ÇUKUROVA ÜNİVERSİTESİ

Adalet ve eşitlik konularındaki yorumlar, üniversite yönetiminin keyfi kararları, öğrenciye yönelik ayrımcılık ve liyakatsizlik iddiaları üzerinde yoğunlaşmaktadır. En çarpıcı eleştiri, öğrencilerin araçla kampüse girişinde personel ve öğrenciler arasında yapılan ücret ayrımcılığıdır. Personelden 10 TL alınırken öğrencilerden 250 TL istenmesi "adaletsizliğin, hırsızlığın ve soygunculuğun yapıldığı" şeklinde ağır bir dille kınanmıştır. Akademik alanda ise, sınav sonuçlarının keyfi olarak değiştirildiği, aynı cevaplara farklı notlar verildiği ve bunun sorgulanmasının tehditle engellendiği gibi ciddi iddialar bulunmaktadır. Ayrıca, yatay geçişlerde torpil döndüğü ve hak yendiği de öne sürülen suçlamalar arasındadır. Bu yorumlar, üniversitede adalet mekanizmasının zayıf olduğu ve öğrencilerin kendilerini güvencesiz hissettiği bir atmosferin varlığına işaret etmektedir.

Akademik kadro ve eğitim kalitesi konusunda yorumlar ciddi çelişkiler ve zamanla değişen bir algı sergilemektedir. 2000'li yılların sonlarına doğru yapılan yorumlarda üniversitenin iyi hocalara sahip olduğu, mühendislik ve tıp gibi alanlarda yetkin bir eğitim verdiği ve hatta dünya sıralamalarına girdiği vurgulanmıştır. Özellikle Tıp ve Ziraat fakültelerinin köklü ve başarılı olduğu, Maliye yüksek lisans programının ise mükemmel bir tez danışmanıyla keyifli bir deneyim sunduğu belirtilmiştir. Ancak daha güncel yorumlarda, özellikle son 10 yıl içinde, akademik kalitenin düştüğü, kadroların torpille doldurulduğu, bazı bölümlerin çağı 10-15 yıl geriden takip ettiği ve eğitimin yüzeysel hale geldiği yönünde sert eleştiriler bulunmaktadır. Bir profesörün "öğrenci öğrenmeye değil askerden yırtmaya geliyor" sözü, motivasyon düşüklüğüne işaret ederken, bazı hocaların derslere asistanlarını sokması ve keyfi notlandırma yapması gibi iddialar da dile getirilmiştir.

Burs ve maddi destek olanakları hakkında sınırlı sayıda yorum bulunmaktadır. Mevcut yorumlar, bu konuda da bürokratik sorunlar yaşandığını ve fırsatların kısıtlı olduğunu göstermektedir. Belediyenin burs başvurularının beklenenden çok daha erken kapanması, "form kalmamıştır" denilerek öğrencilerin geri gönderilmesi gibi uygulamalar eleştirilmiştir. Olumlu bir gelişme olarak, okul bünyesinde yarı zamanlı sigortalı iş bulma imkanının varlığından bahsedilmiştir. Ancak genel olarak, öğrencilere yönelik maddi destek mekanizmalarının yetersiz veya erişimi zor olduğu izlenimi edinilmektedir.

Derslerle ilgili yorumlar genellikle sistem sorunları ve keyfi uygulamalar etrafında yoğunlaşmaktadır. Özellikle not sistemi ve ders geçme kurallarının dönem ortasında değiştirilmesi gibi kararlar, öğrencilerin mağduriyetine yol açmış ve sert tepki çekmiştir. Bir öğrenci bu durumu "maç oynanırken kural değişmez" diyerek özetlemiştir. Derslerin içeriğine yönelik eleştiriler de bulunmaktadır; bazı derslerin güncelliğini yitirdiği, bazılarının ise yüzeysel işlendiği ifade edilmiştir. Olumlu tarafta ise, seçmeli derslerin şan, piyano, karate gibi geniş bir yelpazede sunulması ve transkripte işlenecek olması beğenilmiştir. Ayrıca, bazı zorlayıcı derslerin öğrencileri geliştirdiği ve mezuniyette donanımlı kıldığı da vurgulanmıştır.

