İSTANBUL NİŞANTAŞI ÜNİVERSİTESİ

Adalet ve eşitlik konuları, özellikle çalışan hakları ve üniversitenin yasal yükümlülükleri çerçevesinde ciddi eleştiriler almıştır. 2020 ve sonrası yorumlarda, üniversitenin akademisyenlere yönelik ücret eşitleme kanununa uymadığı, haklarını arayan personeli işten çıkardığı ve mobbing uyguladığına dair ağır iddialar bulunmaktadır. Rektör yardımcısının protesto yapan asistanların üzerine yürümesi gibi olaylar, kurumdaki adalet anlayışına yönelik olumsuz kanıyı pekiştirmiştir. Şehitler arasında ayrım yapılarak sadece 15 Temmuz şehitlerinin yakınlarına burs verilmesi de bir başka eleştiri konusu olmuştur.

Akademik kadro ve eğitim kalitesi, üniversite hakkındaki en yoğun ve en olumsuz eleştirilerin merkezinde yer almaktadır. Yorumlarda, derslere giren hocaların sık sık değiştiği, seviyenin düşük olduğu ve bazı öğretim üyelerinin yetersizliği sert bir dille ifade edilmektedir. 2018 ve sonrası yorumlarda, akademisyenlere yönelik mobbing, düşük maaş ve yoğun angarya gibi iddialar öne çıkmakta, bu durumun eğitim kalitesini doğrudan etkilediği belirtilmektedir. Birçok öğrenci, kurumun bir eğitim yuvası olmaktan çok, diploma satan bir işletme olduğunu düşünmektedir. Buna karşın, özellikle 2014-2015 yıllarından birkaç olumlu yorumda, bazı hocaların özverili, bilgili ve öğrencilerle yakından ilgilenen kişiler olduğu da belirtilmiştir. Ancak genel kanı, eğitimin ticari kaygıların gölgesinde kaldığı ve niteliğin ciddi şekilde sorgulanması gerektiği yönündedir.

Burs olanakları, üniversite hakkında yapılan en yoğun ve en olumsuz yorumların odak noktasındadır. Öğrenciler ve gözlemciler, üniversitenin %75 gibi yüksek burs oranlarını agresif bir pazarlama taktiği olarak kullandığını, ancak bunun bir 'aldatmaca' olduğunu düşünmektedir. Yorumlarda, bursun geçerli olması için yıllık ücretlerin fahiş seviyelere çekildiği, böylece indirimli fiyatın bile diğer üniversitelerden pahalıya geldiği sıkça iddia edilmektedir. Ayrıca bursun bir tehdit unsuru olarak kullanıldığı, en ufak bir disiplin olayında veya ödeme gecikmesinde kesilme riskiyle öğrencilerin baskı altında tutulduğu belirtilmiştir. 'Parayla rezil olmak' ifadesi bu kategori için genel duygu durumunu özetlemektedir.

Derslerin işlenişi ve içeriği hakkında yapılan yorumlar genellikle olumsuz bir tablo çizmektedir. Öğrenciler, derslere giren hocaların konulara hakim olmadığını, slayt okuyarak ders anlattığını ve hatta bazı derslerin öğretmensiz kaldığını iddia etmektedir. Sınavların Chatgpt ile hazırlandığı, sınav tarihlerinin son anda açıklandığı ve vize-final takviminin sıkışık olduğu gibi ciddi şikayetler bulunmaktadır. 2014 tarihli bir yorumda ise 'Yeni Medya' bölümündeki derslerin zevkli olduğu belirtilerek istisnai bir olumlu görüş sunulmuştur.

Verilen metinlerde üniversitenin güvenlik ve denetim mekanizmaları hakkında doğrudan bir yoruma rastlanmamıştır. Sadece bir yorumda kampüs girişinde kalp pili olan bir hastanın x-ray cihazından geçmeye zorlandığı belirtilmiştir, bu da prosedürlerde esneklik olmadığını düşündürmektedir.

