NİĞDE ÖMER HALİSDEMİR ÜNİVERSİTESİ

Adalet ve eşitlik konusunda, özellikle pedagojik formasyon programıyla ilgili ciddi ve spesifik bir eleştiri bulunmaktadır. 2013 yılında yapılan bir yorumda, üniversitenin formasyon öğrencilerine hak etmedikleri halde "şişirilmiş yüzdelik notlar" vererek, başka üniversitelerden gelen ve aynı not ortalamasına sahip öğrencilere karşı ülke genelindeki atamalarda haksız bir avantaj sağladığı iddia edilmiştir. Bu durum, eğitimde fırsat eşitliğini engellediği gerekçesiyle sert bir dille kınanmıştır. Bu konu dışında başka bir yoruma rastlanmamıştır.

Akademik kalite konusunda belirgin bir görüş ayrılığı bulunmaktadır. Özellikle Sosyoloji ve Mühendislik gibi bazı bölümler, İstanbul ve Ankara gibi büyük şehirlerden gelen yetkin akademisyenleri ve sundukları nitelikli eğitimle övgü toplamaktadır. Hatta bir öğrenci, Sosyoloji bölümündeki eğitimin İstanbul'daki programlara "nal toplatacak" düzeyde olduğunu belirtmiştir. Üniversitenin TUS gibi sınavlardaki sıralamaları da olumlu bir gösterge olarak sunulmaktadır. Diğer yanda ise, bazı öğrenciler akademisyenleri genel olarak "alakasız ve ilgisiz" olarak nitelendirerek sert eleştiriler yöneltmekte, eski tarihli yorumlarda ise özellikle Meslek Yüksekokulu'ndaki idarecilerin katı tutumlarından şikayet edilmektedir. Bu durum, eğitim kalitesinin üniversite genelinde homojen olmadığını ve büyük ölçüde bölümlere göre değiştiğini düşündürmektedir.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Derslerle ilgili deneyimler, üniversitenin geçirdiği sistemsel değişimleri gözler önüne sermektedir. Eski tarihli yorumlarda en büyük şikayet, geçme notunun 70 gibi çok yüksek bir puana sabitlenmesi ve bütünleme sınavlarının olmamasıydı; bu durum, öğrencilerin yüksek notlar alsa dahi başarısız sayıldığı bir sistem yaratıyordu. Ancak 2010 sonrası yapılan bir yorumda bağıl değerlendirme sistemine geçilmesi, öğrenciler tarafından olumlu bir gelişme olarak karşılanmıştır. Güncel bir yorumda ise Elektrik-Elektronik Mühendisliği'ne geçiş yapan öğrenciler için verilen fark derslerinin içeriği ve zorluk seviyesi detaylıca anlatılarak mevcut duruma ışık tutulmuştur. Buna karşın, ders programlarının eğitim yılı başında hala açıklanmaması gibi idari sorunlar güncelliğini korumaktadır.

Üniversitenin güvenlik anlayışı, zaman içinde radikal bir değişim göstermiştir. 2008 yılına ait bir yorumda kampüs, "her elini kolunu sallayanın rahatça girebileceği, kimlik gerektirmeyen üniversite" olarak tanımlanırken, aynı yorumcunun 2015'te yaptığı güncelleme, bu durumun tamamen değiştiğini ortaya koymaktadır. Yapılan düzenlemelerle kampüsün etrafı duvarlarla çevrilmiş ve girişlerde sıkı kimlik kontrolü uygulamasına geçilmiştir. Bu sayede, geçmişteki güvenlik zafiyeti ortadan kalkmış ve günümüzde kampüse "kimliksiz girmek namümkün" hale gelmiştir.

Üniversitenin kampüsü, en çarpıcı dönüşümü yaşayan alan olarak öne çıkmaktadır. 2000'li yılların başındaki yorumlar, etrafı boş bir arazide tek başına duran abartılı bir kapı, şantiye görünümü ve öğrencilerin barakalarda ders yaptığı bir manzarayı tasvir eder. Ancak, özellikle 2010'dan sonra yapılan yorumlar bu algıyı tamamen tersine çevirmiştir. Günümüzde kampüs; geniş, yeşil, modern binalara, spor tesislerine, bisiklet yollarına ve hatta bir teknoparka sahip, iyi planlanmış bir yerleşke olarak tanımlanmaktadır. Bu fiziki gelişim, hemen her yeni yorumda takdirle karşılanmaktadır. Bununla birlikte, kampüsle ilgili tek ve en ısrarcı şikayet, yıllardır çözülemeyen ve yakındaki Akkaya Barajı'ndan geldiği belirtilen, özellikle rüzgarlı havalarda kampüsü saran ağır ve kötü kokudur.

