İSTANBUL OKAN ÜNİVERSİTESİ

Üniversitede adalet ve eşitlik konuları, özellikle idari kararlar ve öğrenci-yönetim ilişkileri bağlamında ciddi şekilde sorgulanmaktadır. Akademisyenlerin "organizasyonel daralma" gibi gerekçelerle toplu olarak ve hakları gözetilmeden işten çıkarılması, kurum içindeki adalet anlayışına dair en büyük eleştirilerden biridir. Öğrenciler arasında, özellikle uluslararası öğrencilere yönelik ayrımcılık yapıldığı ve Türk öğrencilere öncelik tanındığı yönünde iddialar bulunmaktadır. Bir öğrenci, Türk öğrencilere yardım etmek için gizli toplantılar yapıldığını ancak uluslararası öğrencilerin sorunlarının göz ardı edildiğini öne sürmüştür. Ayrıca, finansal konularda da adaletsiz bir tutum sergilendiği, öğrencilerin küçük borçları nedeniyle ders seçimlerinin engellendiği, ancak kurumun kendi mali yükümlülüklerini (ek ders ücretleri, maaş düzenlemeleri vb.) zamanında yerine getirmediği belirtilmektedir. Bu durum, üniversitenin kendi çıkarlarını öğrencilerin ve çalışanların haklarının önünde tuttuğu algısını güçlendirmektedir.

Akademik kadro ve eğitim kalitesi, üniversite hakkındaki en çelişkili yorumların yapıldığı alanlardan biridir. Bir yanda, özellikle Hukuk, Tıp, Uluslararası İlişkiler ve Çeviribilim gibi bölümlerde, alanında tanınmış, öğrencilere yardımcı olan ve seküler duruşlarıyla takdir edilen (Şule Kut, Sungur Savran, Metin Akpınar gibi) hocaların varlığından övgüyle bahsedilmektedir. Genç ve dinamik akademisyenlerin de okula değer kattığı belirtilmiştir. Diğer yanda ise, eğitimin genel olarak "vasat" olduğu, birçok hocanın dersleri slaytlardan okuyup geçtiği ve öğrencinin kendini geliştirmediği takdirde donanımsız mezun olacağı yönünde güçlü eleştiriler bulunmaktadır. Özellikle son yıllarda akademisyenlere yönelik mobbing, gerekçesiz işten çıkarmalar ve düşük maaş politikaları gibi iddialar, akademik ortamın motivasyonunu ve kalitesini olumsuz etkilediği endişesini doğurmaktadır. Bu durum, nitelikli hocaların varlığına rağmen genel eğitim kalitesinin neden sorgulandığını açıklamaktadır.

Üniversitenin burs politikaları hem olumlu hem de olumsuz yönleriyle dikkat çekmektedir. 2011 yılına ait bir yorumda, lisans öğrencilerinin %77'sine, ön lisans öğrencilerinin ise %82'sine çeşitli burslar sunulduğu ve derece yapanlara aylık 500-1000 TL arasında destek verildiği gibi oldukça cömert bilgiler yer almaktadır. Geçerli bahanesi olan öğrencilere yemek bursu verildiği de belirtilmiştir. Ancak bu olumlu tablonun karşısında, burs politikalarının bir pazarlama stratejisi olduğu ve öğrencileri okula çektikten sonra çeşitli yollarla bu avantajların geri alındığı yönünde eleştiriler bulunmaktadır. Okulun "çok kolay burs dağıttığı için" öğrenci profilinin düştüğü, verilen bursların vergiden düşmek için bir yöntem olduğu iddia edilmiştir. Ayrıca, ÖSYM bursu alınamaması ve başka bir üniversiteye geçiş yapmak istendiğinde burs imkanlarının ortadan kalkması gibi kritik sorunlar da dile getirilmiştir. Kısacası burslar, bir yandan okula öğrenci çeken bir cazibe unsuru iken, diğer yandan bir "ticari taktik" olarak görülmektedir.

