HATAY MUSTAFA KEMAL ÜNİVERSİTESİ

Adalet ve eşitlik konularındaki yorumlar, üniversite yönetiminin ve akademik kadronun keyfi uygulamalarına ve liyakatsizliğe işaret etmektedir. Özellikle 2010 yılında yaşanan yetenek sınavı ve yerleştirme skandalları, bu konudaki en somut örneklerdir. Sınavda başkasının yerine girenlerin tespit edilmesi ve sonrasında onlarca öğrencinin tercih etmediği bölümlere yerleştirilmesi, kuruma olan güveni sarsmıştır. Yüksek lisans başvurularında elden para alınması ve makbuz verilmemesi gibi şeffaflıktan uzak uygulamalar da kayda geçmiştir. Ayrıca, bazı dersleri geçmek için torpilin gerekli olduğu iması ve öğrencilere ideolojilerine göre not verildiği iddiası da adalet algısını zedeleyen önemli eleştirilerdir.

Akademik kadro ve eğitim kalitesi, üniversitenin en çok tartışılan ve en çelişkili yorumları barındıran alanıdır. Bir yandan özellikle Ziraat ve Tıp gibi fakültelerde kaliteli ve saygın hocaların varlığı belirtilirken, diğer yandan genel kanı oldukça olumsuzdur. Özellikle 2011-2014 dönemine ait yorumlarda, birçok hocanın diksiyonunun bozuk olduğu, pedagojik formasyondan yoksun, egoist, hatta öğrencileri tehdit eden tavırlar sergilediği yönünde ciddi suçlamalar bulunmaktadır. Turizm ve Elektrik-Elektronik Mühendisliği bölümleri, yetersiz ve liyakatsiz olarak nitelendirilen eğitimciler nedeniyle ağır eleştiriler almıştır. Öğrencilerin notla tehdit edilmesi, yaz okuluna kalmaya zorlanması ve torpil iddiaları, eğitimdeki adalet duygusunu zedeleyen unsurlar olarak sıkça dile getirilmiştir. Daha güncel yorumlarda ise akademik kadroya dair spesifik eleştiriler azalmış olsa da, genel olarak eğitimin "lisenin bir gömlek üstü" olduğu algısı devam etmektedir.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Derslerin işleniş biçimi ve içeriğiyle ilgili yorumlar, genellikle olumsuz bir tablo çizmektedir. Özellikle kalabalık bölümlerde derslik sıkıntısı yaşandığı, bu nedenle derslerin 400 kişilik konser salonu gibi uygunsuz mekanlarda yapıldığı belirtilmiştir. Ders içeriklerinin üniversite seviyesine uygun olmadığı, lise düzeyinde konuların işlendiği ve not almanın zorunlu kılındığı gibi eleştiriler mevcuttur. Sınav sürelerinin keyfi olarak kısaltılması ve bazı dersleri geçmenin torpil gerektirecek kadar zor olması da dile getirilen önemli sorunlar arasındadır. Geçme notunun 60 veya 70 gibi yüksek seviyelerde tutulması da öğrencilerin mağduriyet yaşadığı bir diğer konudur.

Güvenlik ve denetimle ilgili yorumlar, üniversite yönetiminin öğrenci haklarından çok kontrol ve baskıyı ön planda tuttuğunu düşündürmektedir. Bir öğretim görevlisinin derste öğrencileri dövmekle tehdit etmesi ve bu duruma kimsenin müdahale etmemesi, akademik ortamdaki denetimsizliğin ve güvenlik zafiyetinin en çarpıcı örneğidir. Yönetimin, protestoları engellemek için duvarlara uyarı yazıları asması da özgür bir üniversite ortamıyla çelişen bir denetim anlayışı olarak eleştirilmiştir. Ayrıca, 2023 depremi sonrası kampüsün çeşitli yerlerinde Hataylıların konteynerlarda kaldığı ve yurdun başka kurum personeline tahsis edildiği bilgisi, kampüsün güvenlik ve kontrol dinamiklerinin olağanüstü şartlarda değiştiğini göstermektedir.

