OSMANİYE KORKUT ATA ÜNİVERSİTESİ

Üniversite yönetimi ve uygulamaları konusunda adalet ve eşitlik algısı oldukça zayıftır. Öğrenciler arasında, özellikle kampüs içi yasaklar ve imkanların dağılımı konusunda bir çifte standart olduğu hissi hakimdir. Öğrencilere motosiklet girişinin yasaklanıp dolmuşların ve personelin serbestçe dolaşması, İlahiyat Fakültesi'ne diğer fakültelere kıyasla daha fazla kamelya ayrılması gibi konular bu algıyı güçlendirmektedir. En ciddi iddia ise, bir öğretim elemanı alım ilanında son anda yapılan ve 'şaibeli' olarak nitelendirilen bir değişikliktir. Bu durum, yönetimsel kararlara karşı bir güvensizlik olduğunu göstermektedir.

Akademik kadro ve eğitim kalitesi hakkında yorumlar çeşitlilik göstermektedir. Bir yanda öğretim görevlilerinin ilgili ve yetkin olduğunu belirten öğrenciler varken, diğer yanda özellikle son yıllarda torpil iddiaları ve yönetim kaynaklı sorunlar nedeniyle eğitim kalitesinin düştüğünü düşünen ciddi bir kitle bulunmaktadır. Üniversitenin taban puanlarının düşük olmasının öğrenci profilini olumsuz etkilediği ve bunun da eğitim ortamına yansıdığı ifade edilmektedir. Yeterli hoca alımı yapılmaması ve bir öğretim üyesinin birden fazla derse girmesi gibi yapısal sorunlar da eleştirilen konular arasındadır. Genel kanı, OKÜ'nün ortalama bir eğitim sunduğu ve başarılı olmak için öğrencinin kişisel çabasının belirleyici olduğudur.

Verilen metinlerde üniversitenin sağladığı burs veya maddi destek olanaklarına dair doğrudan bir yoruma rastlanmamıştır. Ancak bir öğrencinin, "dünyanın parasını harcamadan" okunabilecek bir yer olduğunu belirtmesi, şehrin ve üniversite yaşamının genel olarak ekonomik olduğuna işaret etmektedir.

Derslerin içeriği ve işlenişi hakkında detaylı yorumlar sınırlı olmakla birlikte, bazı yapısal sorunlar dile getirilmiştir. Özellikle üniversitenin teknolojik altyapısının zayıflığına bağlı olarak ders programları, sınav tarihleri gibi kritik bilgilerin internet sitesinde yayınlanmaması, öğrencilerin her bilgi için okula gitmek zorunda kalması önemli bir şikayet konusudur. Ayrıca, bir öğrencinin "elektrik-elektronik mühendisliği bölümündeki halil hocanın derslerinden geçerseniz okul bitmiş sayın" şeklindeki yorumu, bazı derslerin ve hocaların öğrenciler için ne denli zorlayıcı olabildiğini göstermektedir.

Güvenlik personeline yönelik algı ikiye ayrılmış durumdadır. Bir yandan, kampüsün özellikle geceleri kadın öğrenciler için bile güvenli olduğu ve insanların korkusuzca dolaşabildiği belirtilerek olumlu bir tablo çizilmiştir. Diğer yandan ise güvenlik görevlilerinin tutumları sert bir dille eleştirilmektedir. 'Kendini FBI sanma', 'İran devrim muhafızı gibi davranma' gibi benzetmeler, personelin öğrenciye karşı tavrının katı ve yetki aşımına varan düzeyde olduğunu göstermektedir. Bu durum, fiziksel güvenlik sağlanırken öğrenci-personel ilişkisinin sorunlu olduğunu ortaya koymaktadır.