Derslerin işlenişi ve içeriği konusunda ciddi eleştiriler bulunmaktadır. En yaygın şikayet, pek çok hocanın dersleri interaktif bir şekilde işlemek yerine, doğrudan projeksiyona yansıtılan PDF veya slaytları okuyarak geçirmesidir. Bu durum, eğitimin kalitesini düşüren önemli bir faktör olarak görülmektedir. Bazı öğrenciler, lisede öğrendikleri konuların üniversitede tekrar anlatılmasından sıkıldıklarını ve ders içeriklerinin kendilerine yeni bir şey katmadığını belirtmiştir. Özellikle pandemi döneminde uzaktan eğitime geçiş sürecinde, üniversitenin altyapı ve organizasyonel olarak dersleri etkin bir şekilde yürütemediği, öğrencilerin bu süreçte mağdur olduğu anlaşılmaktadır. Ders programlarının düzensizliği de bir başka şikayet konusudur; günde sadece iki saatlik ders için öğrencilerin saatlerce yol gitmek zorunda kalması, programlamadaki mantıksızlığa örnek olarak gösterilmiştir.

Kampüs güvenliği ve denetim konusu, özellikle başıboş köpeklerin varlığı üzerinden tartışılmaktadır. Kampüs içinde ve çevresinde çok sayıda köpeğin bulunması, bazı öğrenciler için bir güvenlik endişesi yaratmaktadır. Bir öğrenci, 7-8 köpek tarafından kovalandığını ve bir görevlinin "geçen ay bir arkadaşın bacağından et kopardılar" dediğini aktarmıştır. Okul kapısının önünde sürü halinde gezen köpekler, hatta pitbull cinsi köpeklerin görülmesi, yönetimin bu konuya duyarsız kaldığı eleştirilerine neden olmuştur. Diğer yandan, bazı öğrenciler köpeklerin kampüsteki en zararsız canlılar olduğunu ve onlara zarar verilmemesi gerektiğini savunmaktadır. Güvenlik konusunda bir diğer ilginç nokta ise, 2010 yılına ait bir yorumda, okula her isteyenin elini kolunu sallayarak girebildiği, hatta karşı bakkalın bile rahatça girebildiği belirtilerek denetimsizliğe dikkat çekilmesidir.

Tuzla'daki ana kampüs, öğrenciler tarafından en çok değerlendirilen ve genellikle olumlu bulunan unsurlardan biridir. Kampüsün geniş, yeşil ve ferah bir alana sahip olması sıkça övülmektedir. Spor salonu, havuz, sinema salonu, kütüphaneler ve çeşitli sosyal alanların varlığı, kampüs yaşamını zenginleştiren faktörler olarak görülüyor. Özellikle Starbuck, Burger King gibi markaların ve çeşitli yeme-içme mekanlarının bulunması, öğrencilere seçenek sunması açısından pozitif karşılanmaktadır. Ancak bu genel olumlu tabloya rağmen, bazı fakülte binalarının fiziki ve teknolojik imkanlarının yetersiz olduğu yönünde ciddi eleştiriler de mevcuttur. Örneğin, Hukuk ve Mimarlık fakültelerinin kendilerine ait binalarının olmaması, İşletme fakültesindeki bozuk projeksiyonlar ve eski bilgisayarlar, kampüsün modern imajıyla çelişen eksiklikler olarak dile getirilmiştir. Ayrıca kampüsün kış aylarında aşırı soğuk olması da tekrarlanan bir şikayettir.

Verilen yorumlarda bu konu hakkında doğrudan bir değerlendirmeye rastlanmamıştır. Yorumlar daha çok kampüse dışarıdan ulaşım sorunlarına odaklanmıştır.

Üniversitenin siyasi ve toplumsal olaylara karşı tutumu birkaç farklı olay üzerinden yorumlanmıştır. Gezi Parkı eylemleri sırasında, yönetimin protestolara katılan öğrencilere destek olmak amacıyla sınavları ertelediği bir öğrenci tarafından olumlu bir gelişme olarak aktarılmıştır. Benzer şekilde, akademisyenlere yönelik linç kampanyaları sırasında üniversitenin ifade özgürlüğünü ve teröre karşı duruşu savunan görece ılımlı bir bildiri yayınlaması da takdir toplamıştır. Ancak, diğer yandan üniversitenin siyasi iktidara ve sermaye gruplarına yakın durduğu eleştirileri de mevcuttur. Özellikle Trabzon'daki HES projesi nedeniyle üniversitenin kendi holdinginin çıkarları doğrultusunda "bilimsel yalanlara" dayalı raporlar hazırladığı iddia edilmiş ve bu durum "doğa katliamcılığı" olarak nitelendirilmiştir. Bu çelişkili durumlar, üniversitenin duruma göre farklı politik tutumlar sergileyebildiğini göstermektedir.

