KARADENİZ TEKNİK ÜNİVERSİTESİ

Üniversitede adalet ve eşitlik algısı son derece olumsuz bir tablo çizmektedir. Özellikle 2009 tarihli bir açık mektup, bu konuda yaşanan sorunları çarpıcı bir şekilde ortaya koymaktadır. Öğrencilerin en temel demokratik hak arama eylemlerinin (tiyatro, zam protestosu, kadın etkinliği vb.) 'suç' ilan edilerek uzaklaştırma cezalarıyla sonuçlandığı belirtilmiştir. Rektörlük bünyesinde özel disiplin kurulları oluşturulduğu ve yönetime uymayan her davranışın cezalandırıldığı iddia edilmiştir. Soruşturma belgelerinde öğrencilere 'sanık' diye hitap edilmesi, yönetimin öğrenciye karşı düşmanca tutumunun bir göstergesi olarak yorumlanmıştır. Bunun yanı sıra, siyasi görüşü veya yaşam tarzı (Alevilik, saçı-sakalı-küpe, solculuk) nedeniyle öğrencilerin idari makamlarca 'paylandığı' ve söz hakkı tanınmadığı ifade edilmiştir. Ayrıca, belirli bir siyasi görüşe sahip öğrencilerin (ülkücü gruplar) saldırgan eylemlerinin cezasız bırakılması, çifte standart uygulandığı algısını güçlendirmiştir. Yakın tarihli yorumlarda bu konu daha az işlense de, geçmişteki bu ağır ithamlar üniversitenin adalet sicilinde derin bir iz bırakmıştır.

Akademik kadro ve eğitim kalitesi, üniversite hakkındaki en çelişkili ve tartışmalı konulardan biridir. Özellikle İnşaat, Makine gibi köklü mühendislik bölümlerinin zorlayıcı ama piyasada karşılığı olan kaliteli bir teorik eğitim verdiği, mezunlarının yetkin olduğu yönünde olumlu görüşler bulunmaktadır. Ancak bu görüşler, genel eleştiri selinin yanında azınlıkta kalmaktadır. Yorumların büyük bir çoğunluğu, hocalarda yaygın bir egoizm, öğrencilere karşı aşağılayıcı ve ilgisiz bir tutum olduğunu belirtmektedir. Slayttan ders anlatma, kendi kitabını zorla sattırma, adaletsiz notlandırma ve dersi kaliteli hale getirmek yerine anlamsızca zorlaştırma gibi pratikler sıkça eleştirilmiştir. Özellikle 2010'lu yıllardan itibaren hemşerilik ve siyasi görüşe dayalı kadrolaşma iddiaları, nepotizm eleştirileri ve son olarak 2024 tarihli bir yorumda İnşaat Mühendisliği bölümüyle ilgili ortaya atılan ciddi 'bilirkişi raporu skandalı' iddiaları, akademik kadronun liyakati ve etiği konusunda derin şüpheler uyandırmaktadır. Sonuç olarak, belirli bölümlerdeki kaliteli eğitim imajı, genele yayılan hoca-öğrenci ilişkisindeki sorunlar, adaletsizlik algısı ve ciddi liyakatsizlik iddiaları nedeniyle ciddi şekilde zedelenmiştir.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Derslerle ilgili yorumlar genellikle eğitim sisteminin zorlukları ve adaletsizlikleri etrafında toplanmaktadır. Uzun yıllar devam eden ve öğrencileri sürekli bir sınav maratonuna sokan '2 vize 1 final' sistemi en çok şikayet edilen konulardan biridir. 2013 yılında geçilen 'T-eğrisi' ve 'çan eğrisi' gibi bağıl değerlendirme sistemleri ise durumu daha da karmaşıklaştırmıştır. Bu sistemlerin, bazı kolay dersleri geçmeyi imkansız hale getirdiği, örneğin '77 ile ff mi olur lan' gibi isyanlarla dile getirilmiştir. Kilit ders sisteminin varlığı ve 1.80 ortalama şartı, okulu bitirmeyi zorlaştıran önemli engeller olarak görülmektedir. Ayrıca, hocaların slayt üzerinden ders anlatması ve kaynak eksikliği gibi konular da eğitimin niteliğini düşüren faktörler olarak belirtilmiştir. Olumlu bir yoruma rastlanmamıştır.