Kampüs, üniversitenin en çok övülen ve beğenilen özelliğidir. Yorumların neredeyse tamamında kampüsün yeşilliği, modern binaları, geniş arazisi ve genel atmosferi olumlu şekilde tasvir edilmektedir. "Masal gibi", "harika bir kampüs" gibi ifadeler sıkça kullanılmaktadır. Sadece öğrenciler için değil, çevre halkı için de bir yaşam ve sosyalleşme alanı haline geldiği belirtilmiştir. Özellikle sınav dönemlerinde kütüphanenin 24 saat açık olması öğrenciler tarafından büyük bir avantaj olarak görülmektedir. Eleştiriler ise genellikle MYO binasındaki tuvaletlerin bakımsızlığı veya fakülteler arası kamelya dağılımındaki eşitsizlik gibi daha spesifik ve küçük ölçekli sorunlara odaklanmaktadır.

Kampüs içindeki araç trafiği ve kurallar öğrenciler için bir şikayet kaynağıdır. Özellikle öğrencilerin motorla girişinin yasaklanmasına rağmen, öğretim görevlilerine ait araçların ve hatta bir Porsche'nin kampüs içinde sürat yaptığına dair iddialar bulunmaktadır. Bu durum, öğrenciler ve personel arasında bir çifte standart olduğu algısı yaratmakta ve güvenlik endişelerine yol açmaktadır. Dolmuşların dahi içeri girebilmesi, yasağın sadece öğrencilere yönelik olduğu eleştirisini güçlendirmektedir.

Siyasi ortam hakkında iki farklı bakış açısı mevcuttur. Uzun yıllar üniversitede okumuş bir öğrenci, şehrin siyasi yapısına dair önyargılara rağmen herhangi bir siyasi veya etnik kavga yaşanmadığını, kişisel problemlere karışılmadığı sürece kimsenin kimseye sataşmadığını belirtmiştir. Bu, kampüsün genel olarak sakin bir siyasi atmosfere sahip olduğunu düşündürmektedir. Ancak daha güncel bir yorum, okul dışında 'ülkücüler' tarafından stant açılmasından duyulan rahatsızlığı dile getirerek, bu duruma neden izin verildiğini sorgulamaktadır. Bu durum, siyasi grupların görünürlüğünün bazı öğrenciler için sorun teşkil ettiğini göstermektedir.

Sosyal yaşam, üniversitenin en zayıf halkası olarak görülmektedir. Öğrenciler tarafından yapılan yorumlarda, okul yönetiminin düzenlediği sosyal, kültürel veya sanatsal etkinliklerin neredeyse hiç olmadığı konusunda bir fikir birliği vardır. Üniversitenin öğrenci kulüplerine bütçe ayırmadığı ve destek olmak yerine köstek olduğu iddia edilmektedir. Bu nedenle sosyal bir çevre kurma sorumluluğu tamamen öğrencinin kendisine bırakılmıştır. Kampüsün fiziki ortamı sosyalleşmeye elverişli olsa da, organize faaliyetlerin eksikliği büyük bir problem olarak öne çıkmaktadır.

Üniversitenin teknolojik altyapısı, özellikle ilk yıllarında ve öğrenci bilgi sistemi konusunda ciddi eleştiriler almıştır. 2008 yılındaki yorumlar, üniversite web sitesinin 'copy-paste' bir tasarıma sahip olduğunu, hatta anasayfasında fotokopici reklamı bulunduğunu belirterek alaycı bir dil kullanmıştır. Daha güncel yorumlar ise sorunun devam ettiğini göstermektedir; ders programı, sınav tarihleri gibi temel bilgilerin online sistemlere yüklenmemesi ve öğrencilerin her bilgi için okula gitmek zorunda kalması en büyük şikayetlerdendir. Ayrıca kampüs binaları içinde telefonun çekmemesi de bir diğer teknolojik eksiklik olarak belirtilmiştir.

Kampüse ulaşımın genel olarak sorunsuz olduğu belirtilmektedir. Üniversitenin konumunun rahat ulaşılabilir olduğu ve ulaşım konusunda büyük problemler yaşanmadığı ifade edilmiştir. Ancak 2021 tarihli bir yoruma göre dolmuşların modernize edilmesi gerektiği yönünde bir eleştiri de bulunmaktadır. Dolayısıyla, erişim kolay olsa da ulaşım araçlarının kalitesi konusunda iyileştirme beklentisi mevcuttur.

