MUĞLA SITKI KOÇMAN ÜNİVERSİTESİ

Adalet ve eşitlik konuları, özellikle akademik personel alımları, disiplin yönetmelikleri ve idari tutumlar çerçevesinde ele alınmıştır. Yorumlarda, üniversite yönetiminin keyfi ve adaletsiz davrandığına dair ciddi iddialar bulunmaktadır. 2012 tarihli bir yorum, yüksek lisans mülakatlarının "kaymakamlık sınavı mülakatları havasında" geçtiğini ve torpilin etkili olduğunu ima ederken, 2018'deki bir başka yorum "adrese teslim akademik personel alımlarının ayyuka çıktığını" belirtmiştir. Disiplin yönetmeliğindeki 'öğrenciye yakışmayan davranış' gibi subjektif ifadelerin keyfi uygulamalara yol açtığı ve öğrencilerin bu durumdan rahatsız olduğu görülmektedir. Ayrıca, ikinci öğretim öğrencilerinden yaz okulunda iki katı para alınması gibi uygulamalar da eşitsizlik olarak değerlendirilmiştir.

Akademik kadro ve eğitim kalitesi konusunda yorumlar belirgin bir şekilde fakülte ve bölümlere göre farklılık göstermektedir. Genel kanı, üniversitenin eğitim seviyesinin 'ortalama' olduğu ve başarının büyük ölçüde öğrencinin kişisel çabasına bağlı kaldığı yönündedir. Özellikle 2015 sonrası yorumlarda İİBF, Tıp, Bilgisayar Mühendisliği gibi bazı bölümlerdeki akademisyenlerin kalitesi ve ODTÜ gibi köklü okullardan gelmiş olmaları olumlu bir nokta olarak belirtilirken, bazı hocaların 'arkadaş gibi' ve samimi yaklaşımları takdir toplamaktadır. Buna karşın, diğer mühendislikler, Fen-Edebiyat ve bazı sosyal bölümlerde eğitim yetersizliğinden ve sorunlu hocalardan şikayet edilmektedir. Özellikle 2011 tarihli bir yorum, Fen-Edebiyat Fakültesi'ndeki sınav yoğunluğunu ve zorluğunu vurgularken, güncel yorumlar enformatik alanında üniversitenin iddialı bir çıkış yaptığını ve kadroların talep gördüğünü belirtmektedir. Bu durum, zaman içinde belirli alanlarda bir gelişim yaşandığını, ancak genel kalitenin homojen olmadığını göstermektedir.

Verilen metinlerde üniversitenin sağladığı burs veya maddi destek olanakları hakkında doğrudan bir yoruma rastlanmamıştır. Yorumlar daha çok hayat pahalılığı ve öğrencilerin kendi imkanlarıyla geçinme mücadelesi üzerine odaklanmıştır.

Derslerin işlenişi ve zorluğu hakkındaki yorumlar, genellikle olumsuz bir çerçeve çizmektedir. Özellikle 2011-2016 arası dönemdeki yorumlarda ders geçme sisteminin zorluğu ön plandadır. Geçme notunun 60 olmasına rağmen bu notun dörtlük sistemde 1.00'a denk gelmesi, ortalamanın DD'ye çekilmesi gibi uygulamalar öğrencileri zorlayan faktörler olarak görülmüştür. Son yıllarda ise İİBF gibi fakültelere gelen kartlı yoklama sisteminin, öğrencilerin yerine imza atmasını engellediği ve her ders başı kart okutma zorunluluğu getirdiği için eleştirildiği görülmektedir. Bu durum, derslere katılımı zorunlu kılarken öğrenci memnuniyetsizliğine yol açmıştır. Ayrıca, ders kayıt sürecinin karmaşıklığı ve danışmanların yetersizliği de şikayet edilen bir diğer konudur.

