MALTEPE ÜNİVERSİTESİ

Adalet ve eşitlik algısı, üniversite yönetiminin tutumları nedeniyle ciddi şekilde zedelenmiştir. Yorumların büyük bir kısmı, yönetimin keyfi kararlar aldığını, kuralları sürekli değiştirdiğini ve öğrencileri mağdur ettiğini göstermektedir. Özellikle Hukuk Fakültesi'nde yaşananlar, adaletsizliğin en somut örnekleri olarak sunulmuştur; aniden getirilen ön koşul ve devamsızlık kuralları, sınav tarihlerinin son anda değiştirilmesi ve mezuniyet törenine katılım hakkının engellenmesi gibi uygulamalar, öğrencilerin büyük tepkisini çekmiştir. Okulun öğrencileri 'para kaynağı' olarak gördüğü ve 'parayı veren düdüğü çalar' mantığıyla hareket ettiği algısı oldukça yaygındır. Ayrıca, Karadenizli veya iktidar yakını öğrencilere ayrıcalık tanındığına dair iddialar da bulunmaktadır. Bu durum, üniversitenin adil bir yönetim anlayışından uzak olduğunu düşündürmektedir.

Akademik kadro ve eğitim kalitesi konusunda belirgin bir çelişki göze çarpmaktadır. Bir yanda öğrenciler, belirli bölümlerde alanında yetkin, vizyoner, özverili ve hatta uluslararası tanınırlığa sahip (Prof. Dr. Özden Bademci, Prof. Dr. Betül Çotuksöken gibi) hocaların varlığından övgüyle bahsetmektedir. Bu akademisyenler, üniversitenin en değerli varlığı olarak görülmekte ve öğrencilere ilham vermektedir. Diğer yanda ise özellikle Psikoloji ve Güzel Sanatlar gibi bazı fakültelerde derslere hazırlıksız gelen, eski sunumları tekrar eden, yetkinliği sorgulanan veya öğrenciyle iletişim kuramayan hocaların varlığı sert bir dille eleştirilmektedir. Son yıllardaki yorumlar, üniversitenin deneyimli kadrolar yerine düşük ücretli ve part-time çalışanlara yönelerek kaliteden ödün verdiği endişesini taşımaktadır. Dolayısıyla, eğitim kalitesinin fakülteler ve hatta hocalar arasında büyük farklılıklar gösterdiği, standart bir kaliteden bahsetmenin zor olduğu anlaşılmaktadır.

Burs ve maddi destek politikaları, üniversitenin en çok eleştirilen ve 'ticarethane' algısını pekiştiren yönlerinden biridir. Yorumlar, üniversitenin burs vermemek veya verilen bursu kesmek için çaba gösterdiği yönünde birleşmektedir. Özellikle '4 yılın sonunda bursun otomatik olarak kesilmesi' uygulaması, öğrencileri en beklemedikleri anda maddi bir yükle karşı karşıya bırakmaktadır. Burs sınavına girmek için bile adaylardan yüksek meblağlarda ön ödeme talep edilmesi ve bu paranın iade edilmemesi, iyi niyetten uzak bir yaklaşım olarak görülmektedir. Bazı öğrencilerin ÖSYM ile kazandıkları burs haklarının bile 'sen ilk 100 binde değilsin' gibi bahanelerle tanınmadığı iddia edilmiştir. Bu durum, burs politikasının şeffaf ve öğrenci dostu olmadığını, aksine bir pazarlama aracı olarak kullanılıp sonrasında yükümlülüklerden kaçınıldığını düşündürmektedir.

Derslerle ilgili yorumlar, özellikle Hukuk Fakültesi'nde yoğunlaşan ciddi sorunlara işaret etmektedir. Öğrenciler, sık sık ve keyfi bir şekilde değiştirilen yönetmeliklerden (ön koşul, devamsızlık, not sistemi) mustariptir. Ders seçim sürecinin sorunlu olduğu, ders programlarındaki çakışmaların ve anlamsız araların (1 saat ders, 1 saat ara gibi) öğrencilerin gününün büyük bir kısmını okulda geçirmesine neden olduğu belirtilmektedir. Olumlu olarak, İngilizce Psikoloji bölümünün ders programının geniş ve ilginç olduğu ifade edilirken, bazı bölümlerde derslerin öğrencileri fazla zorlamadığı ve kendilerine zaman ayırmalarına olanak tanıdığı da dile getirilmiştir.