Güvenlik ve denetim konusu, yorumlarda çelişkili ve sorunlu bir alan olarak öne çıkmaktadır. Bir yandan kampüsün "yol geçen hanı" gibi olduğu, elini kolunu sallayan herkesin, hatta mendil satan çocukların bile içeri girdiği ve bu durumun güvenlik zafiyeti yarattığı belirtilmektedir. Bu denetimsizlik, özellikle "Adana halkının" rahatsız edici bakışlarına maruz kalma endişesini de beraberinde getirmektedir. Diğer yandan, son yıllarda güvenlik önlemlerinin arttığı, öğrencilerin bile aracıyla girmekte zorlandığı, güvenlik görevlilerinin keyfi davrandığı ve kendilerini "üniversitenin sahipleri" sandığı yönünde şikayetler de vardır. Bu durum, denetimsizlikten aşırı ve keyfi denetime geçiş gibi bir tutarsızlığa işaret etmektedir. Ayrıca, siyasi olaylar sırasında polisin ve TOMA'ların kampüste hazır beklemesi, güvenlik algısını olumsuz etkileyen bir diğer faktördür.

Çukurova Üniversitesi'nin kampüsü, yorumların neredeyse tamamında birleşilen en güçlü olumlu yönü olarak öne çıkmaktadır. Seyhan Baraj Gölü manzarası, ormanlık ve yemyeşil arazisi, genişliği ve doğal güzellikleri sürekli olarak övülmektedir. "Türkiye'nin en güzel kampüslerinden birisi", "cennetten çıkma bir kampüs", "Boğaziçi'nden fazlası var" gibi ifadelerle bu hayranlık dile getirilmiştir. Kampüs, adeta Adana'nın sıcağından ve karmaşasından bir kaçış noktası, "cehennemin ortasındaki koca bir serap" olarak görülmektedir. Ancak bu genel olumlu tabloya karşın, bazı eleştiriler de mevcuttur. Binaların eski ve bakımsız olduğu, özellikle kütüphane ve bazı fakülte binalarının fiziki durumunun kötüleştiği belirtilmiştir. Ayrıca kampüsün çok büyük olması, bölümlerin birbirinden uzak olması ve bu durumun yarattığı ulaşım zorlukları da olumsuz yönler olarak kaydedilmiştir.

Kampüs içi ulaşım, üniversitenin geniş arazisi nedeniyle önemli bir konu olmasına rağmen, öğrenciler tarafından genellikle yetersiz ve sorunlu bulunmaktadır. "Ring denen otobüsleri hafta içi mesai saatlerinde bile yarım saat beklediği" ve hafta sonu ise sistemin "tamamen ölü" olduğu yönündeki eleştiriler, bu hizmetin aksaklığını ortaya koymaktadır. Olumlu bir nokta olarak, kampüs içindeki otobüslerin ücretsiz olduğu belirtilmiştir. Ancak bu ücretsiz hizmetin, özellikle yeni ve uzak fakültelere ulaşımda yetersiz kaldığı, öğrencilerin uzun mesafeler yürümek zorunda kaldığı anlaşılmaktadır. Ayrıca, öğrenciler için yapılan bisiklet yolunun motorlu taşıtlar tarafından işgal edilmesi de bir başka şikayet konusudur.

Üniversitedeki siyasi ortam, yorumlarda gergin ve kutuplaşmış bir tablo çizmektedir. Özellikle 2010'lu yılların başlarında yapılan yorumlarda, kampüste sık sık siyasi olaylar yaşandığı, "Kürtçülerle ülkücüler çatışır" şeklinde ifade edilen gerilimlerin olduğu ve polisin kampüste hazır beklediği belirtilmiştir. Sol ve ülkücü gruplar arasındaki denge, bir yoruma göre "pkk veya cemaate yedirmezler sizi" şeklinde bir güvence olarak görülmüştür. Ancak başka yorumlarda PKK sempatizanlarının kampüste rahatça propaganda yaptığı, sloganlar attığı ve pankartlar astığı iddia edilerek yönetimin bu duruma sessiz kaldığı eleştirilmiştir. Öğrenciler arasında yaşanan çatışmalar, molotof atılması gibi şiddet eylemleri ve polis baskısı da dile getirilen diğer konulardır. Son yıllardaki yorumlarda bu konuya daha az değinilmesi, siyasi gerilimin zamanla farklı bir boyut kazandığını veya azaldığını düşündürebilir.