Kampüs içi ulaşımla ilgili yorumlar az ancak olumludur. Özellikle geniş bir alana yayılan yerleşke içinde bisiklet kullanımının teşvik edilmesi dikkat çekmektedir. Öğrencilerin, kampüste bulunan gençlik merkezinden öğrenci kimlikleriyle bisiklet kiralayabildiği ve kampüsteki geniş bisiklet yolunu kullanabildiği belirtilmiştir. Bu, kampüs içi ulaşım için pratik ve maliyetsiz bir çözüm olarak sunulmaktadır.

Öğrenci yorumları, üniversitede özellikle geçmiş yıllarda belirgin bir siyasi ve ideolojik atmosferin varlığına işaret etmektedir. 2008 tarihli bir yorumda, yurda yerleşmeden önce "ülkü ocaklarına kayıt yaptırmanın" öğrencinin iyiliğine olacağı gibi imalı bir ifade kullanılmıştır. Benzer şekilde, 2013'te bir öğrenci, kayıt sırasında "badem bıyık abilerimiz, kapalı ablalarımız" olarak tanımladığı grupların ısrarcı ve rahatsız edici tavırlarla kendilerini saflarına çekmeye çalıştığını anlatmıştır. Üniversiteye Ömer Halisdemir'in adının verilmesi de bazı yorumcular tarafından sadece milli bir onurlandırma olarak değil, aynı zamanda "seçmen gazlama amaçlı" bir siyasi hamle olarak değerlendirilmiştir.

Üniversitedeki sosyal yaşam, öğrencilerin en çok eleştirdiği ve yetersiz bulduğu alanların başında gelmektedir. Yorumlarda sıkça "üniversite hayatı mı lise hayatı mı belli olmayan", "sıkıcı" ve "aktivitesiz" bir ortam tasvir edilmektedir. Bir öğrencinin ifadesiyle, Niğde'de okumak bazen "ders çalışmaktan başka çareniz yok" anlamına gelmektedir. Özellikle bahar şenliklerinin sönük geçmesi ve kampüs dışı imkanların kısıtlı olması bu algıyı güçlendirmektedir. Buna karşın, daha yeni tarihli bir yorumda kampüs içindeki gençlik merkezi, spor olanakları ve kafeler gibi bir dizi aktivite sıralanarak, en azından yerleşke içinde sosyal imkanların gelişmekte olduğuna dair bir umut ışığı yakılmıştır.

Teknolojik altyapı, üniversitenin fiziki gelişimiyle paralel bir şekilde ilerleme kaydetmiştir. Geçmiş yıllarda, bir Radyo-TV öğrencisinin tek bir kameraya sadece bir kez dokunabildiği ve kurgu odasının bile olmadığı yönündeki yorumlar, altyapının ne denli yetersiz olduğunu göstermektedir. Ancak günümüze yaklaştıkça, özellikle Mühendislik Fakültesi'nin teknik imkanları, modern laboratuvarları ve hatta kampüs içinde Türkiye'nin ilk yerli güneş panelinin üretilmesi gibi başarıları, bu alanda büyük bir atılım yapıldığının kanıtıdır. Genel olarak binaların modern ve teknolojik donanıma sahip olduğu belirtilse de, Mühendislik Fakültesi'nde yeterli sayıda fotokopi makinesi olmaması gibi daha küçük çaplı eksiklikler hala mevcuttur.

Toplu taşıma ve ulaşım olanakları hakkında sınırlı sayıda yorum bulunmakla birlikte, farklı tecrübeler aktarılmıştır. Üniversitenin Adana, Kayseri gibi havalimanı olan şehirlere yakınlığı bir avantaj olarak görülürken, bazı öğrenciler için şehir merkezi ile kampüs arasındaki ulaşım bir maliyet kalemi oluşturmaktadır. Özellikle yurtta kalmayıp şehirde ev tutan bir öğrenci, her gün en az 10 liralık yol masrafı olduğunu belirterek bu duruma dikkat çekmiştir. Diğer yandan, genel olarak bir ulaşım sorunu olmadığını belirten daha pozitif yorumlar da mevcuttur.

Uluslararası imkanlar ve yabancı dil eğitimi hakkında kısıtlı ama önemli bilgiler bulunmaktadır. Özellikle Mühendislik Fakültesi'nin bu konuda oldukça başarılı olduğu, öğrencilerinin %60'ını Erasmus programıyla Avrupa'ya gönderdiği belirtilmektedir. Ancak aynı yorumda, diğer fakültelerde İngilizce bilme oranının düşük olması sebebiyle yurt dışı kontenjanlarının boş kaldığına dikkat çekilmiştir. Bu durum, üniversitenin uluslararası fırsatlar sunduğunu ancak bu fırsatlardan yararlanmanın büyük ölçüde öğrencinin dil yeterliliğine ve fakültesine bağlı olduğunu göstermektedir. Ayrıca, İngilizce eğitimin başlaması, üniversitenin gelişimi adına atılmış olumlu bir adım olarak görülmüştür.

