İSTANBUL TİCARET ÜNİVERSİTESİ

Üniversitede adalet ve eşitlik konularında ciddi endişeler ve iddialar mevcuttur. En çok tepki çeken konu, 15 Temmuz şehitlerinin çocuklarına tam burs verilirken diğer şehit çocuklarına sadece indirim uygulanmasıdır; bu durum öğrenciler ve kamuoyu tarafından 'şehit ayrımı' olarak nitelendirilmiş ve büyük bir infiale yol açmıştır. Ayrıca, yönetimin burs almayı hak eden öğrencileri engellemek için hocalara notları düşürmeleri yönünde baskı yaptığı ve akademik kadroya alımlarda liyakat yerine kayırmacılık yapıldığı gibi ağır suçlamalar da bulunmaktadır. Bu iddialar, kurumun adalet anlayışına dair derin bir güvensizlik olduğunu göstermektedir.

Bu kategori, üniversite hakkındaki en çelişkili görüşleri barındırmaktadır. Bir yanda, özellikle ilk yıllarda, öğrencilerin okula bağlılığını sağlayan, onlarla arkadaş gibi ilgilenen ve akademik olarak çok yetkin bulunan hocalara yönelik samimi övgüler yer almaktadır. Bu hocalar, okulun 'tek iyi yanı' olarak sıkça vurgulanır. Diğer yanda ise, özellikle son yıllardaki yorumlarda, eğitimin kalitesinin ciddi şekilde düştüğü, liyakatsiz ve siyasi nedenlerle atanmış kişilerin kadroya dahil edildiği, hükümetle ters düşen değerli hocaların gönderildiği ve bazı bölümlerde (örneğin Bilgisayar Mühendisliği) müfredatın çağın gerisinde kaldığı yönünde sert eleştiriler bulunmaktadır. Dolayısıyla, eğitim kalitesinin kurumsal bir standarttan ziyade, büyük ölçüde denk gelinen hocaya ve bölüme göre değiştiği anlaşılmaktadır.

Üniversitenin burs politikası ve maddi yaklaşımı, en çok eleştirilen konuların başında gelmektedir. Yorumlarda üniversite sık sık bir 'ticarethane' olarak anılmakta, öğrencilerden mümkün olan en fazla parayı alma amacı güttüğü iddia edilmektedir. Özellikle alttan alınan dersler ve yaz okulu için istenen fahiş ücretler büyük tepki çekmektedir. Yönetimin, burs almaya hak kazanan öğrencileri engellemek için çeşitli yollara başvurduğu, hatta hocalara notları düşürmeleri yönünde telkinde bulunduğu gibi çok ciddi iddialar mevcuttur. Burs yönetmeliklerinin sıkça ve öğrencilerin aleyhine değiştirilmesi de bir diğer şikayet konusudur.

Derslerin işlenişi ve yönetimi konusunda yorumlar ezici bir çoğunlukla olumsuzdur. En temel şikayetler, ders ve sınav programlarındaki idari kaostan kaynaklanmaktadır. Sınavların son anda ertelenip tekrar eski tarihine alınması, ders seçimi haftasındaki plansızlıklar ve müfredat değişikliklerinin duyurulmaması gibi olaylar öğrencileri mağdur etmiştir. Bilgisayar Mühendisliği gibi bölümlerde 'Veri Yapıları ve Algoritmalar' gibi temel bir dersin seçmeli olması veya hiç olmaması, eğitimin içeriğindeki ciddi eksiklikleri gözler önüne sermektedir. Derslerin dönemlik hale getirilip kalan öğrenciler için maliyeti katlaması ve bütünlemenin olmaması da ticari zihniyetin bir yansıması olarak görülmektedir.

Güvenlik anlayışı, hem mantıksız hem de son derece yetersiz olmakla eleştirilmektedir. Ziyaretçi kabul etmeme gibi katı ve anlamsız kurallar konulurken, bu kuralların basit yöntemlerle aşılabildiği belirtilmiştir. En endişe verici yorum ise, 2010 yılında bir öğrencinin, Küçükyalı kampüsünün bahçesine bırakılan bir bombanın iki ay boyunca fark edilmediğini iddia etmesidir. Bu durum, güvenlik sisteminin ne kadar zayıf olduğunu ve güvenliğin prosedürden çok şansa bağlı olduğunu düşündürmektedir.

