KARABÜK ÜNİVERSİTESİ

Adalet ve eşitlik konularında yapılan yorumlar, üniversite yönetiminin keyfi ve ayrımcı uygulamalarına işaret etmektedir. En somut eleştiri, bir yönetmelik maddesinin Fen Fakültesi öğrencilerine uygulanmazken diğer tüm fakültelere uygulanarak büyük bir haksızlığa yol açtığı iddiasıdır. Bir diğer ciddi suçlama ise hazırlık sınavlarında, kontenjanları doldurmak amacıyla "sistemle oynandığı" ve öğrencilerin mağdur edildiğidir. Sınav sonucunu göremeyen ve yetkililerden tatmin edici bir cevap alamayan bir öğrencinin yaşadıkları, bu keyfiliğe örnek olarak sunulmuştur. Bu tür olaylar, öğrenciler arasında yönetime karşı bir güvensizlik ve adaletsizlik algısı oluşturmuştur.

Akademik kadro ve eğitim kalitesi, üniversitenin en çelişkili ve en çok eleştirilen alanıdır. Bir yanda, özellikle ilk yıllarda ve mühendislik gibi bazı bölümlerde "bilgisi derya deniz" olarak nitelenen, ODTÜ gibi köklü okullardan mezun, donanımlı ve idealist hocaların varlığından bahsedilirken; diğer yanda çok daha baskın bir şekilde liyakatsizlik, torpil ve siyasi kadrolaşma eleştirileri öne çıkmaktadır. Yorumlarda "mühendislik fakültesine mühendis olmayan dekan atanması" gibi 2013'ten kalma skandallar, güncel olarak ise "Harvard’da hocalık yapıyormuş gibi gereksiz tripteler" takınan, "ego sahibi", ders anlatmaktan aciz ve öğrencilere değer vermeyen bir hoca profili sıkça çizilmiştir. Özellikle sözel bölümler ve iktisat gibi alanlarda, temel bilgileri dahi bilmeyen mezunlar verildiği yönünde ciddi iddialar bulunmaktadır. Eğitim sisteminin teoride kalması, slayttan ders anlatılması ve hocaların öğrencileri gereksiz yere zorlaması, yıllar içinde tekrar eden şikayetlerdir.

Verilen metinlerde üniversitenin sağladığı burs veya diğer maddi destek olanakları hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Derslerin işlenişi ve içeriği konusunda genel olarak olumsuz bir tablo çizilmektedir. Yorumlarda en sık rastlanan şikayet, derslerin teorik kalması, uygulamadan uzak olması ve hocaların dersi slaytlardan okuyarak geçiştirmesidir. Sınav sisteminin zorluğu, geçme notunun 60 olması ve çan eğrisinin bulunmaması, öğrencileri psikolojik olarak yıpratan faktörler olarak öne çıkmaktadır. Özellikle 2014-2016 yıllarındaki yorumlarda bu durumdan yoğun bir şikayet vardır. Bazı derslerin, örneğin mühendislikte ilgisiz derslerin, bölüm derslerinden daha zor olması ve öğrencilerin asıl mesleklerini öğrenememesi de bir diğer eleştiri konusudur. Kalabalık sınıflar (40-45 kişi) nedeniyle verimin düştüğü ve dersin takip edilemediği de belirtilmiştir.

Güvenlik ve denetimle ilgili yorumlar, son dönemdeki olaylarla birlikte çok daha ciddi bir boyut kazanmıştır. 2024 yılındaki yorumlar, üniversiteyi bir "suç oluşumu" ve "fuhuş, uyuşturucu, insan ticareti, kara para ve mafyanın bulunduğu büyük bir sarmal" olarak tanımlamaktadır. Yabancı uyruklu bir kız öğrencinin öldürülmesi ve olayın aydınlatılmaması, devamsızlık takibi yapılmadığı için öğrencilikle ilgisi olmayan kişilerin şehirde barınması gibi iddialar, denetim zafiyetinin boyutlarını göstermektedir. Sağlık denetimi konusu da HIV/HPV ve verem salgını iddialarıyla gündeme gelmiş, ülkeye girişlerde ve yurt gibi kalabalık ortamlarda sağlık testlerinin zorunlu olması gerektiği vurgulanmıştır. Bu durum, üniversitenin sadece bir eğitim kurumu olmaktan çıkıp milli güvenlik sorunu olarak algılanmasına neden olmuştur.

