HASAN KALYONCU ÜNİVERSİTESİ

Adalet ve eşitlik konuları, üniversiteye yönelik en sert eleştirilerin merkezinde yer almaktadır. Özellikle lisansüstü programların ve akademik personel alımlarının mülakat süreçlerinde torpil yapıldığı, liyakate bakılmadığı ve alınacak kişilerin önceden belli olduğu yönünde çok sayıda ciddi iddia bulunmaktadır. Bir yorumda, mimarlık bölümünde Türk ve Müslüman olmayan öğrencilere yönelik ayrımcılık yapıldığı gibi vahim bir suçlama yer almaktadır. Kütüphanedeki yayınların tek taraflı olması ve bursluluk sınavı sonuçlarına göre hak edilenden daha düşük burs teklif edilmesi de adaletsizlik algısını güçlendiren diğer unsurlardır. Yorumlar genel olarak, üniversitenin adil ve şeffaf bir yönetim anlayışından uzak olduğu izlenimini vermektedir.

Akademik kadro ve eğitim kalitesi, üniversite hakkındaki en çelişkili yorumların yapıldığı alandır. Bir grup öğrenci, özellikle Eğitim Fakültesi'nde bulunan bazı hocaların bilgi birikimi, ders anlatımı ve öğrenciye yaklaşımlarından övgüyle bahsederken, bu isimlerin ufuk açıcı olduğunu belirtmektedir. Buna karşılık, çok daha geniş bir kesim, üniversitenin akademik yapısını sert bir dille eleştirmektedir. Özellikle İstanbul gibi şehirlerden haftada birkaç günlüğüne ders vermeye gelen ve öğrencilerle bağ kuramayan hocalar için 'diploma kiralama' benzetmesi yapılmaktadır. Lisansüstü programlardaki mülakatların adaletsiz olduğu, hocaların egolarını tatmin etmeye çalıştığı ve alınacak kişilerin önceden belli olduğu yönünde ciddi iddialar bulunmaktadır. Rektörün siyasi kimliği ve bunun eğitime yansıdığına dair endişeler de dile getirilmiştir. Genel kanı, eğitimin kalitesinin standart olmadığı, bölümden bölüme ve hocadan hocaya büyük farklılıklar gösterdiği yönündedir.

Üniversitenin burs ve maddi destek politikaları hakkında yapılan yorumlar olumsuzdur ve adaletsizlik iddiaları içermektedir. Bir veli, oğlunun bursluluk sınavında hak ettiğinden daha düşük bir burs teklifi aldığını belirterek, kurumun önceliğinin para olduğunu ima etmiştir. Başka bir yorumda ise belirli bir kolejden mezun olanlara standart %25 burs verildiği bilgisi paylaşılmıştır. Bu durum, bursların liyakatten çok, anlaşmalara veya pazarlığa dayalı olduğu algısını yaratmaktadır.

Derslerin işleniş biçimi ve içeriği hakkında sınırlı sayıda yorum bulunmaktadır. Mevcut yorumlar, ders deneyiminin hocaya bağlı olarak büyük değişkenlik gösterdiğini ortaya koymaktadır. Bazı hocaların derslerinin ve sohbetlerinin son derece keyifli olduğu belirtilirken, alanında çok yetkin olduğu kabul edilen diğer bazı hocaların derslerinin ise tam aksine çok sıkıcı geçebildiği ifade edilmiştir. Bir yorumda ise, para ödeyen öğrencilerin okula gitmese dahi kolayca ders geçebildiği gibi ciddi bir iddia yer almaktadır.

Güvenlik personeli ve denetim uygulamaları, öğrenciler ve ziyaretçiler arasında tam bir kutuplaşmaya neden olmuştur. Bir yanda, güvenliğin üç aşamalı olduğu, personelin nazik, kibar ve ilgili davrandığı belirtilerek sistem övülmektedir. Diğer yanda ise, çok sayıda yorumda güvenlik görevlilerinin 'aşırı kaba', 'üslupsuz', 'yargılayıcı' ve 'suçlayıcı' davrandığı, bilgi almak veya kütüphaneyi kullanmak isteyen kişileri bile keyfi bir şekilde içeri almadığı yönünde ciddi şikayetler bulunmaktadır. Bu durum, üniversiteye girişteki denetimin standart bir protokole dayanmaktan çok, görevlilerin kişisel inisiyatifine bırakıldığı ve bunun da keyfi uygulamalara yol açtığı izlenimini doğurmaktadır.