Güvenlik ve denetimle ilgili yorumlar, farklı dönemlerde farklı sorunlara odaklanmaktadır. 2000'li yılların ortalarındaki yorumlar, kampüsteki siyasi çatışmalar sırasında kolluk kuvvetlerinin tutumunu sorgularken, daha yakın tarihli yorumlar ise kampüs girişindeki denetimlerin anlamsızlığına ve idari personelin baskıcı tavrına dikkat çekmektedir. Okul girişinde kimlik kontrolü yapılıp öğrencilerin araçtan indirilmesi ve ardından 'tamam girebilirsin' denilerek okula alınması, anlamsız ve zaman kaybettiren bir uygulama olarak eleştirilmiştir. Ayrıca, bir yorumda kampüste 'öğrenciden çok kolluk kuvvetlerinin hüküm sürdüğü' ve '2 sivil polis+1 jitemci' düştüğü iddia edilerek orantısız bir güvenlik varlığına işaret edilmiştir. Bu durum, üniversitenin güvenlik anlayışının öğrenciler tarafından sorgulandığını göstermektedir.

Kampüs yapısı, üniversite hakkındaki en çelişkili yorumların yapıldığı alanlardan biridir. Öğrencilerin büyük bir kısmı kampüsün 'dağın yamacında', 'orman içinde', 'yeşillikler içinde' olmasını ve doğayla iç içe bir atmosfer sunmasını övmektedir. Hatta bir yorumcu, gördüğü kampüsler arasında 'en iyilerinden biri' olduğunu belirtmiştir. Ancak bu doğal güzellik, kampüsün coğrafi yapısından kaynaklanan ciddi pratik zorlukları da beraberinde getirmektedir. Kampüsün aşırı yokuşlu olması, 'okul yolu budist tapınakları misali' benzetmesiyle sıkça eleştirilmiştir. Özellikle fakülteler arası mesafenin uzaklığı ve yürümenin zorluğu, öğrencilerin günlük yaşamını olumsuz etkilemektedir. 2015'ten önceki yorumlarda kampüsün 'taş ve toprak' olduğu, yolların çamurlu olduğu belirtilirken, sonraki yıllarda çevre düzenlemesi ve yol yapım çalışmalarıyla fiziki şartların iyileştirildiği, ancak ana yapının getirdiği zorlukların devam ettiği anlaşılmaktadır. Üniversitenin simgesi olan M Kapı'nın önüne üst geçit yapılarak işlevsizleştirilmesi de önemli bir eleştiri konusu olmuştur.

Kampüs içi ulaşım, üniversitenin coğrafi yapısı nedeniyle önemli bir sorun olarak öne çıkmaktadır. Kampüsün dik yokuşlar üzerine kurulu olması ve fakülteler arasındaki mesafenin uzunluğu, öğrenciler için yürümeyi zorlaştırmaktadır. Yorumlarda, bir fakülteden diğerine gitmenin 10 ila 30 dakika sürebildiği belirtilmiştir. Özellikle Tıp Fakültesi gibi ana kampüsün biraz dışında kalan birimlere ulaşımın 'iki ringle' sağlandığı ifade edilmiştir. Yakın tarihli bir yorumda, öğrenciler için ring servislerinin fiyatının 1 TL'ye düşürülerek ulaşımın kolaylaştırıldığı belirtilse de, genel olarak kampüs içi yaya ulaşımının yorucu olduğu ve planlamanın zayıf olduğu algısı hakimdir. Bir yorumcunun belirttiği gibi, iki komşu bina arasına araçla ulaşmak için 1 km yol kat etmek gerekmesi, bu planlama eksikliğinin en somut örneğidir.

Üniversitedeki siyasi ortam ve yaşanan olaylar, özellikle 2005-2015 yılları arasındaki yorumlarda belirgin bir şekilde yer almaktadır. Bu dönemdeki yorumlar, kampüste ve şehirde sağ-sol görüşlü öğrenci grupları arasında ciddi gerilimler ve hatta fiziki çatışmalar yaşandığını göstermektedir. Bir yorumda, 'satırlı, sopalı, kayaların havada uçuştuğu' olaylardan bahsedilerek durumun vahameti gözler önüne serilmiştir. Kolluk kuvvetlerinin olaylara müdahale şekli ve bazı öğrenci gruplarının askere destek sloganları atması, o dönemdeki kutuplaşmanın derinliğini ortaya koymaktadır. 2015 sonrası yorumlarda bu türden büyük çaplı siyasi olaylara daha az rastlanmakla birlikte, barış bildirisine imza atan akademisyenlere yönelik üniversite yönetiminin sert tutumu gibi konular, siyasi baskıların farklı bir boyutta devam ettiğini düşündürmektedir.

