İSTANBUL KÜLTÜR ÜNİVERSİTESİ

Adalet ve eşitlik, üniversite hakkındaki en ciddi ve endişe verici eleştirilerin toplandığı bir kategoridir. Yorumlarda, hocaların öğrenciler arasında ayrımcılık yaptığı, kişisel sempatilerine göre not verdiği ve kendilerine itaat etmeyen öğrencileri aşağıladığı gibi ağır iddialar yer almaktadır. Bir öğrenci, “ayrımcılığın en alasını bu üniversitede yaşadım” diyerek durumun vahametini ortaya koymuştur. Ayrıca, okul yönetiminin ve hocaların öğrencilerin şikayetlerini dikkate almadığı, hatta şiddet uygulansa bile cezasız kalacağı öne sürülmüştür. Akademik kadro alımlarında liyakatsizliğe ve adam kayırmaya işaret eden yorumlar ile fahiş zamların ardından öğrencilere “isterseniz mahkemeye verin, bir sonuç alamazsınız” denmesi de bu kategorideki olumsuz havayı pekiştirmektedir.

Bu kategori, üniversite hakkındaki en çelişkili ve kutuplaşmış görüşleri barındırmaktadır. Bir yanda, özellikle Hukuk, Mimarlık ve Mühendislik gibi bölümlerin akademik kadroları, alanında duayen ve yetkin profesörlere sahip olduğu için sıkça övülmektedir. Öğrenciler, sevdikleri hocaların ne kadar bilgili ve iyi niyetli olduğunu özellikle vurgulamaktadır. Diğer yanda ise, özellikle son yıllardaki yorumlarda, eğitimin 'dershane mantığı' ile verildiği, bazı hocaların ilgisiz, egoist ve adaletsiz olduğu, slayttan okuyarak ders anlattığı ve iyi hocaların düşük maaşlar nedeniyle okuldan ayrıldığı yönünde ciddi eleştiriler bulunmaktadır. Bu durum, eğitim kalitesinin bölümler arasında tutarsız olduğu ve genel bir düşüş eğilimi gösterdiği izlenimini yaratmaktadır.

Burs ve maddi destek olanakları, üniversitenin 'ticarethane' imajını pekiştiren en önemli eleştiri başlıklarından biridir. İhtiyaç bursunun aylık sadece 80 TL gibi komik bir rakam olduğu ve bunun “oraya yazmaya utanılmış” bir miktar olduğu sert bir dille ifade edilmiştir. Okulun yaz okulundan para kazanmak için öğrencileri bıraktığı, fahiş zamlar yaptığı ve ödeme konusunda sıkıntı çıkardığı yönünde çok sayıda şikayet bulunmaktadır. Bir öğrencinin ailesi, kayıt sildirmelerine rağmen paralarını geri almak için aylarca oyalandıklarını belirtmiştir. Kısacası, okulun öğrenciyi maddi olarak desteklemek yerine sömürdüğüne dair güçlü bir kanı hakimdir.

Derslerle ilgili yorumlar genellikle idari ve teknolojik sorunlarla iç içe geçmiştir. Ders seçme süreçleri, sürekli çöken sistemler nedeniyle öğrenciler için her dönemin başında büyük bir stres kaynağıdır. Özellikle seçmeli derslerde kontenjanların anında dolması ve istenilen derslerin alınamaması yaygın bir şikayettir. Bazı bölümlerde derslerin slayttan okuma şeklinde, verimsiz işlendiği belirtilirken, bir Erasmus öğrencisi döndüğünde ders programının tamamen çakışacak şekilde ayarlandığını ve mağdur edildiğini anlatmıştır. Olumlu olarak ise bazı bölümlerde sürekli proje, ödev ve quiz verilmesi sayesinde öğrencilerin “istemese bile bir şeyler öğrenerek ilerlediği” ifade edilmiştir.

Güvenlik ve denetimle ilgili yorumlar, hem fiziksel hem de dijital alandaki zafiyetlere işaret etmektedir. En ciddi bulgu, 2021 yılında yaşanan ve 15 binden fazla öğrencinin kişisel verilerinin çalındığı siber saldırıdır. Bu olay, okulun teknolojik altyapısının ve veri güvenliğinin ne kadar zayıf olduğunu gözler önüne sermiştir. Fiziksel denetim konusunda ise, bir ziyaretçinin misafir öğrenci olarak bile kapıda “üstünün didik didik arandığı” belirtilirken, başka bir yorumda okulun tuvaletlerinde bile güvenlik kameralarının olduğu şaşkınlıkla ifade edilmiştir. Bu durum, okulun güvenlik politikalarında tutarsızlık ve aşırılıklar olduğunu düşündürmektedir.

Üniversitenin kampüs yapısı, en çok eleştiri alan konulardan biridir. Özellikle Ataköy'deki ana kampüs, neredeyse tüm yorumlarda bir “AVM’den bozma” olarak nitelendirilmekte, ruhsuz ve sıkıcı bulunmaktadır. En büyük eksiklik, öğrencilerin sosyalleşebileceği yeşil alanların, bahçelerin ve spor tesislerinin (futbol, basketbol sahası vb.) olmamasıdır. Okulun otoparkının bahçesinden büyük olması, bu durumu özetleyen trajikomik bir detay olarak sıkça tekrarlanır. Şirinevler ve İncirli gibi diğer kampüsler ise daha çok “dershane” veya “kolejden bozma” binalar olarak tanımlanır. Bu fiziki yetersizlik, öğrencilerin üniversite hayatı beklentilerini karşılamaktan uzak kalmaktadır.