Güvenlik ve denetim uygulamaları, çelişkili ve keyfi olarak nitelendirilmektedir. Kampüse girişte kimlik kontrolünün 'sıfıra yakın' olduğu, öğrencilerin %99 ihtimalle kimlik göstermeden girebildiği belirtilmiştir. Bu durum, özellikle şenlik zamanlarında kampüs dışından gelen ve olay çıkaran kişilerin içeri rahatça girmesine neden olmakla eleştirilmiştir. Buna karşın, güvenlik görevlilerinin kampüs içindeki öğrencilere yönelik tutumları sert ve kısıtlayıcıdır. Gece yarısından sonra şenlik alanını boşaltmaları, alkol kontrolü için içecekleri koklamaları, horon çekenleri dağıtmaları gibi uygulamalar olumsuz karşılanmıştır. Ayrıca, siyasi olaylarda güvenlik güçlerinin ve jandarmanın taraflı davrandığı, belirli grupların saldırılarına göz yumduğu iddiaları da mevcuttur. Etek giyen bir öğrencinin 'etekle okula giremezsiniz' denilerek durdurulması gibi münferit olaylar da yönetimin keyfi uygulamalarına örnek olarak gösterilmiştir.

Kampüs yapısı, KTÜ ile ilgili neredeyse tüm yorumlarda istisnasız olarak övülen tek özelliktir. Öğrenciler, üniversitenin yeşillikler içinde, deniz ve havaalanı manzaralı konumunu 'cennet gibi', 'Türkiye'nin en güzel kampüslerinden biri' gibi ifadelerle betimlemektedir. Kampüsün genişliği, doğayla iç içe olması, sakin ve huzurlu atmosferi, öğrencilik yıllarını güzel kılan en önemli faktör olarak görülmektedir. Özellikle şenlik alanı, balkonlar ve kütüphane gibi mekanlar sosyalleşme ve dinlenme için popüler noktalardır. Ancak bu genel olumlu tabloya karşın, bazı olumsuzluklar da dile getirilmiştir. Kampüsün bazı bölgelerinin bakımsız olduğu, özellikle ağaçlık alanların daha iyi düzenlenebileceği belirtilmiştir. 2009 tarihli bir yorumda kampüsün baz istasyonlarıyla donatılması eleştirilirken, daha güncel yorumlarda ise yeni fakülteler için ağaçların kesilmesi ve kampüsün en merkezi yerlerinden birine ticari bir yapı (TTNET merkezi) kurulması gibi yapılaşma faaliyetleri tepki çekmiştir.

Kampüs içi ulaşım konusunda 2012-2013 yıllarında yaşanan bir kriz öne çıkmaktadır. Üniversite yönetimi, 'park alanı yetersizliği' gerekçesiyle öğrenci araçlarının kampüse girişini yasaklamış ve ring servisleri koymuştur. Ancak öğrenciler bu gerekçenin 'düpedüz yalan' olduğunu, asıl amacın yeni yapılan katlı otoparkı ücretli hale getirmek olduğunu savunmuşlardır. Bu yasak, özellikle yağmurlu Trabzon ikliminde uzak fakültelerdeki öğrenciler için büyük bir mağduriyet yaratmıştır. Sağlık raporu olan öğrencilerin dahi içeri alınmaması, yasağın ne kadar keyfi olduğunu göstermiştir. Daha yakın tarihli yorumlarda bisiklet ve paten kullanımının da yasaklandığı belirtilerek, yönetimin kampüs içi ulaşımı kolaylaştırmak yerine kısıtlayıcı bir tavır sergilediği eleştirilmiştir. 2012-2013 döneminde ise bisiklet kiralama hizmetinin başlatılması olumlu bir gelişme olarak not edilmiştir.

