KIRKLARELİ ÜNİVERSİTESİ

Adalet ve eşitlik algısı, farklı konular üzerinden yapılan eleştirilerle şekillenmektedir. 2014 yılındaki bir yorumda, belirli bir siyasi görüşe sahip öğrenci grubunun provokatif eylemlerine dekanlık tarafından izin verildiği iddia edilerek eşitlik ilkesinin zedelendiği savunulmuştur. Daha farklı bir bağlamda, 2012'de rektörün kampüsteki köpeklere yönelik tutumu hayvan hakları açısından adaletsiz bulunmuştur. Ziyaretçi bir öğrencinin keyfi bir şekilde içeri alınmaması da kuralların herkese eşit uygulanmadığına dair bir başka örnektir.

Akademik kadro ve eğitim kalitesi konusunda yorumlar belirgin bir şekilde farklılaşmaktadır. Özellikle 2018'den sonraki yorumlarda Hukuk Fakültesi öğrencilerinin, fiziki imkansızlıklara rağmen hocalara birebir ulaşabilmeyi bir 'lüks' olarak niteleyip kadroyu övdüğü görülmektedir. Benzer şekilde, bazı öğrenciler spesifik olarak kaliteli hocalara denk geldiklerini belirtmiştir. Buna karşın, özellikle ilk yıllardaki yorumlarda eğitimin 'büyük şehirlerdeki meslek lisesi seviyesinde' olduğu gibi sert eleştiriler yer almaktadır. Genel olarak, eğitim kalitesinin fakülteden fakülteye ve bölümden bölüme büyük farklılıklar gösterdiği, ancak bazı alanlarda öğrenci-hoca iletişiminin güçlü olduğu anlaşılmaktadır.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Derslerin işlenişi ve programlarla ilgili yorumlar, idari kararların öğrenci hayatını olumsuz etkilediğine işaret etmektedir. Özellikle son sınıf öğrencilerinin KPSS'ye hazırlandığı bir dönemde, ders programlarının haftanın geneline yayılarak değiştirilmesi ciddi bir şikayet konusudur. Ayrıca, başörtüsüyle derse girmenin serbest olduğu bir dönemde, başka nedenlerle telefon çıkarmanın dersten atılma sebebi olması gibi tutarsız uygulamalardan bahsedilmiştir.

Güvenlik ve denetimle ilgili yorumlar, tutarsız ve keyfi uygulamalara işaret etmektedir. Bir öğrenci adayı, kimliğini bırakma teklifine rağmen içeri alınmazken, hemen ardından başka birinin sorgusuzca kampüse girdiğini belirtmiştir. Diğer yandan, aynı öğrencinin daha sonra hiçbir güvenlik veya turnike olmayan başka bir yoldan rahatça fakültelere ulaşabilmesi, denetimin ne kadar zayıf ve göstermelik olduğunu ortaya koymaktadır. Sınav sırasında bir güvenlik görevlisinin öğrenciye verdiği akıl da duyarsızlık olarak eleştirilmiştir.

Kampüs yapısı ve konumu, üniversite hakkındaki en istikrarlı ve en olumsuz yorumların merkezindedir. 2010 yılından günümüze dek yapılan yorumlarda Kayalı kampüsü sürekli olarak 'dağın başında', 'ıssız', 'çorak' ve 'ulaşımı zor' olarak nitelendirilmiştir. 'Arizona', 'Mars yüzeyi' ve 'kıyamet sonrası film ortamı' gibi benzetmeler, kampüsün ne kadar ruhsuz ve izole bir atmosfere sahip olduğunu vurgulamaktadır. 2015'te bir öğrencinin yeni binaların yapımı ve yeşillendirme çabaları gibi olumlu gelişmeleri aktarmasına rağmen, 2018 ve sonrası yorumlar kampüsün hala bakımsız, plansız ve estetikten yoksun olduğu yönündedir. Fabrikadan bozma eski binalar, amfi eksikliği ve fakültelerin aynı binayı paylaşması gibi sorunlar da geçmişte sıkça dile getirilmiştir.