Üniversitedeki sosyal yaşam ve öğrenci ortamı, yorumlarda hem olumlu hem de olumsuz yönleriyle ele alınmıştır. Olumlu tarafta, kampüsün küçük olması sayesinde kaynaşık bir ortam olduğu, kulüp aktivitelerinin fena olmadığı ve devlet üniversitesine en yakın öğrenci ortamlarından birine sahip olduğu belirtilmiştir. Bahar şenlikleri ve kariyer festivalleri gibi organizasyonların düzenlenmesi de sosyal hayatı canlandıran unsurlar olarak görülmektedir. Ancak diğer yandan, sosyal hayatın oldukça sınırlı olduğu yönünde güçlü eleştiriler vardır. Bir öğrenci, okulda yapılabilecek tek şeyin "yaşam merkezine gidip sigara içmek, starbucks'tan kahve alıp oturmak ve kesişmek" olduğunu, okulun ekstra bir şey sunmadığını ifade etmiştir. Öğrenci profilinin genel olarak sığ olduğu, baba parasıyla hava atan ve idealleri olmayan kişilerden oluştuğu yönündeki yorumlar da sosyal çevrenin kalitesini sorgulatmaktadır. Kısacası, sosyal imkanlar kağıt üzerinde mevcut olsa da, kampüsün izole konumu ve öğrenci profilinin niteliği, bu hayatın ne kadar canlı yaşandığı konusunda şüpheler uyandırmaktadır.

Üniversitenin teknolojik altyapısı, modern bir vakıf üniversitesinden beklenen seviyenin çok altında olduğu gerekçesiyle sıkça eleştirilmektedir. Dersliklerdeki projeksiyonların düzgün çalışmaması, kapılardaki kartlı yoklama sistemlerinin sürekli sorunlu olması gibi temel problemler dile getirilmiştir. Öğrencilerin ders seçimi yaptığı ve notlarını takip ettiği online sistemin (OİS) arayüzünün kullanışsızlığı ve sürekli çökmesi, en yaygın şikayetlerden biridir. Bir öğrenci, not sistemindeki bir hatayı, "bütünlemede yine ff aldıysanız notunuz değişmez, aynı kalır" diyerek sistemin ne kadar ilkel olduğunu açıklamıştır. Kampüs genelinde Wi-Fi'ın düzgün çekmemesi ve yoğunluktan dolayı 3G'nin kullanılamaması da öğrencilerin günlük hayatını olumsuz etkileyen teknolojik zafiyetler olarak öne çıkmaktadır.

Üniversitenin konumu ve ulaşım imkanları, yıllardır en istikrarlı ve en sert eleştirilerin odak noktasıdır. Tuzla'daki ana kampüs, öğrenciler tarafından defalarca "inanılmaz uzak", "dağ başı" ve "Allah'ın unuttuğu bir yer" olarak tanımlanmıştır. Bu izolasyon, ulaşımı hem zaman hem de maliyet açısından büyük bir probleme dönüştürmektedir. Üniversitenin kendi ring servislerinin ücretlerinin (7-15 TL arası) yüksek olması sürekli bir şikayet konusudur. Alternatif olan İETT otobüslerinin ise sefer sayılarının yetersiz, otobüslerin aşırı kalabalık olduğu ve yolculuğun 1.5-2 saati bulabildiği belirtilmektedir. Hatta bazı yorumlarda, İstanbul'a giriş tabelasını görerek okula ulaşıldığı gibi trajikomik ifadelere yer verilmiştir. Kısacası, arabası olmayan bir öğrenci için okula her gün gidip gelmek, ciddi bir stres, vakit ve para kaybı anlamına gelmektedir ve bu durum, okula yönelik genel memnuniyetsizliğin temel nedenlerinden biridir.