Kampüs yapısı, üniversite hakkındaki en ikircikli görüşleri barındırır. 2014 tarihli bir yorum, İskenderun Mühendislik Fakültesi binalarının dış ve iç dizaynını överek "Türkiye'de bu konuda sayılı kampüslerdendir" derken, 2011'deki bir başka yorum aynı fakülteyi "insanlıktan ve yeşil olan her hangi bir şeyden uzak, doğru dürüst oturacak bank bile olmayan bir yer" olarak tasvir etmektedir. Ana kampüsün (Serinyol) dağın eteğinde ve doğayla iç içe olması potansiyel bir avantajken, zamanla boş alanlara sürekli yeni binalar dikilerek betonlaştırıldığı eleştirisi getirilmiştir. Eski yorumlarda kampüsün yollarının çamurlu, aydınlatmasının yetersiz olduğu belirtilirken, bu sorunların zamanla aşıldığı anlaşılmaktadır. Ancak derslik yetersizliği, özellikle Turizm bölümünün yıllarca çürük bir binada veya konservatuvarda ders yapmak zorunda kalması gibi ciddi fiziki altyapı sorunları yaşanmıştır. 2023 depremi sonrası ise kütüphanenin hasar görmesi ve kampüs içine konteyner kent kurulması, mevcut duruma yeni ve trajik bir boyut katmıştır.

Kampüs içi ulaşımla ilgili çok fazla detaylı yoruma rastlanmamıştır. Ancak 2024 tarihli, deprem sonrası durumu yansıtan bir yorum, kampüsün ana yaya çıkış kapılarının yetersizliğine dikkat çekmektedir. Bu durumun, özellikle kampüsün farklı noktalarından ana kapıya ulaşmak için öğrencilerin uzun mesafeler yürümek zorunda kalmasına neden olduğu belirtilmiştir. Bu yorum, kampüs içi planlamanın pratik kullanım açısından eksiklikler barındırdığını göstermektedir.

Üniversitedeki siyasi ortam, özellikle 2011-2015 dönemindeki yorumlarda belirgin bir şekilde yer almaktadır. Hatay'ın genel siyasi yapısına paralel olarak, kampüste sol görüşlü öğrenci gruplarının daha baskın olduğu ve etnik kökene dayalı siyasi gerilimlerin yaşandığı anlaşılmaktadır. Bir yorumcu, bu durumu "şehrin sol fraksiyonları gelişmiş olduğu için kendinizi bir anda pkk kampında hissedebilirsiniz" gibi çarpıcı bir ifadeyle aktarmıştır. Yönetimin, öğrenci eylemlerine karşı tutumunun sert olduğu ve protestolara katılanlara idari işlem uygulanacağına dair uyarılar asmasının "bir üniversite için komik" bulunduğu belirtilmiştir. Verilen disiplin cezalarının orantısız olduğu ve yapıcı bir çözümden uzak kalındığı da eleştirilmiştir.

Üniversitedeki sosyal yaşam, istisnasız tüm yorumlarda zayıf ve yetersiz olarak değerlendirilmektedir. Kampüsün şehre uzaklığı, sosyal aktivitelerin neredeyse hiç olmaması ve kampüs çevresinde öğrencilerin vakit geçirebileceği mekanların kısıtlılığı en temel şikayetlerdir. Bir yorumcu, kampüs çevresini "bir tane kafe, bir tane fırın ve bir de saçını sakalını garip garip şekillere sokan berber var" şeklinde özetleyerek bu yoksunluğu vurgulamıştır. Özellikle Mühendislik Fakültesi'nde kız öğrenci sayısının azlığı, sosyal ilişkiler kurmayı zorlaştıran bir faktör olarak eski yorumlarda sıkça dile getirilmiştir. Bahar şenliklerinin ya hiç yapılmaması ya da çok sönük geçmesi de bu kategorideki genel olumsuz havayı desteklemektedir.