Kampüsün geniş ve dağınık yapısı, fakülteler arasındaki mesafeler kampüs içi ulaşımı da bir sorun haline getirmektedir. Özellikle sınav dönemlerinde yaşanan bir olay, bu sorunun ne denli mağduriyet yaratabileceğini göstermektedir. Tıp fakültesinde sınava girecek bir öğrencinin, emanetçi olmaması nedeniyle çantasını bırakmak için 600 metre yokuş yukarıdaki mühendislik fakültesine koşmak zorunda kalması ve sınavı kaçırması, kampüs içi lojistiğin ne kadar zayıf olduğunun somut bir kanıtıdır.

2014 yılında yapılan yorumlar, üniversitede belirgin bir siyasi kutuplaşma ve gerilim yaşandığını göstermektedir. Yorumlarda, PKK yanlısı olduğu iddia edilen bir grubun 'Soma protestosu' veya 'spor turnuvası' gibi bahanelerle propaganda yaptığı, bu durumun diğer öğrenci gruplarıyla bıçaklı kavgaya varan çatışmalara yol açtığı anlatılmaktadır. Bu olayların, Trakya bölgesinin genel sakin yapısını bozmaya yönelik provokasyonlar olduğu iddia edilmiştir. Bu tarihler dışındaki yorumlarda siyasi gerilimlere pek rastlanmamaktadır, bu da sorunun dönemsel olabileceğini düşündürmektedir.

Üniversitedeki sosyal yaşam, genel olarak zayıf ve yetersiz olarak değerlendirilmektedir. Kampüsün izole konumu ve şehirdeki imkanların kısıtlılığı, öğrencilerin sosyalleşme olanaklarını daraltmaktadır. Bir öğrenci sosyal hayatı 'dibe vurmuş durumda' olarak nitelerken, bir diğeri kampüs içinde öğrencilerin sosyalleşebileceği hiçbir şey olmadığını savunmuştur. Kampüsteki tek tük mekanlardaki (Stone Cafe gibi) imkanların bile yetersiz ve bakımsız olduğu (bozuk PS3 kolları, kırık bilardo sopaları) belirtilmiştir. Veli bir yorumcu ise mezuniyet töreninin organizasyonunu 'rezillik' olarak tanımlayarak en önemli sosyal etkinliğin bile kötü yönetildiğini ifade etmiştir.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Toplu taşıma ve kampüse ulaşım, üniversitenin en kronik sorunlarından biri olarak öne çıkmaktadır. Yorumlar, üniversitenin ilk yıllarından bugüne bu sorunun çözülemediğini göstermektedir. 2010'da doğrudan bir vasıta bile bulunmazken, ilerleyen yıllarda başlayan otobüs seferlerinin de yetersiz kaldığı anlaşılmaktadır. Otobüslerin sürekli 'tıklım tıklım' olması, sınav zamanlarında binmenin imkansızlaşması ve ücretlerin sürekli artarak öğrenci bütçesini zorlaması (15 TL'yi geçtiği belirtilmiş) en yaygın şikayetlerdir. Kampüsün şehre uzaklığı, ulaşımı öğrenciler için günlük bir eziyete dönüştürmektedir.

Uluslararasılaşma ve yabancı öğrenci varlığı hakkında birkaç genel yorum bulunmaktadır. Bir yorumda, rektörün 'uluslararası bir fakülte olmakta hızla ilerlediklerini' söylediği ancak yabancı öğrencilerin çoğunun Bulgaristan'dan geldiği belirtilerek bu iddianın zayıflığına işaret edilmiştir. Bir başka olumlu yorumda ise 'yurt dışından gelen çok öğrenci olduğu' genel bir ifadeyle belirtilmiştir. Erasmus gibi programların coğrafi yakınlık nedeniyle bir avantaj olabileceği de bir diğer tespittir.

Yemekhane ve yiyecek kalitesi hakkında sınırlı sayıda fakat olumsuz yorum bulunmaktadır. Bir öğrenci yemekhanede uzun süre bekletildiklerinden şikayet ederken, bir diğeri nostaljik bir tonda 'yemekhanedeki tepsilerin koktuğunu' hatırlatarak genel bir memnuniyetsizliğe işaret etmiştir. Ayrıca Kırklareli şehrinde genel bir 'yemek kültürü olmadığı' ve her şeyin pahalı olduğu da eklenmiştir.