Verilen metinlerde üniversitenin sunduğu uluslararası değişim programları, yabancı dil eğitimi veya bu konudaki diğer fırsatlara ilişkin herhangi bir olumlu ya da olumsuz yoruma rastlanmamıştır.

Yemekhane hizmetleri konusunda zamanla değişen bir memnuniyet profili gözlemlenmektedir. 2017 yılına dayanan bir yorumda, üniversitenin birçok şehre göre ucuz ve güzel yemekler sunduğu belirtilirken, daha güncel bir yorumda yemekhane porsiyonlarının azaldığı ve fiyatların pahalı olduğu şikayeti dile getirilmiştir. Bu durum, son yıllarda yemek hizmetlerinin kalitesinde veya fiyat politikasında olumsuz bir değişiklik yaşandığını düşündürmektedir. Kampüs çevresindeki kafe ve restoranlar ise alternatif olarak mevcuttur.

Yurtların konumu, öğrenciler için önemli bir avantaj olarak görülmektedir. Özellikle erkek yurdunun kampüse 5-7 dakikalık yürüme mesafesinde olması büyük bir kolaylık sağlamaktadır. Kız yurdunun biraz daha uzak (15-20 dakika) olduğu belirtilse de genel olarak barınma imkanlarının kampüse yakınlığı olumlu bir özelliktir. Kiraların ve genel yaşam maliyetlerinin ucuz olması da öğrenciler için bir diğer artıdır.

Osmaniye Korkut Ata Üniversitesi'nin imajı, 'gelişmekte olan ancak potansiyelini tam kullanamayan' bir Anadolu üniversitesi şeklindedir. Kuruluş yıllarında web sitesindeki acemilikler nedeniyle 'çakma üniversite' gibi esprili eleştirilere maruz kalmıştır. Zamanla fiziki olarak büyük bir gelişim göstermiş olsa da, sosyal ve idari sorunlar nedeniyle 'yerinde saydığı' algısı hakimdir. Özellikle Çukurova Üniversitesi'nden ayrılmış olması, sürekli bir kıyaslamayı da beraberinde getirmektedir. Genel olarak, güzel kampüsüne rağmen tercih edilebilirliği sorgulanan, 'ortalama' bir üniversite imajı çizmektedir.

İdari personel ve rektörlük, öğrenci memnuniyetinin en düşük olduğu alanlardan biridir. Yorumlarda, idari personelin ve memurların mesai saatlerine uymadığı, öğrencilere karşı ilgisiz ve saygısız davrandığı yönünde ciddi şikayetler bulunmaktadır. Özellikle enstitü gibi birimlere telefonla ulaşmanın imkansız olduğu, bunun da liyakatsiz atamalardan kaynaklandığı ('torpille işe girince böyle oluyor') iddia edilmektedir. Rektörlüğün öğrenci odaklı olmadığı, etkinliklere destek vermek yerine zorluk çıkardığı da sıkça dile getirilen eleştiriler arasındadır.

Verilen metinlerde üniversitenin mezunlarına sağladığı iş ve kariyer olanakları, staj imkanları veya kariyer merkezi faaliyetleri hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Öğrencilerin büyük bir kısmı 'kampüs güzel, şehir kötü' düşüncesinde birleşmektedir. Osmaniye şehri, öğrenciler tarafından genellikle sıkıcı ve sosyal imkanları kısıtlı bir yer olarak tanımlanmaktadır. Özellikle 'barzo esnaf' gibi ifadeler, şehirdeki esnafla yaşanan olumsuz deneyimlere işaret etmektedir. Öğrenci profili içinde, sadece askerlikten kaçmak için üniversiteye geldiği düşünülen 'keko' olarak tabir edilen bir kitlenin varlığından şikayet edilmektedir. Şehrin olumlu yönleri olarak ise AVM ve büyük bir lunaparkın bulunması gibi birkaç detaydan bahsedilmiştir. Genel tavsiye, öğrencilerin kendi sosyal çevrelerini kampüs içinde kurmaları ve şehirden çok fazla beklentiye girmemeleri yönündedir.