Üniversitenin kampüsü ve fiziki olanakları, en çok övülen yönlerinden biridir. Yorumlarda genel olarak binaların yeni, modern ve iç dizaynlarının hoş olduğu, kütüphane ve kongre merkezi gibi yapıların beğenildiği belirtilmektedir. Özellikle son yıllardaki yorumlarda kampüsün sürekli geliştiği ve güzelleştiği vurgulanır. Ancak bu olumlu görüşlerin yanında, kampüsün ruhsuz ve bir alışveriş merkezini andırdığı eleştirileri de mevcuttur. En temel eleştiri ise kampüsün dağ başında ve izole bir konumda olması, bu durumun da gerçek bir üniversite havası yaratmasını engellediği yönündedir.

Kampüsün coğrafi yapısı, öğrenciler için günlük bir eziyet kaynağı olarak tasvir edilmektedir. Dağlık bir araziye kurulu olan kampüste binalar arası mesafelerin yokuşlu olması, özellikle kış aylarında bir yerden bir yere gitmeyi çok zorlaştırmaktadır. Yorumlarda 'sürekli yokuş çıkma' ve 'yokuşların aşırı can sıkması' gibi ifadeler sıkça tekrarlanır. Bazı bölümlerde yürüyen merdiven gibi çözümlerin olması olumlu bir gelişme olarak not edilse de, bunun kampüsün geneline yayılmadığı ve sorunu tam olarak çözmediği anlaşılmaktadır.

Üniversitenin siyasi duruşu ve bunun kampüse yansımaları hakkında birkaç önemli eleştiri bulunmaktadır. Bir öğrenci, kütüphanede belirli bir siyasi görüşü destekleyen propaganda yayınlarının bolca bulunduğunu ancak bu görüşe yönelik eleştirel yayınların olmadığını belirterek, kütüphanenin taraflı bir yayın politikası izlediğini iddia etmiştir. Bir diğer yorumda ise rektörün siyasi kimliğine dikkat çekilerek, 'ne kadar yandaş olduğu'nun görülebileceği ifade edilmiştir. Bu yorumlar, üniversitenin akademik özerklik ve tarafsızlık ilkesinden uzaklaştığı yönünde bir algı olduğunu göstermektedir.

Üniversitedeki sosyal yaşam ve öğrenci aktiviteleri, en zayıf yönlerden biri olarak görülmektedir. Yorumlarda sosyal aktivitelerin 'sıfır' veya 'berbat' olduğu, yapılan birkaç etkinliğin de (Altın Baklava Film Festivali gibi) özellikle final sınavları dönemine denk getirilerek öğrencilerin katılımının zorlaştırıldığı belirtilmektedir. Kampüsteki sosyal ortamın genellikle çimlerde, Lavazza'da veya teras kafede oturmaktan ibaret olduğu, bunun dışında öğrencilerin kendi çabalarıyla bir şeyler yapması gerektiği ifade edilmiştir. Bu durum, üniversitenin canlı bir kampüs kültürü ve zengin bir sosyal çevre sunma konusunda yetersiz kaldığını göstermektedir.

Üniversitenin teknolojik altyapısı hakkında yapılan yorumlar genellikle olumlu olmakla birlikte küçük bir pürüzü de içermektedir. Sınıfların teknolojik olarak yeterli donanıma sahip olduğu belirtilmiştir. İnternet sisteminin genel olarak iyi olduğu ancak sık sık bağlantının koptuğu ('hergün atması') yönünde bir eleştiri bulunmaktadır. Ayrıca, üniversitenin kendi elektriğini güneş enerjisinden üretiyor olması, teknoloji ve sürdürülebilirlik açısından dikkat çeken olumlu bir özelliktir.

Üniversiteye ulaşım, hemen hemen tüm yorumlarda en büyük ve kronik sorun olarak gösterilmektedir. Kampüsün şehir merkezine ve yerleşim yerlerine uzak, dağ başında bir konumda olması, öğrencileri tek bir otobüs hattına veya sınırlı seferlere mahkum etmektedir. Yorumlarda otobüslerin sürekli kalabalık ve 'tıkış tıkış' olduğu, sefer sayılarının yetersiz kaldığı ve derse geç kalmalara neden olduğu sıkça tekrarlanmaktadır. Zaman içinde sefer sayılarında iyileştirmeler yapıldığı belirtilse de, genel algı ulaşımın hâlâ çok sıkıntılı olduğu yönündedir.

Bu kategori hakkında çok sınırlı bilgi bulunmaktadır. Bir öğrenci, %100 İngilizce eğitim veren bir bölümde çok zevk alarak okuduğunu belirtmiştir. Bu, yabancı dilde eğitimin kalitesinin tatmin edici olabildiğini göstermektedir. Ancak başka bir yorumda, üniversitenin 'mavi diploması yok' denilerek uluslararası tanınırlık ve denklik konusunda bir eksiğine işaret edilmiştir. Bu çelişkili bilgiler, konu hakkında net bir yargıya varmayı zorlaştırmaktadır.

