MEF ÜNİVERSİTESİ

Adalet ve şeffaflık konularında çok ciddi ve spesifik eleştiriler bulunmaktadır. Özellikle 2020 sonrası yorumlarda, notlandırma sisteminin şeffaf olmadığı, hangi kritere ne kadar puan verildiğinin açıklanmadığı ve bu durumun öğrencilerin emeklerinin karşılığını alamamasına yol açtığı belirtilmiştir. Derslerin farklı gruplarında farklı bilgiler verilmesi ve bu durumun yarattığı karmaşa bir diğer önemli şikayettir. Öğrencilerin yaptıkları itirazların ve verdikleri dilekçelerin sonuçsuz kaldığı, hak arama çabalarının boşa çıktığı vurgulanmıştır. Ayrıca, üniversiteden ayrılan bir öğrencinin, zorunlu olarak aldığı teknolojik bir cihazı iade edememesi ve kişisel verilerine erişiminin engellenmemesi gibi bireysel mağduriyetler de dile getirilmiştir.

Akademik kadro, MEF Üniversitesi'nin en çok övülen ve en güçlü yanı olarak öne çıkmaktadır. Yorumlarda Erhan Erkut, Muhammed Şahin ve İlber Ortaylı gibi tanınmış isimlerin varlığı, okula duyulan güvenin temelini oluşturur. Hocaların alanlarında yetkin, yurt dışı tecrübesine sahip, İTÜ, Boğaziçi gibi köklü kurumlardan transfer edilmiş ve öğrencilerle birebir ilgilenen, ulaşılabilir kişiler olduğu sıklıkla vurgulanır. Özellikle Hukuk, Mimarlık ve Eğitim fakültelerinin kadroları istikrarlı bir şekilde övgü alır. Buna karşın, özellikle 2018 civarındaki yorumlarda, Mühendislik ve İİBF gibi bazı fakültelerde tam zamanlı hoca sayısının azlığı ve derslerin yarı zamanlı öğretim görevlileriyle doldurulması ciddi bir eleştiri konusu olmuştur. Okulun en iyi hocalarını elinde tutamaması ve bazı değerli akademisyenlerin başka üniversitelere geçmesi de olumsuz bir gelişme olarak kaydedilmiştir.

Üniversite çeşitli burs imkanları sunsa da, burslu okuyan öğrenciler için ortamın psikolojik olarak zorlayıcı olabileceği konusunda ciddi uyarılar bulunmaktadır. Okuldaki öğrenci profilinin genel olarak 'cebi dolu' insanlardan oluşması, maddi durumu kısıtlı ve burslu öğrencilerde 'maddi kompleks' yaratma potansiyeli taşıdığı belirtilmiştir. Ayrıca, derslerin zorluğu ve İngilizce eğitim nedeniyle okulu zamanında bitirememe ve bursun kesilme riski, burslu öğrenciler için önemli bir stres kaynağı olarak öne çıkmaktadır.

Derslerin işlenişi konusunda en çok tartışılan konu, üniversitenin temel pazarlama vaatlerinden biri olan 'Flipped Learning' sistemidir. Bu sistem, teoride yenilikçi bulunsa da pratikte hem öğrenciler hem de hocalar tarafından benimsenmediği, videoların izlenmediği ve derslerin klasik yönteme döndüğü yönünde ciddi ve yaygın eleştiriler almıştır. Bir öğrenci, bizzat bir hocanın sistemin başarısız olduğunu itiraf ettiğini aktarmıştır. Derslerin dili tamamen İngilizce olmasına rağmen, öğrencilerin yetersizliği nedeniyle bazı derslerde fiilen Türkçe'ye dönüldüğü belirtilmektedir. Derslerin zorluğu genel olarak 'hard core' ve 'çalışmayı gerektiriyor' şeklinde tanımlanırken, bazı derslerin ise 'boş' ve 'gereksiz' olduğu (örneğin 'feass orientation') ifade edilmiştir. Ayrıca seçmeli ders havuzunun kısıtlı olması ve istenilen dersleri almanın zorluğu da bir diğer şikayet konusudur.