Kampüs, üniversitenin en istikrarlı şekilde övülen özelliğidir. Yorumların büyük çoğunluğu, özellikle eski tarihliler, kampüsün fiziksel gelişimini, modern mimarisini, doğasını ve yeşilliğini takdir etmektedir. Kütüphane binasının tasarımı, Ay-Yıldızlı stadyum ve açık hava araba müzesi gibi unsurlar olumlu geri bildirimler almıştır. Ancak bu olumlu tabloya tezat oluşturan eleştiriler de mevcuttur. Özellikle 2010'lu yıllarda yapılan gece ışıklandırması "pavyonumsu" olarak nitelendirilmiş ve alay konusu olmuştur. Ayrıca, kampüsün hızla büyümesinin bir "beton yığını" oluşturduğu ve bu fiziki gelişimin niteliğe yansımadığı eleştirisi de dile getirilmiştir. Son yıllarda ise yeni yapılan binaların bile teknolojik olarak yetersiz kaldığı yönünde şikayetler başlamıştır.

Kampüs içi ulaşım konusunda birbiriyle çelişen ve zamanla değişen yorumlar bulunmaktadır. 2022 tarihli bir yorumda, kampüs içi ulaşımın "ücretsiz" olduğu ve tüm otobüslerin belirli bir duraktan sonra ücretsiz hizmet verdiği net bir şekilde ifade edilmiştir. Bu, öğrenciler için önemli bir avantaj olarak sunulmuştur. Ancak daha güncel (yaklaşık 2024-2025 tarihli) bir yorumda ise tam tersi bir durumdan, "kampüs içerisine dolmuş gitmiyor" denilerek şikayet edilmekte ve bunun ek masraf yarattığı belirtilmektedir. 2018'de ise ücretsiz ring seferlerinin başladığı duyurulduktan sonra otobüslerin güvenlik gerekçesiyle kampüse sokulmadığı, ancak daha sonra protokol ile bu sorunun çözüldüğü aktarılmıştır. Bu durum, kampüs içi ulaşım politikasının zaman içinde istikrarsız ve değişken olduğunu göstermektedir.

Yorumlar, üniversite yönetiminin ve akademik kadronun belirli bir siyasi görüş ve cemaat yapılarıyla iç içe geçtiği yönünde güçlü iddialar barındırmaktadır. 2010'lu yıllardan itibaren "cemaat yapılanması", "siyasetin okulun her alanında kol gezmesi" ve "iktidar görüşüne sahip olanlar tarafından oluşan akademik kadro" gibi ifadelerle bu durum sıkça dile getirilmiştir. Rektörün hükümet yanlısı olduğu, sosyal aktiviteleri iptal edip yerine İslami içerikli etkinlikler koyduğu, hatta bir tarikata üye olduğu iddialarına cevap veremediği belirtilmiştir. Özellikle 2024'teki skandallar sonrası yapılan yorumlar, bu durumu "hakyol cemaati tarafından ele geçirilmiş üniversite" ve "tarikatın işin içine girdiği yerden topluma kötülük yayılıyor" gibi çok daha sert ifadelerle tanımlamaktadır. Bu durum, üniversitenin bilimsel özerkliğini yitirdiği ve siyasi bir araç haline geldiği algısını güçlendirmiştir.

Üniversitedeki sosyal yaşam, en istikrarlı şikayet konularından biridir. Yorumların neredeyse tamamı, Karabük'te ve kampüste sosyal ve kültürel etkinliklerin "yok denecek kadar az" olduğu yönündedir. Öğrenciler için vakit geçirecek mekanların kalitesiz kafe ve nargilecilerden ibaret olduğu, alkollü bir mekanın dahi bulunmadığı sıkça vurgulanır. Üniversite yönetimi bu eksikliği tiyatro günleri gibi etkinliklerle kapatmaya çalışsa da, bunların genelde "daha ucuz oyunlar" olduğu belirtilmiştir. Aktif kulüplerin varlığı (örn: Sesli Düşünme Topluluğu, Bilimtey) olumlu bir nokta olarak belirtilse de, genel olarak sosyal hayatın sığlığı, öğrencilerin can sıkıntısından "batak ata ata las vegasa vali olacak şekile" gelebileceği gibi esprili ifadelerle dile getirilmiştir. Safranbolu'nun varlığı bir artı olsa da, fakültesi orada olmayanlar için sürekli gidip gelmenin zor olduğu ifade edilmiştir.