Kampüs içi ulaşım, ana kampüsün tek ve kompakt bir bina olmasından dolayı genellikle yürüyen merdivenler ve asansörler üzerinden değerlendirilmiştir. Okulun içinde yürüyen merdivenlerin olması, ilk kez görenler için şaşırtıcı ve bir AVM'yi andıran bir özellik olarak sıkça belirtilmiştir. Bu durum bazıları için modern bir görüntü sunarken, çoğu kişi için üniversite ruhuna aykırı, yapay bir unsur olarak görülmektedir. Bir yorumcu, okulun “Airport AVM'den daha fazla asansöre sahip” olduğunu ironik bir dille ifade etmiştir.

Bu kategorideki yorumlar, üniversitenin siyasi duruşu ve bu duruşun dışarıdan nasıl algılandığı üzerine odaklanmıştır. Bir yanda, Akit gazetesinin üniversitedeki bahar şenliğini “kızlı erkekli içip içip öpüşüyorlarmış” gibi ifadelerle eleştirmesi, okulun muhafazakar çevrelerce hedef alındığını göstermektedir. Diğer yanda ise bir öğrenci, yönetimin “torpil için cemaatin ya da devletin/akpnin gotunu yalamamaları” nedeniyle Atatürkçü çizgisini takdir ettiğini belirtmiştir. Ayrıca, okulun kılık kıyafet konusunda Anayasa Mahkemesi kararlarını uyguladığını bir sempozyum duyurusunda özellikle belirtmesi de dikkat çekici bir detaydır.

Üniversitedeki sosyal yaşam, kampüsün fiziki yetersizliklerinden doğrudan etkilenmektedir. Yeşil alanların, spor sahalarının ve oturulacak yerlerin olmaması, öğrencilerin sosyalleşmesini ve yeni arkadaşlıklar kurmasını engellemektedir. Kulüp faaliyetleri hakkındaki görüşler karışıktır; bazıları kulüplerin “yalan” olduğunu ve hiçbir işe yaramadığını söylerken, bir Bilgisayar Mühendisliği öğrencisi Kariyer Kulübü ve Asimov gibi kulüplerin “gerçekten aktif” olduğunu belirtmiştir. Bahar şenlikleri genellikle “leş gibi” veya başarısız olarak nitelendirilse de, bazı öğrenciler kendi içlerinde eğlendiklerini ifade etmiştir. Genel olarak, okulun canlı bir kampüs hayatı sunmaktan uzak olduğu anlaşılmaktadır.

Teknolojik altyapı, üniversitenin en kronik ve en çok şikayet edilen sorunlarının başında gelmektedir. Öğrenci bilgi sistemleri (Nokta, CATS, Orion), ders seçimi ve sınav dönemlerinde sürekli çökerek öğrencileri mağdur etmektedir. Bir öğrenci bu durumu “seçmeli dersleri seçtiremeyen bir okuldan bahsediyoruz” diyerek özetlemiştir. Bilgisayar laboratuvarlarındaki makinelerin eski, yavaş ve yetersiz olduğu, hatta bir dönem laboratuvar anahtarlarının kaybolduğu gibi inanılmaz olayların yaşandığı aktarılmıştır. Okulun online eğitim sürecinde de “ağır çuvalladığı” ve sistemin yetersiz kaldığı belirtilmiştir. Bu sürekli tekrar eden sorunlar, yönetimin teknolojiye yatırım yapmadığı algısını güçlendirmektedir.

Üniversitenin ulaşım imkanları, en belirgin olumlu yönlerinden biri olarak öne çıkmaktadır. Özellikle Ataköy'deki ana kampüsün E-5 karayolu ve metrobüs durağının hemen yanında olması, öğrenciler için büyük bir kolaylık olarak görülmektedir. İstanbul'un her yerinden rahatça ulaşılabileceği sıkça vurgulanır. Ancak bu durumun bir dezavantajı da vardır; trafik gürültüsü ve kornalar, kampüsün sakinliğini bozarak dışarıda oturmayı zorlaştırabilmektedir. Ayrıca, hazırlık kampüsünün Şirinevler'de olması, Ataköy'e geçmeyi bekleyen öğrenciler için bir yıl boyunca “acı çekmek” olarak tanımlanmıştır.

