ESKİŞEHİR TEKNİK ÜNİVERSİTESİ

Verilen metinlerde bu konu hakkında doğrudan bir yoruma rastlanmamıştır. Ancak ders geçme ve notlandırma süreçlerindeki bazı hoca tutumları, dolaylı olarak adalet algısını etkileyebilecek unsurlar olarak görülebilir.

Üniversitenin en güçlü ve en çok övülen yönü olarak eğitim kalitesi ve akademik kadrosu öne çıkmaktadır. Yorumların büyük çoğunluğu, özellikle mühendislik fakültelerinde, Anadolu Üniversitesi'nden gelen deneyimli ve donanımlı hocalara sahip olunduğunu belirtir. Hocaların alanlarında yetkin, yurt dışı tecrübesine sahip ve proje üretmeye hevesli oldukları sıklıkla vurgulanır. Eğitim kalitesinin Anadolu'daki birçok üniversiteden daha iyi olduğu yönünde genel bir kanı mevcuttur. Bununla birlikte, her bölümde 'öğrenci düşmanı' olarak nitelendirilen, iletişimi zayıf veya ders geçirmeyi zorlaştıran birkaç hocanın varlığı da dile getirilen eleştiriler arasındadır. Ayrıca, bazı hocaların İngilizce seviyelerindeki farklılıklar da dikkat çekmektedir.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Ders içerikleri ve işleyişi hakkında yapılan yorumlar, özellikle mühendislik bölümlerinde yoğun bir program olduğunu göstermektedir. Öğrencilerin dönem içinde çok sayıda proje, ödev ve sınavla başa çıkmak zorunda kaldığı ve bu durumun özellikle 3. sınıfta bunaltıcı olabildiği belirtilmiştir. En ciddi eleştiri, bir dersten kalındığında yaşanan 'ders çakışması' sorunudur. Sistem, alttan alınan dersi önceliklendirerek mevcut dönemdeki başka bir zorunlu dersin alınmasını engelleyebilmekte ve bu durum okulun uzamasına neden olmaktadır. Yaz okulunda bölüm derslerinin açılma ihtimalinin çok düşük olması da bu sorunu derinleştirmektedir.

Güvenlik konusu, daha çok kampüsteki başıboş köpek sorunu üzerinden ele alınmıştır. Çok sayıda köpeğin kampüste yaşadığı, zaman zaman saldırgan davranışlar sergilediği ve öğrencileri kovaladığı belirtilmiştir. Bu durum, öğrenciler için bir güvenlik endişesi yaratmaktadır. Bir öğrenci, bu köpeklerin 'potansiyel tehlike' olduğunu ve çeteleştiklerini vurgulamıştır. Bu konu dışında genel güvenlik ve denetimle ilgili bir yoruma rastlanmamıştır.

Kampüs yapısı, üniversite hakkındaki en olumsuz ve en sık tekrarlanan eleştirilerin merkezinde yer almaktadır. Yorumların ezici çoğunluğu, kampüsün 'dağ başı'nda, 'çöl gibi' ve sosyal yaşamdan tamamen kopuk olduğunu belirtmektedir. Yeterli yeşil alan, oturulacak yer, kafe ve restoran eksikliği en temel şikayetlerdir. 'Kampüs hayatı maalesef yok desem yeridir' ifadesi genel kanıyı özetler niteliktedir. Geniş kapasiteli bir kütüphanenin olmaması da büyük bir eksiklik olarak görülmektedir. Kampüsteki başıboş köpek sorunu da birçok öğrenci tarafından dile getirilmiştir. Bu olumsuz tabloya tezat oluşturan birkaç eski veya yabancı kaynaklı yorumda kampüsün 'güzel' veya 'yeşil alanlarla dolu' olarak tanımlanması, ya zamanla beklentilerin değiştiğini ya da farklı bakış açılarını göstermektedir.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır. Kampüsün genel yapısı ve büyüklüğü göz önüne alındığında, kampüs içi ulaşımın büyük bir sorun teşkil etmediği varsayılabilir.

