İSTANBUL TOPKAPI ÜNİVERSİTESİ

Üniversite yönetimi, adalet ve eşitlik konularında en ağır eleştirilerin hedefi konumundadır. Öğrenciler ve akademisyenler arasında sistematik bir adaletsizlik olduğu algısı hakimdir. En çarpıcı iddialardan biri, aynı sınıftaki öğrencilerden geçmiş yılın ödeme şekline (peşin, taksit vb.) göre farklı öğrenim ücretleri talep edilmesi ve durumun 'adamına göre fiyat çekiliyor' şeklinde yorumlanmasıdır. Akademisyenlere yasal zorunluluğa rağmen düşük maaş ödenmesi ve keyfi işten çıkarmalar yapıldığı iddiaları da kurumdaki adalet anlayışını sorgulatmaktadır. Ayrıca, öğrencilere danışılmadan bölümlerinin başka kampüslere taşınması ve staj gibi konularda torpil yapıldığına dair şikayetler, eşitlik ilkesinin sıklıkla ihlal edildiğini düşündürmektedir.

Akademik kadro ve eğitim kalitesi konusunda öğrenciler arasında derin bir görüş ayrılığı yaşanmaktadır. Bir yanda, Rektör Emre Alkin gibi popüler isimlerden ders almanın bir ayrıcalık olduğunu düşünen, kendi bölümlerindeki (İngiliz Dili, YBS, Spor Bilimleri vb.) hocaların donanımlı, ilgili ve destekleyici olduğunu belirten memnun bir kesim bulunmaktadır. Diğer yanda ise, özellikle son birkaç yıldaki yorumlarda yoğunlaşan ve genel eğitim kalitesini 'felaket' olarak nitelendiren, hocaların dersleri slayttan okuyup geçtiğini, sorumsuz davrandığını ve bazı temel bilim derslerinde (matematik vb.) verim alınamadığını ifade eden çok sayıda eleştiri mevcuttur. Akademisyenlere kanuna aykırı şekilde düşük maaş ödenmesi ve 30'dan fazla akademisyenin işten çıkarıldığına dair iddialar, kurumun eğitime verdiği değere ilişkin ciddi şüpheler doğurmaktadır. Bütünleme sınavının olmaması da geçme notu 60 olan dersleri daha da zorlaştıran bir faktör olarak sıkça eleştirilmiştir.

Üniversitenin ücret politikası, en tartışmalı ve en çok şikayet alan konuların başında gelmektedir. Yorumlarda tam bir kaos ve tutarsızlık tablosu çizilmektedir. Bir yandan 'sıradışı tercih bursu' gibi uygulamalarla öğrenci çekmeye çalıştığı belirtilirken, diğer yandan fahiş zam oranları, yaz okulu için istenen astronomik ücretler ve özellikle 'vade farksız taksit' denilmesine rağmen bankada faiz uygulanması gibi durumlar 'dolandırıcılık' olarak nitelendirilmektedir. Aynı sınıftaki öğrencilerden farklı ücretler istenmesi, kurumun finansal politikalarına olan güveni tamamen sarsmaktadır. Birkaç öğrenci ücretleri 'makul' bulsa da, yorumların ezici çoğunluğu, okulun para odaklı olduğunu ve öğrencileri maddi olarak sömürdüğünü düşünmektedir.