Üniversitenin sosyal yaşamı, yorumlarda hem zengin olanaklar sunan hem de ciddi sorunlar barındıran bir alan olarak çizilmiştir. Olumlu yönden bakıldığında, Kötekli'nin tam bir öğrenci mahallesine dönüşmesi, çok sayıda kafe ve barın bulunması, öğrencilerin rahatça arkadaşlık kurabilmesi ve eğlence mekanlarının bolluğu öne çıkmaktadır. Üniversitenin tiyatro kulüplerinin çok aktif ve çekişmeli olması da önemli bir artı olarak görülmektedir. Ancak bu canlı sosyal hayatın karanlık bir yüzü de vardır. Özellikle 2023 tarihli bir yorum, Kötekli'de alkol, uyuşturucu ve hatta 'seks batağı' gibi ciddi sorunların oluştuğunu, bölgenin sadece öğrencilerin değil farklı kesimlerin de geldiği bir artere dönüşerek tehlikeli bir hal aldığını belirtmiştir. Ayrıca, Kötekli'de bar ve kafeler dışında tiyatro, sinema gibi kültürel mekanların ve nitelikli spor alanlarının eksikliği de eleştirilmektedir. Bu durum, sosyal yaşamın daha çok yeme-içme ve sığ eğlence etrafında döndüğünü düşündürmektedir.

Üniversitenin teknolojik altyapısı hakkındaki yorumlar, özellikle dijital sistemlerin işleyişi ve güncelliği konusunda eleştiriler içermektedir. 2010'lu yılların başındaki yorumlarda, 'Dijital Üniversite' olarak adlandırılan sistemin sadece Internet Explorer ile çalışması ve sık sık çökmesi gibi sorunlar dile getirilmiştir. Bu durum, üniversitenin teknolojiye ayak uydurmakta zorlandığını göstermektedir. Yakın zamanda İİBF gibi fakültelere gelen kartlı yoklama sistemi ise teknolojik bir gelişme olmasına rağmen, öğrencilerin derslere katılımını zorunlu kılması ve bazen teknik sorunlar çıkarması nedeniyle olumsuz karşılanmıştır. Kütüphanenin fiziksel olarak yeni ve modern olduğu belirtilse de, içerik açısından zayıf olduğu eleştirisi, teknolojik altyapının donanımla desteklenmesi gerektiğine işaret etmektedir.

Toplu taşıma ve ulaşım, özellikle maliyet ve kalite açısından öğrencilerin sıkça şikayet ettiği bir konudur. 2016 tarihli bir yorumda, Kuşadası-Muğla arasındaki 3 saatlik yol için tek firma olan Pamukkale'nin fahiş fiyat talep ettiği ve hizmetin kalitesiz olduğu detaylıca anlatılmıştır. Kent içi ulaşımda ise kent kartlara yapılan zamlar ve belediye başkanının lüks araç alması arasındaki ilişki, öğrenciler tarafından tepkiyle karşılanmıştır. Yorumlarda, dolmuş ücretlerinin yüksekliği ve ulaşım sorunlarını protesto etmek için 2004 yılında bile eylem yapıldığı görülmektedir; bu da sorunun ne kadar köklü olduğunu göstermektedir. Buna karşın, özellikle son yıllardaki yorumlarda ulaşımın genel olarak kolay olduğu, otobüslerin yeni ve konforlu olduğu gibi olumlu ifadelere de rastlanmaktadır. Bu durum, zamanla altyapıda iyileşmeler yaşandığını ancak fiyatlandırma politikasının hala bir sorun olarak algılandığını düşündürmektedir.

