İZMİR YÜKSEK TEKNOLOJİ ENSTİTÜSÜ

Verilen metinlerde adalet ve eşitlik kavramı, yurt dağıtımı ve öğrenci topluluklarına bütçe ayrılması konularında ele alınmıştır. Özellikle eski tarihli bir yorumda, İzmir'de evi olan öğrencilerin 'çakallıklarla' yurda yerleşmesi sonucu Anadolu'dan gelen öğrencilerin açıkta kalması, ciddi bir adaletsizlik olarak sunulmuştur. Benzer şekilde, Sağlık Kültür ve Spor Daire Başkanlığı'nın (SKS) bütçeyi öğrenci toplulukları arasında keyfi dağıttığı, teknik topluluklar çok az pay alırken dağcılık gibi kulüplere fahiş bütçeler ayrıldığı eleştirisi de önemli bir eşitsizlik iddiasıdır. Bu yorumlar, üniversite yönetiminin kaynak dağıtımında adil davranmadığına yönelik endişeleri yansıtmaktadır.

Üniversitenin eğitim kalitesi ve akademik kadrosu hakkında genel olarak çok olumlu bir algı hakimdir. Yorumlarda sıkça eğitimin %100 İngilizce olması, kalitesi ve zorlayıcılığı vurgulanarak ODTÜ ve Boğaziçi gibi üniversitelerle kıyaslanmaktadır. Akademisyenlerin alanlarında yetkin, yurt dışı tecrübeli ve genellikle ilgili oldukları belirtilir. Ancak bu genel olumlu havanın aksine, özellikle son yıllarda yapılan bazı yorumlarda belirli bölümlere yönelik ciddi eleştiriler de bulunmaktadır. Özellikle Endüstriyel Tasarım bölümündeki hocaların öğrencilere karşı tutumları, tutarsız geri bildirimleri ve egoist davranışları sert bir dille eleştirilmiştir. Benzer şekilde, Fotonik bölümündeki eğitim ortamının öğrencinin gelişimine katkı sağlamadığı yönünde de olumsuz bir görüş mevcuttur. Bu durum, genel akademik memnuniyetin bölümden bölüme farklılık gösterebildiğini ortaya koymaktadır.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Derslerin zorlayıcı olduğu ve üniversitenin 'yatarak bitirilemeyeceği' konusunda ortak bir görüş bulunmaktadır. Özellikle ilk sınıfta derslerin diğer bölümlerle ortak ve sınavların oldukça zor olduğu belirtilmiştir. Bu zorluk, bazı öğrenciler için kaliteli eğitimin bir göstergesi olarak kabul edilirken, bazıları için ise psikolojik olarak yıpratıcı bir süreç olarak görülmektedir. Bir yorumda, derslerin ve projelerin zorluğunun, okulun diğer sıkıntılarıyla birleşerek öğrenciyi bunalttığı ifade edilmiştir. Bir başka yorumda ise hocaların öğrencileri adeta 'boş çukura itelediği' şeklinde abartılı bir benzetme kullanılarak derslerdeki acımasızlığa dikkat çekilmiştir.

Güvenlik konusunda yalnızca bir yoruma rastlanmıştır. Bir şirket çalışanı, Teknopark girişindeki güvenlik görevlilerinin kendisini tanıdığını sanarak içeri almalarını "hee tamam buydun diyolar beni tanımıyosunuz her isim soyleyen girebilir sanırım" şeklinde esprili bir dille eleştirmiştir. Bu yorum, kampüs girişindeki denetimin zayıf olabileceğine dair bir izlenim yaratmaktadır.

İYTE kampüsü, yıllar içinde büyük bir dönüşüm geçirmiştir. 90'ların sonu ve 2000'lerin başında yapılan yorumlarda, kampüsün birkaç binadan ibaret, ıssız, fakülteler arası mesafenin çok olduğu ve hatta öğrencileri köpeklerin kovaladığı bir yer olduğu anlatılmaktadır. Ancak günümüze yaklaştıkça yapılan yorumlarda kampüsün geliştiği, yeşillendiği, spor salonu, havuz, yaşam merkezi gibi modern tesislere kavuştuğu ve denize nazır konumuyla güzel bir atmosfere sahip olduğu belirtilmektedir. Bu olumlu gelişmelere rağmen, kampüsün 'dağ başı'nda, medeniyetten uzak ve yaban domuzu gibi hayvanların görülebildiği bir yerde olması eleştirileri devam etmektedir. Ayrıca artan öğrenci sayısıyla birlikte kütüphane gibi bazı alanların yetersiz kalmaya başladığı da dile getirilmiştir.