Verilen metinlerde üniversitenin güvenliği veya denetim mekanizmaları hakkında herhangi bir olumlu ya da olumsuz yoruma rastlanmamıştır.

Kampüs, MEF Üniversitesi hakkındaki en yoğun ve en olumsuz eleştirilerin toplandığı alandır. Yorumların neredeyse tamamı, okulun gerçek bir kampüse sahip olmadığı yönündedir. 'Tek bina', 'plaza', 'işyeri' gibi benzetmeler sıkça kullanılırken; bahçesinin, spor tesislerinin (basketbol sahası dahi), geniş yeşil alanlarının ve öğrencilerin sosyalleşebileceği 'sote mekanların' bulunmaması en temel şikayetlerdir. Bu durum, üniversite deneyimini derslere girip çıkmaktan ibaret kılan, ruhsuz ve sıkıcı bir ortam yarattığı şeklinde yorumlanmıştır. Okulun Maslak'taki konumu ve Uniq İstanbul kompleksi içinde yer alması bazı temel ihtiyaçları (kafe, market) karşılasa da, bunun bir üniversite kampüsü kültürüyle örtüşmediği vurgulanır. Zaman içinde okul yönetimi tarafından 'kampüs büyüyecek' vaatlerinin de gerçekleşmediği, sadece mevcut bina içinde tadilatlar yapıldığı belirtilmiştir. Okulun temizliği ve hijyeni ise olumlu olarak not edilen tek fiziksel özelliktir.

Verilen yorumlarda kampüs içi ulaşıma dair spesifik bir değerlendirme bulunmamaktadır. Okulun genellikle 'tek bir bina' olarak tanımlanması, kampüs içi bir ulaşım aracına (ring servisi vb.) ihtiyaç duyulmadığını düşündürmektedir. Sadece metro durağından okula ulaşım için servislerin varlığından bahsedilmiştir.

Üniversitenin siyasi atmosferi, genel olarak olumlu bir çerçevede değerlendirilmektedir. Yorumlarda okulun belirli bir siyasi görüşe veya cemaat yapılanmasına yakın olmadığı, aksine 'apolitik' veya 'AKP dışı' bir kitleye sahip olduğu sıkça vurgulanır. Bu durum, özellikle kadın öğrenciler için 'istediğiniz gibi giyinip kahkaha atabileceğiniz', özgür bir ortam sunduğu şeklinde yorumlanmıştır. Kurucusunun sosyalist ve Alevi kimliğine yapılan atıf ve dershanelerinin cemaat dershaneleriyle rekabet nedeniyle kapandığına dair söylentiler, bu algıyı güçlendirmektedir. Ayrıca rektörün 23 Haziran seçimleri öncesi attığı 'sınava gelmemezlik yapmayın' tweet'i ve Ekrem İmamoğlu'nun mezuniyet törenine katılması, okulun duruşunu belli eden olumlu gelişmeler olarak görülmüştür.

Sosyal yaşam ve öğrenci aktiviteleri, kampüs yapısıyla bağlantılı olarak okulun en zayıf halkalarından biri olarak görülmektedir. Okulda öğrencilerin rahatça vakit geçirebileceği, sohbet edebileceği, sanatsal veya sosyal etkinlikler düzenleyebileceği alanların olmaması temel eleştiridir. Öğrenci kulüplerinin genellikle aktif olmadığı, bir elin parmağını geçmediği ve çoğunlukla bir hoca gözetiminde faaliyet gösterdiği belirtilmiştir. Öğrenci profilinin 'tuzu kuru' ve 'hayat üzerine düşünme konusunda kısır' olması, entelektüel veya derinlikli bir sosyal ortamın oluşmasını engellediği şeklinde yorumlanmıştır. Okul, mezun olduktan sonra bile geri dönüp keyifle vakit geçirilecek bir yer olarak görülmemektedir. Tek olumlu yön, okulun bitişiğindeki Uniq İstanbul'un konser ve tiyatro gibi etkinliklere erişim sağlamasıdır.

