MUŞ ALPARSLAN ÜNİVERSİTESİ

Adalet, liyakat ve eşitlik konuları, üniversitenin imajını en derinden sarsan meselelerdir. Yorumlar arasında en dikkat çekeni, üniversiteyi bir "akraba üniversitesi" olarak tanımlayan ve üst düzey yöneticilerin çok sayıda akrabasının çeşitli kadrolarda çalıştığını listeleyen detaylı bir metindir. Bu iddialar, "kişiye özel kadro" ilanı ve liyakatsız atama yapıldığına dair diğer yorumlarla desteklenmektedir. Eski tarihli yorumlarda "asistan kıyıcısı" olarak nitelenmesi ve araştırma görevliliği sınav sonucunun önceden belli olduğunun ima edilmesi, sorunun köklü olduğunu düşündürmektedir. Ayrıca, kampüs içindeki spor salonunun sadece belirli bir bölümün öğrencilerine kullandırılması gibi eşitsizlikler de dile getirilmiştir.

Akademik kadro ve eğitim kalitesi, üniversite hakkındaki en çelişkili ve sorunlu alanlardan biri olarak öne çıkmaktadır. Bir kısım öğrenci, bazı akademisyenlerin alanlarında gerçekten uzman ve öğrencilerle ilgili olduğunu belirtirken, bu olumlu görüşler genel eleştiri selinin içinde kaybolmaktadır. Özellikle son yıllardaki yorumlarda, eğitimin yetersizliği, hocaların ilgisizliği ve derslerin verimsizliği sıklıkla dile getirilmiştir. En çarpıcı eleştiriler, liyakat ve uzmanlık konularında yoğunlaşmaktadır; bölümle ilgisi olmayan hocaların derslere atanması, kadroların akrabalık ilişkileriyle doldurulduğu iddiaları ve hatta kişiye özel şartlarla doçentlik ilanı açılması gibi konular, akademik ciddiyete dair derin şüpheler uyandırmaktadır. Eski tarihli yorumlarda dahi, yeni kurulan bir üniversitenin kadro sorunlarına dikkat çekildiği görülmektedir.

Verilen metinlerde üniversitenin sağladığı burs veya diğer maddi destek olanakları hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Derslerin işlenişi ve içeriği hakkındaki yorumlar, akademik kadro sorunlarıyla paralellik göstermektedir. Öğrencilerin en temel şikayeti, derslere alan dışından hocaların girmesi ve bu durumun öğrenme sürecini olumsuz etkilemesidir. Bu yüzden öğrencilerin derslerden yeterince faydalanamadığı belirtilmektedir. Buna karşın, özellikle El Sanatları bölümü için olumlu bir istisna göze çarpmaktadır; bu bölümde diğer üniversitelerde bulunmayan bazı özel derslerin veriliyor olması, bölüm öğrencileri için bir avantaj olarak sunulmuştur.

Güvenlik ve denetim uygulamaları genellikle olumsuz bir çerçevede ele alınmıştır. Yorumlarda, üniversitenin katı ve "lise gibi" kurallara sahip olduğu, kampüse öğrenci dışında kimsenin alınmadığı belirtilmektedir. Bu durum, üniversite ortamının özgür ruhuyla çelişen bir uygulama olarak görülmektedir. Daha endişe verici bir iddia ise, yaklaşık 6 yıl önceki bir yorumda yer alan "güvenlikçiler öğrencilere saldırıyor" ifadesidir. Bu iddialar, denetimin öğrenciyi korumaktan çok kısıtlamaya yönelik olduğu algısını yaratmaktadır.

Üniversitenin kampüsü hakkında hem olumlu hem de olumsuz, oldukça çeşitli yorumlar bulunmaktadır. Genel kanı, kampüsün çok geniş bir alana yayıldığı, yeni ve gelişmekte olduğu yönündedir. Manzarasının güzelliği, sakinliği ve bazı fakülte binalarının (özellikle Sosyal Bilimler) mimari olarak beğenilmesi olumlu yönler olarak sıralanır. Ancak bu geniş arazinin verimli kullanılmadığı, çok fazla boş alan olduğu ve ağaçlandırmanın yetersiz kaldığı sıkça eleştirilmektedir. Ayrıca, kampüs içindeki yönlendirme levhalarının eksikliği ve kış aylarında sis nedeniyle görüşün kapanması gibi pratik sorunlar da dile getirilmiştir.