Siyasi olaylar ve öğrenci grupları arasındaki gerilim, özellikle 2000'li yılların sonu ve 2010'ların başındaki yorumlarda KTÜ'nün en belirgin özelliklerinden biri olarak karşımıza çıkmaktadır. Yorumlar, kampüste baskın bir 'ülkücü' yapılanmanın olduğunu ve bu grubun diğer öğrenciler üzerinde baskı kurduğunu göstermektedir. 2008 tarihli bir yorum, kantinde 'burası teşkilat masası' diyerek başka öğrencileri kaldırmaya çalışan bir grup ile yaşanan arbedeyi detaylı bir şekilde anlatmaktadır. Yine 2008'de bir İTÜ'lü öğrenci grubunun, 'gomünüstler siktirin gidin' şeklinde hakaretlere ve fiziksel saldırılara maruz kalması, üniversitedeki hoşgörüsüz ve faşizan atmosferi gözler önüne sermektedir. 'Öğrenci Kolektifi' gibi sol görüşlü grupların eylemlerinin sıklıkla bu gruplar tarafından engellendiği ve fiziksel saldırıya uğradığı belirtilmiştir. Üniversite yönetiminin bu olaylarda taraflı davrandığı ve saldırgan grupları cezasız bıraktığı iddiaları da mevcuttur. Daha yakın tarihli yorumlarda bu türden çatışmalara daha az değinilse de, geçmişteki bu olaylar üniversitenin imajını derinden etkilemiştir. Ayrıca, üniversite senatosunun ODTÜ'deki protestoları kınayan veya Ermeni soykırımı iddialarını reddeden bildiriler yayınlaması, kurumun siyasi bir duruş sergilediğini göstermektedir.

Üniversitedeki sosyal yaşam, genel olarak 'kısıtlı' ve 'yetersiz' olarak değerlendirilmektedir. Özellikle 2012 yılından sonra bahar şenliklerinin yapılmaması en büyük eleştiri konularından biridir. Şenlikler yapıldığı dönemlerde ise kampüsün 'Trabzon şehri halkının istilasına' uğradığı, dışarıdan gelen apaçi grupların öğrencileri taciz edip olay çıkardığı sıkça belirtilmiştir. Öğrenci kulüplerinin sayısının az olduğu, bazılarının kar amacı güttüğü ve rektörlüğün kulüp kurma süreçlerini zorlaştırdığı ifade edilmiştir. Sosyal hayatın genellikle kampüs içindeki birkaç kafe, şenlik alanında gitar çalmak veya Kalkınma ve Konaklar mahallelerindeki sınırlı mekanlardan ibaret olduğu anlaşılmaktadır. Rektörlüğün etkinliklere karşı olumsuz tutumu, öğrencilerin sosyal ve kültürel faaliyetlerden yoksun bırakılmasının ana nedeni olarak görülmektedir.

Üniversitenin teknolojik altyapısı, özellikle internet hizmetleri ve öğrenci bilgi sistemi konusunda ciddi şekilde eleştirilmektedir. Ders kayıt dönemlerinde öğrenci bilgi sisteminin sürekli çökmesi, öğrencilerin ders seçememesine ve mağdur olmasına yol açan kronik bir sorundur. 2016 tarihli bir yorum, bu durumun her sene tekrarlandığını ve artık haber değeri taşımadığını belirtmektedir. Üniversitenin internet sitesi, 'dünyanın en kötü okul internet sitesi' olarak nitelendirilmiş, arayüzünün ve kullanışlılığının berbat olduğu ifade edilmiştir. 2021 tarihli bir yorumda ise, bir teknik üniversite için kabul edilemez şekilde internet hızının çok düşük olduğu, kütüphanede bile 50 mbps'yi geçmediği ve sık sık koptuğu belirtilmiştir. Ayrıca, üniversitenin Android için uygulama yaparken bilgisayar işletim sistemlerinden notlara bakılamaması gibi tutarsızlıklar da eleştiri konusu olmuştur.

Toplu taşıma ve ulaşım, öğrenciler için önemli bir sorun alanı olarak görülmektedir. Yorumlarda en çok öne çıkan şikayet, şehir içi dolmuş ücretlerinin yüksek olması ve öğrencilere indirim uygulanmamasıdır. 2011'de 1.25 TL olan ücretin 2013'te 1.75 TL'ye yükselmesi, zamların düzenli olduğuna işaret etmektedir. Dolmuşların eski, dar ve gürültülü olması da konforu düşüren bir diğer faktördür. Belediye otobüsleri bir alternatif olsa da, dolmuşların şehirdeki hakim ulaşım aracı olduğu anlaşılmaktadır. Olumlu olarak, ulaşım ağının kolay kolay aksamadığı ve şehrin her yerine dolmuşlarla gidilebildiği belirtilmiştir. Taksi ücretlerinin ise aşırı yüksek olduğu ve mecbur kalmadıkça kullanılmaması tavsiye edilmektedir. Özetle, ulaşım imkanları mevcut ancak pahalı ve konforsuz olarak nitelendirilmektedir.

