DEMİROĞLU BİLİM ÜNİVERSİTESİ

Adalet ve eşitlik, üniversite hakkındaki en ciddi ve en detaylı şikayetlerin merkezinde yer almaktadır. Özellikle 2024 mezuniyet töreni, bu konudaki rahatsızlığın somutlaştığı bir olay olarak öne çıkmaktadır. Tıp Fakültesi mezunlarına saatler süren, özenli ve tüm hocaların katıldığı bir tören yapılırken, Psikoloji gibi diğer bölüm mezunlarının yarım saatten az süren, 'baştan savma' bir törenle geçiştirilmesi büyük bir tepki çekmiştir. Bölümler arası farklı muamele, sadece törenle sınırlı kalmayıp, Psikoloji bölümüne getirilen katı kıyafet yönetmeliği gibi kurallarla da kendini göstermektedir. Bu durum, öğrenciler arasında derin bir 'yok sayılma' ve ayrımcılık hissiyatı yaratmıştır. Ayrıca, eski ve yeni öğrencilere farklı ücretlendirme yapılması da eşitsizlik algısını güçlendirmektedir.

Akademik kadro ve eğitim kalitesi konusunda yorumlar belirgin bir şekilde ikiye ayrılmıştır. Bir grup öğrenci, özellikle Tıp Fakültesi'nde Florence Nightingale Hastanesi'nin deneyimli doktorlarının hocalık yapmasını büyük bir avantaj olarak görmekte ve TUS başarısına dikkat çekmektedir. Bu öğrenciler, hocaların ilgili ve donanımlı olduğunu belirtmektedir. Ancak diğer bir grup, özellikle farklı bölümlerdeki öğrenciler, akademik kadronun yetersiz olduğunu, eğitim kalitesinin vasat kaldığını ve bazı hocaların pedagojik formasyonlarının zayıf olduğunu ifade etmektedir. Özellikle bir profesörün 'iki kelimeyi bir araya getiremediği' yönündeki ağır eleştiri, bu memnuniyetsizliği göstermektedir. Dolayısıyla, eğitim kalitesinin bölümlere göre ciddi farklılıklar gösterdiği anlaşılmaktadır.

Burs ve ücret politikaları, üniversitenin en çok eleştirilen yönlerinden biridir. Okulun 'sırf para derdinde' olduğu ve 'ticarethane' gibi çalıştığı algısı hakimdir. Öğrenciler, fahiş ve gerekçesiz zamlardan, DGS ile gelen kendi mezunlarına bile yeterli burs imkanı tanınmamasından ve yatay geçiş yapan bir öğrencinin peşin ödediği dönem ücretini geri alamamasından şikayetçidir. Özellikle eski öğrencilerden yeni kayıtlı öğrencilerden daha fazla ücret alınması, 'ara sınıflar suan yeni kayıtlardan daha fazla ödüyor' ifadesiyle büyük bir adaletsizlik olarak görülmektedir. Bu durum, üniversitenin öğrenciyi bir 'para kaynağı' olarak gördüğü yönündeki iddiaları güçlendirmektedir.

Derslerin işlenişi ve içeriği hakkında hem olumlu hem de olumsuz görüşler bulunmaktadır. Bir yandan derslerin çeşitliliği, kapsamı ve uygulamalı yapısının diğer üniversitelere göre daha özenli olduğu belirtilirken, diğer yandan pandemi döneminde online verilen derslerin sınavlarının yüz yüze yapılması ve bütün sınavların bir aya sıkıştırılması gibi uygulamalar sert bir şekilde eleştirilmiştir. Bu durum, ders planlaması ve sınav organizasyonunda ciddi sorunlar yaşandığını göstermektedir.

Güvenlik personeli ve genel denetimle ilgili yorumlar olumsuzdur. Özellikle kapıdaki güvenlik görevlisinin tavrının 'kaba' olduğu ve öğrencilere karşı genel olarak 'kötü bir tavır hakim' olduğu belirtilmiştir. Bu durum, üniversiteye ilk girişte olumsuz bir izlenim yaratmaktadır.