Kampüs içerisindeki yeme-içme olanakları hem fiyat hem de çeşitlilik açısından yoğun eleştiri almaktadır. Yorumların tamamı, yemeklerin ve kafelerdeki ürünlerin 'aşırı pahalı' veya 'fahiş fiyatta' olduğu yönündedir. Bu durumun özellikle dar gelirli öğrenciler için büyük bir sorun teşkil ettiği vurgulanmaktadır. Ayrıca, seçeneklerin Lavazza, Etiler Marmaris gibi birkaç markayla sınırlı olması da eleştirilen bir diğer noktadır. Bir yorumda, kantindeki simidin bile kalitesiz olduğu belirtilerek genel memnuniyetsizlik dile getirilmiştir.

Barınma olanakları hakkında çok az yorum bulunmakla birlikte, mevcut yorumlar oldukça olumludur. Kampüs içerisinde KYK yurdu ve bir konukevi bulunduğu bilgisi paylaşılmıştır. Özellikle bir yorumda yurtların kalitesinden övgüyle bahsedilerek 'otel kalitesinde' olduğu belirtilmiştir. Bu durum, üniversitenin barınma konusunda başarılı bir hizmet sunduğu izlenimini vermektedir, ancak yorum sayısının azlığı nedeniyle genel bir sonuca varmak zordur.

Hasan Kalyoncu Üniversitesi'nin imajı, yorumcular arasında derin bir ayrışma göstermektedir. Olumlu tarafta, üniversitenin gelişmekte olan, modern, potansiyeli yüksek ve gelecekte diplomasının değerleneceği bir kurum olduğu düşüncesi hakimdir. CV'de olumlu bir etki bıraktığı ve 'göğüs kabartacak' bir yapıya sahip olduğu da belirtilmiştir. Diğer tarafta ise çok daha sert ve olumsuz bir imaj çizilmektedir. 'Üniversitemsi', 'liseden hallice', 'ticarethane', 'ruhsuz binalar yığını' gibi nitelemeler sıkça kullanılmaktadır. Özellikle ilk yıllarda yapılan yorumlarda, üniversitenin amacının 'zengin çocuklarını kafeslemek' olduğu iddia edilmiştir. Bu keskin ayrım, üniversitenin vaatleri ile sunduğu gerçek deneyim arasındaki makasın bazı öğrenciler için çok açık olduğunu göstermektedir.

İdari personel ve birimlerle iletişim, öğrencilerin ve ziyaretçilerin sorun yaşadığı bir diğer alan olarak öne çıkmaktadır. En yaygın şikayet, telefonların kesinlikle açılmadığı ve ilgili birimlere ulaşmanın imkansız olduğudur. Bu durum, 'koskoca üniversitede telefonlara bakacak bir allah'ın kulu yok mu' gibi sitemkar ifadelerle dile getirilmiştir. Ayrıca, bilgi almak veya görüşme yapmak isteyenlerin güvenlik tarafından engellenmesi ve idari birimlerin plansız program yapması (anaokulu etkinliğinin mesai saatine konulması gibi) da eleştirilen konular arasındadır. Sadece bir yorumda, kapıdaki personelin nazik ve ilgili olduğu belirtilmiştir, ancak genel tablo idari iletişimin zayıf ve sorunlu olduğunu göstermektedir.

Mezunların iş bulma oranları ve kariyer fırsatları, üniversitenin en tartışmalı konularından biridir. Üniversite kendisini 'mezunları en hızlı iş bulabilen 12. üniversite' olarak tanıtırken, bir öğrenci bu durumu okulun başarısına değil, öğrencilerin ailelerinin zenginliğine bağlamaktadır. Yorumda, 'okula gelen 5 kişinin 3'ünün zaten babası multimilyoner' olduğu iddia edilerek, iş bulma hızının okulun sağladığı bir avantajdan çok, öğrencilerin mevcut sosyal ağlarından kaynaklandığı ima edilmektedir. Geçmişte yaşanan ve 'aile danışmanlığı sertifikası' ile binlerce insana verilen boş iş vaatleri de üniversitenin kariyer olanakları konusundaki imajını zedeleyen önemli bir olay olarak kayıtlara geçmiştir.

Gaziantep şehriyle ilgili doğrudan yapılan yorumlar oldukça azdır. Bir öğrenci, şehir dışından gelen arkadaşlarına Gaziantep'i keşfetmelerini tavsiye ederek, 'buranın bir müze şehri olduğunu unutmayın' demiştir. Bu, şehirdeki kültürel ve tarihi zenginliğe yapılan olumlu bir atıftır. Bunun dışında, şehirle ilgili olumsuz bir yoruma rastlanmamıştır; eleştiriler daha çok kampüsün şehre olan uzaklığı üzerine yoğunlaşmaktadır.