Uluslararası olanaklar ve yabancı dil eğitimi, üniversitenin en iddialı olduğu ve görece olumlu yorumlar aldığı alanlardandır. Özellikle 2010'lu yılların başındaki yorumlarda, üniversitenin Erasmus, ISEP gibi programlarla geniş yurt dışı olanakları sunduğu ve ISEP'e Türkiye'den üye olan ilk ve tek üniversite olduğu gururla belirtilmiştir. İngilizcenin yanı sıra Çince, Rusça, Arapça gibi dillerde eğitim verilmesi ve ikinci bir yabancı dilin zorunlu olması, kurumun bu konudaki vizyonunu göstermektedir. Ancak, son yıllardaki yorumlarda bu olumlu tabloya gölge düşüren eleştiriler de yer almaktadır. Özellikle hazırlık eğitiminin kalitesiz olduğu, derslerin teypten işlendiği ve İngilizce dersi veren hocaların bile yeterli İngilizce bilmediği iddia edilmiştir. Bu durum, üniversitenin uluslararası vizyonu ile sahadaki uygulama arasında bir tutarsızlık olduğunu düşündürmektedir.

Kampüsteki yeme-içme olanakları, kalite ve fiyat dengesi açısından karışık yorumlar almıştır. Bazı öğrenciler akşam yemeklerini "güzel" olarak nitelendirirken, kampüs içinde Burger King, O'Mutfak, dönerci ve kantinler gibi birçok seçenek olmasını olumlu bir özellik olarak görmektedir. Yemek fiyatlarının 10-20 TL arasında değiştiği ve bu fiyatlara rahatlıkla yemek yenebildiği belirtilmiştir. Ancak, bu görüşün tam zıttı yönde, yemeklerin "fahiş" fiyatlı olduğu ve 15 TL'den aşağı yemek bulunmadığı yönünde güçlü şikayetler de vardır. Özellikle 2010'lu yılların başındaki yorumlarda fiyatların pahalılığı daha sık vurgulanmaktadır. Bir öğrenci, fast food tüketimi nedeniyle bir yılda 15 kilo aldığını belirterek beslenme düzeninin bozulabileceği uyarısında bulunmuştur. Kısacası, seçeneklerin varlığı olumlu karşılansa da, fiyatların yüksekliği önemli bir eleştiri konusudur.

Üniversitenin yurtları ve barınma imkanları, yapılan yorumlarda ezici bir çoğunlukla olumsuz olarak değerlendirilmiştir. En temel şikayetler, odaların küçük ve kalabalık olması ile depolama alanlarının yetersizliğidir. Bir öğrenci, 10 metrekarelik bir odaya dört kişinin sığdırıldığını ve verilen 50 litrelik dolapta eşyaların "bok gibi" olduğunu dile getirmiştir. Yurt fiyatlarının oldukça yüksek olduğu ve bu fiyata karşılık sunulan imkanların kötü olduğu sıkça tekrarlanan bir eleştiridir. Sömestr tatilinde odaların zorla boşalttırılması ve eşyaların çöp sayılacağı tehdidi, yurt yönetiminin öğrenci karşıtı tutumuna örnek olarak gösterilmiştir. Pandemi döneminde de yurt ücretlerinin iade edilmemesi gibi skandalların yaşandığı belirtilmiştir. Kısacası, öğrenciler için yurtlar "pişmanlık" olarak nitelendirilmekte ve kesinlikle tavsiye edilmemektedir.

İstanbul Okan Üniversitesi'nin imajı, ciddi bir itibar sorunuyla karşı karşıyadır. En başta, "Okan" isminin kendisi, pek çok yorumda alay konusu olmuş ve bir üniversite için yeterince prestijli bulunmamıştır. Öğrencilerin, okudukları okulu söylerken utandıklarını belirtmeleri bu durumu özetlemektedir. İkinci ve daha önemli sorun, üniversitenin yaygın bir şekilde "ticarethane" olarak algılanmasıdır. Öğrencilerin ve çalışanların haklarının ikinci plana atıldığı, önceliğin para kazanmak olduğu yönündeki eleştiriler, bu imajı pekiştirmektedir. Yıldırım Demirören, Aziz Yıldırım ve Robin van Persie gibi tartışmalı isimlere ödüller verilmesi, kurumun prestijini ve ciddiyetini sorgulatan olaylar olarak görülmüştür. Akademisyenlerin toplu işten çıkarılması, yurt ücretlerinin iade edilmemesi gibi skandallar da okulun kamuoyundaki imajına büyük zarar vermiştir. Kısacası, üniversite kendisini ne kadar "iş yaşamına en yakın" olarak pazarlasa da, öğrenci ve mezun nezdindeki imajı büyük ölçüde olumsuzdur.

