İSTANBUL GEDİK ÜNİVERSİTESİ

Adalet ve eşitlik konularında yapılan yorumlar, üniversitede keyfi ve tutarsız uygulamaların olduğunu düşündürmektedir. Özellikle notlandırma sisteminde yaşanan adaletsizliklere dikkat çekilmiştir. Örneğin, bir hocanın ödev yapana düşük, yapmayana yüksek not vermesi gibi durumlar, değerlendirme kriterlerinin nesnel olmadığını göstermektedir. Ayrıca, FTR bölümünde öğrencilere karşı ayrımcılık yapıldığı ve bunun öğrencilerin ruhsal yapısını bozduğu yönünde ciddi bir iddia bulunmaktadır. Akademik personelin zorla ve tehditle, gönüllülük esasına aykırı şekilde çalıştırılması da kurum içi adaletsizliğin bir başka boyutunu ortaya koymaktadır.

Akademik kadro konusunda belirgin bir görüş ayrılığı ve tutarsızlık mevcuttur. Bir yanda, özellikle MYO'daki İnşaat Teknolojisi, Tahribatsız Muayene, Mekatronik gibi teknik bölümlerde ve bazı lisans programlarında görev yapan hocaların yetkinlikleri, öğrencilere olan yakın ilgileri ve destekleyici tavırları sıkça övülmektedir. Bu hocaların öğrencilere insan gibi davrandığı ve alanlarında donanımlı olduğu vurgulanır. Diğer yanda ise, özellikle son yıllardaki yorumlarda, genel eğitim kalitesinin düştüğü, bazı hocaların egoist ve öğretme becerisinden yoksun olduğu, hatta öğrencilere psikolojik şiddet uyguladığına dair ciddi eleştiriler bulunmaktadır. Akademik kadrodaki istikrarsızlık, değerli hocaların devlet üniversitelerine veya başka kurumlara geçiş yapması ve bazı bölümlerin (örn. Endüstri Mühendisliği, FTR) eğitim içeriğinin zayıf bulunması, genel memnuniyeti düşüren önemli faktörlerdir. Yüksek lisans programlarında ise hocaların ilgisinden genel bir memnuniyet dile getirilmiştir.

Verilen metinlerde üniversitenin sağladığı burslar veya maddi destek olanakları hakkında doğrudan bir yoruma rastlanmamıştır. Yorumlar daha çok eğitim ücretleri, yurt ücretleri ve okulun para odaklı olduğu algısı üzerinedir.

Derslerin işlenişi ve içeriği konusunda ciddi eleştiriler bulunmaktadır. Özellikle uygulamalı derslerde yaşanan sorunlar ön plandadır. Mekatronik gibi teknik bölümlerde dahi laboratuvarların yetersiz kaldığı, öğrencilerin bir avometre alabilmek için "savaş verdiği" ve imalat atölyesi gibi yerlere hiç giremeden dönemin bittiği belirtilmektedir. Fizik ve kimya laboratuvarlarında 10 kişinin bir deneyi yapmaya çalışması da bu yetersizliği destekler niteliktedir. Bazı hocaların dersleri kasten zorlaştırarak öğrencilerin DGS hayallerine engel olduğu, sınavların anlamsız yere ertelendiği ve geç açıklandığı gibi şikayetler de bulunmaktadır. Yüksek lisans seviyesinde ise derslerin içeriğinin pratik sınavlara yönelik olmaması eleştirilmiştir.

Güvenlik personeliyle ilgili yorumlar karışıktır. Bir yandan güvenlik görevlilerinin hayvanlarla ilgilenmesi gibi olumlu davranışlar gözlemlenirken, diğer yandan bazı güvenlik görevlilerinin kendilerini "paşa sanması", çözüm odaklı olmamaları ve keyfi tavırları eleştirilmiştir. Özellikle otopark kullanımı konusunda öğrencilere yardımcı olunmaması ve "giremezsiniz, bize böyle söylendi" gibi yetersiz cevaplar verilmesi şikayet konusudur. Ayrıca, kampüs çevresindeki "saldırgan başıboş köpekler" de öğrenciler için bir güvenlik sorunu olarak belirtilmiştir.

Kampüs yapısı, üniversite hakkındaki en yoğun ve en olumsuz eleştirilerin merkezinde yer almaktadır. Yorumların neredeyse tamamı, Gedik Üniversitesi'nin gerçek bir kampüse sahip olmadığı, birkaç binadan ibaret olduğu yönündedir. Öğrenciler tarafından sıkça "apartman üniversitesi", "yüksek lise" veya "mahalle apartmanı gibi" şeklinde nitelendirilmektedir. Özellikle MYO binasının bir lise ile yan yana olması ve bahçesinin otoparktan küçük olması bu algıyı güçlendirmektedir. Sınıfların küçük ve havasız olduğu, sosyal alanların tamamen yetersiz kaldığı ve öğrencilerin kendilerini bir üniversite öğrencisi gibi hissetmediği yaygın bir şikayettir. Uzun süredir yapılması beklenen Pendik kampüsü projesinin bir türlü hayata geçmemesi ise öğrenciler için bir hayal kırıklığı kaynağıdır. Çok az sayıda yorumda peyzaj veya temizlik gibi konular olumlu bulunsa da, genel kanı kampüsün var olmadığı yönündedir.