Güvenlik ve denetim anlayışı, öğrencilerin özgürlüklerini kısıtlayan ve aşırı kontrolcü bir yapıda olduğu yönünde eleştirilmektedir. Kampüse dışarıdan girmenin zor olduğu, güvenlik görevlilerinin sürekli öğrencileri takip ettiği ve hatta yurt odalarının habersizce basıldığı gibi şikayetler mevcuttur. Bununla birlikte, tam tersi yönde, okula elini kolunu sallayarak girildiği ve hiçbir kimlik kontrolü yapılmadığına dair ciddi bir eleştiri de bulunmaktadır. Bu çelişkili yorumlar, güvenlik politikasının ya tutarsız olduğunu ya da farklı dönemlerde farklı uygulamaların yapıldığını düşündürmektedir. Güvenlik personelinin tavırları da 'devlet dairesi zihniyeti' veya 'varoş mahalle kabadayısı' gibi olumsuz benzetmelerle eleştirilmiştir.

Üniversitenin kampüsü, yorumlarda en çok övgü alan unsurlardan biridir. Geniş, yeşil, orman içinde ve doğayla iç içe olması, öğrencilere ferah bir ortam sunduğu için sıkça takdir edilmektedir. Birçok öğrenci, kampüsün 'apartman üniversiteleri' gibi olmadığını, gerçek bir kampüs havası taşıdığını ve bu yönüyle Türkiye'nin sayılı üniversitelerinden biri olduğunu belirtir. İçerisinde otel, hayvanat bahçesi, banka, market gibi imkanların bulunması da olumlu karşılanmaktadır. Ancak bu olumlu tabloya rağmen, kampüsün şehir merkezine uzak ve 'dağın başında' olması, bazı tesislerin (amfi, göl kenarı) öğrencilerin kullanımına keyfi olarak kapatılması ve binaların bakımsızlığı gibi eleştiriler de mevcuttur. Kampüsün güzelliği, bazen ulaşım zorlukları ve sosyal hayatın zayıflığı nedeniyle tam olarak değerlendirilememektedir.

Kampüs içi ulaşım, özellikle ring servisleri üzerinden ciddi bir sorun olarak dile getirilmektedir. Öğrenciler, başlangıçta ücretsiz olan veya makul bir ücrete tabi olan ring servislerinin zamanla fahiş fiyatlara ulaştığını ve en sonunda tamamen kaldırıldığını belirtmektedir. Bu durum, yönetimin öğrenciye verdiği değeri sorgulatan ve ticari zihniyetini ortaya koyan bir başka örnek olarak görülmüştür. Ringlerin kaldırılması, öğrencileri ya pahalı dolmuşlara ya da zorlu yürüyüşlere mecbur bırakmıştır. Elektrikli scooter hizmeti gibi modern çözümlerin varlığına dair bir yorum olsa da, genel kanı kampüs içi ulaşımın plansız ve sorunlu olduğu yönündedir.

Üniversite, özellikle 2008 yılındaki bir TV programı üzerinden yapılan yorumlarda, siyasi duruşu ve öğrenci kitlesinin tepkileriyle gündeme gelmiştir. O dönemde rektörün türban karşıtı ve laiklik yanlısı açıklamaları, öğrenciler tarafından alkışla karşılanmış, ancak bu durum başka bir grup tarafından 'faşist', 'yobaz' ve 'gerici' olarak nitelendirilmiştir. Bu yorum, üniversite içindeki kutuplaşmayı ve farklı siyasi görüşler arasındaki gerilimi gözler önüne sermektedir. Daha sonraki yıllarda yapılan yorumlarda ise okulun ağır Kemalist bir çizgiden, AKP'ye teslim olmuş bir görünüme geçtiği ve hatta Umre turları düzenlediği gibi iddialar yer almaktadır. Bu durum, üniversitenin siyasi kimliğinin zaman içinde önemli bir değişim geçirdiğini veya en azından böyle algılandığını göstermektedir.