Derslerin işlenişi ve içeriği konusunda ciddi sıkıntılar dile getirilmektedir. Öğrenciler, online eğitim sürecinde sanal kampüs uygulamasının hem derslerde hem de sınavlarda büyük sorunlar yarattığını, yüz yüze derslerde ise anlatılanların anlaşılamadığını belirtmektedir. Bölümlerle ilgisiz derslerin verildiği, ders seçme hakkının fiilen olmadığı ve uygulamalı dersler için gerekli olan atölye veya laboratuvarların kullanılmadığı ya da hiç olmadığı yönündeki şikayetler, eğitimin pratik yönünün zayıf kaldığını göstermektedir. Özellikle teknik ve uygulamalı bölümlerdeki bu eksiklikler, öğrencilerin memnuniyetsizliğinin temel nedenlerinden biridir.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Kampüsler hakkındaki yorumlar, olumlu ve olumsuz uçlar arasında gidip gelmektedir. Kazlıçeşme'deki ana yerleşkenin, İstanbul'daki diğer vakıf üniversitelerine kıyasla daha geniş ve yeşil bir alana sahip olması, tarihi Rum binalarından oluşması gibi özellikleri öğrenciler tarafından takdir edilmektedir. Ancak bu pozitif dış görünüş, kampüs içi olanakların yetersizliğiyle gölgelenmektedir; lavaboların kötü durumu, kafenin büfe gibi olması ve binaların genel bakımsızlığı sıkça eleştirilmektedir. En büyük tepkiyi ise, öğrencilere önceden haber verilmeksizin bazı bölümlerin, tanıtımı yapılan kampüslerden alınarak şehrin farklı noktalarındaki (örn: Yenibosna, Bahçeşehir) yetersiz ve 'kolejden bozma' olarak tanımlanan binalara taşınması çekmektedir. Bu durum, öğrencilerde büyük bir hayal kırıklığı ve aldatılmışlık hissine yol açmıştır.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Üniversitedeki sosyal yaşam ve çevre olanakları hakkında karışık görüşler bulunmaktadır. Bazı öğrenciler, okulun çeşitli etkinliklere yer verdiğini ve çevresinin sosyalleşme imkanı sunduğunu düşünmektedir. Ancak daha baskın olan görüş, özellikle Kazlıçeşme kampüsünün etrafında öğrencilerin vakit geçirebileceği pek bir yer olmadığı yönündedir. Öğrenciler bu açığı, ulaşım kolaylığından faydalanarak Florya, Kadıköy gibi daha hareketli semtlere giderek kapattıklarını belirtmektedir.

Üniversitenin teknolojik altyapısı, özellikle online sistemler ve laboratuvar olanakları açısından yetersiz bulunmaktadır. Sanal kampüs uygulamasının online eğitim ve sınavlarda sürekli sorun çıkardığı, öğrenci bilgi sisteminde (OIS) notların zamanında veya doğru girilmediği gibi şikayetler yaygındır. Bilgisayar ve tasarım gibi teknik bölümlerde okuyan öğrenciler, laboratuvarların ya hiç olmadığını ya da yetersiz donanıma sahip olduğunu, var olanların ise derslerde aktif olarak kullandırılmadığını belirtmektedir. Bu durum, teorik eğitimin pratikle desteklenmediğini ve teknolojiye dayalı bölümler için ciddi bir eksiklik olduğunu göstermektedir.

Üniversitenin en çok övülen ve neredeyse hakkında hiç olumsuz yorum bulunmayan tek özelliği, Kazlıçeşme'deki ana kampüsünün ulaşım imkanlarıdır. Öğrenciler, kampüsün Marmaray'a sadece birkaç dakikalık yürüme mesafesinde olmasının 'inanılmaz kolaylık' sağladığını ve İstanbul'un her yerinden rahatça ulaşılabildiğini defalarca vurgulamaktadır. Bu merkezi konum, üniversitenin en büyük avantajı olarak kabul edilmektedir.

İngilizce hazırlık eğitimi konusunda oldukça olumlu geri bildirimler mevcuttur. Öğrenciler, hazırlık sınıfından 'olağanüstü bir seviyeyle' çıktıklarını ve çok iyi İngilizce konuştuklarını belirtmektedirler. Bu, üniversitenin dil eğitimi alanındaki başarısını göstermektedir. Ancak, yabancı öğrencilere yönelik idari süreçler ve yaklaşımlar konusunda ciddi eleştiriler bulunmaktadır. Vize reddi gibi durumlarda ücret iadesi yapılmadığına dair 'dolandırıcılık' ve 'hırsızlık' iddiaları, yanlış bölüme kayıt yapılması ve uluslararası ofis çalışanlarının kaba tavırları, üniversitenin yabancı öğrencilere yönelik hizmet kalitesinin sorgulanmasına neden olmaktadır.

