FENERBAHÇE ÜNİVERSİTESİ

Adalet ve eşitlik konuları, üniversiteye yöneltilen en ciddi ve rahatsız edici eleştirileri içermektedir. Son yıllardaki yorumlar, okul yönetiminin hem maddi konularda hem de akademik personel politikasında ayrımcı ve haksız uygulamalar yaptığına dair ciddi iddialarla doludur. Öğrenciler, fahiş zam oranlarının sadece Türk öğrencilere uygulandığını, yabancı uyruklu öğrencilerin ise zamdan muaf tutulduğunu belirterek 'kendi ülkemizde mülteci konumundayız' gibi ağır ifadeler kullanmıştır. Sınıflar arası farklı indirim politikaları da denklik ilkesini bozduğu gerekçesiyle eleştirilmiştir. Ayrıca, İletişim Fakültesi'nde başarılı akademisyenlerin keyfi olarak işten çıkarıldığı iddiası, kurum içi adalete olan güveni sarsan bir diğer önemli konudur.

Akademik kadro ve eğitim kalitesi konusunda yorumlar derin bir çelişki barındırmaktadır. Bir yanda, özellikle İngiliz Dili ve Edebiyatı gibi bölümlerdeki akademik kadronun kalitesinden, eğitimin zorlayıcı ve öğretmeye odaklı olmasından memnuniyet duyan bir öğrenci kitlesi bulunmaktadır. Bu öğrenciler, hocaların kendilerine çok şey kattığını belirtir. Diğer yanda ise son derece sert eleştiriler göze çarpmaktadır. Özellikle 2024 tarihli yorumlarda, İletişim Fakültesi'ndeki başarılı ve yurt dışı deneyimli hocaların haksız yere işten çıkarıldığı iddia edilmekte, bu durum okulun akademik geleceğine dair ciddi endişeler doğurmaktadır. Bazı yorumcular, akademisyenlerin çoğunun yetersiz olduğunu, öğrencilerin kuyusunu kazdığını ve eğitimin sıfır kalitede olduğunu iddia ederek okulu bırakma noktasına geldiklerini ifade etmiştir. Kuruluş yıllarındaki 'spor teknolojileri' gibi uzmanlaşma hedeflerinin yerini zamanla 'işletme, iletişim' gibi genel bölümlerin alması da bir vizyon eksikliği olarak eleştirilmiştir.

Burs ve maddi olanaklar konusu, üniversiteye yönelik en çelişkili ve tartışmalı alanlardan biridir. Okul, çeşitli burs imkanları sunmakta ve hatta bazı programlar için %100 burs vaadinde bulunmaktadır. Ancak son yıllardaki yorumlar, bu olumlu tabloyu gölgede bırakan fahiş ve adaletsiz ücret artışlarına odaklanmaktadır. Özellikle %228 gibi 'TÜFE oranına göre olmayan' zamlar, mevcut öğrencilerin en büyük şikayetidir. Öğrenciler, bu zam politikası nedeniyle okula kayıt olduklarına pişman olduklarını ve okulun bir 'ticarethane' gibi davrandığını belirtmektedir. Başarı bursu gibi standart uygulamaların olmaması da bir diğer eleştiri konusudur.

Ders içerikleri ve özel bölümler hakkındaki yorumlar, genellikle üniversitenin kuruluş felsefesi ve kulüple olan bağlantısı etrafında şekillenmiştir. Projenin ilk yıllarında, spor yönetimi, spor hukuku, spor haberciliği gibi Türkiye'de eksikliği hissedilen alanlarda lisans ve yüksek lisans bölümleri açılması yönünde güçlü bir beklenti vardı. Ancak zamanla açılan bölümlerin bu beklentiyi karşılamadığı ve daha genel alanlara yöneldiği eleştirilmiştir. Mizahi ve eleştirel yorumlarda ise 'şike mühendisliği', 'türkiye kupası', 'ziraat fakültesi' gibi kulübün gündemine gönderme yapan hayali dersler ve bölümler üzerinden üniversitenin kimliği sorgulanmıştır.

Verilen yorum metinlerinde üniversitenin güvenlik ve denetim uygulamalarıyla (kampüs güvenliği, giriş-çıkış kontrolleri vb.) ilgili doğrudan olumlu veya olumsuz bir yoruma rastlanmamıştır. Sadece bir yorumda, Rambo Okan'ın güvenlik görevlisi olacağına dair ironik bir beklenti dile getirilmiştir.