Teknolojik altyapı, özellikle laboratuvar ve sınav sistemleri konusunda ciddi eleştiriler almaktadır. Mühendislik öğrencileri için laboratuvar sayısının ve çeşitliliğinin İTÜ, ODTÜ gibi okullara kıyasla çok yetersiz olduğu vurgulanmıştır. Bilgisayar laboratuvarlarındaki bilgisayarların sınavlarda donması veya yavaşlığı, öğrencilerin sinir krizi geçirmesine neden olan bir sorun olarak aktarılmıştır. Okulun online eğitim için kullandığı Blackboard sisteminin de 'yoğunlukta çöken ve boktan bir sistem' olduğu belirtilmiştir. Ayrıca, öğrencilere zorunlu olarak aldırılan Chromebook'ların, okuldan ayrıldıktan sonra bile üniversitenin erişimine açık kalması gibi sorunlar yaşanmıştır. Buna karşılık, 'Flipped Learning' metodunun bir gereği olarak hocaların online ders materyali hazırlamada tecrübeli olması, pandemi gibi süreçlerde bir avantaj olarak görülmüştür.

Üniversitenin Maslak'taki konumu, hem bir avantaj hem de bir dezavantaj olarak görülmektedir. Şehrin merkezinde ve iş dünyasına yakın olması olumlu bir özellik olarak sunulurken, ulaşımın pratikteki zorlukları ağır basmaktadır. En büyük şikayet, okulun ana yoldan içeride ve dik bir yokuşun sonunda yer almasıdır; “o bayır yok mu o bayır beni hayattan soğutuyor” ifadesi bu durumu özetler. Metro durağına yürüme mesafesinin uzak olduğu ve genellikle servis kullanmanın gerektiği belirtilir. İstanbul trafiği nedeniyle okula ulaşımın 1.5 saati bulabildiği ve bu durumun öğrencileri dersten önce yorduğu ifade edilmiştir. Ulaşımın zorluğu, özellikle şehir dışından gelen ve İstanbul'u bilmeyen öğrenciler için önemli bir caydırıcı faktör olarak vurgulanmaktadır.

Yabancı dil eğitimi ve uluslararası fırsatlar konusunda karışık yorumlar mevcuttur. Hazırlık sınıfındaki tüm hocaların yabancı olması, öğrencileri dile maruz bırakması açısından bir avantaj olarak görülse de, bu durumun öğrencilerin soru sormasını zorlaştırdığı ve sistemin 'sike sike öğreneceksin' mantığına dayandığı eleştirisi yapılmıştır. Hazırlık eğitiminin etkinliği de sorgulanmakta, mezunlarının 'iki cümle kurmaktan aciz' olduğu iddia edilmektedir. Erasmus gibi yurt dışı değişim programlarının kontenjanlarının çok kısıtlı olduğu ('her bölümden 2 öğrenci') ve anlaşmalı okulların 'top 200-300 okullar arasında' olmadığı belirtilmiştir. 3+2 programı ise yurt dışındaki yüksek okul ücretleri nedeniyle 'gereksiz' olarak nitelendirilmiştir.

Yemekhane ücretleri, öğrenciler arasında yaygın bir şikayet konusudur. Yorumlarda yemek fiyatlarının bir vakıf üniversitesi için bile çok yüksek olduğu, zamanla sürekli arttığı (7.5 TL'den 13 TL'ye) ve devlet üniversitelerindeki fiyatlarla (1-2.25 TL) kıyaslandığında fahiş kaldığı belirtilmiştir. Yemek kalitesi hakkında spesifik bir yorum olmasa da, fiyatların yüksekliği memnuniyetsizliğin ana kaynağıdır.

Yorum metinlerinde MEF Üniversitesi'nin kendine ait bir yurdunun olmadığı açıkça belirtilmiştir. Bu durum, özellikle şehir dışından gelen öğrenciler için büyük bir dezavantaj olarak görülmektedir. Okulun bulunduğu Maslak bölgesindeki ev kiralarının ve özel yurt ücretlerinin yüksek olması, barınma sorununu daha da zorlaştırmaktadır.