Verilen metinlerde kampüs içi ulaşım hakkında spesifik bir yoruma rastlanmamıştır. Yorumlar daha çok kampüsün kendisine ve kampüse dışarıdan ulaşıma odaklanmaktadır. Kampüslerin küçük ve dağınık olması nedeniyle kampüs içi bir ulaşım sistemine ihtiyaç duyulmadığı anlaşılmaktadır.

Üniversite içindeki siyasi atmosferle ilgili yorumlar sınırlı ancak dikkat çekicidir. Bir öğrenci, teneffüs zili olarak bir siyasi parti seçim şarkısının kullanılmasını "görgüsüzlük" olarak nitelendirerek eleştirmiştir. Bir diğer yorumda ise sağlık bölümlerinde "sol kesimden hocalar ve anarşistlerin" toplandığı gibi genelleyici ve ideolojik bir suçlama yer almaktadır. Bu yorumlar, üniversite ortamında siyasi bir kutuplaşma veya rahatsızlık olabileceğine işaret etmektedir.

Sosyal yaşam ve etkinlikler, kampüs yapısıyla paralel olarak üniversitenin en zayıf halkalarından biri olarak görülmektedir. Yorumlarda "sosyal imkanlar sıfır", "sosyal aktivite yok", "etkinlik az yapılıyor" gibi ifadelerle bu eksiklik sürekli olarak dile getirilmiştir. Öğrencilerin sosyalleşebileceği alanların kısıtlı olduğu, yapılabilecek tek aktivitenin kampüs karşısındaki Burger King'e gitmek veya hayvanlarla oynamak olduğu ironik bir dille belirtilmiştir. Bahar şenliği gibi nadir etkinliklerin organizasyonundaki başarısızlıklar da (örneğin otopark sorunu yaratması) eleştirilmiştir. Genel kanı, okulun öğrencilere canlı bir sosyal ortam sunamadığı yönündedir.

Teknolojik altyapı ve donanım konusunda hem olumlu hem de olumsuz yorumlar bulunmaktadır. Olumlu tarafta, özellikle Grafik Tasarım bölümü için bilgisayar odalarının yenilendiği ve donanımın iyi olduğu belirtilmiştir. Ancak genel altyapıya yönelik eleştiriler daha ağır basmaktadır. Kütüphanedeki bilgisayarların "2000'lerin başından kalma" ve kullanılamayacak kadar yavaş olması, laboratuvarlardaki ekipman eksikliği (avometre, deney setleri) ve okulun genel sistemlerinin düzgün çalışmaması en belirgin şikayetlerdir. Bu durum, üniversitenin teknolojik yatırım konusunda bölümler arasında dengesiz davrandığını veya genel altyapıyı ihmal ettiğini düşündürmektedir.

Üniversitenin konumu ve ulaşım imkanları, en sık vurgulanan olumlu özellik olarak öne çıkmaktadır. Özellikle Kartal'daki kampüsün E-5 karayolu üzerinde ve metroya yakın olması, öğrencilerin her yöne kolayca İETT aracı bulabilmesi büyük bir avantaj olarak görülmektedir. Bu durum, pek çok olumsuz yoruma rağmen okulun tercih edilmesinde bir etken olabilmektedir. Ancak, Pendik'teki MYO kampüsü için durum biraz daha farklıdır. Oraya ulaşımın daha meşakkatli olduğu, "2-3 araç değiştirerek" gitmenin mantıklı olmadığı belirtilmiştir. Genel olarak, merkezi konum ve ulaşım kolaylığı, üniversitenin en güçlü yanlarından biri olarak kabul edilmektedir.

Uluslararası öğrencilerle ilgili yorumlar, ciddi sorunlar yaşandığını göstermektedir. Yabancı öğrencilere yönelik destek mekanizmalarının yetersiz olduğu, vize ve evrak işlerinde öğrencilerin yalnız bırakıldığı belirtilmiştir. Bir veli, "üniversitenin yabancı öğrencilerine desteği neden yok?" diye sorarak bu eksikliği dile getirmiştir. Uluslararası ofis personelinin "sıcak ve dost canlısı" olduğuna dair bir yorum bulunsa da, genel işleyişte ve problem çözümünde ciddi aksaklıklar yaşandığı anlaşılmaktadır. Yabancı dil eğitimi hakkında ise verilen metinlerde herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Yemekhane ve kantinle ilgili yorumlar genellikle olumsuzdur. Kantinin aşırı kalabalık olduğu ve çok sıra beklendiği, devlet üniversitesi yemekhanelerinin arandığı belirtilmiştir. Bir yorumda yemekhane fiyatının 7-8 TL civarında olduğu tahmin edilmekle birlikte, kalite hakkında bilgi verilmemiştir. Sadece bir yorumda kantinin "efsane güzel" olduğu belirtilmiş, bir diğerinde ise "temiz ve fiyatları uygun" denilmiştir; ancak bu görüşler genel eleştirilerin yanında azınlıkta kalmaktadır. Okul çevresindeki yeme-içme mekanları (cafe, lokanta) ise öğrenciler için bir alternatif olarak sunulmuştur.