Üniversitenin kuruluşu, siyasi bir karar olarak değerlendirilmektedir. Yorumlarda, Anadolu Üniversitesi'nin bölünmesinin 'siyasi içerikli bir yapılaşma' olduğu, 'böl ve yönet politikası' uygulandığı ve hükümetin seçim vaadi olarak aceleyle kurulduğu gibi eleştiriler yer almaktadır. Bu bölünmenin arkasında AÖF gelirlerini kontrol etme ve rant elde etme gibi amaçların olabileceği de iddia edilmiştir. Dolayısıyla, üniversitenin varlığı baştan sona siyasi bir bağlam içinde ele alınmaktadır.

Kampüs içi sosyal yaşamın neredeyse hiç olmaması, en büyük şikayetlerden biridir. Öğrenciler, ders biter bitmez kampüsten ayrılmak zorunda kaldıklarını, sosyalleşecek alanların ve etkinliklerin yokluğunu vurgulamaktadır. Ancak bu eksikliği telafi eden iki önemli unsur vardır: öğrenci kulüpleri ve okulun düzenlediği büyük etkinlikler. Öğrenci kulüplerinin kısıtlı imkanlara rağmen çok başarılı ve aktif olduğu, kariyer günlerinden hobi atölyelerine kadar geniş bir yelpazede faaliyet gösterdiği belirtilmiştir. Ayrıca okul yönetiminin son yıllarda mezuniyet ve bahar şenliği gibi etkinliklerde ünlü isimleri getirerek güzel organizasyonlar yaptığı da övülmektedir.

Teknolojik altyapı konusunda yorumlar ikiye ayrılmaktadır. Bir yandan, özellikle mühendislik fakültelerindeki laboratuvar imkanlarının çok iyi olduğu, Türkiye'deki birçok üniversiteye kıyasla kaliteli ve yenilikçi ekipmanlara sahip olunduğu belirtilmiştir. Ancak bu laboratuvarların bütçesinin Anadolu Üniversitesi'nden ayrıldıktan sonra nasıl karşılanacağı bir endişe kaynağıdır. Diğer yandan, online sistemlerde (ders programı, not sistemi vb.) ciddi hatalar ve eksiklikler olduğu, sistemin kullanışsız ve 'berbat' olduğu yönünde güçlü eleştiriler vardır. Online eğitim sürecinde genel olarak başarılı bulunduğu belirtilse de, teknik sistemlerin öğrenci deneyimini olumsuz etkilediği açıktır.

Ulaşım, kampüsle birlikte en büyük sorun alanı olarak öne çıkmaktadır. Üniversitenin şehre uzak konumu ve otobüs hatlarına bağımlılık, öğrenciler için günlük bir çileye dönüşmüş durumdadır. Yorumlarda, özellikle sabah saatlerinde ve sınav haftalarında otobüslerin aşırı kalabalık olduğu, 'Hint dizilerini aratmadığı', hatta doluluktan binilemediği ve soğukta uzun süre beklendiği sıklıkla anlatılmaktadır. Kırmızı 4 ve Mavi 4 hatları en çok bahsedilen otobüslerdir. Yıllardır dile getirilen 'tramvay gelecek' vaadinin gerçekleşmemesi de öğrencilerin umudunu kırmıştır. Ulaşım sorunu, kampüsün izole yapısını pekiştiren en önemli faktörlerden biridir.

Erasmus gibi uluslararası değişim programları konusunda üniversitenin imkanlarının çok kısıtlı olduğu belirtilmektedir. Kontenjanların çok az olması (bölüm başına 2 kişi gibi), sadece not ortalaması çok yüksek olan öğrencilerin 'şampiyonlar ligi' gibi bir yarışa girmesine neden olmaktadır. Bu durum, 3.66 gibi yüksek bir ortalamaya sahip bir öğrencinin bile gidememesine yol açabilmektedir. Üniversitenin bölünmesiyle birlikte Erasmus anlaşmalarının da iptal olduğu ve yeniden yapıldığı, bu süreçte kontenjanların düştüğü aktarılmıştır. Yabancı dil eğitimiyle ilgili ise, bazı hocaların İngilizce seviyelerinin yetersiz olduğu yönünde eleştiriler bulunmaktadır.