Kampüs yapısı, üniversite hakkındaki en istikrarlı ve en yoğun eleştirilerin odak noktasını oluşturmaktadır. Yorumların neredeyse tamamı, okulun geleneksel bir kampüse sahip olmamasından şikayetçidir. 'Plaza üniversitesi', 'AVM üniversitesi', 'apartmandan çatma bina' gibi tanımlamalar sıklıkla kullanılmaktadır. Öğrenciler, yeşil alanların, oturulacak bankların, sosyalleşme mekanlarının ve hatta bir yemekhanenin bile bulunmamasından büyük rahatsızlık duymaktadır. Bir öğrencinin 'kampüs falan da yok avm burası onu da bilin' uyarısı genel kanıyı özetler niteliktedir. Az sayıda olumlu yorum ise okulun bir AVM içinde olmasının kafe gibi olanaklara kolay erişim sağlaması veya binanın modern ve bakımlı olması gibi detaylara odaklanmaktadır.

Verilen metinlerde kampüs içi ulaşımla ilgili (örneğin ring servisleri, fakülteler arası mesafe vb.) herhangi bir yoruma rastlanmamıştır. Bunun temel nedeni, üniversitenin tek bir bina veya 'plaza' konseptinde olması ve geniş bir kampüse yayılmamasıdır.

Üniversitenin siyasi duruşu veya olaylarla ilişkisi hakkında doğrudan ve detaylı yorumlar sınırlıdır. Ancak mevcut yorumlar, kulübün genel kimliğinin ve duruşunun üniversite algısına yansıdığını göstermektedir. Bir yorumda, Fenerbahçe'nin geçmişte FETÖ'ye karşı duruşu, camianın gücünün bir kanıtı olarak sunulmuş ve üniversite projesi bu bağlamda olumlanmıştır. Diğer yandan, kulübün paranoyak olarak algılanan 'bize komplo kuruluyor' söylemi, 'küresel komplonun devamıdır' şeklindeki ironik bir yorumla tiye alınmıştır.

Üniversitedeki sosyal yaşam hakkındaki yorumlar sınırlıdır ve kampüsün fiziksel yapısından doğrudan etkilenmektedir. Geleneksel bir kampüs ve yeşil alan olmaması, öğrenci sosyalleşmesi için bir engel olarak görülmektedir. Ancak okulun bir AVM kompleksi içinde yer alması, bazı öğrenciler tarafından kafe ve mağazalara kolay erişim açısından olumlu bir durum olarak değerlendirilmiştir. Bir yorumcu, AVM'ye bağlı işletmelerin de samimi insanlar tarafından işletildiğini belirterek kampüs dışı sosyal çevreden memnuniyetini dile getirmiştir.

Üniversitenin teknolojik altyapısı hakkında çok az spesifik yorum bulunmaktadır. Olumlu olarak, sınıfların ve binanın yeni, mobilyaların ve araç gereçlerin güncel olduğu belirtilmiştir. Bu durum, okulun fiziksel donanımının modern olduğuna işaret etmektedir. Ancak, bir öğrencinin okulda 'internet yok' şeklindeki şikayeti, temel bir teknolojik hizmette eksiklik olabileceğini düşündürmektedir. Genel olarak, bu konuda kapsamlı bir değerlendirme yapmak için yeterli veri bulunmamaktadır.

Üniversiteye ulaşım, özellikle İstanbul'un genel trafik sorunuyla birleşince öğrenciler için önemli bir dezavantaj olarak görülmektedir. Yorumlarda, okulun konumu nedeniyle ulaşımın zor olduğu ve çok zaman aldığı sıklıkla vurgulanmaktadır. Bir öğrenci, Tuzla'dan normalde 35 dakika süren yolun trafik nedeniyle genellikle bir saati geçtiğini belirtmiştir. Yakın zamanda başlayan metro çalışmasının bu sorunu gelecekte çözebileceği umudu dile getirilse de, mevcut durumda ulaşımın yorucu olduğu genel bir kanıdır. Ayrıca okulun öğrenci servisi hizmeti sunmaması da bir eksiklik olarak kaydedilmiştir.

Uluslararası olanaklar ve yabancı dil eğitimi konusunda da çelişkili görüşler mevcuttur. Hazırlık sınıfının 'international' bir yapıya sahip olması, farklı ülkelerden gelen öğrencilerle pratik yapma imkanı sunması ve hocaların çoğunun Türk olmaması (hatta bazılarının hiç Türkçe bilmemesi) İngilizce konuşma becerisini geliştirmek için büyük bir fırsat olarak görülmektedir. Ancak, uluslararası ofisin ilgisiz olduğu ve yabancı öğrencilere karşı ayrımcılık yapıldığı gibi ciddi iddialar da bulunmaktadır. Bu durum, okulun uluslararası öğrenci deneyiminde ciddi tutarsızlıklar yaşandığını göstermektedir.

