HALİÇ ÜNİVERSİTESİ

Adalet ve eşitlik konularında yapılan yorumlar, üniversite yönetiminin bu konuda ciddi zaafları olduğunu göstermektedir. Yıllar boyunca farklı biçimlerde ortaya çıkan kayırmacılık, ayrımcılık ve haksız uygulamalar dile getirilmiştir. 2009 tarihli bir yorumda borçlu öğrencilerin isimlerinin listelerle okul girişine asılarak 'rezil edilmesi', 2019'da ise akademik personel alımında yönetmelik ihlali yapılarak belirli bir adayın kayırılması gibi somut olaylar aktarılmıştır. Son dönem yorumlarında ise özellikle yabancı uyruklu öğrencilere yönelik olumsuz tutumlar öne çıkmaktadır; yurtta eşyalarının karıştırılması, daha fazla ücret ödemelerine rağmen kötü muamele görmeleri ve Tıp Fakültesi'nde ailenin maddi durumuna göre muamele yapıldığı ('kast sistemi') gibi çok ciddi iddialar bulunmaktadır. Bahar şenliklerinin yasaklanıp Filistin eylemlerine izin verilmesi de öğrenciler arasında bir çifte standart algısı yaratmıştır.

Akademik kadro ve eğitim kalitesi, üniversitenin en çelişkili ve değişken yönünü oluşturmaktadır. Yorumlar, belirli bölümlerde (özellikle Endüstriyel Tasarım ve bazı lisansüstü psikoloji programları) alanında yetkin, vizyoner ve öğrenci dostu hocaların varlığını överken, genel eğitim seviyesini 'vasat' olarak nitelendiren ve eğitimin tamamen öğrencinin kişisel çabasına kaldığını belirten ciddi bir kitle de mevcuttur. Özellikle 2016 civarındaki mali kriz döneminde yaşanan toplu akademisyen istifaları, eğitim kalitesine büyük darbe vurmuş ve bu durum yorumlara 'psikoloji bölümüne psikolog olmayan bölüm başkanı atandı' gibi ifadelerle yansımıştır. Tıp fakültesinde hocaların yetersiz anlatımı, diğer bazı bölümlerde ise 'divan edebiyatı dersi verme hadsizliğini gösterebilen akademisyenler' gibi sert eleştiriler bulunmaktadır. Olumlu yorumlar genellikle spesifik hocalara veya programlara odaklanırken, genel eleştiriler eğitimin sistemsizliği ve kalitesizliği üzerinde yoğunlaşmaktadır.

Burs ve maddi olanaklar, üniversitenin en çok eleştirilen ve 'paragöz' olarak nitelendirilmesine neden olan konuların başında gelmektedir. Yorumlarda, öğrencilerden para almak için her yolun denendiği algısı hakimdir. 2009'da kriz bahanesiyle başarılı öğrencilerin burslarının kesilmesi, 2018'de taksitini ödeyemeyenlerin okula alınmaması, tam burslu öğrencilerin dahi yaz okuluna ücret ödemek zorunda kalması gibi uygulamalar sert bir dille eleştirilmiştir. Fahiş ücret artışları da önemli bir şikayet konusudur. Olumlu olarak ise, bazı lisansüstü programlarda ve yaz okulunda sunulan burs/indirim imkanları nadiren de olsa belirtilmiş, ancak genel kanı üniversitenin finansal olarak öğrenciyi sömürdüğü yönündedir.

Derslerle ilgili yorumlar ağırlıklı olarak olumsuzdur ve üniversitenin öğrenciyi mağdur etmeye yönelik olarak algılanan sistemik sorunlarına odaklanmaktadır. En sık tekrar edilen şikayet, alınabilecek ders kredisinin (AKTS) 30 ile sınırlandırılması ve bu durumun öğrencileri zorunlu olarak yaz okuluna veya sene uzatmaya itmesidir. Final sınavından belirli bir notun (örneğin 40) altında alınması durumunda, diğer notlar ne kadar yüksek olursa olsun dersten kalma kuralı, öğrenciler tarafından 'bırakmak için yapılan bir sistem' olarak görülmektedir. Ders kayıt dönemlerindeki kaos, kontenjan yetersizlikleri ve derslerin keyfi olarak kapatılması gibi sorunlar da sıkça dile getirilmektedir. Olumlu olarak ise, bazı bölümlerdeki seçmeli ders çeşitliliği ve bütünleme sınavının varlığı gibi unsurlar nadiren de olsa belirtilmiştir.