Kampüs içindeki yeme-içme mekanlarının fiyatları, öğrenciler için önemli bir şikayet konusudur. Yorumlar, hem kampüs içindeki Espressolab gibi zincir markaların hem de genel olarak kafe fiyatlarının bir öğrencinin bütçesine göre 'aşırı pahalı' olduğu yönündedir. Bu durum, öğrencileri kampüs dışından veya evden yiyecek getirmeye zorlamaktadır.

Verilen yorumlarda üniversitenin kendi yurtları veya barınma olanakları hakkında doğrudan bir bilgi bulunmamaktadır. Sadece bir yorumda okula yakın konumda özel bir erkek öğrenci yurdunun varlığından bahsedilmiştir.

İstanbul Topkapı Üniversitesi'nin imajı, yorumlarda oldukça olumsuz ve sorunlu bir şekilde çizilmektedir. Sürekli olarak bir 'ticarethane' olarak anılması, kurumun eğitim misyonunun önüne finansal kaygılarının geçtiği algısını pekiştirmektedir. Ayvansaray'dan Topkapı'ya isim değiştirmesi, 'metrobüs durağı gibi' isim seçmesi gibi konular alaycı bir dille eleştirilmiştir. Akademisyenlere yönelik olumsuz tutumlar, kanun tanımazlık iddiaları ve öğrenciye 'müşteri' gibi davranılması, üniversitenin ciddiyetini ve saygınlığını zedelemektedir. Yönetimin Galatasaray camiasıyla olan yakın ilişkileri ise bazı öğrenciler tarafından 'çözemediğim ilişkiler yumağı' olarak şaşkınlıkla karşılanmıştır. Genel olarak, üniversite 'paranızla rezil olduğunuz', sözünde durmayan ve güven vermeyen bir kurum imajına sahiptir.

Üniversitenin idari birimleri, özellikle de öğrenci işleri ve muhasebe, öğrenci şikayetlerinin merkezinde yer almaktadır. Yorumlarda ortak ve baskın tema, bu birimlere ulaşmanın neredeyse imkansız olduğudur. Telefonların açılmaması, açılsa bile yüzüne kapatılması, sürekli başka birimlere yönlendirilip sonuç alınamaması gibi durumlar sistematik bir sorun olarak görülmektedir. Öğrenciler, parayı alana kadar çok ilgili olan personelin, ödeme yapıldıktan sonra kayıtsız kaldığını ve en basit işlemleri bile yapmamak için direndiğini belirtmektedir. Bu durum, kuruma karşı büyük bir güvensizlik ve öfke yaratmaktadır.

Üniversitenin iş ve kariyer olanakları sunma konusundaki vaatleri ile gerçekler arasında büyük bir fark olduğu anlaşılmaktadır. Öğrenciler, staj yeri bulma konusunda okulun kendilerine yardımcı olmadığını, hatta 'başkalarının staj yerinin linkini atarak' durumu geçiştirdiğini belirtmektedir. 'Stajı biz ayarlıyoruz' gibi kayıt öncesi verilen sözlerin tutulmaması, öğrencilerde büyük bir hayal kırıklığı yaratmaktadır. Genel olarak, mezuniyet sonrası için 'kesin işsizlik' gibi karamsar ifadeler kullanılması, üniversitenin kariyer desteği konusunda yetersiz kaldığı algısını güçlendirmektedir.

Üniversitenin şehir yaşamıyla entegrasyonu, büyük ölçüde ulaşım kolaylığına dayanmaktadır. Kampüsün yakın çevresinde Olivium AVM gibi kısıtlı seçenekler olsa da, asıl avantaj Marmaray sayesinde İstanbul'un farklı sosyal ve kültürel merkezlerine (Florya, Yeşilköy, Kadıköy vb.) kolayca erişilebilmesidir. Bu durum, kampüs çevresinin sosyal olanaklar açısından zayıflığını telafi eden önemli bir faktör olarak görülmektedir.