Bu kategoriyle ilgili yorumlar oldukça sınırlıdır. Olumlu olarak, bir öğrenci okulun yurtdışı bağlantılarının “diğer okullara kıyasla daha iyi” olduğunu ve Mentor-Mentee programının faydalı olduğunu belirtmiştir. Ancak 2012 tarihli bir yorumda, Meslek Yüksekokulu'nun henüz Erasmus programıyla öğrenci göndermemiş olması bir eksiklik olarak not edilmiştir. 2014 tarihli bir başka yorumda ise, üniversiteyle birlikte ayrıca bir İngilizce kursuna gidilmesi gerektiği, okuldaki eğitimin yetersiz kalabileceği ima edilmiştir. Yakın tarihli Almanca bir yorum ise, yaz okulu programının organizasyonel olarak tam bir “yaz ızdırabı” olduğunu ve personelin bilgisizliğinden şikayet etmektedir.

Yemekhaneler ve kafelerle ilgili yorumlar ağırlıklı olarak olumsuzdur. Yemeklerin pahalı olduğu genel bir kanıdır. Bir öğrenci, yemek firmasının (Akpaz) önünden bile geçilmemesi gerektiğini söylerken, bir diğeri yemeklerin pahalı ama taze ve lezzetli olduğunu belirtmiştir. Bu çelişki, yemek kalitesinin zamanla veya kişiye göre değiştiğini düşündürmektedir. Kampüsün yanındaki AVM, pahalılık ve lezzetsizlikten şikayet eden öğrenciler için “bol yağlı kanserli burger” yemek üzere sıkça başvurulan bir alternatif olarak öne çıkmaktadır. Ayrıca, 2012'de bir ziyaretçi, 8 liralık yemeklerin vasat ve doyurucu olmadığını, salata için ekstra ücret istendiğini aktarmıştır.

Verilen metinlerde üniversitenin yurtları ve barınma imkanları hakkında doğrudan ve detaylı bir öğrenci yorumuna rastlanmamıştır. Yalnızca bir yorumda, okulun Yenibosna'da yurtlarının olduğu bilgisi verilmiş ve bir başka yorumda ise yurtların güzelliği ve temizliği takdir edilmiştir. Bu nedenle bu konuda kapsamlı bir analiz yapmak mümkün değildir.

İstanbul Kültür Üniversitesi'nin imajı, yorumlarda oldukça tartışmalı bir konu olarak öne çıkmaktadır. Okul, sık sık “ticarethane”, “dershane” veya “AVM” gibi benzetmelerle eleştirilmekte ve eğitim kurumu kimliğinin zayıf olduğu vurgulanmaktadır. Birçok öğrenci, mezun olduktan sonra okulun adının iş başvurularında olumsuz etki yarattığını veya “ora nere yaa?” gibi tepkilerle karşılaştıklarını belirtmektedir. Yeditepe, Bilgi, Bahçeşehir gibi vakıf üniversiteleriyle aynı segmentte olmadığı, daha düşük bir seviyede kaldığı sıkça dile getirilen bir görüştür. Buna karşın, bazı öğrenciler okulun köklü geçmişine ve belirli bölümlerdeki başarısına vurgu yaparak bu olumsuz imaja karşı çıkmaktadır.

İdari personel ve öğrenci işleri, üniversiteyle ilgili en tutarlı ve yoğun şikayetlerin geldiği alanlardan biridir. Yorumların neredeyse tamamı, personelin ilgisiz, suratsız, yavaş ve çözüm odaklı olmamasından yakınmaktadır. Öğrenci işlerinin, öğrencilerin sorunlarını çözmek yerine işleri daha da zorlaştırdığı, mail ve telefonlara dönmediği, sürekli oyaladığı belirtilmektedir. Akademik takvime uyulmaması, sınav tarihlerinin ve sonuçlarının geç açıklanması gibi sorunlar da yönetimin organizasyon becerisinin zayıf olduğunu göstermektedir. Mali işler departmanının ise para söz konusu olduğu için “çok ilgili” olması, diğer birimlerin ilgisizliğiyle ironik bir tezat oluşturmaktadır.

İş ve kariyer olanakları konusunda olumsuz bir hava hakimdir. En temel eleştiri, üniversitenin adının ve diplomasının iş bulma sürecinde olumsuz bir etki yarattığı yönündedir. Bir yorumcu, mezunların bu konuda hemfikir olduğunu belirtirken, bir diğeri “mezun olduğunuzda ‘ora nere yaa?’ sorularına muhattap olacağınızı” ifade etmiştir. İletişim tasarımı bölümünden mezun bir öğrenci, kendi alanında çalışmıyor olmasının üniversitenin değil, ülke sorunu olduğunu belirtse de, genel kanı okulun prestijinin kariyer yolunda bir avantaj sağlamadığı yönündedir.

Üniversitenin konumu, şehir yaşamıyla entegrasyon konusunda çift yönlü bir etki yaratmaktadır. Ataköy kampüsünün E-5 kenarında olması, Bakırköy, Yeşilköy, Florya gibi merkezi ve sosyal lokasyonlara yakınlığı bir avantaj olarak görülmektedir. Ancak bir yorumcu, okulun bulunduğu Yenibosna mevkisinden Taksim, Kadıköy gibi popüler gençlik mekanlarına ulaşımın 1-1.5 saat sürmesini olumsuz bir faktör olarak değerlendirmiştir. Dolayısıyla, okulun şehirle ilişkisi, öğrencinin beklentisine ve gitmek istediği yerlere göre olumlu ya da olumsuz olarak algılanabilmektedir.