İSTANBUL ÜNİVERSİTESİ-CERRAHPAŞA

Adalet ve eşitlik konularında üniversiteye yönelik çok ağır ve ciddi suçlamalar bulunmaktadır. Özellikle Sağlık Bilimleri Fakültesi Odyoloji bölümündeki yüksek lisans alımlarında yapılan usulsüzlükler, torpil iddiaları ve hukuka aykırı davranışlar detaylı bir şekilde anlatılmıştır. Başvuru şartlarının kişiye özel değiştirildiği, yanlış başvuru yapanların usulsüzce asil listeye alındığı gibi iddialar, bölümde bir 'aile şirketi' yapısı olduğu algısını güçlendirmektedir. Ayrıca, öğrenci işlerinde bir öğrencinin mezuniyet not ortalamasının (AGNO) anlamsızca yükselmesi, "kim bilir kimi mezun etmek için agno ile oynadınız" şüphesini doğurmuştur. Bölünme sonrası yaşanan kampüs değişiklikleri nedeniyle birçok öğrencinin mağdur olup okulu bırakmak zorunda kalması da adaletsizlik olarak yorumlanmıştır.

Akademik kadro ve eğitim kalitesi konusunda çelişkili görüşler mevcuttur. Üniversitenin Tıp Fakültesi gibi bazı bölümleri Türkiye'nin en iyileri arasında gösterilerek övülürken, diğer fakültelerde ciddi eleştiriler göze çarpmaktadır. Özellikle Odyoloji bölümünde 'aile şirketi' gibi çalıştığı ve nepotizm yapıldığına dair çok ciddi iddialar bulunmaktadır. Benzer şekilde, Elektrik-Elektronik Mühendisliği bölümü akademisyenlerinin vizyonsuz olduğu ve ezbere dayalı bir eğitim verdiği belirtilmiştir. Genel kanı, bazı profesörlerin öğrenciyle iletişim kurmaktan uzak ve yalnızca ders anlatıp giden bir tavır sergilediği yönündedir.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Derslerin içeriği ve işleniş biçimi hakkında sınırlı sayıda yorum bulunmaktadır. Mevcut tek eleştiri, mühendislik fakültesindeki bir bölümde derslerin ezbere dayalı ve vizyonsuz bir şekilde işlendiği yönündedir. Bu durum, üniversitenin 'araştırma üniversitesi' kimliğiyle çeliştiği şeklinde yorumlanmıştır.

Güvenlik ve denetim uygulamaları konusunda eleştiriler ön plandadır. Özellikle kampüse araçla giriş ve çıkışlarda, sınava gelen velilerden veya diplomasını almaya gelen mezunlardan dahi ücret alınması 'haraç' olarak nitelendirilerek büyük tepki çekmektedir. Ayrıca, kampüse misafir kabul edilmemesi de sosyal hayatı kısıtlayan bir uygulama olarak görülmektedir. Kampüs içindeki başıboş köpeklerin varlığı da bir güvenlik endişesi olarak dile getirilmiştir.

Üniversitenin kampüs yapısı, en çok tartışılan konulardan biridir. Kurumun Avcılar, Büyükçekmece, Hadımköy gibi birbirinden çok uzak ve dağınık yerleşkelerden oluşması, öğrenciler için büyük bir problem olarak görülmektedir. Avcılar kampüsü, göl kenarındaki konumu, doğal güzellikleri ve geniş arazisiyle potansiyel taşısa da bu potansiyelin değerlendirilemediği sıkça vurgulanır. Bakımsızlık, kötü ve eski binalar, bitmeyen inşaatlar, sosyal donatı eksikliği ve yolların bozukluğu genel şikayetlerdir. Son yıllardaki yorumlar, kampüsün adeta bir 'şantiye' alanına döndüğünü ve bu durumun eğitimi olumsuz etkilediğini göstermektedir.

Kampüs içi ulaşım, özellikle devasa bir alana yayılan Avcılar yerleşkesinde önemli bir sorundur. Öğrenciler, fakültelerine veya diğer binalara ulaşmak için çok uzun mesafeler yürümek zorunda kalmaktan şikayetçidir. Kampüsün büyüklüğü ve binaların dağınık yerleşimi, bu sorunun ana kaynağı olarak gösterilmektedir.

Üniversitenin varlığını borçlu olduğu 2018'deki bölünme kararı, yorumların merkezinde yer alan en önemli siyasi olaydır. Öğrenciler ve mezunlar bu konuda ikiye ayrılmış durumdadır. Bir kesim, bu bölünmeyi köklü İstanbul Üniversitesi'ne yapılmış siyasi bir 'ihanet' olarak görmekte ve kararın meclisten liyakatsizce, halkın iradesi hiçe sayılarak geçirildiğini savunmaktadır. Bu kararın ileride 'Türkiye Cumhuriyeti'nin karanlık devrinin sonuçları' arasında sayılacağını iddia edenler dahi vardır. Diğer bir kesim ise bu tepkileri 'goygoy' olarak nitelendirip, aynı üniversitede iki tıp fakültesi olmasının mantıksızlığına dikkat çekerek bölünmenin rasyonel bir adım olduğunu ve kurumların zamanla evrimleşebileceğini savunmaktadır.

