FATİH SULTAN MEHMET VAKIF ÜNİVERSİTESİ

Adalet ve eşitlik, üniversiteyle ilgili en ciddi ve en sık dile getirilen sorun alanlarından biridir. Öğrenciler, sınav kağıtlarına itiraz ettiklerinde hataların asla kabul edilmediğini ve tek seçeneğin idare mahkemesi olduğunu belirtmektedir. Özellikle 'ti'ye alınan dilekçeler, keyfi uygulamalar ve mali konulardaki katı tutum, öğrencilerde kuruma karşı bir güvensizlik ve adaletsizlik hissi yaratmaktadır. Bazı kişilerin haksız yere ücretsiz okutulduğu iddiası ve mülakatlardaki usulsüzlükler de bu kategorideki şikayetler arasındadır.

Akademik kadro ve eğitim kalitesi konusunda yorumlar belirgin bir şekilde ikiye ayrılmıştır. Bir yanda, alanında uzman, kıymetli ve öğrenciyle yakından ilgilenen hocaların varlığı övülürken, diğer yanda ders anlatamayan, kendi kitabını satmaya çalışan ve öğrenciye karşı ilgisiz tutum sergileyen eğitmenler sert bir dille eleştirilmiştir. Özellikle 2020 sonrası bir yorumcu, bu tarz sorunlu hocaların artık okulda kalmadığını ve kadroda olumlu gelişmeler yaşandığını belirtmiştir. Üniversitenin, ODTÜ gibi köklü kurumlarla kıyaslandığında araştırma ve sorgulamayı teşvik etmekten uzak, daha çok bir 'yüksek lise' mantığında olduğu yönünde güçlü eleştiriler bulunmaktadır. Bununla birlikte, Hukuk Fakültesi'nin başarısı ve İngilizce hazırlık eğitiminin kalitesi gibi olumlu geri bildirimler de mevcuttur.

Üniversitenin maddi konulara yaklaşımı oldukça eleştirilmektedir. Yakın tarihli bir yoruma göre, okulun kayıt sildirme durumunda dahi öğrencilerden fahiş ücretler talep ettiği ve adeta bir 'soyguncu' gibi davrandığı iddia edilmektedir. Pandemi döneminde online eğitime zam yapması da bu olumsuz algıyı güçlendirmiştir. Buna karşılık, 2013 tarihli eski bir yorumda ilk 100'e giren öğrencilere aylık 1500 TL gibi yüksek bir burs verildiği bilgisi yer almaktadır. Bu durum, üniversitenin zamanla mali politikasında bir değişiklik olduğunu veya farklı öğrenci gruplarına farklı yaklaştığını düşündürmektedir.

Dersler ve sınav süreçleri, öğrenciler için önemli bir stres kaynağı olarak görülmektedir. Özellikle Hukuk Fakültesi'nde sınav sonuçlarının çok geç, hatta bütünleme sınavından bir gün önce açıklandığı şikayeti öne çıkmaktadır. Seçmeli derslerin, normalde ortalama yükseltmek için alınmasına rağmen bu üniversitede ana dersler kadar zorlayıcı olduğu belirtilmiştir. Sınavların genel zorluk seviyesinin 'ortanın üstü' olduğu ve 'yatayım geçeyim' mantığıyla ders geçmenin imkansız olduğu vurgulanmaktadır. Yakın tarihli bir yorumda, seçmeli ders çeşitliliğinin arttığına dair olumlu bir gelişme de not edilmiştir.

Verilen metinlerde kampüs içi güvenlik, denetim veya güvenlik personeliyle ilgili doğrudan bir öğrenci deneyimine yer verilmemiştir.

Üniversitenin kampüsleri, en çok tartışılan konuların başında gelmektedir. Haliç, Topkapı ve Üsküdar'daki tarihi ve merkezi binalar (eski kışla, mevlevihane, adliye) estetik ve konum olarak beğenilse de, bu mekanların bir üniversite kampüsünün işlevselliğini sunmaktan çok uzak olduğu genel kanıdır. Özellikle Haliç yerleşkesinde yeşil alan, oturma ve sosyalleşme mekanlarının neredeyse hiç olmaması, 'sadece binalar var' şeklinde özetlenen büyük bir eksiklik olarak görülmektedir. Kütüphanenin çok küçük ve kaynaklarının yetersiz olması, özellikle Hukuk Fakültesi öğrencileri için büyük bir hayal kırıklığıdır. Haliç kampüsünün köprü altında yer alması nedeniyle gürültülü olması da bir diğer şikayet konusudur.