Kampüs içi ulaşım, özellikle eski yıllarda fakülteler arasındaki mesafenin uzak olması nedeniyle bir sorun olarak görülmüştür. Bu soruna çözüm olarak geliştirilen 'insansız taksi projesi' bir yorumda olumlu karşılanmıştır. Yorumda, projenin hayata geçmesiyle şimdiki öğrencilerin kampüste rahatça dolaşabileceği temennisi dile getirilmiştir. Bu konu hakkında başka detaylı bir yoruma rastlanmamıştır.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Sosyal yaşam, üniversitenin en zayıf halkalarından biri olarak görülmektedir. Yorumlarda kampüsün 'mahrumiyet yeri' olduğu, 'dağ başı' konumu nedeniyle öğrencilerin yapabileceği hiçbir şeyin bulunmadığı ve sosyal anlamda 'çok zayıf' olduğu sıkça tekrarlanmaktadır. Öğrenci topluluklarının sayısının fazla olmasına rağmen çok azının aktif olması ve bütçe dağıtımındaki adaletsizlikler de sosyal hayatı olumsuz etkileyen faktörler olarak belirtilmiştir. Bazı yorumlarda ise kampüs yakınındaki Gülbahçe'de kafe-bar sıkıntısı çekilmediği, denize girilebildiği veya spor tesislerinin uygun fiyata kullanılabildiği gibi olumlu noktalar da dile getirilmiştir. Ancak genel kanı, İYTE'nin sosyal bir üniversite hayatı arayanlar için doğru bir tercih olmadığı yönündedir.

Üniversitenin teknolojik altyapısı ve tesisleri genel olarak son derece modern ve yeterli bulunmaktadır. Özellikle kütüphanesinin çok iyi yönetildiği, sürekli yeni veritabanları ve kitaplar eklendiği ve Türkiye'deki pek çok büyük üniversitenin kütüphanesinden daha iyi olduğu yönünde güçlü yorumlar vardır. Laboratuvarların en son teknolojiyle donatıldığı, sınıfların geniş ve modern olduğu da övgüyle bahsedilen diğer konulardır. Teknoparkın varlığı da önemli bir avantaj olarak görülmektedir. Bu genel olumlu tabloya tezat oluşturan tek eleştiri, bir dönem Bilgisayar Mühendisliği bölümünün web sayfasının çalışmamasının yarattığı ironik durumdur.

Üniversite hakkındaki en istikrarlı ve en yoğun şikayet konusu ulaşımdır. 2006'dan günümüze dek yapılan yorumların neredeyse tamamında ulaşımın büyük bir problem olduğu vurgulanmaktadır. 2007'de öğrencilerin 'otobüs istiyoruz' eylemi yapmasına kadar varan bu sorun, yıllar içinde kısmi iyileşmeler gösterse de (gece geç saate kadar dolmuş seferleri gibi) ana problem olarak kalmıştır. Yorumlarda İzmir'in en pahalı otobüs tarifesinin uygulanması, belediye otobüslerinin kampüs içine tam girmemesi, dolmuşların yetersizliği ve şehrin merkezine olan 1-1.5 saatlik uzaklık gibi konular sürekli dile getirilmektedir. Ulaşım sorunu, öğrencilerin hem maddi hem de manevi olarak yıprandığı, sosyal hayatlarını kısıtlayan en temel engel olarak görülmektedir. Bir yorumda geçen 'köy mü izmir mi' sorusu, bu ikilemi trajikomik bir şekilde özetlemektedir.

Üniversitenin %100 İngilizce eğitim vermesi en çok övülen özelliklerinden biridir. Yorumlarda bu eğitimin 'göstermelik olmadığı', ciddiyetle yürütüldüğü ve mezunlara iş hayatında büyük avantaj sağladığı belirtilmektedir. Hazırlık sınıfının zorluğu da bu ciddiyetin bir kanıtı olarak görülmektedir. Ayrıca, Avrupa'ya staj veya eğitim için gitme imkanlarının çok fazla olması, uluslararası işbirliklerine açık bir yapıya sahip olması ve öğrenci kitlesinin dünyanın farklı yerlerinden gelenlerle çeşitlilik göstermesi gibi konular da uluslararası fırsatlar açısından olumlu noktalar olarak vurgulanmıştır.

Yemekhane hizmetleri hakkında az sayıda fakat olumlu bir yorum bulunmaktadır. Yakın tarihli bir veli yorumunda, yemekhanenin 'uygun fiyatlı, kaliteli ve doyurucu' olduğu belirtilmiştir. Bununla birlikte, 2011 yılında yaşanan ve 70'e yakın öğrencinin hastaneye kaldırıldığı bir zehirlenme vakası, yemekhane hizmetlerinde ciddi bir sorun yaşandığını göstermektedir. Bu iki zıt durum, yemekhane kalitesinin zaman içinde iyileşmiş olabileceğini veya dönemsel sorunlar yaşanabildiğini düşündürmektedir.

