GİRESUN ÜNİVERSİTESİ

Adalet ve eşitlik konusu, özellikle üniversitenin kuruluş yıllarına (2007) tarihlenen yorumlarda büyük bir skandal olarak işlenmiştir. Akademik kadro ilanlarının, başka bir adayın başvurmasını imkansız kılacak şekilde tek bir kişiyi tarif edercesine ("feraizcizade mehmet şakir konusunda doktora tezi yapmış olmak") hazırlanması, "kör göze parmak" bir kayırmacılık olarak nitelendirilmiştir. O dönemki rektörün bu uygulamayı "yanlış kişilerin müracaatlarını önlemek" amacıyla savunduğunu belirten yorum, durumun vahametini gözler önüne sermektedir. Verilen metinlerde bu konuya dair daha güncel bir yoruma rastlanmamıştır, bu da sorunun ya çözüldüğünü ya da artık bu kadar aleni yapılmadığını düşündürmektedir.

Akademik kadro ve eğitim kalitesi konusunda yorumlar derin bir kutuplaşma sergilemektedir. Üniversitenin ilk yıllarına ait yorumlar, liyakatsiz ve "kişiye özel" şartlarla yapılan atamaları sert bir dille eleştirerek, "akademiden bihaber birçok isme iş imkanı yaratıldığını" iddia etmektedir. Sayıştay raporlarına dayandırılan bir yorumda ise öğrenci alımı yapmayan atıl bölümlerde personel istihdam edilmesi eleştirilmiştir. Buna karşın, özellikle sonraki yıllarda bazı öğrenciler, alanında uzman ve "on numara" olarak nitelendirdikleri hocalarla tanışmaktan duydukları memnuniyeti dile getirmiştir. İİBF ve bazı diğer fakültelerdeki öğretim üyeleri övülürken, bazı ilçe fakültelerindeki kadrolar "sözde öğretim görevlileri" olarak nitelendirilerek yetersiz bulunmuştur. Bu durum, eğitim kalitesinin fakülteden fakülteye ve bölümden bölüme ciddi farklılıklar gösterdiğini ortaya koymaktadır.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Derslerin işlenişi ve sınav ortamları hakkında sınırlı sayıda fakat çarpıcı bir eleştiri bulunmaktadır. Özellikle fiziki altyapı yetersizliğinin sınav sürecini olumsuz etkilediği, bir öğrencinin makro iktisat sınavına yemekhanede girmek zorunda kalması örneğiyle somutlaşmıştır. Bu durum, ders dışı alanların sınav amaçlı kullanılmasının yarattığı ciddiyetsizlik algısını ortaya koymaktadır.

Güvenlik ve denetimle ilgili yorumlar oldukça sınırlı fakat endişe verici bir olaya işaret etmektedir. Bir rektör danışmanının öğrencilerle yaşadığı bir tartışma sonrası aracını onların üzerine sürdüğü ve ardından bir öğrenciye kafa attığı iddiası, üniversite yönetiminin öğrenci güvenliği konusundaki tutumuna dair ciddi soru işaretleri yaratmaktadır. Bunun dışında güvenlik görevlilerinin misafirperver olduğuna dair olumlu bir yorum da bulunmaktadır.

Üniversitenin kampüs yapısı, zaman içinde belirgin bir evrim geçirmiş olsa da eleştirilerin odağında kalmaya devam etmiştir. İlk yıllarda "kampüsü olmayan" ve "liseden bozma" binalarda (özellikle Gazipaşa yerleşkesi) eğitim verdiği yönünde yoğun eleştiriler almıştır. Güre yerleşkesi ise her zaman daha olumlu bir imaja sahip olmuştur. Zamanla TOKİ tarafından yapılan modern binalar ve yeni düzenlemeler sayesinde Güre'nin "daha bi üniversite kampusu havasına büründüğü" kabul edilmektedir. Ancak Tıp Fakültesi binasının yıllarca yapılamaması, fakültelerin Giresun'un uzak ilçelerine dağıtılması ve bazı binaların hâlâ yetersiz olması gibi sorunlar güncelliğini korumaktadır.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Üniversite yönetimi ve siyaset ilişkisi, birkaç eleştirel yorumda kendine yer bulmuştur. Yönetim kademelerinin "siyasetin her türlüsünün hakim olduğu" bir arenaya dönüştüğü, kadrolaşmanın siyasi görüşlere göre yapıldığı ve bu durumun bir kaos ortamı yarattığı iddia edilmiştir. Bir başka yorumda ise üniversite "faşizmin yuvası" olarak nitelendirilerek tercih edilmemesi gerektiği vurgulanmıştır. Ayrıca, bir rektörün tuttuğu futbol takımı kazandığında rektörlük binasına bayrak astırması gibi olaylar da üniversitenin ciddiyetine gölge düşüren siyaset dışı ancak kişisel tasarruflar olarak eleştirilmiştir.