Kampüs içi ulaşım ve düzenlemelerle ilgili sınırlı sayıda yorum bulunmaktadır. En belirgin eleştiri, DGS gibi merkezi sınavlar sırasında özel araçların kampüse alınmamasıdır. Bu durumun bazı adayların sınava girememesine neden olduğu belirtilmiştir. Ayrıca, kampüs içindeki fakülte binalarını gösteren yönlendirme levhalarının eksik veya yetersiz olması da dile getirilen bir diğer problemdir.

Üniversite yönetimi, özellikle 2012'deki ODTÜ olayları sırasında sergilediği tutum nedeniyle sert bir şekilde eleştirilmiştir. Yorumcular, üniversitenin hükümete yakın ve eleştiriye kapalı bir duruş sergilediğini, yapılan basın açıklamalarıyla adeta "yalakalık" yaptığını iddia etmektedir. Bir rektörün, başka bir üniversitedeki protestoları eleştirirken kullandığı ifadeler ve üniversitenin "hükümetlere teşekkür etme zorunluluğu" üzerine yaptığı açıklama, tarafsızlık ve akademik özerklik ilkelerinin ihlal edildiği şeklinde yorumlanmıştır. Bu durum, üniversitenin imajını siyasi olarak angaje bir kurum haline getirmiştir.

Sosyal yaşam ve öğrenci etkinlikleri, ulaşım sorunundan sonra en çok şikayet edilen konudur. Yorumların ezici çoğunluğu, üniversitede ve genel olarak Muş'ta sosyal aktivitenin "sıfırın altında" veya "yok denecek kadar az" olduğu yönündedir. Özellikle rock veya pop gibi modern müzik türlerindeki konserlere izin verilmediği, etkinliklerin daha çok Türk sanat müziği ağırlıklı olduğu belirtilerek kültürel bir kısıtlama ima edilmektedir. Öğrenciler, bu durumun ve kış şartlarının birleşerek okulu ve şehri depresif bir hale getirdiğini ifade etmektedir. Tek olumlu nokta olarak, üniversitenin hemen yanındaki küçük kayak merkezinin varlığı gösterilmiştir.

Üniversitenin teknolojik altyapısı ve genel olanakları hakkında doğrudan ve detaylı yorumlar azdır. Mevcut yorumlardan biri, eğitmen kalitesi iyi olsa da "imkan ve olanak yönünden zayıf" olduğunu belirterek genel bir yetersizliğe işaret etmektedir. Kütüphanenin orta ölçekte yeterli bulunması olumlu bir nokta iken, başka bir yorumda kütüphanenin sadece belirli saatlerde açık olması eleştirilmiştir. Bu durum, kaynaklara erişimde kısıtlamalar olabileceğini düşündürmektedir.

Kampüse ulaşım, öğrenciler tarafından en yoğun ve istikrarlı şikayetlerin geldiği konudur. Üniversitenin şehir merkezine uzak olması, toplu taşıma hizmetlerinin yetersizliği ile birleşince öğrenciler için günlük bir çileye dönüşmektedir. Yorumlarda otobüs seferlerinin sıkıntılı olduğu, sabahları aşırı kalabalıktan dolayı bazı duraklardan yolcu alınamadığı ve araçların insanlık dışı bir şekilde doldurulduğu defalarca vurgulanmıştır. Ulaşımın "berbat hatta rezalet" olarak nitelendirilmesi, sorunun ciddiyetini ortaya koymaktadır. Bu durumun yolculuk maliyetini artırdığı da belirtilen bir diğer olumsuzluktur.

Uluslararası fırsatlar konusunda en çok öne çıkan gelişme, üniversitenin Avrupa Nükleer Araştırma Merkezi (CERN) ile imzaladığı işbirliği protokolüdür. Bu anlaşma, üniversitenin bilimsel araştırma laboratuvarlarını kullanabilmesine olanak tanıması açısından önemli bir adım olarak görülmektedir. Bunun dışında, bir öğrencinin Erasmus ve çift anadal gibi imkanları sorması, bu konularda bilgi arayışı olduğunu göstermektedir. Ancak bu programların işleyişi veya etkinliği hakkında herhangi bir öğrenci deneyimi paylaşılmamıştır.