Güvenlik ve denetimle ilgili yorumlar, belirli olaylar üzerinden şekillenmektedir. Bir öğrenci, kampüs girişinde yapılan bir etkinlik sırasında özel güvenliğin keyfi uygulamalarını, "kapıdaki kel orospu evladı bir tık ileri gidip deodorantımı da almak istedi" gibi sert bir ifadeyle eleştirmiştir. Kütüphanedeki bir görevlinin ise öğrencileri rahatsız edici tavırları olduğu, "yanınıza geldiğinde kendinizi huzursuz hissediyorsunuz" şeklinde belirtilmiştir. Genel olarak, güvenlik personelinin tutumu ve denetimlerin keyfiliği konusunda olumsuz bir algı olduğu söylenebilir.

Üniversitenin kampüs yapısı, zaman içinde radikal bir değişim göstermiştir. 2000'li ve 2010'lu yıllardaki yorumlar, Fındıkzade, Mecidiyeköy, Şişhane gibi farklı semtlere dağılmış, 'apartmandan bozma', 'bina üniversitesi', 'lüks dershane' gibi ifadelerle tanımlanan, kampüs ruhundan uzak ve fiziki olarak yetersiz binalardan şikayetçidir. Kütüphane, laboratuvar ve sosyal alan eksikliği bu dönemin ana temasıdır. Son yıllarda ise Sütlüce-Alibeyköy'e taşınılmasıyla birlikte yapılan yorumlar, yeni kampüsün 'büyük', 'modern' ve 'güzel' olduğunu kabul etmektedir. Ancak bu yeni yapının da 'inşaatı bitmeden açıldığı', 'ulaşımının zor olduğu', 'telefon çekmediği' ve sosyal donatılarının henüz tamamlanmadığı gibi eleştirilerle karşılaştığı görülmektedir. Dolayısıyla, fiziki yapı 'apartmandan' modern bir kampüse evrilmiş olsa da, işlevsellik ve ruh konusundaki sorunlar devam etmektedir.

Kampüs içi ulaşım, özellikle yeni ve büyük Alibeyköy-Sütlüce yerleşkesiyle birlikte bir sorun olarak ortaya çıkmıştır. Yorumlarda, fakülteler arasındaki mesafenin uzaklığı ve yorucu merdivenler/yokuşlar öne çıkmaktadır. Bir öğrenci bu durumu "yorucu bir merdiveni var.. kardiyo yapmak isteyen için birebir" şeklinde esprili bir dille ifade ederken, bir diğeri "kampüse gelirken motor ya da scooter getirin, yokuş in çık yaparken kilo vereceksiniz" tavsiyesinde bulunmuştur. Fakülteler arası ulaşımın yorucu olduğu ve planlama eksikliği bulunduğu genel kanıdır.

Üniversite, özellikle 2010'lu yıllarda siyasi çalkantılar ve yönetim kavgalarıyla gündeme gelmiştir. Yorumlar, 'iktidar baskısı', 'kadrolaşma' ve 'Gezi sonrası kutuplaşma' gibi konuların üniversite ortamına yansıdığını göstermektedir. Mütevelli heyeti başkanının siyasi kimliği (AKP aday adayı olması) ve bunun getireceği olası etkiler, öğrenciler ve çalışanlar arasında endişe yaratmıştır. Son dönemde ise rektörün 'Türkiyeli' ifadesini kullanması ve bahar şenliklerini yasaklayıp belirli siyasi gösterilere izin vermesi gibi olaylar, üniversitenin siyasi bir kutuplaşmanın merkezinde yer aldığı algısını güçlendirmektedir. Bu durum, akademik özerklik ve özgür düşünce ortamı açısından olumsuz bir tablo çizmektedir.

Üniversitedeki sosyal yaşam, yorumcular tarafından genellikle zayıf ve yetersiz olarak değerlendirilmektedir. Özellikle eski kampüslerde sosyal aktivite ve etkinliklerin neredeyse hiç yapılmadığı, yeni kampüste ise durumun çok farklı olmadığı belirtilmektedir. Bir yorumcu sosyal ortamı 'var ile yok arasında' ve 'sadece birbirini kesen karşı cinslerden ibaret' olarak tanımlamıştır. 2024 tarihli bir yorumda, Rektörlüğün bahar şenliğini yasaklaması büyük tepki çekmiş ve gençlerin eğlenme hakkının engellendiği vurgulanmıştır. Erasmus öğrencileri için de durum farklı değildir; bir öğrenci, ilk hafta dışında 'tam anlamıyla hiçbir etkinlik olmuyor' diyerek sosyal izolasyona dikkat çekmiştir. Genel kanı, okulun canlı bir üniversite hayatı sunmaktan uzak olduğu yönündedir.

