bulunmaktadır. Bu yorumlar, kurum içinde adil ve eşit bir ortamın varlığına dair ciddi şüpheler uyandırmaktadır.

Bu kategori, üniversite hakkındaki en çelişkili görüşleri barındırmaktadır. Bir grup öğrenci ve veli, özellikle ODTÜ ve Gazi gibi köklü okullardan gelen ve sektör deneyimine sahip akademisyenlerden övgüyle bahsetmekte, eğitimin uygulamalı yönünü ve kalitesini yeterli bulmaktadır. Ancak tam tersi yönde, eğitimin vasat olduğu, öğretim üyelerinin ilgisiz ve hatta bazılarının yetersiz olduğu yönünde çok sayıda sert eleştiri bulunmaktadır. Özellikle İngilizce eğitim verilen bölümlerde bazı hocaların dil yeterliliğinin zayıf olması ve liyakatsiz işe alım yapıldığına dair iddialar, akademik kaliteye yönelik ciddi şüpheler doğurmaktadır. Bu durum, eğitim kalitesinin bölümlere ve hatta hocalara göre büyük farklılıklar gösterdiğini düşündürmektedir.

Üniversitenin mali politikaları ve öğrenciye yaklaşımı konusunda çelişkili bir tablo çizilmektedir. Okulun, özellikle ilk yıllarında yüksek burs oranlarıyla öğrenci çektiği anlaşılsa da, güncel yorumlar ticari kaygıların ağır bastığına işaret etmektedir. Bir velinin detaylı anlatımında, okul ücretlerine yapılan %100'lük zam, faizsiz taksit seçeneğinin kaldırılması ve tek bir bankayla faizli kredi anlaşması yapılması gibi uygulamalar sert bir dille eleştirilmiştir. %100 burslu bir öğrencinin dahi okulu bırakması, maddi desteğin tek başına öğrenci memnuniyetini sağlamaya yetmediğini göstermesi açısından manidardır.

Derslerle ilgili deneyimler de farklılık göstermektedir. Bazı öğrenciler derslerin verimli geçtiğini ve özellikle uygulamalı eğitim modelinin kendilerine çok şey kattığını düşünürken, diğerleri ciddi sistemsel sorunlardan şikayetçidir. Özellikle her dönem yaşanan ders kayıt sorunları, sürekli değişen müfredat, zorunlu derslerin çakışması ve alternatif sınıf açılmaması gibi problemler, öğrencilerin plan yapmasını imkansız hale getiren ve mağduriyet yaratan unsurlar olarak öne çıkmaktadır. Ayrıca, derslerin standart olarak 3 saat sürmesi de öğrenciler için yorucu bulunmaktadır.

Güvenlik personeliyle ilgili yorumlar az sayıdadır. Bir yorumda personelin güler yüzlü olduğu belirtilirken, bir veli yorumu kayıt dönemindeki kalabalığı yönetmedeki organizasyonsuzluğa işaret etmektedir. Genel bir güvenlik zafiyetine dair bir endişe dile getirilmemiştir.

Üniversitenin fiziksel yapısı, en çok eleştiri alan konulardan biridir. Yorumcuların neredeyse tamamı, geleneksel bir kampüsün olmamasından şikayetçidir. Kurum sıkça "apartman üniversitesi" veya tek bir binadan ibaret bir yapı olarak tanımlanmaktadır. Bu durum, öğrencilerin sosyalleşebileceği, dinlenebileceği veya ders aralarında vakit geçirebileceği alanların eksikliğine yol açmaktadır. Özellikle "boş vakitlerde oturacak yer bile bulamama" şikayeti, bu sorunun ciddiyetini ortaya koymaktadır. Bununla bağlantılı olarak, okula arabayla gelenler için yaşanan otopark sorunu da kronik bir problem olarak vurgulanmıştır.

Verilen metinlerde, üniversitenin büyük ve dağınık bir kampüsü olmamasından dolayı kampüs içi ulaşıma dair herhangi bir yoruma rastlanmamıştır. Tartışmalar daha çok üniversite binasına ulaşım üzerine yoğunlaşmıştır.

Üniversite, kuruluşundan itibaren siyasi bir proje olduğu yönündeki yorumlarla karşılaşmıştır. Özellikle ODTÜ'ye bir alternatif veya rakip olarak kurulduğu algısı yaygındır. Bu algı, üniversitenin isminden (Orta Doğu Sanayi ve Ticaret Merkezi) ve kısaltmasından kaynaklanan ODTÜ benzetmeleriyle pekiştirilmiştir. Son dönemde geliştirilen ve Cuma hutbelerini 12 dile çeviren uygulama, bu tartışmaları yeniden alevlendirmiş ve üniversitenin "teknik" kimliğiyle bağdaşmayan, ideolojik bir vizyon sergilediği eleştirilerine yol açmıştır.

Üniversitedeki sosyal yaşam, temelden ikiye ayrılmış bir konudur. Bir yanda, spor kulüplerinde aktif olan öğrenciler, okulun Sağlık, Kültür ve Spor Müdürlüğü'nden aldıkları destekten oldukça memnundur ve bu sayede ulusal yarışmalara katılabildiklerini belirtmektedir. Diğer ve daha yaygın olan görüş ise, kampüs hayatının ve sosyal aktivitelerin neredeyse hiç olmadığı yönündedir. Kampüsün fiziki yapısının sosyalleşmeye imkan tanımaması, oturacak yer bile bulunamaması bu şikayetlerin temelini oluşturur. İlginç bir şekilde, bir öğrenci bu durumu eleştirerek, okulun konser gibi etkinlikler düzenlediğini ancak öğrencilerin katılmadığını, bu yüzden sorumluluğun öğrencilerin kendisinde olduğunu savunmuştur.