Barınma konusunda yorumlar doğrudan yurtların kalitesinden ziyade, öğrencilerin ev kiralama süreçlerine ve yurtların konumuna odaklanmaktadır. 2022 tarihli detaylı bir yorum, emlakçıların 'üniversiteye yakın' diye pazarladığı bazı mahallelerin aslında hem merkeze hem de okula uzak kalarak öğrenciyi mağdur ettiğini anlatmaktadır. Hangi mahallelerin tercih edilmesi gerektiğine dair tavsiyeler, öğrencilerin barınma konusunda kendi çözümlerini üretmek zorunda kaldığını göstermektedir. Ayrıca yurtların kampüse yürüme mesafesinde olmaması da ulaşım sorununu pekiştiren bir faktör olarak belirtilmiştir.

Üniversitenin imajı, kuruluşundan bu yana süregelen 'çalıntı logo' skandalıyla ciddi şekilde zedelenmiştir. 2008'de Japon bayrağına benzetilen ilk logodan sonra, 2009'da kabul edilen ve Macau bayrağının kopyası olduğu ortaya çıkan ikinci logo, üniversite yönetimine yönelik eleştirilerin temelini oluşturmuştur. Yorumcular bu durumu 'skandal', 'ayıp' ve 'yüz kızartıcı' olarak nitelendirmiştir. Bu konu, 2022'de bile 'temcit pilavı'na dönmüş olsa da hala gündeme getirilmektedir. Ayrıca, üniversitenin 'her ile bir üniversite' politikası kapsamında siyasi beklentilerle kurulmuş bir 'tabela üniversitesi' olduğu algısı da ilk yıllardan beri yaygındır. Bu durum, üniversitenin akademik ciddiyetine dair şüpheler doğurmuştur.

İdari personele ve yönetime yönelik yorumlar genellikle olumsuz ve eleştireldir. Rektörlük, çeşitli konularda duyarsız ve yetersiz kalmakla suçlanmıştır. Kampüsteki başıboş hayvanlara yönelik tutumu, kötü organize edilmiş mezuniyet töreni, sınav yerlerinde emanetçi bulundurmamak gibi lojistik zafiyetler ve öğrencilerin ders programı itirazlarını görmezden gelmek, yönetime yöneltilen başlıca eleştirilerdir. Ayrıca rektörlüğe bağlı memurların da yardımcı olmadığına dair şikayetler mevcuttur. Bu yorumlar, idari kadroların öğrenci odaklı bir hizmet anlayışından uzak olduğu izlenimini vermektedir.

Verilen metinlerde mezuniyet sonrası iş ve kariyer fırsatlarına dair doğrudan bir yoruma rastlanmamıştır. Yalnızca bir öğrencinin, son sınıfta ders programının yoğunlaştırılmasının KPSS'ye hazırlanmasını engellediğinden şikayet etmesi, öğrencilerin kariyer hedefleri doğrultusunda üniversiteden yeterli desteği göremediğine işaret etmektedir.

Kırklareli şehriyle ilgili yorumlar ikiye ayrılmaktadır. Bir grup öğrenci ve mezun, şehri 'sessiz, sakin, huzurlu', 'insanları sıcakkanlı' ve 'kız çocuklarının çok rahat edebileceği' bir yer olarak tanımlamaktadır. Bu yorumlar, küçük ve güvenli bir şehir arayanlar için olumlu bir tablo çizmektedir. Diğer yandan, özellikle büyük şehirlerden gelen öğrenciler için şehir son derece sıkıcı, gelişmemiş ve pahalı bulunmaktadır. 'Yemek kültürü yok', 'her şey çok pahalı' ve 'öğrencinin sırtından geçiniyorlar' gibi ifadeler bu memnuniyetsizliği yansıtmaktadır. Şehrin ekonomisinin büyük ölçüde öğrencilere dayandığı da sıkça vurgulanan bir tespittir.