Teknolojik altyapı, özellikle üniversitenin web sitesi üzerinden ciddi eleştiriler almıştır. 2006, 2008 ve 2013 gibi farklı yıllarda yapılan yorumlar, web sitesinin sürekli olarak çalışmadığını, mesai saatleri dışında veya tatillerde kapalı olduğunu ve bunun öğrenciler için büyük bir sorun yarattığını göstermektedir. Bir yorumcu, sitenin "heklenmesin diye" kapatıldığına dair ironik bir söylentiyi aktararak durumun vahametini gözler önüne sermiştir. Bu durum, üniversitenin dijital çağın gerekliliklerini yerine getirme konusunda ne kadar geri kaldığının bir göstergesi olarak yorumlanmıştır. Bunun dışında, fakültelerin teknik ve uygulama sınıfları bakımından yeterli olduğu yönünde tek bir olumlu görüş de bulunmaktadır.

Kampüsün şehir merkezine yaklaşık 15-20 km uzaklıkta olması, ulaşımı üniversitenin en kronik sorunlarından biri haline getirmiştir. Yorumlarda, dolmuşların varlığı ve sıklığına dair çelişkili bilgiler bulunmaktadır. 2011 tarihli bir yorum "neredeyse 20 saniyede bir minübüs vardır" diyerek ulaşımın kolay olduğunu savunurken, daha sonraki birçok yorum bu görüşün tam tersini yansıtmaktadır. Özellikle akşam saatlerinde ulaşımın kesilmesi (son dolmuşun 22:30'da kalkması gibi), öğrencilerin sosyal hayatını ciddi şekilde kısıtlamakta ve şehirdeki etkinliklerden erken ayrılmalarına neden olmaktadır. Dolmuş şoförlerinin tutumu ve araçların kalabalıklığı da eleştirilen diğer konulardır. Ulaşım sorunu nedeniyle otostopun öğrenciler arasında yaygın bir yöntem olduğu belirtilmiştir.

Uluslararası fırsatlar ve yabancı dil eğitimiyle ilgili yorumlar oldukça sınırlıdır. Farabi değişim programı hakkında yapılan birkaç yorum, üniversitenin bu tür süreçleri yönetmedeki beceriksizliğine ve ciddiyetsizliğine işaret etmektedir. Başvuru tarihlerinin farklı platformlarda çelişkili olarak ilan edilmesi ve başvuru yapan bir öğrencinin e-posta adresinin ciddiyetsizliği, kurumsal kimlikteki zayıflığı göstermektedir. İngilizce öğretmenliği bölümüne yerleşen bir öğrencinin yorumu dışında, yabancı dil eğitiminin kalitesine dair bir bilgi bulunmamaktadır.

Verilen metinlerde üniversitenin yemekhanesi veya yemek kalitesi hakkında doğrudan ve detaylı bir öğrenci yorumuna rastlanmamıştır. Sadece bir yorumda kampüs karşısında çeşitli yeme-içme mekanlarının bulunduğu bilgisi yer almaktadır.

Üniversite çevresindeki barınma olanakları hakkında farklı görüşler bulunmaktadır. 2011 ve 2013 tarihli yorumlar, kampüs çevresinde çok sayıda apart ev bulunduğunu ve öğrencilerin barınma sıkıntısı çekmediğini belirtmektedir. Ancak, 2014'te İskenderun için yapılan bir yorumda özel yurt fiyatlarının yüksek olduğu vurgulanmıştır. Deprem sonrası 2024 tarihli bir yorum ise kız yurdunun farklı kurumlardan gelen çalışanlar tarafından yatakhane olarak kullanıldığını aktararak, mevcut barınma durumunun olağanüstü koşullar altında değiştiğini göstermektedir. 2023'te ise yıkık bir şehirde üniversitenin açılmasıyla öğrencilerin nerede kalacağı sorusunun cevapsız kaldığı sert bir dille eleştirilmiştir.