Uluslararası fırsatlar ve yabancı dil eğitimi konusunda hem çok olumlu hem de çok olumsuz, birbiriyle çelişen yorumlar bulunmaktadır. Olumlu tarafta, bir öğrenci Muğla'yı 'İngilizcenizi geliştirmek için harika mekan' olarak tanımlamış, sokakta midye alırken bile pratik yapma şansının olduğunu ve kampüste çok sayıda yabancı öğrencinin bulunduğunu belirtmiştir. Erasmus hizmetinin varlığı da bir artı olarak görülmektedir. Ancak diğer yanda, Erasmus konusunda personelin son derece bilgisiz olduğu ve öğrencilere yardımcı olmak yerine hakaret ettiği yönünde çok sert bir eleştiri de mevcuttur. Yurt dışından gelen bir öğrencinin yaşadığı kötü deneyim ve üniversiteyi 'aldatmaca' olarak nitelendirmesi de uluslararası öğrenci memnuniyetinin sorgulanmasına neden olmaktadır. Bu zıt yorumlar, uluslararası programların potansiyelinin yüksek olduğunu ancak uygulamada ve idari destekte ciddi sorunlar yaşandığını düşündürmektedir.

Yemek olanakları hakkında yapılan yorumlar hem olumlu hem de olumsuz görüşler içermektedir. Olumlu tarafta, kampüs içinde Sıtkı Koçman Vakfı tarafından belirli saatlerde ücretsiz makarna dağıtılması ve kampüs içine kurulan cumartesi pazarının ucuz ve taze ürünler sunması öğrenciler tarafından takdir edilmektedir. Yemekhanenin (Öğrenci Sarayı) görkemli yapısı ve rektörün bile orada yemek yemesi, mekanın kalitesine dair olumlu bir izlenim bırakmıştır. Ancak son yıllarda, özellikle 2022'de yapılan bir yorum, yemekhane fiyatlarının 4 TL'den 11 TL'ye yükseltilmesini ve diğer okullar gibi üç öğün yemek imkanı sunulmamasını ciddi bir eleştiri konusu yapmıştır. Hastane kantininin ise aşırı pahalı olduğu belirtilmiştir. Bu durum, genel olarak kampüsteki yeme-içme maliyetlerinin arttığını ve öğrenci bütçesini zorladığını göstermektedir.

Barınma, Muğla'da okuyan öğrenciler için en temel ve en büyük sorun olarak öne çıkmaktadır. Yorumların neredeyse tamamı, bu konuda yaşanan zorlukları ve yüksek maliyetleri dile getirmektedir. 2004'ten günümüze kadar yapılan yorumlarda, 'ahırdan bozma' evlere bile fahiş kiralar istendiği, ev sahiplerinin öğrenciyi sömürme eğiliminde olduğu ve emlak piyasasının tamamen öğrenci aleyhine işlediği sürekli tekrarlanan bir temadır. KYK yurtlarının kapasitesinin yetersiz olduğu, 40 bin öğrenciden sadece 3 binini alabildiği belirtilmiştir. Tek özel yurt olan Residorm'un ise hem çok pahalı hem de odalarının sıkışık olduğu eleştirilmiştir. Özellikle Bodrum gibi ilçelerdeki yerleşkelerde okuyan öğrenciler için yurt sorununun daha da büyük olduğu ve pansiyoncular tarafından sömürüldükleri ifade edilmiştir. Bu durum, Muğla'da barınmanın bir lüks haline geldiğini ve öğrenci hayatını en çok zorlayan faktör olduğunu net bir şekilde ortaya koymaktadır.

Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi'nin imajı, resmi tanıtımlarla öğrenci deneyimleri arasında büyük bir uçurum olduğunu göstermektedir. Resmi metinlerde üniversitenin hızlı gelişimi, artan fakülte ve öğrenci sayısı, bilimsel katkıları ve Sıtkı Koçman'ın cömert destekleri vurgulanarak başarılı bir kurum portresi çizilmektedir. Ancak öğrenci yorumları bu imajı büyük ölçüde sarsmaktadır. Öğrenciler arasında 'okunası en zor okullardan biri', 'Muz Cumhuriyeti üniversitesi' gibi olumsuz tanımlamalar yapılırken, üniversitenin adının 'Ahmet, Mehmet üniversitesi' gibi sonradan türeyen vakıf üniversiteleriyle karıştırılması, isminin yeterince tanınmadığını göstermektedir. Birçok öğrenci için üniversite, akademik başarısından çok, 'gelenlerin gitmek istediği, gidenlerin ise geri gelmek istediği' karmaşık duygularla hatırlanan, sosyal ve coğrafi özellikleriyle öne çıkan bir yerdir. Bu durum, üniversitenin yarattığı resmi imaj ile öğrencilerin yaşadığı gerçeklik arasındaki makasın oldukça açık olduğunu ortaya koymaktadır.

