ERCİYES ÜNİVERSİTESİ

Üniversite yönetimi, adalet ve eşitlik konularında ciddi eleştiriler almaktadır. Özellikle 2014 ve 2016 yıllarında yapılan yorumlarda, öğrencilerden yasal dayanağı olmadan veya aniden alınan kararlarla fahiş harç ücretleri talep edilmesi büyük tepki çekmiştir. Bir dersten kalan öğrencilerden ders başına 527 TL istenmesi veya dönem ortasında katlamalı harç uygulamasına geçilmesi, yönetimin öğrenciyi bir gelir kapısı olarak gördüğü algısını güçlendirmiştir. Ayrıca, memur alımlarında kişiye özel şartlar içeren ilanlar yayınlanması ve torpil iddiaları da üniversitenin adalet anlayışına gölge düşürmektedir.

Akademik kadro ve eğitim kalitesi konusunda ciddi bir görüş ayrılığı bulunmaktadır. Özellikle Tıp, Mühendislik gibi bölümlerin akademik yayın ve sıralama başarıları öne çıksa da, öğrenci deneyimleri bu başarıyı her zaman yansıtmamaktadır. Özellikle 2020 sonrası yorumlarda, Bilgisayar Mühendisliği gibi bazı bölümlerde eğitimin sektörden tamamen kopuk, teorik ve güncel olmadığı yönünde ağır eleştiriler mevcuttur. Hocaların bir kısmının egolu, öğrenciye karşı ilgisiz ve ezici tavırları sıkça dile getirilirken; bir yandan da özellikle Mühendislik ve Tıp fakültelerinde nitelikli ve kaliteli bir akademik kadronun varlığından bahsedilmektedir. Üniversitenin genel olarak zorlayıcı bir eğitim anlayışına sahip olduğu, dersleri geçmenin kolay olmadığı ve hocaların öğrencileri kasıtlı olarak zorladığı algısı yaygındır.

Üniversitenin burs ve maddi destek imkanları hakkında oldukça sınırlı yoruma rastlanmıştır. Mevcut tek yorum, 2007 yılına aittir ve üniversitenin başarılı öğrencilere sunduğu ücretsiz barınma hakkını, diğer özel üniversitelerin sunduğu nakit burslarla kıyaslayarak yetersiz bulmaktadır. Bu durum, üniversitenin maddi destek konusunda çok cazip teklifler sunmadığı izlenimini vermektedir.

Ders içerikleri ve işleniş biçimi, özellikle teknik bölümlerde ciddi şekilde eleştirilmektedir. En temel şikayet, derslerin pratik hayattan ve sektör ihtiyaçlarından kopuk olmasıdır. Bilgisayar mühendisliği gibi alanlarda öğrencilere güncel teknolojiler yerine, modası geçmiş veya işlevsiz projeler yaptırıldığı belirtilmiştir. Örneğin, Java dersinde karmaşık sistemler yerine poligon çizdirilmesi veya C dersinde sadece temel programlama terimlerinin öğretilmesi gibi örnekler verilmiştir. Bazı derslerin geçilmesinin neredeyse imkansız olduğu, aynı dersi defalarca alan öğrencilerin bulunduğu ve zorunlu olmaması gereken derslerin bile zorunlu tutulduğu yönünde şikayetler mevcuttur.

Güvenlik ve denetim, üniversitenin en çelişkili ve sorunlu alanlarından biridir. Yorumlarda bir yandan kampüse girişlerin tamamen kontrolsüz olduğu, “elini kolunu sallayarak” herkesin girebildiği ve güvenlik önlemlerinin sıfır olduğu belirtilirken, diğer yandan kampüs dışında ve hatta içinde öğrencilere yönelik sosyal bir denetim ve baskı olduğu görülmektedir. Özellikle 2010'lu yılların başındaki yorumlarda güvenlik zafiyeti daha çok vurgulanırken, daha güncel yorumlarda şehirdeki muhafazakar baskının kampüse de yansıdığı, sevgilisiyle oturan bir çiftin polise şikayet edilmesi gibi olaylarla kendini gösterdiği anlaşılmaktadır. Bahar şenliklerinde yaşanan kavga ve taciz iddiaları da güvenlik konusundaki endişeleri artırmaktadır.