Üniversitedeki sosyal yaşam, öğrenciler tarafından genellikle sınırlı ve yetersiz olarak değerlendirilmektedir. Şehirde G-City gibi küçük bir AVM, birkaç kafe ve kalitesi eleştirilen bir sinema dışında pek fazla aktivite alanı bulunmadığı belirtilmiştir. Sosyal hayat daha çok Zübeyde Hanım Çay Bahçesi gibi manzaralı mekanlarda veya arkadaşlarla evde vakit geçirmek üzerine kuruludur. Bazı öğrenciler için bu sakin ortam "on numara arkadaşlar" edinmeye olanak tanırken, özellikle ilçelerdeki fakültelerde okuyanlar için "hiçbir aktivite yok" denecek kadar kısıtlıdır. Üniversitenin tercih edilebilirliği konusunda sosyal olanakların önemine dikkat çeken bir yorumcu, yönetimin bu konuya yeterince eğilmediğini savunmuştur.

Teknolojik altyapı konusunda yapılan yorumlar, hem fiziki donanım hem de dijital hizmetlerdeki eksikliklere işaret etmektedir. Kampüslerdeki ATM'lerin yetersiz olduğu ve bir bankanın ATM'sinin kaldırıldığı belirtilmiştir. Daha güncel bir yorumda ise üniversitenin mobil uygulamasının "rezzalet" olduğu ve resmi e-posta adreslerinin çalışmadığı gibi ciddi dijital altyapı sorunları dile getirilmiştir. Bu durum, öğrencilerin temel bankacılık ve iletişim hizmetlerine erişimde zorluk yaşadığını göstermektedir.

Şehir içi ulaşım, öğrenciler için önemli bir sorun alanı olarak öne çıkmaktadır. Yorumlarda belediye otobüsü seferlerinin olmaması ve ulaşımın tamamen küçük, alçak tavanlı ve aşırı kalabalık dolmuşlarla sağlanması en temel şikayettir. Bir öğrencinin bu durumu "1 ayda boyun fıtığı diye bi sürprizle karşılaşırsınız" sözleriyle trajikomik bir şekilde aktarması, sorunun ciddiyetini göstermektedir. Dolmuş ücretleri hakkında da bilgi verilmiş, ulaşımın niteliksizliği genel bir memnuniyetsizlik yaratmıştır.

Uluslararasılaşma konusunda üniversitenin öğrenci profiline dair bir gözlem bulunmaktadır. Okulda ağırlıklı olarak Kazak, Kırgız, Azeri ve Özbek öğrencilerin yoğunlukta olması, üniversitenin özellikle Türki Cumhuriyetler'den öğrenci çektiğini göstermektedir. Ancak verilen yorumlarda yabancı dil eğitimi veya uluslararası değişim programları gibi fırsatlara dair herhangi bir bilgiye yer verilmemiştir.

Yemek kalitesi ve fiyatları konusunda yapılan yorumlar, şehirdeki genel yeme-içme kültürüyle iç içe geçmiş durumdadır. Bir öğrenci, şehirdeki yeme-içme mekanlarının kalitesizliğinden ve bilindik markaların eksikliğinden şikayet ederken, özellikle bir büfede sunulan hazır ürünleri ve yarım porsiyonları eleştirmiştir. Buna karşın, Pizza Tomato ve Güney Balık Evi gibi yerel işletmelerin kalitesi övülmüştür. Üniversite kantininin ise şehirdeki bir çay bahçesinden daha kötü olduğu ve çayın dışarıda daha ucuz olduğu belirtilmiştir. Bu durum, kampüs içi olanakların şehirdeki alternatiflere göre daha zayıf kaldığını göstermektedir.