Verilen metinlerde kampüs içi ulaşımla ilgili detaylı bir yoruma rastlanmamıştır. Sadece bir yorumda Üsküdar'daki Edebiyat Fakültesi'ne çıkan merdivenlerin yorucu olduğu esprili bir dille belirtilmiştir. Bu, yerleşkelerin dağınık ve kendi içinde bütüncül bir ulaşım ağı gerektirmemesinden kaynaklanıyor olabilir.

Üniversitenin siyasi ve ideolojik kimliği, hararetli tartışmalara konu olmuştur. Yorumların önemli bir kısmında okul, 'AKP yalaklığı', 'siyasal islamcı', 'minik mücahid yuvası' gibi ifadelerle belirli bir siyasi görüşle özdeşleştirilmiştir. Özellikle 2012'deki ODTÜ olaylarına karşı üniversitenin yayımladığı bildiri, bu algıyı güçlendiren bir örnek olarak sunulmuştur. Buna karşın, bir öğrenci bu tanımlamaları reddederek okulda her görüşten insanın bulunduğunu ve hatta 'seküler kesimin daha bir yoğun' olduğunu iddia etmiş, ancak bu görüş başka bir yorumcu tarafından alayla karşılanmıştır. Kampüste İslamiyet ile ilgili yayınların fazlalığı ve tuvaletlerde pisuvar olmaması gibi gözlemler de okulun muhafazakar kimliğine işaret eden detaylar olarak paylaşılmıştır.

Sosyal yaşam, üniversitenin en zayıf karnı olarak görülmektedir. Yorumcular, sosyal hayatı neredeyse 'yok' hükmünde tanımlamaktadır. Bir öğrencinin 100 üzerinden '2/100' olarak puanlaması, durumun ciddiyetini ortaya koymaktadır. Sosyal aktivite olarak sunulanların bir langırt masası, bir masa tenisi ve bir basketbol sahasından ibaret olduğu belirtilmektedir. Öğrenci kulüplerinin 'hikaye' olduğu ve kampüs yapısının sosyalleşmeye imkan tanımadığı, bu nedenle öğrencilerin ders biter bitmez okuldan ayrıldığı sıkça vurgulanan bir gerçektir.

Üniversitenin teknolojik altyapısıyla ilgili sınırlı sayıda yoruma rastlanmıştır. 2015 tarihli bir yorumda, okulun internet ağında 'Sussex' gibi belirli kelimelere sansür uygulandığı iddia edilmiştir. Ayrıca, bir başka yorumda üniversitenin internet sitesinde bilgi bulmanın çok zor olduğu ve zaman kaybettirdiği belirtilmiştir. Bu yorumlar, teknolojik altyapının modern ve özgür bir erişim sunmaktan uzak olabileceğine işaret etmektedir.

Üniversitenin kampüslerine ulaşım hakkında detaylı bir yoruma rastlanmamıştır. Ancak bir yorumda, kampüsün metrobüsün hemen yanında olmasının ulaşım açısından büyük bir avantaj sağladığı belirtilmiştir. Genel olarak merkezi konumlarda bulunan yerleşkeler sayesinde ulaşımın kolay olduğu varsayılabilir.

Üniversitenin uluslararası öğrenciler ve dil eğitimi konusundaki performansı, genel eleştirilerin aksine oldukça olumludur. Özellikle TÖMER (Türkçe Öğretim Merkezi), yabancı öğrenciler tarafından 'Türkçe öğrenmek için en iyi ve en ucuz kurumlardan biri' olarak defalarca övülmüştür. İngilizce hazırlık eğitiminin de 'gerçekten çok iyi' olduğu belirtilmiştir. Ancak, TÖMER'deki bazı hocaların yetersiz olduğu ve uluslararası ofis hizmetlerinde aksaklıklar yaşandığı gibi münferit olumsuz yorumlar da bulunmaktadır.