Kampüsler, üniversitenin en zayıf halkalarından biri olarak görülmektedir. Üsküdar, Eminönü, Küçükyalı ve Sütlüce'deki yerleşkelerin tamamı, 'gerçek bir üniversite kampüsü' hissiyatı vermekten uzak, küçük, sıkışık ve sosyal aktiviteye elverişsiz olarak tanımlanmaktadır. Yorumlarda sıkça 'apartman üniversitesi', 'lise', 'iş merkezi' veya 'fabrika' benzetmeleri yapılmaktadır. Yeşil alanların yetersizliği, bahçelerin bakımsızlığı ve sigara izmaritleriyle dolu olması sürekli bir şikayet konusudur. Sütlüce kampüsü konumuyla Haliç manzarası sunsa da genel olarak fiziki şartların öğrencileri tatmin etmediği, hatta okuldan soğuttuğu anlaşılmaktadır. Tek olumlu anı, eski Üsküdar kampüsündeki 'çardak'ın sıcak bir sosyal merkez oluşturmasıdır.

Bu konu hakkında sadece bir olumlu yoruma rastlanmıştır. Bu yorumda, Sütlüce kampüsüne ulaşım için metrobüs duraklarından kalkan okul servislerinin olduğu belirtilmiştir.

Yorumlar, üniversitenin siyasi bir atmosferden muaf olmadığını, aksine belirli bir siyasi görüşün baskın olduğunu göstermektedir. İstanbul Ticaret Odası'na bağlı olması nedeniyle iktidara yakın bir duruş sergilediği, bu durumun akademik kadro atamalarına yansıdığı ve muhalif görüşteki akademisyenlerin okuldan uzaklaştırıldığı iddia edilmektedir. Bazı öğrenciler derslerde 'liberalizm adı altında' AK Parti propagandası yapıldığını belirtirken, okulun genel öğrenci profilinin de 'yeşil sosyete' veya muhafazakar esnaf çocuklarından oluştuğu ve çoğunlukla iktidarı desteklediği ifade edilmiştir.

Öğrencilerin büyük çoğunluğu, okulda sosyal yaşamın 'sıfır' olduğu konusunda hemfikirdir. Kampüslerin küçük ve aktiviteye elverişsiz olması, öğrenci kulüplerinin yetersizliği ve idare tarafından desteklenmemesi en temel sorunlardır. Bahar şenlikleri gibi nadir etkinlikler ise ya kötü organizasyon ya da fahiş bilet fiyatları nedeniyle eleştirilmektedir. Öğrenci profilinin 'Anadolu insanı', 'memur zihniyetli' veya 'tiki' olarak tanımlanması, dinamik bir sosyal ortamın oluşmasını engellemektedir. Tüm bu olumsuzluklara rağmen, bazı öğrenciler tüm eğitim hayatlarındaki en samimi dostlukları burada kurduklarını ve özellikle eski Üsküdar kampüsündeki 'çardak' gibi mekanların sıcak bir sosyalleşme ortamı yarattığını belirtmişlerdir.

Teknolojik altyapı, özellikle ilk yıllarda oldukça yetersiz görülmektedir. Okulun internet sitesinin kullanışsız ve güncel olmaması, bilgi işlem merkezinin kötü çalışması, otomasyon sisteminin çökmesi gibi sorunlar dile getirilmiştir. Görsel İletişim Tasarımı bölümü için 200'den fazla öğrenciye sadece 10 adet Mac bilgisayar alınması gibi örnekler, donanım yetersizliğini göstermektedir. Son yıllarda yapılan bazı yorumlarda teknolojik imkanların iyi olduğu belirtilse de, genel kanı altyapının sorunlu olduğu yönündedir.

Verilen metinlerde bu konu hakkında detaylı bir yoruma rastlanmamıştır. Ancak farklı ilçelerde (Eminönü, Üsküdar, Küçükyalı, Sütlüce) bulunan kampüsler arasında öğrencilerin ve bölümlerin sürekli yer değiştirmesi, ulaşımın bir sorun olabileceğine işaret etmektedir. Bir yorumda Merter-Üsküdar arası yolculuğun zorluğundan bahsedilmesi de bu durumu desteklemektedir.