Uluslararası fırsatlar ve yabancı dil eğitimi hakkında çok sınırlı bilgi bulunmaktadır. Bir yorumda, öğrencilerin her hafta sonu otobüslerle Batum'a gitmesi, üniversitenin coğrafi konumunun getirdiği bir 'yurt dışına çıkma' fırsatı olarak ironik bir şekilde sunulmuştur. Ancak bu, akademik bir uluslararasılaşma değildir. Erasmus programı ile ilgili olarak ise, 2014-15 sezonu için çok önceden seviye tespit sınavı düzenlenmesi, 'kurs falan düzenleyip para toplayacaklar milletten!' şüphesine yol açmıştır. Yüksek lisansta bile zorunlu hazırlık okutulması ve devamsızlıktan bırakılması ise yabancı dil eğitimindeki katı ve caydırıcı tutuma bir örnek olarak gösterilmiştir. Genel olarak, bu alanda üniversitenin parlak bir tablo çizdiğine dair bir veriye rastlanmamıştır.

Yemekhane ve yeme-içme olanakları hakkında sınırlı sayıda fakat önemli eleştiriler bulunmaktadır. Özellikle KYK yurdunda kalmayan öğrencilere yönelik bir ayrımcılık göze çarpmaktadır. Bu öğrencilerin akşam yemeği fişi alamaması veya indirimlerden faydalanamaması önemli bir şikayet konusudur. Tıp fakültesinde hasta yakınlarından bir sandalye için refakatçi ücreti alınması ve belirli bir saatten sonra hijyen bahanesiyle ücretli galoş uygulamasına geçilmesi, üniversitenin ticari bir zihniyetle hareket ettiği eleştirilerine neden olmuştur. Kampüs içindeki mekanlarla ilgili olarak ise bir tatlıcının sahibi 'Osman amca'nın çok sevilmesi dışında genel bir yoruma rastlanmamıştır.

Barınma, öğrenciler için ciddi bir sorun ve maliyet kalemi olarak öne çıkmaktadır. Özellikle Trabzon'a dışarıdan gelen öğrenciler, ev ve yurt fiyatlarının yüksekliğinden şikayetçidir. Özel yurt ve apart fiyatlarının 'anlamsız pahalı' olduğu, ucuz olanların ise konum veya yönetim sorunları nedeniyle tercih edilmediği belirtilmiştir. Ev fiyatlarının diğer şehirlere göre daha uygun olduğu ifade edilse de, öğrencilerin ev sahiplerinin 'namus bekçisi' tavırlarından rahatsız olduğu vurgulanmıştır. Kız yurtlarının kasıtlı olarak kampüse uzak tepelere yapıldığı iddiası dikkat çekicidir. KYK yurtları hakkında ise konumunun güzel olduğu dışında detaylı bir yoruma rastlanmazken, bir öğrencinin iki ay sonra eve çıkması ve bir diğerinin 'kaçak kalan var mı' diye yapılan gece baskınlarını anlatması, yurt koşullarının zorlayıcı olabildiğine işaret etmektedir.

Karadeniz Teknik Üniversitesi'nin imajı, 'teknik üniversite' etiketinin yarattığı beklenti ile öğrencilerin yaşadığı gerçeklik arasındaki makasın açılmasıyla şekillenmektedir. Yorumlarda sıkça 'KTÜ pişmanlıktır' ifadesine rastlanması, genel memnuniyetsizliğin bir özeti gibidir. Okulun adının öğrenciler arasında '(K)azara (T)utturanlar (Ü)niversitesi' olarak anılması da bu olumsuz imajı pekiştirmektedir. Teknik bir üniversite olmasına rağmen bünyesinde Tıp, Hukuk, İlahiyat gibi fakülteleri barındırması, 'bu nasıl teknik üniversite?' sorusuyla kimliğinin sorgulanmasına neden olmaktadır. Üniversite logosunun 'girişi olan ama çıkışı olmayan' bir labirent şeklinde yorumlanması ve kampüsteki bir köprüden geçenlerin okulunun uzayacağı gibi efsaneler, öğrencilerin okulu bitirmenin zorluğuna dair geliştirdiği mizahi ve karamsar bakış açısını yansıtmaktadır. 2004 tarihli bir yorumda bahsedilen 'porno CD skandalı' ve 2008'deki 'faşizan teknik üniversitesi' nitelemesi gibi olaylar da geçmişte üniversitenin imajına büyük zarar vermiştir.