Üniversitenin imajı, yorumların büyük çoğunluğunda olumsuzdur ve bu imaj, "Mecbur Kalanlar Üniversitesi" (MKÜ) lakabıyla özetlenmektedir. Bu lakap, öğrencilerin genellikle başka bir seçenekleri kalmadığı için veya kıl payı puanlarla bu üniversiteyi tercih ettikleri algısını yansıtmaktadır. Üniversite sık sık "liseden bozma", "derme çatma" veya "üniversitemsi" gibi ifadelerle nitelendirilerek, akademik ve sosyal ciddiyetten yoksun olduğu ima edilmiştir. Duvardaki "buraya gelmekle hayatının hatasını yaptın, aklın varsa bir an önce kaçarsın..." gibi yazılar, yeni gelen öğrencilerin motivasyonunu kıran bir karşılama olarak aktarılmıştır. Sınırda bir şehirde olmasından dolayı "üvey evlat" muamelesi gördüğü ve potansiyelini gerçekleştiremeyen "ölü doğan bir üniversite" olduğu gibi daha sosyolojik analizler de mevcuttur. Bu olumsuz imaja rağmen, bazı öğrenciler tüm bu zorluklara karşı ayakta durmayı bir kişisel gelişim fırsatı olarak görmüştür.

İdari personele ilişkin yorumlar, akademik kadroya kıyasla daha olumludur. Özellikle 2013 tarihli bir yorum, "idari personelin üslubunun ve duruşunun, akademik personelden kat kat üstün olduğu bir yerdir burası" diyerek dikkat çekici bir karşılaştırma yapmaktadır. Ancak, bu olumlu görüş genele yayılamamaktadır. Özellikle üniversite hastanesindeki idari ve yardımcı personele (sekreter, hasta bakıcı, güvenlik) yönelik çok sayıda olumsuz yorum bulunmaktadır. Bu personelin hastalara karşı kaba, ilgisiz ve kendini üstün gören tavırlar sergilediği, hatta hastaları azarladığı yönünde ciddi şikayetler mevcuttur. Öğrenci işleri ile ilgili olarak ise işlerin yavaş yürüdüğü ve iletişim kurmanın zor olduğu, bir öğrencinin "ilişiğimi kestiğim üniversitedir" demesine neden olacak kadar bıktırıcı olabildiği anlaşılmaktadır.

İş ve kariyer olanakları hakkında doğrudan bir yorum olmasa da, öğrencilerin üniversiteye ve geleceklerine dair bakış açıları bu konuda dolaylı ipuçları vermektedir. Yatay geçişin, öğrenciler arasında birincil kurtuluş yolu olarak görülmesi, üniversite diplomasının kariyer açısından yeterli bir güvence sağlamadığı algısını güçlendirmektedir. Ancak bu kaçış yolunun da "Hatay nah yaparsın yatay" şeklindeki acı bir tecrübeyle sık sık tıkandığı belirtilmiştir. Bir öğrencinin, 1 yıl kaybetme pahasına tekrar sınava girerek üniversiteden kurtulduğunu söylemesi, diplomanın getirisinden çok, okulda kalmanın götürüsünün daha fazla olduğuna inandığını göstermektedir. Bu durum, öğrencilerin mezuniyet sonrası kariyer beklentilerinin düşük olduğunu düşündürmektedir.

Hatay (Antakya ve İskenderun) şehriyle ilgili öğrenci deneyimleri karışıktır. İskenderun, özellikle "çok sıcak" ve nemli havasıyla öğrenciler için bunaltıcı bir yer olarak tasvir edilmiştir. Şehrin bir öğrenci için pahalı olması ve yerel halkın "parayı seven" bir yapıya sahip olduğu yönündeki gözlemler de olumsuz yönler olarak öne çıkmaktadır. Halkın öğrenciye karşı genel olarak ılımlı olduğu ancak mesafeli bir duruş sergilediği belirtilmiştir. Şehrin "medeniyetler şehri" kimliğine rağmen bazı ahalinin medeniyetsiz tavırlar sergileyebildiği de sitemle dile getirilmiştir. Öte yandan, tüm eleştirilere rağmen, bir öğrencinin "şu sana az gelen, hep eleştirdiğin iskenderunu, lanet ötesi rüzgarını bile özlüyorsun bazen..." ifadesi, şehrin zamanla insanda bir bağ kurduğunu ve özlendiğini göstermektedir.