Üniversitenin teknolojik altyapısı hakkında karışık yorumlar bulunmaktadır. Olumlu olarak, üniversitenin güneş panelleriyle kendi elektriğini üretmesi, Teknofest gibi yarışmalara yoğun katılımı ve TUSAŞ gibi kurumlarla anlaşmaları takdir toplamıştır. Ancak diğer yandan, laboratuvar imkanlarının yetersizliği önemli bir eleştiri konusudur. 2018'e kadar teknoloji fakültesi dışında laboratuvar olmadığı, mühendislik fakültesi için yeni yapılmaya başlandığı belirtilmiştir. Daha güncel bir yorumda ise yeni yapılan laboratuvar binasının sınıflarında "adamakıllı bir projeksiyon bile olmadığı" ve sınıfların lise havası verdiği ifade edilerek, yapılan yatırımların niteliği sorgulanmıştır. Bu durum, teknolojik altyapının bazı alanlarda gelişmiş, bazılarında ise yetersiz ve göstermelik kaldığını düşündürmektedir.

Şehir içi toplu taşıma ve kampüse ulaşım, özellikle son yıllarda artan şikayetlerle öne çıkan bir sorundur. Yakın tarihli bir yoruma göre ulaşım hem "yetersiz ve çok pahalı"dır, hem de dolmuşlar kampüs içine girmemektedir. Bu durum, özellikle mühendislik fakültesi gibi uzak binalara gidecek öğrenciler için ek masraf ve zorluk anlamına gelmektedir. Daha eski yorumlarda ise kuş kadar dolmuşlarla seyahat etmenin zorluğundan ve belediye otobüsünün bir ayrıcalık sayıldığından bahsedilmiştir. Büt dönemlerinde otobüs seferlerinin aniden seyrekleşmesi sonucu öğrencilerin 1 saat yürümek veya otostop çekmek zorunda kalması da yaşanan mağduriyetlere bir örnektir.

Bu kategori, üniversitenin en radikal dönüşümünü ve itibar kaybını yansıtan alandır. Başlangıçta, özellikle mühendislik bölümlerinin çoğunun İngilizce olması ve ODTÜ gibi okullardan mezun donanımlı hocalarla verilen hazırlık eğitimi olumlu bir başlangıç olarak görülüyordu. Ancak zorunlu hazırlık, zamanla öğrenciler için bir "eziyet" ve "para tuzağı" olarak algılanmaya başlandı. Son birkaç yılda ise durum tamamen kontrolden çıkmıştır. Yorumlar, üniversitenin "gereksiz denilecek kadar fazla yabancı uyruklu öğrenci" ile dolduğunu, bu öğrencilerin çoğunun üniversiteyle alakasının olmadığını ve bunun bir "ticarethane" mantığıyla yapıldığını iddia etmektedir. İngilizce eğitim verilen bölümlerde hocaların dahi İngilizce konuşamadığı, yerli öğrencilerin azınlıkta kaldığı ve kampüste bir "Afrikanın başkenti" havası oluştuğu yönünde çok sayıda eleştiri bulunmaktadır. Erasmus'un öğrencinin ayağına geldiği şeklindeki ironik yorumlar, bu kontrolsüz politikanın yarattığı kaosu özetlemektedir.

Verilen metinlerde üniversite yemekhanesi veya kantinlerdeki yemeklerin kalitesi ve fiyatları hakkında detaylı ve yeterli yoruma rastlanmamıştır. Sadece bir yorumda KYK yurdundaki akşam yemeği "fena değildi" şeklinde (10 üzerinden 7 puanla) değerlendirilmiş, bir diğerinde ise kampüs kantinlerinin ücretlerinin fazla ve kalitelerinin orta-alt seviyede olduğu belirtilmiştir. Bu nedenle genel bir sonuca varmak mümkün değildir.

Barınma, üniversitenin kuruluşundan bu yana en kronik sorunlarından biri olarak öne çıkmaktadır. Yorumlar, artan öğrenci sayısına karşılık KYK yurtlarının yetersiz kaldığını ve torpil olmadan yerleşmenin çok zor olduğunu göstermektedir. Bu durum, öğrencileri fahiş fiyatlar talep eden özel yurtlara ve ev sahiplerinin insafına bırakmaktadır. 2010 yılında 600 TL olan kiraların, 2015'te 1000 TL'ye, hatta 1+1 dairelerin 700 TL'ye ulaştığı belirtilmiştir. Ev sahiplerinin öğrenciyi sömürmesi, "şark kurnazı" ve "soyguncu" gibi ağır ifadelerle eleştirilmiştir. Erkek öğrenciler için KYK sorununun daha az olduğu belirtilse de, İsmail Necati gibi bazı yurtların konumunun çok sapa ve sosyal imkanlardan yoksun olduğu vurgulanmıştır.