Üniversitenin kampüs yapısı, en çok tartışılan ve alay konusu olan başlıkların başında gelmektedir. İlk yıllardaki yorumlar, 'Nişantaşı' ismine rağmen ana kampüsün Bayrampaşa'da bir 'otoparktan bozma' ve 'zindan' gibi bir bina olmasına odaklanmıştır. Zamanla Maslak 1453'e taşınan kampüs ise 'AVM', 'plaza', 'nükleer sığınak' gibi benzetmelerle tanımlanmış; modern ama ruhsuz, kapalı, güneş ışığı almayan ve yeşil alandan yoksun bir yapı olarak eleştirilmiştir. Kağıthane'deki Sadabad kampüsü, yeşilliklere yakınlığı nedeniyle birkaç olumlu yorum alsa da genel olarak binaların 'lise' veya 'dershane' gibi olduğu algısı hakimdir. Kampüslerin adı ve konumu arasındaki çelişki, üniversitenin imajını olumsuz etkileyen temel bir faktör olarak sürekli gündeme getirilmiştir.

Kampüs içi ulaşım hizmetleri hakkında çok az yorum bulunmakla birlikte, mevcut yorumlar olumsuzdur. Özellikle ring servislerinin ücretli olması ve asansörlerin de paralı olduğu iddiası, üniversitenin her hizmetten para kazanma çabasının bir göstergesi olarak eleştirilmiştir. Bir yorumda ise servislerin öğrencileri bekletmesi ve dolunca yağmur altında bırakması gibi sorunlara değinilmiştir.

Üniversite, siyasi duruşu ve bu duruşun akademik özgürlüklere yansıması konusunda eleştirilmiştir. Özellikle 2016 yılında "Bu suça ortak olmayacağız" bildirisini imzalayan altı akademisyenin sözleşmelerinin feshedilmesi, yorumlarda geniş yer bulmuş ve kurumun özgür düşünceye karşı tutumu olarak değerlendirilmiştir. Bu olay, üniversitenin 'bilim yuvası' kimliğinin sorgulanmasına neden olmuştur.

Üniversitedeki sosyal yaşam ve öğrenci kulüpleri oldukça yetersiz ve yüzeysel bulunmaktadır. Yorumlarda, kulüplerin çoğunun 'deaktif' olduğu, etkinliklerin ise 'ünlü çağırıp selfie çektirmekten' ibaret olduğu belirtilmektedir. Bilimsel ve nitelikli etkinliklere katılımın düşük olduğu, bu yüzden bu tür organizasyonların yapılmadığı ifade edilmiştir. Kulüp etkinliklerinin bile paralı olması, öğrencilerin sosyal gelişimine önem verilmediği şeklinde yorumlanmıştır. Genel olarak kampüs hayatı, 'sohbetini edebileceği bir ortam yok' şeklinde özetlenerek yetersiz görülmektedir.

Üniversitenin teknolojik altyapısı hakkında çelişkili yorumlar bulunmaktadır. Bazı öğrenciler, Maslak kampüsünü 'son teknoloji', 'gelişmiş laboratuvarlara sahip' ve 'teknolojik alt yapısı mükemmel' olarak tanımlarken, diğerleri öğrenci bilgi sistemi (OBİS) gibi temel sistemlerin sürekli çöktüğünü ve kullanışsız olduğunu belirtmektedir. Üniversitenin 'Eğitim 5.0' ve 'Neotech Kampüs' gibi reklam sloganları, bazı öğrenciler tarafından 'drone uçurmakla eğitim 5.0 olmuyor' şeklinde eleştirilerek içi boş bir pazarlama hamlesi olarak görülmektedir. Dolayısıyla, fiziksel donanımın modern olduğu ancak yazılımsal ve sistemsel altyapının sorunlu olduğu bir tablo ortaya çıkmaktadır.

Kampüse ulaşım, özellikle Maslak ve Kağıthane kampüsleri için önemli bir sorun olarak belirtilmektedir. Öğrenciler, toplu taşıma alternatiflerinin yetersizliğinden, okul servislerinin (ring) azlığından ve ücretli olmasından şikayetçidir. Özellikle Kağıthane kampüsünün 'dağın başı' gibi bir yerde olduğu ve ulaşımın zor olduğu ifade edilmiştir. Maslak kampüsüne ulaşımın da 'kervan geçmez kuş uçmaz' şeklinde nitelendirildiği görülmektedir. Ring servislerinin trafiği kilitlemesi de bir başka eleştiri konusudur.