Üniversitenin teknolojik altyapısı, özellikle eski kampüs döneminde ciddi şekilde eleştirilmiştir. Laboratuvarların 'malzemeleri çok basit, sıradan, leş gibi' olduğu, Mütercim Tercümanlık bölümünde öğrencilerin son sınıfa gelmelerine rağmen çeviri kabini yüzü göremedikleri gibi şikayetler mevcuttur. Bilgi işlem sistemlerinin (ders kayıt otomasyonu) sürekli sorun çıkarması ve akademik takvime uyamaması da kronik bir problem olarak belirtilmiştir. Yeni kampüse geçilmesiyle birlikte bu konuda bazı iyileşmeler olduğu ('teknolojik seviyesi yüksek bir salon') ima edilse de, 'telefon çekmiyor', 'internet yok' gibi temel altyapı sorunlarının devam ettiği anlaşılmaktadır. Apple bilgisayarların yanına 'bitpazarından çıkma klavye' konulması gibi ironik durumlar da altyapıdaki tutarsızlığı göstermektedir.

Üniversitenin farklı dönemlerdeki kampüs konumlarına bağlı olarak ulaşım sorunları sürekli gündemde olmuştur. Eski kampüsler için 'ulaşımı ve yeri bok gibi' gibi sert ifadeler kullanılırken, yeni Sütlüce-Alibeyköy kampüsüne geçişle birlikte sorunlar şekil değiştirerek devam etmiştir. Bazı yorumlar, metroya yürüme mesafesinde olmasını ve ring servislerini olumlu bulurken, çok sayıda yorum ise servislerin kaldırılmasından, yeni açılan İETT hatlarının duraklarının ve saatlerinin kullanışsız olmasından, metrodan sonra uzun bir yürüme mesafesi olmasından şikayetçidir. Özellikle okulun kendi servislerini kaldırması ve öğrencileri toplu taşımaya yönlendirmesi büyük tepki çekmiştir. Ulaşım, genel olarak okulun zayıf karnı olarak görülmektedir.

Uluslararası fırsatlar ve yabancı dil eğitimi hakkında yapılan yorumlar oldukça sınırlı ve olumsuzdur. Özellikle Erasmus programı için gelen bir öğrencinin deneyimi, programın ne kadar işlevsiz olduğunu gözler önüne sermektedir. Öğrenci, etkinliklerin ilk haftadan sonra tamamen durduğunu, koordinatörlerin ilgisiz ve kaba olduğunu belirtmiştir. Derslerin 'öğretmenlerin powerpoint'ten bir şeyler okumasından' ibaret olduğu ve sosyal entegrasyonun sağlanamadığı da vurgulanan diğer olumsuz noktalardır. Bu yorum, üniversitenin uluslararası öğrencilere yönelik vaatlerini yerine getiremediğini göstermektedir.

Yemekhanelerle ilgili yorumlar, fiyatların yüksekliği ve kalitenin düşüklüğü konularında birleşmektedir. Bir öğrenci, fiyatları "sanki nusrete gelmişsiniz gibi bir fiyat çekiyorlar" diyerek eleştirirken, verilen yemeğin "sıradan bir devlet üniversitesinde çıkan yemekler" ayarında olduğunu belirtmiştir. Sınav haftalarında yemek sırasında uzun kuyruklar oluştuğu ve istenen yemeklerin çabuk tükendiği de şikayetler arasındadır. Genel kanı, ödenen paranın karşılığının yemek hizmeti olarak alınamadığı yönündedir.

Yurtlar ve barınma imkanları hakkında yapılan yorumlar oldukça olumsuzdur ve özellikle yönetimsel sorunlara ve güvensizliğe odaklanmaktadır. Bir yabancı öğrenci, kız yurdunda yönetimin sözlerini tutmadığını, depoya bıraktığı eşyalarının karıştırıldığını ve hatta kaybolduğunu detaylı bir şekilde anlatmıştır. Bu durumun, "onlara olan güvenimi kaybettim" ifadesiyle sonuçlandığı belirtilmiştir. Yabancı öğrencilere yönelik ayrımcı tutum ve daha fazla para ödemelerine rağmen kötü hizmet almaları da önemli bir şikayet konusudur. Olumlu olarak ise, yurt müdürünün anlayışlı ve güler yüzlü olduğuna dair birkaç kişisel yorum bulunmaktadır, ancak genel tablo olumsuzdur.