Barınma, Giresun Üniversitesi öğrencilerinin en temel ve en çok şikayet ettiği konuların başında gelmektedir. Yorumlar, hem geçmişte hem de günümüzde yurt kapasitesinin yetersiz olduğunu ve özel yurt fiyatlarının fahiş seviyelerde bulunduğunu göstermektedir. 2012 tarihli bir yorum, devlet yurtlarının kapasitesizliğini ve odaların 6-8 kişilik olduğunu detaylandırırken, daha yakın tarihli bir yorum Sağlık Bilimleri öğrencileri için KYK yurdu olmadığını ve özel yurtların "40-50 bin TL'den başladığını" iddia ederek sorunun ciddiyetini vurgulamaktadır. Ev kiralarının da arazi sıkıntısı nedeniyle yüksek olması, öğrenciler için barınmayı büyük bir krize dönüştürmektedir.

Giresun Üniversitesi'nin imajı, özellikle ilk kuruluş yıllarından gelen olumsuz mirasın gölgesinde kalmıştır. "Yüksek lise türevi", "açık öğretimin Giresun şubesi", "tabela üniversitesi" gibi nitelendirmeler, akademik ciddiyetin sorgulandığını göstermektedir. Liyakatsiz atama iddiaları ve Sayıştay raporları gibi resmi belgelerle desteklenen eleştiriler, bu imajı pekiştirmiştir. Rektörlerin üniversite web sitesini kişisel tanıtım aracı gibi kullanması da eleştiri konusu olmuştur. Buna karşılık, bazı öğrenciler üniversitelerini Karadeniz'deki diğer üniversitelerle (Ordu hariç) kıyaslayarak savunmuş ve KTÜ'den sonra ikinci sırada gördüklerini belirtmişlerdir. Ancak genel kanı, üniversitenin potansiyelinin altında kaldığı ve ciddi bir imaj sorunu yaşadığı yönündedir.

İdari personel ve yönetim, yorumlarda en istikrarlı şekilde eleştirilen alan olmuştur. Özellikle öğrenci işleri biriminin "işlemez" olduğu, personelin ilgisiz ve ulaşılmaz tavırlar sergilediği defalarca vurgulanmıştır. Bir personelin öğrenciyle ilgilenmek yerine "kartondan minare" yapması gibi anekdotlar, durumun ciddiyetini gözler önüne sermektedir. Rektörlük makamı da sık sık eleştiri oklarının hedefi olmuştur; üniversite web sitesini kişisel reklam aracı olarak kullanmak, uzun süreler boyunca vekil rektörlerle idare edilmek ve rektör danışmanlarının adının karıştığı tatsız olaylar, yönetime olan güvensizliği pekiştirmiştir. Yabancı öğrencilerin vize ve kabul mektubu gibi süreçlerde yaşadığı zorluklar da idari birimlerin yetersizliğini uluslararası boyutta göstermektedir.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Giresun'da öğrenci olmak, yorumlara göre iki ucu keskin bir bıçak gibidir. Büyük şehirlerden gelen öğrenciler, AVM ve mağaza eksikliği gibi nedenlerle başlangıçta büyük bir "bocalama" yaşamaktadır. Şehrin sürekli yağmurlu havası ve bazı esnaf ile yerli halkın "soğuk" tavırları da olumsuz yönler olarak sıkça vurgulanır. Ancak zamanla birçok öğrenci, şehrin eşsiz doğal güzelliklerine, deniz manzarasına, fındık bahçeleriyle iç içe yaşamına ve sakinliğine alışarak burayı sevmeye başlamaktadır. Ordu gibi daha gelişmiş bir şehre yakınlığı ise bir avantaj olarak görülmektedir. Kısacası şehir, ya nefret edilen ya da zamanla sevilen, ortası olmayan bir deneyim sunmaktadır.