Üniversitenin sosyal yaşamı, imkanlar ve öğrenci profili açısından farklı perspektiflerden değerlendirilmiştir. Olumlu tarafta, kampüsün geniş spor olanakları (havuz, sahalar, spor salonları), göl kenarındaki kafeleri, çimlerde sosyalleşme imkanı ve UZAYMER gibi özel ilgi alanlarına yönelik etkinlikleri öne çıkmaktadır. Özellikle eski tarihli yorumlarda sosyal hayatın canlılığından sıkça bahsedilmiştir. Ancak daha güncel yorumlarda, sosyal yaşamın zayıfladığına dair eleştiriler artmıştır. Öğrenci kulüplerinin "çok aktif olmadığı", müzik ve gastronomi gibi alanlarda kulüp bulunmadığı, bahar şenliklerinin eski görkemini yitirip "halka açık kermes" havasına büründüğü belirtilmektedir. Öğrenci profilinin ise daha çok çevre illerden geldiği, "barzo ve kezbanlardan" oluştuğu gibi eleştiriler de sosyal ortamın niteliğine yönelik olumsuz bir algıyı yansıtmaktadır.

Üniversitenin teknolojik altyapısı, çelişkili ve dengesiz bir görüntü çizmektedir. Bir yanda, ülkenin "en teknolojik spor salonuna" sahip olduğu, kampüsün genelinde ücretsiz Wi-Fi hizmeti sunulduğu gibi olumlu gelişmelerden bahsedilmektedir. Özellikle R1 ve R2 arasındaki çimlik alandaki Wi-Fi'nin tatmin edici olduğu belirtilmiştir. Diğer yanda ise, temel teknolojik altyapıda ciddi eksiklikler olduğu göze çarpmaktadır. İnternet sitesinin güncel olmaması, "küçücük bir yabancı dil kursunun/spor kulübünün internet sitesi gibi" bilgi vermemesi, kütüphanedeki bilgisayar sayısının çok az olması ve e-mail almak için bile uğraşılması gerektiği gibi şikayetler, dijital altyapının zayıflığını göstermektedir. Otomasyon sisteminin de eski ve kullanışsız olduğu, öğrencilerin devamsızlık ve vize ortalamalarını bile göremediği eleştirilmiştir.

Üniversiteye ulaşım, öğrenciler için en önemli sorunlardan biri olarak öne çıkmaktadır. Yorumlarda, özellikle kampüsün içinde Balcalı Hastanesi'nin bulunması nedeniyle otobüslerin sürekli hasta ve hasta yakınlarıyla dolu olduğu, bu durumun öğrenciler için büyük bir çileye dönüştüğü sıkça vurgulanmaktadır. Otobüslerin zamanında gelmemesi, sabah saatlerinde aşırı kalabalık olması ve bazı seferlerin iptal edilmesi yaygın şikayetler arasındadır. Bir öğrenci bu durumu, İstanbul'daki metrobüs yoğunluğuna benzetmiştir. Akşam saatlerinde ve hafta sonları ulaşımın daha da zorlaştığı, otobüs seferlerinin erken bittiği belirtilmektedir. Olumlu olarak, Adana'nın her yerinden kampüse otobüs bulunması bir avantaj olarak görülse de, bu durum pratikteki sorunları çözmeye yetmemektedir. Şehirdeki metro hattının ise üniversiteye uzak ve kullanışsız bir güzergahta olması da eleştirilen bir diğer noktadır.

Uluslararası fırsatlar ve yabancı dil eğitimi hakkında yapılan yorumlar oldukça sınırlı ve genellikle olumsuzdur. Özellikle bir yorum, yabancı öğrencilere yönelik tutumu sert bir şekilde eleştirmektedir. Yabancı öğrencilerin kaldığı lojmanlara günlerce elektrik ve sıcak su verilememesi, internet şifresinin bilinmemesi ve onlarla ilgilenen personelin hiç yabancı dil bilmemesi, üniversitenin uluslararası öğrencilere ev sahipliği yapma konusundaki yetersizliğini gözler önüne sermektedir. Eğitim Fakültesi'ndeki İngilizce Öğretmenliği bölümünün müfredatının öğrencilerin dil becerisini geliştirmek yerine erittiği iddiası da bu alandaki bir başka olumsuz tespittir. Olumlu olarak, üniversitenin Avrupa Komisyonu'ndan Diploma Eki Etiketi aldığı ve lisansüstü öğrencilere İngilizce öğretimi veren merkezlerden biri olduğu belirtilmiştir, ancak bu resmi bilgiler öğrenci deneyimleriyle çelişmektedir.