Yemek olanakları hakkında çelişkili ifadeler mevcuttur. Bir yandan, kampüs içindeki kafe ve marketlerin fiyatlarının öğrenci bütçesine uygun olmadığı ve "çok pahalı" olduğu yönünde net bir eleştiri bulunmaktadır. Diğer yandan, bir başka yorumda üniversite yemekhanesinin "kaliteli" olduğu kısaca belirtilmiştir. Bu durum, özel işletmeler ile üniversitenin kendi yemekhanesi arasında bir fiyat ve kalite farkı olabileceğini düşündürmektedir.

Barınma, Niğde Ömer Halisdemir Üniversitesi'nin en sorunsuz ve en çok övülen yönlerinden biri olarak öne çıkmaktadır. Yorumların büyük çoğunluğu, kampüs içerisinde çok sayıda KYK yurdu bulunması sayesinde barınma sorunu yaşanmadığını ve neredeyse her öğrencinin yurda yerleşme ihtimalinin yüksek olduğunu vurgulamaktadır. 2018 tarihli bir yorum, yurtların tiplerini, odaların özelliklerini ve fiyatlarını detaylıca anlatarak özellikle yeni yapılan erkek yurdunun kalitesini övmüştür. Ayrıca, yurt personelinin, özellikle kayıt döneminde öğrencilere ve ailelerine karşı yardımsever ve anlayışlı tutumu da takdirle karşılanmıştır. Buna karşın özel yurtlara karşı ise olumsuz bir görüş belirtilmiştir.

Üniversitenin imajı, zaman içinde büyük değişimler göstermiş ve hakkında en çok tartışılan konulardan biri olmuştur. İlk yıllarda "ortaokuldan bozma", "şantiye" gibi olumsuz nitelemelerle anılırken, son yıllarda elde ettiği akademik sıralamalar ve fiziki gelişimle imajını düzeltmeye çalışmıştır. Ancak imajını en derinden etkileyen olay, 2016'da adının "Ömer Halisdemir Üniversitesi" olarak değiştirilmesidir. Bu değişiklik, bir kesim tarafından şehidin anısına yapılmış anlamlı bir jest olarak görülüp gururla karşılanırken; diğer bir kesim tarafından ise uluslararası geçerliliği olmayan, popülist ve siyasi bir karar olarak eleştirilmiştir. Bu isim değişikliği, üniversitenin modern kimliğinin merkezine yerleşmiş ve hala tartışılmaya devam etmektedir.

İdari personelle ilgili deneyimler taban tabana zıttır. Bir yanda, özellikle yeni kayıt dönemlerinde personelin son derece yardımsever ve anlayışlı olduğuna dair güçlü ve minnet dolu yorumlar bulunmaktadır. Bir yurt müdiresinin, ailelerin çocuklarının odalarını görmesine izin vermesi gibi incelikli davranışlar övgüyle anlatılmıştır. Diğer yanda ise, idari birimlerin verimsizliğine ve ulaşılmazlığına dair ciddi şikayetler mevcuttur. Akademik kadro başvurularında son anda ve imkansız taleplerde bulunulması, kayıt esnasında işlemlerin çok yavaş ilerlemesi ve telefonlara cevap verilmemesi gibi sorunlar, idari işleyişte aksaklıklar yaşandığını göstermektedir.

Mezuniyet sonrası iş ve kariyer olanakları hakkında yorumlarda neredeyse hiç bilgi bulunmamaktadır. Bu konuya değinen tek yorum ise oldukça olumsuz ve karamsar bir bakış açısı sunmaktadır. Bir yorumcu, Niğde gibi bir şehirden ve bu üniversiteden mezun bir bilgisayar mühendisinin sektörde başarılı olmasına pek ihtimal vermediğini, eğer başarırsa bunun büyük bir olay olacağını ifade etmiştir. Bu yorum, üniversitenin en azından bazıları tarafından kariyer potansiyeli açısından zayıf olarak algılandığını düşündürmektedir.

Niğde şehri, öğrenciler tarafından tipik bir İç Anadolu kenti olarak, hem olumlu hem de olumsuz yönleriyle değerlendirilmektedir. Olumlu tarafta, şehrin "küçük, nezih, temiz ve ekonomik" olması, öğrenci için ucuz bir yaşam sunması ve son yıllarda gelişme göstermesi yer almaktadır. Hatta bir yoruma göre, yobazlık konusunda bölgedeki pek çok şehirden daha iyi durumdadır. Olumsuz tarafta ise, sosyal hayatın son derece kısıtlı olması, şehrin sıkıcılığı ve yapılacak pek bir şeyin olmaması en büyük şikayetlerdir. Bir öğrenci, üniversitedeki sorunların kaynağı olarak okuldan ziyade "Niğde esnafı"nı işaret ederek farklı bir bakış açısı sunmuştur.