Üniversitenin kampüs yapısı, en çok eleştirilen konulardan biridir. Geniş bir alana yayılmış olmasına rağmen bu alanın verimli kullanılmadığı, binaların plansız ve estetikten yoksun olduğu sıkça dile getirilmektedir. Sürekli devam eden ve bitmek bilmeyen inşaat, kazı ve yol çalışmaları kampüsü adeta bir şantiye alanına çevirmiştir. Özellikle kampüs içindeki hastanenin varlığı, yoğun bir sivil trafiğine neden olarak öğrenci ortamını olumsuz etkilemektedir. Binaların birbirine uzaklığı, yeşil alanların yetersizliği veya halk tarafından piknik alanına çevrilmesi, tabela eksikliği ve yolların bozukluğu gibi sorunlar yıllardır devam eden şikayetlerdir. Buna karşın, özellikle yeni yapılan binaların (15 Temmuz yerleşkesi gibi) şık olduğu ve kampüsün çevre düzenlemesinin güzel bulunduğuna dair az sayıda olumlu yorum da mevcuttur.

Kampüsün çok geniş bir alana yayılması ve binaların birbirinden uzak olması, kampüs içi ulaşımı önemli bir sorun haline getirmektedir. Özellikle geçmiş yıllarda ring servislerinin yetersizliği veya tatil günlerinde çalışmaması öğrencileri mağdur etmiştir. Son yıllarda ring seferlerinin tamamen kaldırıldığına dair yorumlar da bulunmaktadır. Bu durum, öğrencileri fakülteler arasında uzun mesafeler yürümek zorunda bırakmaktadır. Özellikle kış aylarında bu durum daha da zorlaşmaktadır.

Kampüsteki siyasi atmosfer, öğrenciler için belirleyici ve zaman zaman gergin bir unsurdur. Yorumlarda, özellikle ülkücü ve muhafazakar/cemaat gruplarının kampüste etkin olduğu ve bu durumun sosyal dengeyi etkilediği sıkça vurgulanmaktadır. Bu grupların kendi içlerinde bir dayanışma ağı kurduğu, ancak diğer görüşten öğrencilere karşı baskıcı veya kavgacı bir tavır sergileyebildikleri belirtilmiştir. Özellikle 2010'lu yıllardaki yorumlarda bu grupların varlığı daha belirginken, sonraki yıllarda da bu etkinin devam ettiği anlaşılmaktadır. Abbas Güçlü'nün programının basılması gibi olaylar, kampüsteki siyasi tansiyonun somut örnekleri olarak gösterilmiştir. Genel kanı, belirli bir siyasi görüşe sahip olmayan veya farklı görüşteki öğrencilerin bu ortamda zorlanabileceği yönündedir.

Üniversitenin sosyal yaşamı, "kısıtlı ama var" şeklinde özetlenebilir. Yorumların genelinde, İstanbul ve Ankara gibi büyük şehirlerdeki üniversitelerle kıyaslanamayacak kadar zayıf bir sosyal ortam olduğu belirtilmektedir. En büyük eksiklik olarak alkollü mekanların bulunmaması ve bar gibi yerlerin olmayışı gösterilmektedir. Buna rağmen, sosyal aktivite arayan öğrencinin bir şeyler bulabileceği de ifade edilmektedir. Öğrenci kulüpleri (dans, tiyatro, müzik, mühendislik) aktif olarak faaliyet göstermekte ve etkinlikler düzenlemektedir. Geçmişte (2000'li yıllarda) dillere destan olduğu söylenen bahar şenlikleri, son yıllarda ya hiç yapılmamakta ya da sönük geçmektedir. Ancak zaman zaman Gripin gibi popüler grupların konser verdiği de görülmüştür. Genel kanı, sosyal hayatın öğrencinin kendi çabasına ve beklentisine bağlı olduğu yönündedir.