İdari personele, özellikle de öğrenci işleri çalışanlarına yönelik yorumlar ezici bir çoğunlukla olumsuzdur. Öğrenci işleri, 'beceriksizlik', 'ilgisizlik' ve 'sorun çözmeme' gibi konularla anılmaktadır. Final notlarının yanlış hesaplanması, sistemin sürekli çökmesi ve bu durumlarda öğrencilerin mağdur edilmesi en sık tekrarlanan şikayetlerdir. Bir öğrenci, yanlış yazılan notunu düzelttirmeye çalıştığında 'eee nooolmuş yanü? 1 sene uzar en fazla' gibi bir cevap aldığını aktararak personelin vurdumduymazlığını gözler önüne sermiştir. Soruşturma belgelerinde öğrencilere 'sanık' diye hitap edilmesi gibi uygulamalar da idari personelin öğrenciye karşı tutumunu yansıtan olumsuz örneklerdendir. Rektörlük makamı da sık sık eleştirilerin hedefi olmuştur; etkinlikleri yasaklaması, keyfi kararlar alması ve siyasi duruşu nedeniyle olumsuz bir imaja sahiptir. Olumlu bir yoruma rastlanmamıştır.

Mezuniyet sonrası iş ve kariyer fırsatları konusunda çelişkili görüşler mevcuttur. Olumlu tarafta, özellikle mühendislik mezunlarının sektörde aranan ve yetkin kişiler olduğu, 'işsiz kalanımız, ortalamanın altında kalanımız yok' gibi ifadelerle belirtilmiştir. KTÜ mezunlarının çalıştıkları firmalarda 'parmakla gösterilen' kişiler olması, üniversitenin teknik eğitimdeki gücüne işaret etmektedir. Ancak olumsuz tarafta, bir mezun 'öğretmenim, ama bir türlü hissedemiyorum bu duyguyu; çünkü işsizim!' diyerek diplomanın işe yaramadığını belirtmiştir. Ayrıca, 'teknik üniversite mezunu mühendisler alınacaktır (ktü hariç)' şeklindeki bir ilanın mizahi bir dille de olsa varlığı, üniversitenin iş dünyasındaki imajına dair soru işaretleri yaratmaktadır. Sonuç olarak, kariyer başarısı büyük oranda mezun olunan bölüme ve kişisel yetkinliğe bağlı görünmektedir.

Trabzon'daki şehir yaşamı, özellikle büyük şehirlerden gelen öğrenciler için büyük bir hayal kırıklığı ve adaptasyon sorunu kaynağı olarak görülmektedir. Şehrin genel atmosferi 'kapalı ve karamsar' olarak nitelendirilmiş, bitmek bilmeyen yağmurlar ve yüksek nem en belirgin iklim özelliği olarak vurgulanmıştır. En ciddi ve yaygın şikayet, yerel halkın öğrenciye karşı tutumudur. Halkın bir kısmının öğrenciyi sevmediği, 'bunlar öğrenci bak ne pislikler vardır bunlarda' gibi bir bakış açısına sahip olduğu, hatta kız arkadaşıyla bankta oturan bir öğrencinin 'biz buralarda böyle şeyler istemiyoruz' denilerek yerel bir grup tarafından rahatsız edildiği anlatılmıştır. Sosyal imkanların kısıtlılığı, gezilecek yerlerin yaylalar dışında pek olmaması ve şehrin her yerinin hamsi, kemençe, Trabzonspor motifleriyle dolu olması da eleştirilen diğer noktalardır. Olumlu olarak ise şehrin pidesinin lezzetli olduğu ve doğal güzellikleri bulunduğu gibi sınırlı sayıda yoruma rastlanmıştır. Genel kanı, Trabzon'un bir öğrenci şehri olmadığı yönündedir.