Yurtlar ve barınma imkanları, yıllar içinde önemli ölçüde değişen ve çelişkili yorumlara konu olan bir başlıktır. Eski tarihli yorumlarda yurtlar 'süper lüks' ve 'rahat' olarak tanımlansa da, kapasitelerinin yetersiz olduğu, İzmir'de oturanların haksız şekilde yerleşmesiyle şehir dışından gelenlerin açıkta kaldığı gibi ciddi sorunlar vurgulanmıştır. Ancak son yıllardaki yorumlar bu alanda önemli bir iyileşme olduğunu göstermektedir. Özellikle bir yıl önce yapılan bir yorumda 'geçen seneden itibaren her isteyen öğrenciye kampüs içinde KYK yurdu çıktığı' belirtilerek barınma probleminin çözüldüğü iddia edilmektedir. Buna karşın, üç yıl önceki bir veli yorumunda ise bir yurdun tadilatı bitmeden öğrencilerin çağrılması gibi idari bir aksaklık dile getirilmiştir. Genel olarak, kapasite sorununun çözüldüğü ancak idari problemlerin zaman zaman yaşanabildiği bir tablo ortaya çıkmaktadır.

İYTE, kamuoyunda tanınırlığı düşük ancak akademik ve iş dünyasında saygınlığı yüksek bir imaja sahiptir. Yorumlarda sıkça okulun adını duyanların 'özel üniversite mi?' veya 'iki yıllık mı?' gibi sorular sorduğu, İzmir halkı tarafından bile yeterince bilinmediği belirtilmektedir. Bu tanınırlık eksikliğine rağmen, mezunlarının iş hayatında ODTÜ ve Boğaziçi mezunları ile bir tutulduğu, ciddi firmalar tarafından tercih edildiği ve maaş katsayılarının yüksek olduğu defalarca vurgulanmıştır. Özellikle eski mezunların ve velilerin yorumlarında bu durum bir gurur kaynağı olarak öne çıkmaktadır. Üniversitenin 'girişimcilik ve yenilikçilik' endeksinde 6. sırada yer alması da bu prestijli imajı desteklemektedir. Kısacası İYTE, 'dışarıda tanınmayan ama içeride ve iş dünyasında kıymeti bilinen' bir kurum kimliğindedir.

İdari personel ve üniversite yönetimi hakkında hem çok olumlu hem de çok olumsuz yorumlar bulunmaktadır, bu da çelişkili bir tablo ortaya koymaktadır. Özellikle mevcut rektör Prof. Dr. Yusuf Baran'a yönelik öğrenci dostu, ilgili ve üniversiteye büyük katkılar sağlayan biri olduğuna dair güçlü ve tekrar eden övgüler mevcuttur. Ancak eski tarihli bir yorumda, bir önceki rektörün öğrencilerin servis sorununu bildiği halde hiçbir şey yapmaması sert bir dille eleştirilmiştir. Ayrıca Sağlık Kültür ve Spor Daire Başkanlığı'nın (SKS) bütçeyi keyfi dağıtması gibi idari birimlere yönelik eleştiriler de bulunmaktadır. Bu durum, rektör düzeyindeki memnuniyetin diğer idari birimlerde aynı seviyede olmayabileceğini veya yönetimin zaman içinde olumlu yönde değiştiğini düşündürmektedir.

İYTE mezunlarının iş ve kariyer fırsatları konusunda oldukça avantajlı olduğu yönünde güçlü ve tutarlı bir görüş hakimdir. Çok sayıda yorumda, mezunların iş dünyasında ODTÜ ve Boğaziçi mezunlarıyla bir tutulduğu, Ford, Tofaş, Bosch gibi büyük firmalar tarafından arandığı ve yüksek maaşlarla işe başladığı belirtilmektedir. %100 İngilizce eğitimin bu başarıdaki en önemli faktör olduğu vurgulanmaktadır. Teknoparkın varlığı sayesinde öğrencilerin daha hazırlıktayken bile firmalarla görüşebilme ve staj imkanı bulabilmesi de önemli bir kariyer avantajı olarak sunulmaktadır. Özellikle Fotonik gibi yeni ve gelişen bir bölümün enerji, iletişim, sağlık ve savunma sanayi gibi pek çok alanda iş fırsatı sunduğu da dile getirilmiştir. Genel kanı, okulun zorluklarına katlanan öğrencilerin kariyerlerinde bunun karşılığını fazlasıyla aldığı yönündedir.

Üniversitenin konumu, öğrenciler için 'İzmir'de okuma' deneyimini büyük ölçüde engellemektedir. Yorumlarda sürekli olarak kampüsün şehir merkezine çok uzak olduğu, 'dağın başında' ve 'köy gibi' bir yerde bulunduğu, bu nedenle şehir hayatından kopuk olduğu belirtilmektedir. Bir yorumcunun 'alsancak'a dolmuşla 1,5 saat sürüyor iyte'de okuyacak olan kendine izmir kazandım demesin' uyarısı bu durumu özetlemektedir. Kampüsün Çeşme ve Alaçatı gibi tatil beldelerine yakın olması bazıları için bir avantaj olarak görülse de, genel algı, İYTE'nin İzmir'in sunduğu şehir hayatından mahrum bıraktığı yönündedir. Bu durum, öğrencilerin sosyal ve kültürel olarak kendilerini izole hissetmelerine neden olmaktadır.