Üniversitenin teknolojik altyapısı, özellikle son yıllarda yapılan yorumlarda önemli bir eleştiri konusu haline gelmiştir. Pandemi döneminde geçilen online eğitim sisteminin altyapısının sık sık çöktüğü, yetersiz kaldığı ve öğrencileri mağdur ettiği belirtilmektedir. Online sınavların 'siber saldırı' bahanesiyle iptal edilmesi, sistemsel sorunların bir göstergesi olarak kabul edilmiştir. 2022'de yayınlanan mobil uygulamanın arayüzü beğenilse de, OBİSİS ve mail gibi temel sistemlerle entegrasyonunun zayıf olduğu eleştirilmiştir. Daha eski yorumlarda ise mühendislik fakültesinde kablosuz internete bağlanmanın zorluğundan ve laboratuvarların kullanılamamasından şikayet edilmektedir.

Toplu taşıma, öğrenciler için kronik bir sorun olarak öne çıkmaktadır. Kampüs içi hastaneler nedeniyle otobüslerin sivil halk, özellikle yaşlı ve hasta yolcular tarafından yoğun olarak kullanılması, öğrencilerin sürekli ayakta yolculuk yapmasına ve kalabalıktan şikayet etmesine neden olmaktadır. Otobüslerin yetersizliği, özellikle Talas-Anayurt gibi öğrenci semtlerinden ulaşımın çileye dönüşmesi ve hafta sonları seferlerin olmaması gibi problemler sıkça dile getirilmiştir. Kampüs içinden tramvay geçmesi ulaşımı bir nebze kolaylaştırsa da, genel olarak toplu taşıma deneyimi olumsuz olarak değerlendirilmektedir.

Yabancı dil eğitimi ve uluslararası fırsatlar konusunda üniversitenin yetersiz kaldığı görülmektedir. Özellikle hazırlık sınıfı eğitiminin, bölümü dil olmayan öğrenciler için çok zayıf olduğu, öğrencilerin kendi çabaları olmadan İngilizce öğrenemeden mezun oldukları belirtilmiştir. İsteğe bağlı hazırlık okunması tavsiye edilmemektedir. Öğrencilerin Erasmus gibi programlara gitme hayali kurduğu, ancak bu konuda somut başarılara veya imkanlara dair pek yoruma rastlanmamıştır. Ayrıca, Bilgisayar Mühendisliği gibi önemli bir bölümün yurt dışı diploma denkliğinin olmaması, üniversitenin uluslararası standartlardan uzak olduğunun bir göstergesi olarak sunulmuştur.

Yemekhane hizmetleri genel olarak olumlu değerlendirilmektedir. Özellikle 2006 yılındaki bir yorumda yemeklerin 1.25 YTL'ye harika ve sağlıklı olduğu belirtilmiştir. Daha güncel yorumlarda ise yemekhanenin ucuzluğu öne çıkmakta, öğrencilere 1,5 liraya doyma imkanı sunduğu ve bu nedenle kantinlere göre daha mantıklı bir seçenek olduğu vurgulanmaktadır. Ancak yemek kalitesine dair olumsuz yorumlar da mevcuttur; yemeklerin bazen kötü olduğu, yemekhane yönetiminin iğrenç olduğu ve yemek kuyruklarının çok uzun olduğu gibi şikayetler dile getirilmiştir. Refakatçilere ve personele verilen yemeklerin ise iğrenç olduğu iddia edilmektedir.

Öğrenciler için barınma, özellikle Kayseri'de eve çıkmanın zorluğu nedeniyle önemli bir sorundur. Yorumlarda ev sahiplerinin öğrenciye, özellikle de erkek öğrenciye ev vermek istemediği sıkça vurgulanmaktadır. Bu durum, öğrencileri büyük ölçüde yurtlara veya belirli kooperatiflere yönlendirmektedir. Cemaatlerin yurt ve evler aracılığıyla kampüste etkili olduğu, hatta bazı özel yurtların cemaatlerle bağlantılı olduğu iddiaları da mevcuttur. Devlet yurtlarının konumu ve imkanları hakkında ise daha az detaylı yorum bulunmaktadır.