Uluslararası olanaklar ve dil eğitimi hakkında çok az ve çelişkili yorum bulunmaktadır. Bir öğrenci, Erasmus programını okuldan 'kaçmak' için bir fırsat olarak gördüğünü övünerek anlatırken, bir diğeri İngilizce hazırlık eğitiminin yetersiz olduğunu ve %30 İngilizce olan bölümlere hazırlıksız öğrenci gönderildiğini belirtmiştir. Okulun resmi tanıtım metinleri ise Erasmus ve artan İngilizce programları ile övünmektedir. Bu durum, sunulan olanaklar ile öğrencilerin deneyimleri arasında bir fark olabileceğini düşündürmektedir.

Yemek olanakları hakkında çok az yorum bulunmakla birlikte, mevcut yorumlar olumsuzdur. Sütlüce kampüsünde seçeneklerin az, fiyatların pahalı ve yemeklerin lezzetsiz olduğu belirtilmiştir. Bir başka yorumda ise kampüsteki kafede suyun bile fahiş fiyata satıldığına dikkat çekilmiştir. Buna karşın, bir yorumda lokantanın hesaplı olduğu ifade edilerek çelişkili bir görüş sunulmuştur.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır. Yalnızca bir yorumda, bir öğrencinin kız kardeşi için yurt arayışında olduğu ve iletişim bilgisi istediği görülmektedir, bu da yurt olanakları hakkında bilgiye ulaşmanın zor olabileceğini ima etmektedir.

Üniversitenin imajı, öğrenciler nezdinde oldukça olumsuzdur. En sık kullanılan tabir, okulun bir eğitim kurumundan çok ticari bir işletme olduğunu vurgulayan 'ticarethane'dir. Mezunlar, diploma almaktan ve okulun adını söylemekten 'utandıklarını' ifade etmişlerdir. Okulun, hakkındaki olumsuz yorumları sildirmeye çalışması ve tercih dönemlerinde ücretli yazarlarla olumlu algı yaratma çabası, imajını daha da zedeleyen bir faktör olarak görülmektedir. 'Çakma İTÜ' yakıştırması ve öğrenci profilinin kalitesizliğine yönelik eleştiriler de kurumun saygınlığını düşüren diğer unsurlardır. Bu olumsuz imaja karşı çıkan birkaç yorum ise, eleştirileri 'linç kültürü' olarak niteleyerek okulu savunma çabasındadır.

İdari işleyiş ve personel, üniversitenin en çok şikayet alan ve en kaotik bulunan yönüdür. Yorumlar, yirmi yıla yayılan bir zaman diliminde idari beceriksizliğin, bürokrasinin ve öğrenciye karşı ilgisizliğin kronik bir sorun olduğunu göstermektedir. Öğrenci işlerine ulaşılamaması, personelin suratsız ve öğrenci düşmanı tavırları, rektör ve dekanların öğrenci taleplerine karşı duyarsızlığı, sık sık tekrarlanan şikayetlerdir. Akademik takvimin, sınav tarihlerinin, ders programlarının son anda ve duyuru yapılmadan değiştirilmesi, öğrencilerin hayatını planlamasını imkansız hale getiren ve en çok tepki çeken idari zaaflardır. Bu durum, kurumun bir 'yüksek lise' veya 'düşmanına tavsiye edilecek' bir yer olarak anılmasına neden olmuştur.

İstanbul Ticaret Odası'nın (İTO) desteğine rağmen, öğrenciler iş ve kariyer olanakları konusunda oldukça karamsardır. İTO'nun staj imkanlarından yararlanmanın çok zor olduğu ve yüksek bir ortalama ile birkaç yabancı dil gerektirdiği belirtilmiştir. Kariyer merkezinin ise mezunlara, bölümleriyle alakasız ve niteliksiz (örneğin 'call center temsilciliği') iş ilanları göndermesi alay konusu olmuştur. Genel kanı, bu üniversiteden alınan diplomanın tek başına bir değer taşımadığı, iş bulmak için mutlaka yüksek lisans veya güçlü bir 'torpil' gerektiği yönündedir.

Verilen metinlerde bu konu hakkında doğrudan bir yoruma rastlanmamıştır. Ancak kampüslerin konumuyla ilgili yapılan yorumlar, şehir yaşamıyla entegrasyon hakkında ipuçları vermektedir. Eminönü kampüsünün 'keşmekeş' içinde olması, Küçükyalı'nın 'Allah'ın dağı' olarak nitelendirilmesi ve Sütlüce'nin Haliç kenarında merkezi bir konumda olması gibi ifadeler, öğrencilerin deneyimlerinin kampüsün bulunduğu lokasyona göre ciddi farklılıklar gösterdiğini düşündürmektedir.