Üniversitenin yemek olanakları hakkındaki yorumlar son derece olumsuzdur ve temel olarak bir 'yemekhanenin olmaması' sorununa odaklanmaktadır. Öğrenciler, bir üniversitede öğrenci yemekhanesi gibi temel bir hizmetin bulunmamasını büyük bir eksiklik ve ticari bir zihniyetin göstergesi olarak görmektedir. Yorumlarda yemeklerin kalitesi veya fiyatından çok, bu hizmetin hiç var olmaması eleştirilmiştir.

Üniversitenin barınma olanakları konusunda ciddi eksiklikler olduğu anlaşılmaktadır. Yorumlar, okulun kendi yurdunun bulunmadığına ve bu durumun öğrenciler için önemli bir mali ve lojistik sorun yarattığına işaret etmektedir. Özellikle şehir dışından gelecek öğrenciler için bu durumun, burslu kazanılsa bile okulu tercih etmemeye neden olabilecek kadar kritik bir faktör olduğu belirtilmiştir.

Fenerbahçe Üniversitesi'nin imajı, kuruluşundan bu yana en çok tartışılan ve en dinamik değişime uğrayan yönüdür. Başlangıçta, bu proje 'Galatasaray kompleksi' ve 'sidik yarışı' olarak nitelendiren rakipler ile 'ülkeye faydalı bir eğitim kurumu' ve 'camianın gücü' olarak gören destekçiler arasında kutuplaşmıştır. Galatasaray Lisesi'nin köklü geçmişiyle yapılan kıyaslamalar, ilk yılların en belirgin temasıdır. Ancak zamanla, özellikle Ali Koç döneminde kulübün mali sorunları ve üniversitenin bir sağlık grubuna devredilmesiyle, imaj 'başarısız bir ticari girişim' ve 'giderayak atılan son kazık' gibi olumsuz bir yöne evrilmiştir. Günümüzde ise 'AVM üniversitesi', 'paragöz kurum' ve 'rant kapısı' gibi eleştiriler, ilk yıllardaki rekabetçi ve idealist tartışmaların önüne geçerek üniversitenin genel algısını şekillendirmektedir.

İdari personel ve öğrenci işlerine yönelik deneyimler, tam bir zıtlık sergilemektedir. Bir grup öğrenci, öğrenci işleri, mali işler ve diğer idari kadroları 'aşırı ilgili', 'güler yüzlü' ve 'çözüm odaklı' olarak tanımlayarak devlet üniversitelerindeki deneyimleriyle kıyasla çok şaşırdıklarını ve memnun kaldıklarını belirtmiştir. Diğer tarafta ise taban tabana zıt, son derece olumsuz deneyimler aktarılmaktadır. Bu öğrenciler, idari personelin telefonlara kesinlikle cevap vermediğini, sorunlarla ilgilenmediğini, hatta kaba ve profesyonellikten uzak davrandığını iddia etmektedir. Bir adayın aradığında aldığı 'kılavuzda vardı aslında' şeklindeki tersleyici yanıt veya bir öğrencinin evrak hatası yüzünden kaydının silinmesi gibi olaylar, idari birimlerdeki hizmet kalitesinin kişiden kişiye veya birimden birime ciddi farklılıklar gösterdiğini düşündürmektedir.

İş ve kariyer olanakları konusunda üniversitenin vaatleri ile gerçekler arasında bir fark olduğu gözlemlenmektedir. Okulun staj garantili reklam yapmasına rağmen bu sözünü tutmadığı, 50 kişilik sınıfa sadece 9 kontenjan açtığı yönünde ciddi bir şikayet vardır. Benzer şekilde, nitelikli yazılım uzmanı yetiştirme programına kabul edilen bir adayın mülakatta haksız yere elendiğini düşünmesi, kariyer programlarının şeffaflığı konusunda soru işaretleri yaratmaktadır. Bir öğrencinin 'okulda çalışabilir veya okulda bazı iş staj ilanları paylaşılıyor' şeklindeki olumlu ifadesi ise bu olumsuz tablo içinde tekil bir örnek olarak kalmaktadır. En karamsar yorum ise, okulun piyasa yapmak için uygun bir yer olmadığını ve buradan mezun olmanın CV için iyi bir referans olmayacağını öne sürmektedir.

Şehir yaşamıyla ilgili yorumlar, okulun İstanbul'da olmasının getirdiği genel avantaj ve dezavantajlara odaklanmaktadır. İstanbul'un Ataşehir gibi merkezi ve gelişmiş bir bölgesinde yer alması, çevredeki imkanlar (AVM, kafeler, mağazalar) açısından bir artı olarak görülmektedir. Ancak aynı zamanda, İstanbul'un kronik trafik sorunu, okula ulaşımı zorlaştıran ve öğrencileri yoran bir faktör olarak öne çıkmaktadır.