Yemekhane ve yeme-içme olanakları hakkında çelişkili yorumlar bulunmaktadır. Genel olarak kampüs içinde yemek yenebilecek yerlerin (1 kafe, 2 restoran, kantin) çok kısıtlı olması büyük bir eksiklik olarak görülmektedir. Bir öğrenci, yemekhanede çıkan yemeklerin 'baya lezzetli' olduğunu belirtirken, bir başka öğrenci yemeğinden örümcek, hıyar ve hatta jelibon çıkması gibi son derece olumsuz ve tiksindirici bir deneyim aktarmıştır. Okulun sadece öğlen yemeği çıkarması, kahvaltı ve akşam yemeği sunmaması da bir diğer eleştiri konusudur.

Verilen yorumlarda yurtlar ve barınma olanakları hakkında spesifik bir bilgi bulunmamaktadır. Ancak öğrencilerin genellikle kampüsten uzakta, şehir merkezindeki Yenibağlar, Eskibağlar, Bahçelievler gibi mahallelerde ikamet ettiği belirtilmiştir. Bu durum, kampüs yakınında yeterli barınma imkanı olmadığını veya tercih edilmediğini düşündürmektedir.

Üniversitenin imajı, kuruluş şekli nedeniyle tartışmalıdır. Anadolu Üniversitesi gibi köklü bir kurumdan 'bir gecede' bölünerek ortaya çıkması, 'zorlama bir teknik üniversite' veya 'ismi eğreti duran' bir kurum olarak algılanmasına neden olmuştur. Birçok öğrenci ve akademisyen, bu bölünmenin üniversitenin kültürel birikimine ve olanaklarına zarar verdiğini düşünmektedir. 'Teknik' isminin beklentileri yükseltse de, özellikle kampüs ve idari yapıdaki eksiklikler nedeniyle bu imajın altının doldurulamadığı eleştirisi hakimdir. Ancak, sanayi ile olan güçlü bağları ve mezunlarının başarısı, özellikle mühendislik alanında olumlu bir imaj oluşturmaktadır.

İdari birimler, özellikle öğrenci işleri, en çok şikayet edilen konulardan biridir. Yorumlarda 'öğrenci işleri rezalet' gibi net ifadeler yer almaktadır. Yönetim ile öğrenciler arasında ciddi bir iletişim kopukluğu olduğu, sınav saati gibi önemli bilgilerin son anda duyurulduğu belirtilmiştir. Telefonlara cevap verilmemesi, sorunlara çözüm bulunamaması ve öğrencilerin oradan oraya sürüklenmesi gibi sorunlar sıkça dile getirilmektedir. Buna karşın, Kariyer Gelişimi ve Öğrenci Destek Birimi'nde görevli hocaların çabaları ve öğrencilere sundukları destek özellikle övülmüş ve bu birim olumlu bir istisna olarak gösterilmiştir.

İş ve kariyer olanakları, üniversitenin en parlak ve umut vadeden yönü olarak dikkat çekmektedir. Okulun staj bulma konusunda doğrudan yerleştirme yapmasa da, yarattığı ekosistem sayesinde öğrencilere büyük avantajlar sağladığı belirtilmektedir. ESTÜ'nün organize sanayi bölgesindeki büyük firmalarla güçlü bağları, bu firmalara çok sayıda mezun vermesi ve ortak projeler yürütmesi, öğrencilerin iyi yerlerde staj ve iş bulmasını kolaylaştırmaktadır. Özellikle 'Kariyer Gelişimi ve Öğrenci Destek Birimi'nin Ford, Şişecam, Eczacıbaşı gibi büyük firmalarla düzenlediği 'akademi' programları, öğrencilere hem sektörel bilgi hem de network imkanı sunarak onları bir adım öne çıkarmaktadır. Mezunların kısa sürede iş bulduğu da vurgulanmıştır.

Eskişehir, öğrenciler tarafından adeta bir kurtarıcı olarak görülmektedir. Yorumların tamamında Eskişehir'in bir 'öğrenci şehri' ve 'cennet niteliğinde' olduğu konusunda tam bir fikir birliği vardır. Kampüs hayatının eksikliği, şehrin sunduğu zengin sosyal ve kültürel imkanlarla telafi edilmektedir. Şehrin canlılığı, gece hayatı, kafeleri, barları ve genel olarak öğrenci dostu atmosferi övülmektedir. Hatta bir yorumda 'Eskişehir koskoca bir kampüs gibi' denilerek, şehrin üniversitenin eksiklerini kapattığı vurgulanmıştır. Kiraların ve yaşam maliyetlerinin uygun olması da şehrin cazibesini artıran bir diğer faktördür.