Sosyal yaşam, üniversitenin en zayıf halkalarından biri olarak görülmektedir. Yorumların neredeyse tamamı, okulda sosyal hayatın 'kesinlikle olmadığı' yönündedir. Öğrenci kulüplerinin sayısının yeterli olmasına rağmen içlerinin boş olduğu ve aktif olmadıkları, bahar şenliği gibi temel etkinliklerin yıllarca yapılmadığı veya yapıldığında organizasyonel facialarla sonuçlandığı belirtilmektedir. Kampüsün izole konumu, sosyal aktivite eksikliğiyle birleşince, öğrencilerin tek sosyalleşme mekanı olarak kantinleri gördüğü anlaşılmaktadır. Bu durum, üniversitenin öğrencilerin sosyal ve kültürel gelişimine yeterli önemi vermediği algısını yaratmaktadır.

Teknolojik altyapı konusunda yapılan yorumlar, sistemlerin eski, yetersiz ve sorunlu olduğuna işaret etmektedir. Öğrenci otomasyon sistemi MUBIS'in sürekli problem çıkardığı, ders kayıt dönemlerinde çöktüğü ve kullanışsız olduğu sıkça dile getirilmektedir. Okulun web sitesinin veya sistemlerinin zaman zaman tamamen ulaşılamaz hale gelmesi, teknolojik altyapıya yeterli yatırımın yapılmadığını düşündürmektedir. Ayrıca, internet hizmetine sansür uygulanması gibi çağ dışı uygulamalar da eleştiri konusu olmuştur. Bu durum, üniversitenin teknolojik gelişmeleri takip etme ve öğrencilere modern bir dijital deneyim sunma konusunda yetersiz kaldığını göstermektedir.

Üniversiteye ulaşım, hemen hemen tüm yorumlarda dile getirilen en büyük ve kronik sorun olarak öne çıkmaktadır. Kampüsün 'dağın başında' ve şehir merkezine uzak bir konumda olması, öğrencilerin her gün ciddi bir ulaşım çilesi çekmesine neden olmaktadır. Kadıköy'den kalkan tek otobüsün (19B/KM40) yetersiz, düzensiz ve aşırı kalabalık olduğu, yolculukların eziyete dönüştüğü sıkça vurgulanmaktadır. Özel servislerin çok pahalı olması, öğrencileri bu zorlu toplu taşıma seçeneğine mecbur bırakmaktadır. Okulun ulaşım sorununu çözme konusunda yetersiz kaldığı ve öğrencilerin bu temel ihtiyacını göz ardı ettiği genel bir kanıdır. Arabası olmayan öğrenciler için ulaşım, okul hayatının en caydırıcı ve yorucu parçası olarak tanımlanmaktadır.

Uluslararası fırsatlar ve yabancı dil eğitimi konusunda karışık görüşler bulunmaktadır. Olumlu tarafta, üniversite diplomasının uluslararası geçerliliğe sahip olduğu ve yurt dışında yüksek lisans yapmak isteyen öğrencilere belge işlemlerinde sorun çıkarmadığı bizzat deneyimlenerek aktarılmıştır. Okulun Erasmus anlaşmaları ve uluslararası üyelikleri de bu olumlu imajı desteklemektedir. Ancak, İngilizce eğitim veren bölümlerde bile ders anlatan veya İngilizce kaynak veren hocaların bulunmadığı, hazırlık eğitiminin zor ve verimsiz olduğu gibi ciddi eleştiriler de mevcuttur. Uluslararası öğrencilere yönelik tutumun ise 'saygısız' ve 'profesyonel olmayan' şeklinde tanımlanması, üniversitenin uluslararasılaşma vizyonuyla çelişen önemli bir soruna işaret etmektedir.