Uluslararası olanaklar ve yabancı dil eğitimi konusunda ciddi eleştiriler bulunmaktadır. Yabancı öğrencilerin deneyimleri oldukça olumsuzdur; idari personelin İngilizce bilmemesi, süreçlerin karmaşıklığı ve destek eksikliği en çok şikayet edilen konulardır. Birçok yabancı öğrenci, üniversitenin kendilerini sadece bir 'yürüyen banka' olarak gördüğünü ve parayı aldıktan sonra hiçbir konuda yardımcı olmadığını belirtmiştir. İngilizce eğitim veren bölümlerde bile hocaların Türkçe ders anlattığı iddiaları mevcuttur. Türkçe bölümlerde okuyan öğrencilere dayatılan ve ücretli olan hazırlık eğitimi de bir başka şikayet konusudur.

Yemek olanakları hakkında doğrudan bir yorum bulunmamaktadır. Ancak bir yorumda, öğrencilerin 'Migros böreği yiyerek günlerini kurtarmaya çalıştığı' belirtilmiş, bu da kampüs içi yemek seçeneklerinin ya pahalı ya da yetersiz olabileceğine dair dolaylı bir eleştiri olarak okunabilir.

Verilen metinlerde yurtlar ve barınma imkanları hakkında herhangi bir olumlu ya da olumsuz yoruma rastlanmamıştır.

Üniversitenin imajı, yorumlarda en çok zedelenen alanlardan biridir. Kurum, 'ticarethane', 'dershane', 'AVM', 'yüksek lise', 'paravan üniversite' gibi benzetmelerle sıkça anılmaktadır. Özellikle 'Nişantaşı' isminin, üniversitenin Bayrampaşa, Kağıthane gibi semtlerdeki konumlarıyla oluşturduğu tezat, bir 'kandırmaca' ve 'algı yönetimi' olarak görülerek sürekli alay konusu edilmiştir. Agresif, yanıltıcı ve zaman zaman 'pespaye' olarak nitelendirilen reklam kampanyaları (Vine fenomenleri, 'keyfine bak' sloganları vb.) bu olumsuz imajı pekiştirmiştir. YÖK raporlarındaki düşük sıralamalar ve olumsuz veriler de kurumun akademik saygınlığının düşük olduğu yönündeki kanıyı desteklemektedir.

İdari personel ve yönetim, en istikrarlı ve en yoğun şikayet alan konuların başında gelmektedir. Yorumlarda idari birimlerin (öğrenci işleri, mali işler, diploma ofisi vb.) tamamen bir kaos içinde olduğu, çalışanların ilgisiz, kaba ve bilgisiz davrandığı defalarca belirtilmiştir. 'Muhatap bulamamak', 'sürekli o ona bu o zıkkıma paslıyor' gibi ifadeler, öğrencilerin sorunlarını çözmek için verdikleri umutsuz mücadeleyi özetlemektedir. Üniversite yönetiminin ve kurucusunun sadece parayı düşündüğü, öğrenci ve personel memnuniyetini umursamadığı yönündeki kanı oldukça yaygındır. Kayıt sırasında gösterilen ilginin, kayıt tamamlandıktan sonra yerini tam bir ilgisizliğe bıraktığı da sıkça vurgulanan bir noktadır.

Üniversitenin staj ve iş bulma konusundaki vaatlerinin gerçeği yansıtmadığı yönünde güçlü bir kanı bulunmaktadır. Öğrenciler, kayıt sırasında verilen 'staj ve iş ayarlıyoruz' sözlerinin tutulmadığını belirtmektedir. Üniversitenin, öğrencilerin kendi buldukları stajlara bile sigorta masrafından kaçınmak için gerekli belgeleri vermediği veya zorluk çıkardığı iddia edilmektedir. Bauhaus ile yapılan işbirliğinin 'tezgahtarlık' gibi pozisyonlar için olduğu yönündeki alaycı yorum, kariyer vaatlerinin ciddiyetini sorgulatmaktadır. Mezunlarına işsizlik maaşı vereceği yönündeki ilk yıllardaki vaat de zamanla unutulmuş görünmektedir.

Verilen metinlerde üniversitenin bulunduğu şehir olan İstanbul'un genel yaşam koşullarına dair spesifik bir yorum bulunmamaktadır. Yorumlar daha çok kampüsün konumu ve ulaşım sorunları üzerine odaklanmıştır.