İdari personel, özellikle de öğrenci işleri ve mali işler birimleri, üniversiteye yönelik şikayetlerin merkezinde yer almaktadır. Yorumlarda idari personelin tutumu için "kötü olmak için ancak bu kadar çaba sarf edebilir" gibi ifadelere rastlanmaktadır. Personelin genel olarak "asık suratlı", "iş bilmeyen", "ego manyağı" ve "ilgisiz" olduğu yönünde yoğun bir şikayet vardır. Öğrenciler, en basit bir sorunu çözmek için gittiklerinde daha fazla sorunla döndüklerini, telefonlara cevap verilmediğini ve sürekli başka birimlere yönlendirildiklerini belirtmektedir. Muafiyet belgeleri gibi önemli evrakların kaybedilmesi, idari birimlerdeki ciddiyetsizliğin ve dağınıklığın bir kanıtı olarak sunulmuştur. Bu durum, öğrencilerin üniversite hayatı boyunca sürekli bir bürokratik engelle karşılaşmalarına ve kendilerini değersiz hissetmelerine neden olmaktadır.

Üniversitenin "İş Yaşamına En Yakın Üniversite" sloganı, yorumlarda hem desteklenen hem de sorgulanan bir iddia olarak karşımıza çıkmaktadır. Olumlu yönde, üniversitenin binden fazla şirketle işbirliği anlaşması olduğu ve bu sayede öğrencilere geniş staj imkanları sunduğu belirtilmiştir. Kariyer Merkezi'nin öğrencilere yönlendirme hizmeti vermesi ve sektör liderlerinin sık sık konuşma yapmak için okula gelmesi de bu iddiayı destekleyen unsurlardır. Bir öğrenci, ders programlarının iş yaşamına göre düzenlenmesi sayesinde mezunlarının işverenler tarafından takdir edildiğini aktarmıştır. Ancak diğer taraftan, mezunların çoğunun işsiz olduğu ve üniversitenin vaat ettiği iş desteğini sağlamadığı yönünde ciddi eleştiriler bulunmaktadır. Bir mezun, Okan Üniversitesi Hastanesi'nde bile başka üniversite mezunlarının çalıştırıldığını belirterek bu çelişkiye dikkat çekmiştir. Kısacası, üniversitenin sağladığı network ve staj imkanları bir potansiyel sunsa da, bunun her mezun için somut bir işe dönüşüp dönüşmediği tartışmalıdır.

Üniversitenin Tuzla'daki konumu, şehir yaşamıyla entegrasyon konusunda en büyük engel olarak görülmektedir. Yorumlar, kampüsün İstanbul'un sosyal ve kültürel merkezlerinden tamamen kopuk, adeta bir "dağ başında" olduğunu defalarca vurgulamaktadır. En yakın sosyal mekan olarak gösterilen Viaport AVM'ye bile minibüsle 15 dakika süren bir yolculukla ulaşılabildiği, Kartal sahiline gitmenin 1.5 saat, Kadıköy'e ise 2 saatten fazla sürdüğü belirtilmiştir. Bu durum, öğrencilerin ders dışı zamanlarını şehirde geçirmelerini, kültürel etkinliklere katılmalarını veya basitçe arkadaşlarıyla buluşmalarını oldukça zorlaştırmaktadır. Bir öğrencinin ifadesiyle okul, "her şeye, herkese, tüm dünyaya uzak"tır. Bu coğrafi izolasyon, öğrencilerin üniversite hayatlarını büyük ölçüde kampüs sınırları içine hapsetmekte ve İstanbul'da okumanın getireceği sosyal avantajlardan mahrum bırakmaktadır.