Üniversitenin yurduyla ilgili yapılan tek yorum son derece olumsuzdur. Yurdun hem "deli pahalı" olduğu hem de idari işleyişinin sorunlu olduğu vurgulanmıştır. Konuk ücreti alınması, depozito iadesinde yaşanan karışıklık ve personelin çözüm odaklı olmaması gibi nedenlerle "paranızla rezil olmayın" uyarısı yapılmıştır. Yorum, yurdun hizmet kalitesinin fiyatıyla orantılı olmadığını ve ciddi mağduriyetler yaşattığını göstermektedir. Ayrıca bir yabancı öğrenci de kalacak yer sağlanmasını umduğunu belirtmiştir.

Üniversitenin imajı, ciddi bir ikilem içermektedir. Bir yanda Gedik Holding'in sanayideki, özellikle kaynak teknolojisindeki güçlü ve saygın kimliği vardır. Bu durum, okula yönelik bir beklenti yaratmakta ve bazı mezunların (örn. Tahribatsız Muayene) iş bulmasını kolaylaştırmaktadır. Diğer yanda ise, üniversitenin adının kendisi ("Gedik") sürekli bir alay konusu olmakta ve ciddiyetini zedelemektedir. Öğrenciler, "gedik diye üniversite mi olur" gibi tepkilerle karşılaştıklarını belirtmektedirler. Okulun "apartman üniversitesi" veya "yüksek lise" olarak algılanması, fiziki yetersizlikleri ve idari sorunları da bu olumsuz imajı pekiştirmektedir. Kısacası, üniversite, holdingin endüstriyel saygınlığı ile eğitim sektöründeki zayıf ve eleştirilen imajı arasında sıkışmış bir durumdadır.

İdari birimler ve personel, üniversite hakkındaki en yoğun ve tutarlı şikayetlerin kaynağıdır. Özellikle öğrenci işleri, muhasebe ve danışmanlık hizmetleri eleştiri oklarının hedefindedir. Yorumlarda "ilgisiz tutum", "öğrenci işleri berbat", "çalışanların sorumluluk ne demek haberleri yok" gibi ifadelerle personelin yetersizliği ve vurdumduymazlığı vurgulanmaktadır. Telefonlara cevap verilmemesi, e-postalara yıllar sonra dönülmesi, belge almanın imkansız hale gelmesi ve sorun çözme kabiliyetlerinin olmaması gibi konular defalarca dile getirilmiştir. Mezun olduktan yıllar sonra bile devam eden muhasebe sorunları (örn. hayali borç çıkarılması), kurumun idari yapısındaki kaosun ne kadar derin olduğunu göstermektedir. Birkaç öğrencinin, belirli personelleri (şişman bir abi ve kapalı bir abla) olumlu bir şekilde ayırması, genele yayılan bu olumsuzluğun istisnalarıdır.

İş ve kariyer olanakları, üniversitenin en güçlü ve en vaatkar yönü olarak görülmektedir. Özellikle Gedik Holding'in sanayideki varlığı, belirli bölümlerden mezun olan öğrenciler için önemli bir avantaj sağlamaktadır. Tahribatsız Muayene, Kaynak Teknolojisi gibi bölümlerde okuyan öğrencilerin, staj ve iş bulma konusunda okuldan ciddi destek gördüğü ve birçoğunun "okul bitmeden güzel yerlerde çalışmaya başladığı" belirtilmiştir. Bu durum, okulun "sektöre adam yetiştirme" misyonunu bu alanlarda başardığını göstermektedir. Ancak bu olumlu tablo tüm bölümler için geçerli değildir ve diğer bölümlerden mezun olanların kariyer olanakları hakkında yeterli bilgi bulunmamaktadır. Staj yeri bulma konusunda okulun genel olarak başarısız olduğuna dair eleştiriler de mevcuttur.

Üniversitenin şehirle entegrasyonu, özellikle Kartal kampüsünün konumu sayesinde olumlu olarak değerlendirilmektedir. E-5 üzerinde olması ve toplu taşımaya yakınlığı, öğrencilerin İstanbul'un olanaklarından faydalanmasını kolaylaştıran bir faktördür. Ancak Pendik'teki MYO kampüsünün çevresi "varoş" ve sanayi mahallesi olarak tanımlanmış, bu durumun öğrenci yaşam kalitesini olumsuz etkilediği ima edilmiştir. Genel olarak, kampüs içi sosyal hayatın eksikliği, öğrencileri daha çok kampüs dışındaki şehir olanaklarına yöneltmektedir.