Kampüs yapısı, üniversite hakkındaki en yoğun ve en olumsuz eleştirilerin odak noktasıdır. Yorumların büyük çoğunluğu, üniversitenin bir kampüsü olmadığını, 'apartman dairesinden bozma' tek bir binadan ibaret olduğunu belirtmektedir. Bahçesi, sosyal alanı, hatta yeterli sınıfı bile olmadığı, derslerin kütüphanede işlendiği gibi ciddi şikayetler mevcuttur. Yaklaşık 3 yıl önce yapılan 'modern ve donanımlı, bol yeşillikli bir kampüs' tanımı ise diğer tüm yorumlarla tamamen çelişmekte ve genel algıyı yansıtmamaktadır. Son dönemde Silivri'de açılan yeni kampüs ise merkezi konumdan uzaklığı nedeniyle yeni bir şikayet konusu haline gelmiştir. Bu durum, öğrencilerin kampüs beklentilerinin hiçbir şekilde karşılanmadığını göstermektedir.

Kampüs içi ulaşım, okulun 'apartman' yapısıyla bağlantılı olarak ele alınmıştır. Asansör kullanımının öğrencilere yasaklanması ve inişler için yangın merdivenlerinin zorunlu kılınması, öğrenciler tarafından hem anlamsız hem de aşağılayıcı bir uygulama olarak görülmektedir. Hatta dizleri sakat olan bir öğrenciye bile bu kuralın dayatılması, yönetimin öğrenci odaklı bir yaklaşımdan ne kadar uzak olduğunu gösteren bir örnek olarak sunulmuştur.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Sosyal yaşam, kampüs yapısı gibi, üniversitenin en zayıf karnı olarak görülmektedir. Yorumların neredeyse tamamı, okulda sosyal hayatın olmadığını vurgulamaktadır. 'Öğrenci kulübü spor takımı falan beklentisi olmasın' ve 'etkinlik olarak, kulüp olarak kötüler' gibi ifadeler, bu konudaki eksikliği net bir şekilde ortaya koymaktadır. Okul, sosyal bir çevre ve aktivite arayan öğrenciler için büyük bir hayal kırıklığı olarak tanımlanmaktadır. Son 24 saat içinde yapılan birkaç olumlu yorumda 'kulüp çalışmaları konusunda aktif' olduğu belirtilse de, bu ifadeler yıllardır süregelen ve çok sayıda öğrenci tarafından dile getirilen 'sosyal hayat yok' eleştirileriyle çelişmektedir.

Teknolojik altyapı konusunda birbiriyle taban tabana zıt iki farklı görüş bulunmaktadır. Yaklaşık 3 yıl önce yapılan bir yorumda sınıfların 'en son teknolojiyle iyi bir şekilde donatıldığı', geniş ve aydınlık olduğu belirtilerek modern bir tablo çizilmiştir. Ancak bu yorum, diğer tüm eleştirilerle çelişmektedir. Çok sayıda öğrenci, 'insan gibi sınıf yok', 'sınıf yetersizliğinden kütüphanede ders işleyen bir kurum' gibi ifadelerle fiziki ve teknolojik altyapının son derece yetersiz olduğunu, hatta temel derslik ihtiyacının bile karşılanamadığını belirtmektedir. Bu durum, ya yorumlar arasında ciddi bir zaman veya algı farkı olduğunu ya da olumlu yorumun genel durumu yansıtmadığını düşündürmektedir.

Bu konuyla ilgili yorumlar özellikle son dönemde açılan Silivri kampüsü üzerine yoğunlaşmıştır. Öğrenciler, sağlık kampüsünün aniden Silivri'ye taşınmasını ve başta vadedilen ücretsiz servis imkanının sunulmamasını büyük bir sorun olarak görmektedir. Beylikdüzü'nden kalkan 'araçtan bozma' bir servisin dahi aylık bir ücrete tabi tutulması, zaten yüksek okul ücreti ödeyen öğrenciler için ek bir maliyet ve mağduriyet yaratmıştır. Bu durum, okulun ulaşım konusunda öğrencilerine yeterli desteği sağlamadığını göstermektedir.

Uluslararası fırsatlar konusunda yapılan yorumlar son derece olumsuzdur. Üniversitenin 'Mavi Diploma'ya (Diploma Eki) dahil olmaması, mezunların uluslararası tanınırlığı açısından önemli bir eksiklik olarak görülmektedir. Buna ek olarak, bir öğrencinin Erasmus stajını kazanmasına rağmen okulun 'düzgün iletişimi sağlayamadığı için' bu fırsatı kaçırması, kurumun uluslararası programları yönetme konusunda yetersiz ve ilgisiz olduğunu göstermektedir.