Erciyes Üniversitesi'nin imajı, 'ortalama bir Anadolu üniversitesi' olarak şekillenmiştir. Dışarıdan bakıldığında araştırma üniversitesi statüsü ve bazı fakültelerin başarısıyla olumlu bir portre çizse de, öğrenci gözündeki imajı daha çok 'yüksek lise' veya 'meslek lisesi' gibidir. Üniversitenin öğrenci profilinin büyük oranda Kayseri ve çevre illerden gelenlerden oluşması, çeşitliliğin az olmasına ve içe kapalı bir yapıya neden olmaktadır. Sektördeki algısı da tartışmalıdır; bazı büyük şirketlerin Erciyes mezunlarını tercih etmediğine dair iddialar bulunmaktadır. Öğrenciler arasında özgüven kaybına yol açtığı, insanı yorduğu ve potansiyelini tam yansıtamadığı yönünde güçlü bir kanı vardır. Üniversite, sık sık 'keşke başka bir yeri kazansaydım' dedirten bir kurum olarak anılmaktadır.

Üniversitenin idari personeli ve rektörlük yönetimi, en sık ve en sert eleştirilerin hedefi olmuştur. Öğrenci işleri başta olmak üzere idari birimlerin yavaşlığı, ilgisizliği, bürokratik engelleri ve ulaşılamaz olması kronik bir sorundur. Yorumlarda, öğrencilerin haklı taleplerine 'kapının anahtarı yok' gibi absürt cevaplar verildiği, hatalarını kabul etmedikleri ve öğrencileri mağdur ettikleri sıkça anlatılmaktadır. Rektörlüğün ani ve tek taraflı kararlarla (harç artışları, yönetmelik değişiklikleri) öğrencileri zor durumda bırakması, öğrenci odaklı bir yönetim anlayışından uzak olunduğunu göstermektedir. Personelin egolu ve öğrenciye tepeden bakan tavırları da yaygın bir şikayettir.

Üniversitenin mezunlarına sunduğu iş ve kariyer fırsatları konusunda ciddi endişeler bulunmaktadır. Özellikle Bilgisayar Mühendisliği gibi bölümlerde verilen eğitimin sektör ihtiyaçlarını karşılamadığı, bu nedenle mezunların iş bulmakta zorlandığı ve yetersiz kaldığı belirtilmektedir. PETKİM gibi büyük firmaların Erciyes mezunlarını değerlendirmeye almadığı iddiası, üniversitenin piyasadaki algısının zayıf olduğunu göstermektedir. Staj imkanlarının da çok kısıtlı olduğu, zorunlu staj süresinin sadece 24 iş günü gibi yetersiz bir süre olması eleştirilmiştir. Öğrencilerin kendi çabalarıyla kendilerini geliştirmedikleri takdirde işsiz kalma ihtimallerinin yüksek olduğu vurgulanmaktadır.

Kayseri şehri, öğrenci yaşamını doğrudan etkileyen ve genellikle olumsuz yorumlanan bir faktördür. Şehrin muhafazakar ve öğrenciye pek de sıcak bakmayan yapısı en temel şikayet konusudur. Özellikle seküler bir yaşam tarzına sahip öğrenciler için şehrin boğucu olabileceği, sosyal hayatın akşam saatlerinde bittiği ve yapacak çok az şeyin olduğu vurgulanmaktadır. Ev sahiplerinin öğrenciye ev kiralamadaki isteksizliği ve esnafın öğrenciye yardım etmeyen tutumu da diğer olumsuz noktalardır. Talas ilçesi, öğrenci yaşamının merkezi olarak kabul edilse de, bu bölgenin bile sosyal imkanlar açısından yetersiz kaldığı belirtilmektedir. Şehir, okumak ve ders çalışmak için dikkat dağıtıcı unsurların az olduğu bir yer olarak görülse de, canlı bir üniversite hayatı bekleyenler için büyük bir hayal kırıklığı potansiyeli taşımaktadır.