Yemekhane hizmetleri, üniversitenin neredeyse tüm yorumcular tarafından takdir edilen nadir özelliklerinden biridir. Yemeklerin hem kaliteli hem de ucuz olduğu konusunda genel bir fikir birliği vardır. Bu durum, özellikle zorlu yaşam koşulları ve kısıtlı sosyal imkanlar göz önüne alındığında, öğrenciler için önemli bir avantaj olarak görülmektedir.

Barınma ve yurt imkanları hakkında çok fazla detaylı yoruma rastlanmamıştır. Mevcut yorumlar çelişkili bir tablo sunmaktadır. Bir yorumcu, konaklama deneyimini (muhtemelen misafirhane) kişi başı 200 TL gibi uygun bir fiyata kahvaltı dahil olarak anlatmış ve manzarayı övmüştür. Diğer yandan, yurtların kampüse mesafesinin fazla olduğu ve bu durumun yüksek ulaşım maliyetlerine yol açtığı eleştirisi de bulunmaktadır. Öğrenciler tarafından yurtların konumu, kalitesi veya kapasitesi hakkında daha fazla bilgi verilmemiştir.

Muş Alparslan Üniversitesi'nin imajı, ciddi bir ikilem içindedir. Bir yanda CERN ile işbirliği gibi ulusal basına yansıyan ve bilimsel prestij vaat eden olumlu gelişmeler varken, diğer yanda bu parlak tabloyu tamamen gölgede bırakan çok güçlü olumsuz algılar hakimdir. Yorumlarda üniversite sıkça "akraba üniversitesi", "istihdam üniversitesi" ve hükümete yakınlığı nedeniyle "yalama üniversite" gibi ağır ifadelerle anılmaktadır. Özellikle nepotizm ve liyakatsizlik iddiaları, üniversitenin akademik bir kurum olarak güvenilirliğine büyük darbe vurmuştur. Eski tarihli yorumlardan günümüze, siyasi duruşu ve idari yapısıyla ilgili eleştirilerin artarak devam ettiği görülmektedir. Bu durum, üniversitenin potansiyelini gerçekleştirmesinin önündeki en büyük engel olarak durmaktadır.

İdari personel hakkındaki görüşler belirgin bir şekilde ikiye ayrılmıştır. Bir grup öğrenci, personelin son derece yardımcı, ilgili, disiplinli ve işini iyi yapan insanlar olduğunu, kötü tavırlı personele rastlamadıklarını belirtmektedir. Hatta bir dağcılık ekibi, kamp kurarken üniversite çalışanlarının ilgisinden övgüyle bahsetmiştir. Diğer yanda ise, özellikle öğrenci işleri ve fakülte sekreterliklerinde görevli personelin yetersiz ve ilgisiz olduğuna dair ciddi şikayetler bulunmaktadır. Bir öğrencinin iki dersten muafiyet için basit bir mailin bile atılmaması nedeniyle yaşadığı mağduriyet, bu olumsuz tecrübeye somut bir örnektir.

Verilen metinlerde, mezuniyet sonrası iş bulma olanakları veya öğrencilik sırasında sunulan kariyer fırsatları hakkında herhangi bir yorum bulunmamaktadır. Yalnızca bir öğrencinin Muş merkezde yarı zamanlı iş bulunup bulunamayacağını sorması, bu konuda bir merak olduğunu göstermektedir.

Şehir yaşamına dair izlenimler genellikle olumsuz. Muş, sosyal olanakları kısıtlı, özellikle kış aylarında kar nedeniyle hayatın durma noktasına geldiği, sıkıcı ve depresif bir şehir olarak tasvir edilmiştir. Öğrenciler, şehirde yapacak bir şey bulamamaktan şikayetçidir. "Burası huştur yolu yokuştur" şeklindeki yerel deyiş, şehrin zorluklarını anlatmak için kullanılmıştır. Bu olumsuz tabloya karşın, birkaç yorumda Muş insanının "güzel insanlar nazik ve hürmetli" olduğu belirtilerek şehir halkına dair olumlu bir izlenim sunulmuştur.