Üniversitenin imajı, kendi içinde çelişkiler barındırmaktadır. Okul yönetimi ve bazı öğrenciler, MEF'i Türkiye'nin en iyi üniversiteleriyle (Boğaziçi, ODTÜ, Koç vb.) kıyaslayarak yüksek bir konuma yerleştirme eğilimindedir. Bu durum, özellikle reklam ve tanıtım faaliyetlerinde sıkça görülür. Ancak bu 'iddialı' imaj, diğer öğrenciler tarafından 'kasıtlı' ve 'gerçekçi olmayan' bir sidik yarışı olarak eleştirilmektedir. Okulun fiziksel olanakları ve öğrenci profili göz önüne alındığında bu karşılaştırmaların yersiz olduğu savunulur. Öğrenci memnuniyet anketlerinde yüksek sıralarda yer alması, bazı öğrenciler tarafından şüpheyle karşılanmakta ve anketlerin manipüle edildiği iması yapılmaktadır. Kurucusunun eğitimci kimliği ve dershane geçmişi hem olumlu bir temel hem de 'dershaneden üniversite olmaz' şeklinde olumsuz bir ön yargı olarak yorumlanmıştır.

İdari kadro ve yönetim anlayışı, genellikle olumlu değerlendirmeler almaktadır. Yönetimin 'hızlı karar mekanizmaları olan, adaptasyon yeteneği yüksek, değişimi takip eden' bir yapıda olduğu belirtilir. Özellikle rektör ve dekanların vizyoner ve ulaşılabilir olmaları takdir edilen bir durumdur. Öğrencilerin her türlü sorununa kolayca muhatap bulabilmesi ve birebir ilgi görmesi, okulda sıcak bir ortam yaratarak aidiyet duygusunu artırmaktadır. Ancak bu olumlu tablonun istisnaları da vardır. Profesyonel Gelişim Koordinatörlüğü'nün (PGK) başına getirilen bir yöneticinin, rektör yardımcısının arkadaşı olduğu ve görevinde yetersiz kaldığı yönündeki iddialar, idari atamalarda liyakatın sorgulanmasına neden olmuştur. Ayrıca bilgi işlem ve öğrenci işleri gibi birimlerin zaman zaman öğrencileri oyaladığı veya sorunları çözmediği de belirtilmiştir.

Mezunların iş bulma olanakları konusunda, üniversitenin ilk yıllarında henüz mezun vermemesi nedeniyle belirsizlik hakimken, sonraki yıllarda daha net değerlendirmeler yapılmıştır. Genel kanı, okulun öğrencilerini işsiz bırakmayacağı ve bu konuda destekleyici bir yapıya sahip olduğu yönündedir. Özellikle Eğitim Fakültesi mezunlarının çok iyi özel okullarda kolayca iş bulduğu belirtilmiştir. Bazı mühendislik mezunlarının da yurt dışında iyi üniversitelerde yüksek lisans kabulleri aldığı aktarılmıştır. Ancak, staj bulma konusunda okulun desteğinin zayıf olduğu, özellikle başarılı bir koordinatör olan Ahmet Hoca'nın ayrılmasından sonra bu alanda büyük bir boşluk oluştuğu ve öğrencilerin stajlarını 'kendi çabalarıyla' bulmak zorunda kaldığı yönünde ciddi eleştiriler vardır.

İstanbul'da okumak, MEF özelinde 'hem bir fırsat hem bir tehdit' olarak nitelendirilmiştir. Fırsat yönü, şehrin sunduğu kültürel ve sosyal imkanlardır. Ancak tehdit yönü daha ağır basmaktadır: Yüksek kiralar, pahalı yaşam ve özellikle çekilmez İstanbul trafiği. Birçok yorumda, başka bir şehirden sadece MEF Üniversitesi için İstanbul'a gelmenin 'değmeyeceği' kuvvetle vurgulanmıştır. Ankara, İzmir veya Eskişehir gibi şehirlerde okuyup İstanbul'u turist olarak gezmenin daha mantıklı ve keyifli olacağı tavsiye edilmiştir. Ancak, yaşanılan şehrin sosyal ve kültürel olarak 'boğuk' ve 'AKP'li' bir ortamı varsa, İstanbul'a ve MEF'in sunduğu özgür ortama gelmenin bir kaçış ve nefes alma fırsatı olabileceği de eklenmiştir.