Yorumlarda üniversitenin yemek olanakları hakkında detaylı bir bilgi bulunmamaktadır. Sadece 'küçük bir kantini olan' ve 'cafesi bile olmayan' şeklinde yapılan atıflar, bu alandaki imkanların son derece kısıtlı olduğuna işaret etmektedir. Yemeklerin kalitesi veya fiyatları hakkında spesifik bir yorum yapılmamıştır.

Verilen metinlerde üniversitenin sağladığı yurt veya barınma imkanlarına dair herhangi bir olumlu ya da olumsuz yoruma rastlanmamıştır. Yalnızca 5 yıl öncesine ait bir yorumda bir kişinin 'yakınlarda ev arıyorum' demesi, konunun öğrenciler için bir ihtiyaç olduğunu göstermekle birlikte, üniversitenin bu konuda bir çözümü olup olmadığına dair bilgi vermemektedir.

Üniversitenin imajı, 'tabela üniversitesi' ve 'ticarethane' gibi olumsuz benzetmelerle ciddi şekilde zedelenmiş durumdadır. Sürekli isim değişikliği geçirmesi, bilinirliğinin düşük olması ve özellikle Tıp Fakültesi dışındaki bölümlerin 'yok sayıldığı' algısı bu imajı olumsuz etkilemektedir. Sosyal medyada yapılan olumsuz yorumların silinip yorumlara kapatılması, yönetimin eleştiriye tahammülsüz olduğu ve şeffaf olmadığı yönündeki düşünceleri pekiştirmiştir. Öğrenciler arasında 'pişmanlık' ve 'para tuzağı' olarak nitelendirilmesi, üniversitenin vaat ettiği prestij ile gerçeklik arasındaki farkı ortaya koymaktadır. Buna karşın, özellikle son günlerde yapılan bir dizi olumlu yorum, bu negatif imajı kırmaya yönelik bir çaba olarak dikkat çekmektedir.

İdari personel ve öğrenci işleri, istisnasız olarak tüm yorumlarda olumsuz bir şekilde anılmaktadır. En temel sorun, personele ulaşmanın neredeyse imkansız olmasıdır. Telefonların açılmaması, açıldığında ise kişilerin 'ukala', 'aşağılayıcı' ve 'ilgisiz' bir tavır sergilemesi sıkça tekrarlanan şikayetlerdir. Bir aday öğrencinin, bilgi almak için aradığında 'siz bilmezsiniz' edasıyla karşılanması, kurumun dışarıya yansıttığı yüzün ne kadar sorunlu olduğunu göstermektedir. Öğrenci işlerine bağlanmanın bile çoğunlukla mümkün olmaması, en temel idari hizmetlerin dahi aksadığının bir kanıtıdır.

İş ve kariyer fırsatları, üniversitenin en güçlü ve en çelişkili yanını oluşturmaktadır. Üniversitenin Florence Nightingale Hastaneleri ile olan organik bağı, en önemli pazarlama argümanıdır. Nitekim son günlerde yapılan yorumlarda, mezunların ve öğrencilerin bu bağ sayesinde staj ve iş imkanı bulduğu, hatta bir mezunun üniversitede kalite uzmanı olarak işe başladığı gibi çok olumlu örnekler sunulmaktadır. Ancak bu parlak tablonun karşısında, 'hastanelerimizde iş olanağı deniyor ancak iş görüşmesi randevusu bile alamıyorsunuz' gibi tam tersi bir deneyimi aktaran eleştirel bir yorum da bulunmaktadır. Bu durum, vaat edilen kariyer fırsatlarının her öğrenci için aynı ölçüde geçerli olmayabileceğine veya bu sürecin sorunsuz işlemediğine işaret etmektedir.

Üniversitenin şehirle entegrasyonu konusunda doğrudan bir yorum bulunmamakla birlikte, kampüsün konumu dolaylı olarak bu kategoriyi etkilemektedir. Esentepe'deki ana binanın merkezi bir lokasyonda olması bir avantajken, son dönemde bazı fakültelerin İstanbul'un oldukça dışında kalan Silivri'ye taşınması, öğrencileri şehir hayatından koparan önemli bir dezavantaj olarak yorumlanmıştır. Öğrencilerin eleştirileri daha çok okulun kendi içindeki 'kampüssüz' ve sosyal hayattan yoksun yapısı üzerine yoğunlaşmıştır.