İdari personel ve öğrenci işleri, yorumlarda genel olarak olumsuz bir tablo çizmektedir. Öğrencilerin en sık karşılaştığı sorun, personelin ilgisiz, yavaş ve çözüm odaklı olmayan tavrıdır. 'Öğrenci işleri berbattır' ifadesi birçok yorumda yankılanmaktadır. Özellikle Residorm yurdundaki öğrenci işlerinin, veli işin içine girince tavır değiştirdiği ve 'kapınızda köpek olurlar' gibi sert bir ifadeyle eleştirildiği görülmektedir. Dilekçe yazmayı bile bilmeyen öğrencilerin varlığına dikkat çeken bir yorumcu, sorunun sadece personelde olmayabileceğini ima etse de, genel kanı idari birimlerin öğrenci hayatını kolaylaştırmak yerine zorlaştırdığı yönündedir. Belgelerin geç onaylanması, telefonlara cevap verilmemesi gibi sorunlar da bu olumsuz algıyı pekiştirmektedir.

İş ve kariyer olanakları, öğrencinin kişisel gelişimine ve bölümüne bağlı olarak değişkenlik göstermektedir. Üniversitenin isminin, mezun olduğunda tek başına kapıları açacak bir etkiye sahip olmadığı genel bir kanıdır. Bir yorumda belirtildiği gibi, 'sizin öne çıkabilecek bir şeyiniz yoksa, bu okulun ismi malın önde gideni olsanız bile size kapılar açmaz.' Öğrencilik sırasında para kazanma imkanları konusunda ise çelişkili görüşler vardır. Bir yorumcu, 'ekstradan para kazanmak isteyip çalışamayan kimse görmedim' diyerek Kötekli'de part-time işlerin bol olduğunu belirtirken, başka bir yorumcu ise saatlik ücretlerin çok düşük olduğunu ('saati 3.5 tl'den') ve çalışmanın zor olduğunu ifade etmiştir. Mezuniyet sonrası iş bulma konusunda ise şehrin kendi alanında iş imkanı sunmakta zorlandığı, özellikle turizm ve hizmet sektörü dışında seçeneklerin kısıtlı olduğu bir biyoloji mezunu tarafından dile getirilmiştir.

Muğla şehir yaşamı, öğrenciler için hem büyük bir çekim merkezi hem de büyük bir hayal kırıklığı kaynağıdır. Şehrin en büyük yanılgısı, merkezde deniz olmamasıdır. Birçok öğrenci, tatil beldelerine yakınlığı nedeniyle Muğla'yı tercih ettiğini ancak Akyaka, Marmaris, Bodrum gibi yerlere ulaşımın hem zaman hem de para gerektirdiğini fark ettiğinde hayal kırıklığına uğradığını belirtmektedir. Şehir merkezi küçük, sakin ve 'rahat' olarak tanımlanırken, bu durum büyük şehirlerden gelenler için sıkıcı olabilmektedir. İklimin sanılanın aksine yılın büyük bir bölümünde yağmurlu ve kapalı olması da şaşırtıcı bir bilgidir. Şehirdeki en büyük ve en tutarlı şikayet ise hayat pahalılığı ve esnafın tutumudur. Yerli halkın ve esnafın öğrenciyi bir gelir kapısı olarak gördüğü, kiraların ve genel yaşam masraflarının fahiş olduğu hemen her dönemden yorumda vurgulanmıştır. Buna rağmen şehrin doğal güzellikleri, sakinliği ve 'CHP %65 yani rahat' olarak özetlenen sosyal yapısı, pek çok öğrencinin mezun olduktan sonra şehre yerleşme hayali kurmasına neden olmaktadır.