Yemekhane ve kantin hizmetleri, öğrencilerin en çok şikayet ettiği konuların başında gelmektedir. Yorumlar, yemekhane fiyatlarının yüksek, porsiyonların ise doyurucu olmaktan uzak olduğu yönünde birleşmektedir. 'Parayı veriyoruz yemeği yiyoruz ama nedense aç kalıyoruz çünkü tabaklar boş' ifadesi, bu durumu net bir şekilde özetlemektedir. Kantinlerdeki ürünlerin de 'fahiş fiyatlarla' satıldığı belirtilmiştir. Ayrıca, Ramazan ayında yemekhanenin tamamen kapatılması, oruç tutmayan veya tutamayan öğrenciler için büyük bir sorun olarak görülmüş ve sert eleştirilere yol açmıştır.

Verilen metinlerde üniversitenin yurtları veya öğrencilere sunduğu diğer barınma imkanları hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Üniversitenin imajı, vaatleri ile gerçekler arasındaki makas nedeniyle oldukça tartışmalıdır. Kurum, Fatih Sultan Mehmet gibi tarihi bir isme ve Vakıflar Genel Müdürlüğü gibi köklü bir kurucuya sahip olmasına rağmen, öğrenciler nezdinde genellikle bir 'ticarethane', 'yüksek lise' veya 'çakma medrese' olarak algılanmaktadır. ODTÜ, İTÜ gibi üniversitelerle yapılan kıyaslamalarda, bilimsel ve eleştirel düşünce üretemediği için sürekli eleştirilmiştir. 'Değer verir' mottosunun öğrenciler tarafından 'sakın inanmayın' şeklinde karşılanması, imaj yönetimindeki başarısızlığı ve öğrenci nezdindeki itibar kaybını gözler önüne sermektedir. Üniversite, dışarıdan bakıldığında tarihi binalarıyla etkileyici bir görünüm sunsa da, içeriden gelen sesler bu imajın içinin boş olduğu yönündedir.

İdari birimler, özellikle de öğrenci işleri, üniversiteyle ilgili en yoğun ve en olumsuz yorumların odak noktasını oluşturmaktadır. Personelin sürekli olarak ulaşılamaz olduğu ('telefonlarını asla açmıyorlar'), ilgisiz davrandığı ve çözüm odaklı olmadığı belirtilmektedir. Öğrenciler, en basit işlemler için bile büyük zorluklar yaşadıklarını, yönetimin 'liyakattsiz' ve 'vizyonsuz' olduğunu ve sürekli mağdur edildiklerini dile getirmektedir. Bir öğrencinin 'okulda kimsenin hiç bir şeyden mütemadiyen haberi yok, örgütlenme, planlama tam olarak sıfır' ifadesi, idari yapıdaki genel kaosu özetlemektedir.

İş ve kariyer olanakları hakkında çok az yorum bulunmakla birlikte, mevcut tek yorum oldukça dikkat çekicidir. 2017 tarihli bir bilgiye göre, Hukuk Fakültesi öğrencilerinin Adalet Bakanlığı adli yargı (hakimlik-savcılık) sınavında vakıf üniversiteleri arasında ikinci sırada yer alması, üniversitenin en azından bu bölümde mezunlarına başarılı bir kariyer yolu açabildiğini göstermektedir. Bu, okulun genel olarak olumsuz görünen imajıyla çelişen önemli bir başarıdır.

Üniversitenin İstanbul'un tarihi ve merkezi noktalarında yer alan yerleşkeleri, şehir yaşamıyla iç içe bir öğrencilik deneyimi sunması açısından olumlu bir özellik olarak görülmektedir. Haliç'in yanı başında, tarihi yarımadaya yakın konumlar, öğrencilere şehrin kültürel ve sosyal imkanlarına kolayca erişim sağlamaktadır. Bu durum, kampüs içi sosyal hayatın zayıflığını bir nebze de olsa telafi eden bir avantaj olarak değerlendirilebilir.