Kampüsteki yeme-içme olanakları, özellikle fiyat politikası nedeniyle yoğun eleştiri almaktadır. Kantinlerin ve yemekhanenin 'çok pahalı' olduğu, neredeyse tüm yorumlarda ortak bir şikayet konusudur. Öğrenciler, ödedikleri yüksek ücretlere rağmen yemek kalitesinin tatmin edici olmadığını, çeşitliliğin az olduğunu ve hijyen sorunları yaşandığını belirtmektedir. Özellikle devlet üniversiteleriyle yapılan kıyaslamalarda, Maltepe'deki fiyatların fahişliği daha da belirginleşmektedir. Yakın tarihli bir yorumda yemekhane ücretinin bir öğün için 300 TL'ye çıktığı iddiası, bu sorunun ne denli ciddi bir boyuta ulaştığını göstermektedir. Bu durum, üniversitenin temel bir ihtiyacı dahi bir kâr kapısı olarak gördüğü algısını güçlendirmektedir.

Yurtlar ve barınma imkanları hakkındaki yorumlar, olumlu ve olumsuz deneyimleri bir arada barındırmaktadır. Yurtların konumu, dağ havası ve orman manzarası gibi özellikler bazı öğrenciler için huzur verici bulunurken, yönetimin katı ve anlamsız kuralları ciddi eleştirilere neden olmaktadır. Yurtlar, 'nazi kampı' veya 'big brother evi' gibi benzetmelerle tanımlanmış; gece 12'de ışıkların söndürülmesi, yemek yapmanın yasak olması, odaların habersizce basılması gibi uygulamalar öğrencilerin özgürlüklerini kısıtlayan unsurlar olarak görülmüştür. Yakın tarihli bir yorumda, ücreti ödenmesine rağmen uluslararası bir öğrenciye su ve elektrik gibi temel hizmetlerin verilmemesi, yurt hizmetlerindeki ciddiyetsizliği ve sorunları göstermektedir. Ayrıca yurt müdürlerinin tutumları da (emekli asker atanması, 'yarın okul var uyuyun' demesi) olumsuz karşılanmıştır.

Üniversitenin imajı, 'ticarethane' ve 'paragöz' yaftalarıyla ciddi şekilde zedelenmiştir. Öğrenciler ve mezunlar, okulun eğitim misyonundan çok kâr amacını ön planda tuttuğunu, öğrencileri birer 'ayaklı cüzdan' olarak gördüğünü sıkça dile getirmektedir. Keyfi yönetmelik değişiklikleri, fahiş ücretler, başarısız organizasyonlar ve öğrenci sorunlarına duyarsızlık, bu olumsuz imajın temelini oluşturur. 'Düşüncede özgür, eğitimde çağdaş' gibi sloganların içinin boşaltıldığı ve kurumun bir 'üniversite bozuntusu' veya 'asosyal bir ticarethane' olduğu gibi sert ifadeler kullanılmaktadır. Kurumun kendi tanıtım materyallerinde (tanıtım filmi, web sitesi) sunduğu imaj ile gerçeklik arasındaki fark da eleştiri konusudur. Hayvanlara yönelik olumsuz tutumlar ve personel politikaları da son yıllarda imajı daha da zayıflatan unsurlar olmuştur.

İdari personel ve yönetim, öğrenci şikayetlerinin odak noktasında yer almaktadır. Yorumlar, idari birimlerin (öğrenci işleri, fakülte sekreterlikleri, yurt müdürlüğü, rektörlük) genel olarak yavaş, ilgisiz, tutarsız ve öğrenci karşıtı bir tutum sergilediğini göstermektedir. Öğrenciler, en temel hakları olan dilekçe verme veya bilgi alma süreçlerinde bile zorluk yaşadıklarını, birimler arasında koordinasyonsuzluk olduğunu ve sürekli çelişkili bilgiler aldıklarını belirtmektedir. Öğrenci işlerinin ve muhasebenin keyfi uygulamaları, rektörlüğün sorunlara çözüm bulmak yerine öğrencileri ailelerine şikayet etmesi ve personelin genel olarak 'devlet dairesi zihniyetiyle' çalışması, idari yapının ne kadar sorunlu olduğunu ortaya koymaktadır. Nadiren de olsa güler yüzlü ve yardımcı personele denk gelindiği belirtilse de, genel tablo oldukça olumsuzdur.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.