Haliç Üniversitesi'nin imajı, yıllar içinde 'ticarethane', 'paragöz', 'sistemsiz' ve 'kaotik' gibi olumsuz sıfatlarla anılmıştır. Yorumlar, üniversitenin öğrencileri müşteri, akademisyenleri ise işçi olarak gören bir zihniyetle yönetildiği algısının yaygın olduğunu göstermektedir. Kayıt dönemlerinde okulu süsleyip püsleyerek öğrenci çekmeye çalışması, ancak sonrasında vaatlerini yerine getirmemesi sıkça dile getirilen bir eleştiridir. 2016'daki mali kriz, YÖK'ün yönetime el koyması ve eski yöneticilerin okulu basması gibi olaylar, kurumun prestijine büyük zarar vermiştir. 'Bir öğrencinin başına şu hayatta gelebilecek en kötü şey' veya 'hayatınızı sikmek istiyorsanız seçersiniz' gibi aşırı olumsuz ifadeler, üniversite imajının ne denli yıprandığını gözler önüne sermektedir. Bazı olumlu akademik yönlerine rağmen, genel imajı son derece olumsuzdur.

İdari personel, özellikle öğrenci işleri ve muhasebe birimleri, üniversitenin en istikrarlı ve en yoğun şekilde eleştirilen alanıdır. Yorumlar, 2007'den 2024'e kadar geçen sürede bu birimlerdeki sorunların kronikleştiğini göstermektedir. 'Hantal', 'ulaşılamaz', 'kaba', 'sorun çözme becerisi 0' gibi ifadeler neredeyse tüm yorumlarda tekrar edilmektedir. Öğrencilerin telefonlarının yüzüne kapatıldığı, maillerine cevap verilmediği, basit bir belge için günlerce bekletildiği ve sürekli olarak yokuşa sürüldüğü belirtilmektedir. Bu durum, 'devlet daireleriyle bile karşılaştıramayacağım derecede hantal bir yapı' olarak tanımlanmıştır. Akademik kalitesi ne olursa olsun, idari birimlerin yarattığı bıkkınlık ve mağduriyet, genel öğrenci memnuniyetini en çok düşüren faktör olarak öne çıkmaktadır.

İş ve kariyer fırsatları konusunda yapılan yorumlar, staj imkanları ve mezuniyet sonrası algı üzerine odaklanmaktadır. Olumlu olarak, Klinik Psikoloji Yüksek Lisans programının Bakırköy ve Erenköy gibi önemli hastanelerde staj imkanı sunması büyük bir avantaj olarak görülmektedir. Ancak diğer yandan, okulun genel olarak staj konusunda zorluk çıkardığı ve hatta staj için bile ek ücret talep ettiği belirtilmektedir. Okulun tanıtım amacıyla düzenlediği kariyer günlerinin ise, staj imkanlarıyla alakasız ve yabancı ülkelerin tanıtımına dönüşen bir etkinlik olduğu eleştirilmiştir. Üniversitenin yıpranmış imajının, mezunların iş görüşmelerinde olumsuz bir algıyla karşılaşmasına neden olduğu da önemli bir tespittir.

Üniversitenin bulunduğu konum ve çevresindeki şehir yaşamı, kampüsün yerine göre farklılık göstermekle birlikte genellikle olumsuz değerlendirilmiştir. Özellikle Sütlüce'deki yeni kampüs için yapılan bir yorumda, "okuldan çıkıp yakınlarda takılmak mı istiyorsunuz? yapamazsınız efendim çünkü okulun etrafında sadece ve sadece yol var" denilerek çevrenin sosyalleşmeye uygun olmadığı vurgulanmıştır. Okulun tanıtımlarında Cevahir AVM'ye yakın olduğunun belirtilmesi, ancak kastedilenin küçük bir iş hanı benzeri yer olması, öğrenciler tarafından bir aldatmaca olarak görülmüştür. Okul çevresinin ıssızlığı ve sosyal imkanlardan uzaklığı, öğrenciler için önemli bir dezavantaj olarak öne çıkmaktadır.