Kampüsteki sosyal yaşamın zayıf olduğu yönünde genel bir kanı hakimdir. Özellikle Avcılar kampüsünün büyüklüğüne rağmen içerisinde öğrencilerin vakit geçirebileceği yeterli kafe, restoran gibi özel işletmelerin bulunmaması en büyük eleştiridir. Bu durum, öğrencilerin kendilerini yalnız ve izole hissetmelerine neden olmaktadır. Bir öğrencinin kendisini 'Uhud tepesindeki bir okçu gibi günahkar ve cezalı' hissettiğini belirtmesi, kampüsteki sosyal izolasyonun ne denli derin yaşandığını göstermektedir.

Teknolojik altyapıya dair yorumlar oldukça sınırlıdır. Mevcut yorumlar, bazı bölümlerdeki yetersizliklere işaret etmektedir. Özellikle mühendislik fakültesindeki laboratuvarların yetersiz olduğu ve Edebiyat Fakültesi'nin imkanlarının 90'lı yıllarda kaldığı belirtilmiştir. Bu durum, üniversitenin modern eğitim standartlarının gerisinde kaldığı izlenimini vermektedir.

Toplu taşıma ve ulaşım, kampüsün konumuna göre ciddi farklılıklar göstermektedir. Avcılar kampüsünün E5 üzerinde ve metrobüs durağının hemen yanında olması, ulaşım açısından büyük bir avantaj olarak görülmektedir. Ancak, özellikle Hayef gibi fakültelerin taşındığı Hadımköy kampüsünün şehir dışında olduğu ve ulaşımın 1.5-2 saati bulabildiği, bu yüzden tercih edilmemesi gerektiği yönünde güçlü uyarılar bulunmaktadır. Kısacası, Avcılar'a ulaşım kolayken, diğer yerleşkeler öğrenciler için büyük bir zaman kaybı ve zorluk anlamına gelmektedir.

Bu kategoride yalnızca bir adet olumsuz yorum bulunmaktadır. Yabancı bir öğrencinin, Türkçe bilmediği için fakülte personelinin kendisiyle dalga geçtiğini belirtmesi, üniversitenin uluslararası öğrencilere karşı tutumu ve personelinin bu konudaki yetkinliği hakkında ciddi bir soru işareti yaratmaktadır.

Verilen metinlerde yemek kalitesi ve fiyatlarına dair güncel ve detaylı bir yoruma rastlanmamıştır. Yalnızca 8 yıl öncesine ait bir yorumda, öğrencilere daha düzgün yemek verilmesi gerektiği ifade edilmiştir.

Yurtlar ve barınma imkanları hakkında yapılan yorumlar genellikle yurt arayışında olan veya yurtlar arası değişim (becayiş) yapmak isteyen öğrencilere aittir. Bu durum, öğrencilerin barınma ihtiyacının önemli bir gündem olduğunu göstermektedir. Mevcut yurt binasının eski olduğu ve merkeze uzaklığı gibi olumsuz bir gözlem de bulunmaktadır.

Üniversitenin imajı, derin bir çelişki barındırmaktadır. 'Cerrahpaşa' adı, özellikle tıp alanında, büyük bir saygınlık ve tarihi ağırlık taşımaktadır. Ancak 2018'deki bölünme, 'İstanbul Üniversitesi-Cerrahpaşa' gibi tuhaf bulunan resmi ismi ve sonrasında yaşanan idari kaos, bu imajı ciddi şekilde zedelemiştir. Yorumlar, öğrencilerin 'tarihi okul' beklentisiyle gelip hayal kırıklığına uğradığını göstermektedir. Nepotizm iddiaları, öğrenciye değer verilmediği hissi ve siyasi kararlarla şekillendiği algısı, üniversitenin köklü adıyla bağdaşmayan olumsuz bir imaj yaratmaktadır. Birçok yorumcu, üniversitenin eski saygınlığına, 'İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi' adına geri dönmesini umut etmektedir.

İdari personel ve birimler, üniversiteyle ilgili en yoğun ve en olumsuz yorumların toplandığı alandır. Özellikle Lisansüstü Eğitim Enstitüsü ve Öğrenci İşleri'nin telefonlara cevap vermemesi, e-postalara dönmemesi ve yüz yüze iletişimde ilgisiz ve çözümden uzak bir tavır sergilemesi kronik bir sorun olarak öne çıkmaktadır. Bir öğrencinin transkript alırken yaşadığı, not ortalamasının değiştirilmesi ve derslerinin eksik basılması gibi olaylar, idari birimlerdeki ciddiyetsizliği ve liyakatsizliği gözler önüne sermektedir. Genel kanı, personelin 'yatarak devletten maaş aldığı' ve öğrencinin işini zorlaştırmaktan başka bir şey yapmadığı yönündedir.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Verilen metinlerde şehir yaşamına dair doğrudan bir yorum bulunmamakla birlikte, bazı kampüslerin konumunun 'İstanbul'un dışında' olarak algılandığı ve bunun bir dezavantaj olarak görüldüğü anlaşılmaktadır. Özellikle Hadımköy ve Büyükçekmece gibi yerleşkeler, şehrin sosyal ve kültürel hayatından kopuk olarak nitelendirilmektedir.