Üniversitenin imajı, zaman içinde dramatik bir düşüş yaşamıştır. İlk yıllarda "hızla gelişen", "taşra üniversitelerinin üzerinde" ve hatta bilimsel yayın sıralamalarında dünyada dereceye giren bir kurum olarak olumlu bir imaja sahipken, bu algı giderek zayıflamıştır. Özellikle son yıllarda, özellikle 2024'te patlak veren skandallar, üniversitenin imajını yerle bir etmiştir. Yorumlarda üniversite artık bilim yuvası yerine "fuhuş koridoru", "HIV/HPV yuvası", "karaçük üniversitesi" gibi aşağılayıcı ve alaycı ifadelerle anılmaya başlanmıştır. Bu durumun, üniversite diplomasını "özgeçmişe yazmaktan utanılacak rezil bir ortam" haline getirdiği ve YKS puanlarında ciddi bir düşüşe neden olacağı öngörülmektedir. Üniversitenin öğrenci yerine para kazanmayı önceleyen bir "ticarethane" olduğu ve liyakatsiz yönetim yüzünden potansiyelini heba ettiği, genel kabul gören bir görüş haline gelmiştir.

İdari personel ve öğrenci işleri, öğrencilerin en çok şikayet ettiği birimlerin başında gelmektedir. Yorumlar, personelin genel olarak "iş bilmeyen", "ilgisiz", "agresif" ve öğrenciyi azarlayan bir tutum içinde olduğunu göstermektedir. Bir işi halletmek için giden öğrencilerin sürekli birbirlerine paslandığı, net bilgi alamadığı ve adeta bir "yıldırma politikası" ile karşılaştığı sıkça dile getirilen bir sorundur. Özellikle son yıllardaki yorumlarda bu durumun daha da kötüleştiği, "bir tane bile işini bilen görevli yok" gibi keskin ifadelerle eleştirildiği görülmektedir. Bu durum, okulun bürokratik işlemlerini öğrenciler için çekilmez bir hale getirmektedir.

İş ve kariyer olanakları konusunda bölüm bazında farklı görüşler bulunmaktadır. Özellikle Bilgisayar Mühendisliği mezunlarının iş bulma konusunda sıkıntı yaşamadığı, "beraber girdiğim arkadaşlardan işsiz kalan olmadığı gibi, çoğu arkadaş da iyi yerlere gelmiştir" ifadesiyle vurgulanmıştır. TUSAŞ gibi kurumlarla yapılan anlaşmalar da staj ve işe giriş için bir avantaj olarak görülmektedir. Ancak, diğer bölümler için durum daha karamsardır. İngiliz Dili ve Edebiyatı mezunları için kariyer seçeneklerinin kısıtlı olduğu, özel sektörde "asgari ücret" teklif edildiği ve formasyonun belirsizliği gibi sorunlar dile getirilmiştir. Bir hukuk mezununun işsiz kalması ve asgari ücrete bile layık görülmemesi, genel işsizlik sorununa ve üniversite etiketinin önemine dikkat çekmektedir. Son skandallar sonrası ise üniversite diplomasının iş dünyasındaki itibarının tamamen bittiği yönünde güçlü bir kanı oluşmuştur.

Karabük şehri, öğrenci yorumlarında genellikle olumsuz bir çerçevede ele alınmaktadır. En sık tekrarlanan şikayetler şehrin "berbat" havası, demir çelik fabrikası kaynaklı kirlilik ve pis kokudur. Halkın genel olarak "yobaz" ve kendi halinde olduğu, ancak esnafın ve ev sahiplerinin öğrenciyi para olarak gördüğü ve fahiş fiyatlar uyguladığı yönünde yaygın bir kanı vardır. Şehrin küçük olması, sosyal ve kültürel aktivite eksikliği de önemli bir sorundur. Ancak bu olumsuz tabloya tezat oluşturan yorumlar da mevcuttur. Bir yorumda yaşam maliyetlerinin ve kiraların "çok ucuz" olduğu belirtilirken, bir diğerinde Zonguldak, Bartın, Kastamonu gibi çevre illere ve Yenice Ormanları gibi doğal güzelliklere ulaşımın kolay olması bir avantaj olarak sunulmuştur. Bu çelişkili ifadeler, öğrencinin beklentisine ve ekonomik durumuna göre şehir algısının değişebileceğini göstermektedir.