Üniversitenin teknolojik altyapısı, ironik bir çelişki sergilemektedir. Bir yanda, 12 dilde anlık hutbe çevirisi yapabilen bir yazılım gibi karmaşık ve niş projeler geliştirebilme yeteneği varken, diğer yanda en temel operasyonel ihtiyaçlar karşılanamamaktadır. Bir velinin de isyan ettiği gibi, bu tür projelerle uğraşılırken basit bir online ödeme sistemi kurulamaması, teknolojik kaynakların ve önceliklerin yanlış yönetildiğini düşündürmektedir. Ayrıca, ders kayıt sisteminde sürekli yaşanan hatalar ve güncel olmayan bilgisayarlar gibi şikayetler de altyapının sorunlu yanlarını göstermektedir.

Üniversitenin konumu, ulaşım tercihine göre farklı değerlendirilmektedir. Toplu taşıma kullanan öğrenciler için OSTİM metro durağına yürüme mesafesinde olması büyük bir avantaj olarak görülmektedir. Ancak özel aracıyla ulaşım sağlayanlar için ciddi bir otopark sorunu yaşandığı ve bu durumun büyük bir strese neden olduğu hemen her ilgili yorumda vurgulanmaktadır.

Üniversitenin uluslararasılaşma vizyonu, uygulamada ciddi sorunlarla karşılaşmaktadır. %100 İngilizce eğitim iddiasına rağmen, bazı öğretim görevlilerinin dil yeterliliğinin sorgulanması bu alandaki en önemli akademik eleştiridir. İdari tarafta ise durum daha da vahimdir; uluslararası öğrenci ofisinin kaba ve ilgisiz tavırları, yabancı öğrencilere yönelik olumsuz tutumlar ve en önemlisi, para iadesi yapmama gibi dolandırıcılık iddiaları, üniversitenin uluslararası alandaki itibarını ve güvenilirliğini temelden sarsmaktadır.

Mevcut yorumlarda yemeklerin kalitesi, çeşitliliği veya fiyatlarına ilişkin spesifik bir değerlendirme bulunmamaktadır. Ancak bir yorumda, okulda bir kafeteryanın bile olmamasının yarattığı eksiklik dile getirilmiştir.

Verilen metinlerde üniversitenin yurtları, anlaşmalı olduğu konaklama tesisleri veya genel barınma imkanları hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Üniversitenin imajı, keskin bir kutuplaşma sergilemektedir. Bir kesim, onu sanayi ile entegre, yenilikçi ve Türkiye için öncü bir "3. Nesil Üniversite" olarak görmekte ve potansiyeline inanmaktadır. Diğer kesim ise onu ciddiye almayan, "apartman üniversitesi", "ODTÜ özentisi" veya siyasi bir proje olarak niteleyen bir tavır içindedir. Özellikle hutbe çevirisi gibi projeler ve uluslararası dolandırıcılık iddiaları, kurumun "teknik üniversite" imajını ve vizyonunu ciddi şekilde zedelemiş, "dostlar alışverişte görsün" mantığıyla hareket edildiği eleştirilerine neden olmuştur.

İdari personel hakkındaki görüşler, gece ile gündüz kadar farklıdır. Bir yanda, sorunları çözmek için çabalayan, güler yüzlü ve ilgili personelden (hatta ismiyle anılan öğrenci işleri çalışanından) övgüyle bahseden memnun öğrenciler ve veliler bulunmaktadır. Diğer yanda ise, özellikle kayıt ve ödeme süreçlerinde yaşanan tam bir kaos tablosu çizilmektedir. Saatlerce sıra bekletme, telefonlara çıkmama, e-postalara dönmeme ve hatta velileri tersleme gibi davranışlar, idari birimlerin profesyonellikten ne kadar uzak olabildiğini göstermektedir. Özellikle uluslararası öğrenci ofisi, kaba ve ilgisiz personeliyle ilgili tekrar eden şikayetler almıştır. Bu durum, idari hizmet kalitesinde bir standart olmadığını ve deneyimin tamamen şansa bağlı olduğunu ortaya koymaktadır.

Üniversitenin en güçlü ve en pozitif algılanan yönü, sanayi ile olan entegrasyonu sayesinde sunduğu kariyer fırsatlarıdır. Yorumlarda, öğrencilerin 1. veya 2. sınıftan itibaren stajlara yönlendirildiği, Aselsan gibi büyük firmalarda deneyim kazanma şansı bulduğu ve bu sayede "iş tecrübesiyle mezun olma" avantajı elde ettiği sıklıkla vurgulanmaktadır. Bu model, özellikle mühendislik öğrencileri için büyük bir çekim merkezi olarak görülmektedir. Ancak, bu vaadin her zaman yerine getirilmediğine dair bir eleştiri de bulunmaktadır; bir öğrenci staj yeri ve sigorta konularında okulun yardımcı olmadığını ve vaatlerin boş çıktığını iddia etmiştir.

Sağlanan metinlerde, Ankara'da öğrenci olmanın veya şehir yaşamının genel olarak üniversite deneyimine etkisine dair herhangi bir yorum bulunmamaktadır. Yorumlar tamamen üniversite özelindeki konulara odaklanmıştır.