Yemek olanakları hakkındaki yorumlar, zaman içinde belirgin bir değişim göstermektedir. Eski tarihli yorumlarda yemekhanenin çok ucuz, lezzetli ve temiz olduğu, menülerin kendini tekrar etse de genel olarak memnuniyet yarattığı ifade edilmiştir. Hatta "daha fazla soslu fırın tavuk ya da dalyan köfte yiyemeyeceğinize kanaat getirebilirsiniz" gibi ifadeler, hem lezzeti hem de tekdüzeliği aynı anda anlatmaktadır. Öğlen yemeklerinin 2 TL gibi çok uygun bir fiyata sunulması ve sabahları ücretsiz çorba verilmesi de olumlu yönler olarak öne çıkmıştır. Ancak, son yıllarda yemekhanenin dışında yemek yenebilecek yerlerin azaldığı, Starbucks gibi popüler mekanların kampüsten ayrıldığı ve alternatiflerin yetersiz kaldığı belirtilmektedir. Ayrıca, 2008 yılında yemekhanede at ve eşek eti yedirildiği iddiası, geçmişte yaşanan ciddi bir güven sorununa işaret etmektedir.

Barınma olanakları, öğrenciler için önemli bir sorun alanı olarak dikkat çekmektedir. Özellikle erkek öğrenciler için yurt ve apart sayısının çok az olduğu, ev bulmanın ise zorlu bir sürece dönüştüğü belirtilmiştir. Emlakçıların ve ev sahiplerinin öğrencilere yönelik fırsatçı tutumları, "ayak üstü silkeleme derdindeler" ifadesiyle eleştirilmiştir. KYK yurtlarının kampüs içinde olması büyük bir avantaj olarak görülse de, bu yurtlarda akrep ve fare olduğu gibi ciddi iddialar da bulunmaktadır. Özel yurtların ise neredeyse tamamının tarikat yurdu olduğu ve bazılarında zorunlu dini aktiviteler bulunduğu öne sürülmüştür. Kira fiyatlarının yüksekliği de bir diğer şikayet konusudur. Genel olarak, üniversitenin barınma konusunda öğrencilere yeterli ve güvenli seçenekler sunmakta zorlandığı anlaşılmaktadır.

Çukurova Üniversitesi'nin imajı, parlak bir başlangıçtan sonra zamanla düşüşe geçen bir grafik çizmektedir. Kuruluş yıllarında ve 2000'lerin sonlarında "Türkiye'nin en iyi üniversiteleri" arasında sayıldığı, ODTÜ ve Boğaziçi gibi kurumlarla kıyaslandığı ve dünya sıralamalarına girdiği belirtilmektedir. Ancak son yıllarda bu parlak imajın yerini, "köhnemiş bir zihniyetle yönetilen", "kendi öğrencilerinin menfaatlerini öncelik almayan" ve "kalitesi düşmüş" bir kurum algısı almıştır. Üniversitenin logosunun "sempatik ve kreatif" bulunması gibi küçük olumlu detaylara rağmen, genel imajın "büyük bir potansiyelin harcandığı" yönünde olduğu görülmektedir. Bir öğrencinin üniversiteyi "koca bir yarı özel lise gibi kalacaktır hep, belki de daha kötüsü" şeklinde nitelemesi, bu imaj erozyonunun en net özetidir.

Üniversitenin idari personeli ve işleyişi, öğrencilerin en çok şikayet ettiği konuların başında gelmektedir. Yorumlar, idari birimlerin, özellikle de öğrenci işlerinin, çözüm odaklı çalışmaktan uzak, bürokratik engeller çıkaran ve öğrencileri sürekli oyalayan bir yapıya sahip olduğunu göstermektedir. "Sürekli birilerinin sizi birilerine yönlendirdiği yer", "çözümsüz sorunlar tomarı" ve "başınızı çok ağrıtırlar" gibi ifadeler, bu birimlere yönelik genel memnuniyetsizliği özetlemektedir. Telefonlara yanıt verilmemesi, bilgi alınamaması ve sistemin bozuk olduğu gerekçesiyle öğrencilerin haftalarca bekletilmesi gibi somut sorunlar sıkça dile getirilmiştir. Olumlu bir yoruma rastlanmamış olması, idari yapının üniversitenin en zayıf halkalarından biri olduğunu doğrulamaktadır.

İş ve kariyer fırsatları konusunda yapılan yorumlar, bölüm ve döneme göre farklılık göstermektedir. Özellikle Otomotiv Mühendisliği gibi spesifik alanlarda mezunlara iş teklifleri yağdığı yönünde olumlu bir beklenti dile getirilmiş, ancak bu tür haberlerin abartılı olabileceği konusunda da uyarı yapılmıştır. Mühendislik bölümlerinden mezun olanların "tam donanımlı bir birey" olarak kariyerlerine başlayabildiği de eski bir yorumda öne çıkarılmıştır. Ancak daha güncel bir yorumda, bilgisayar mühendisliği için Adana'da iş ve staj bulmanın zor olduğu, bu durumun sadece Adana'ya özgü olmayıp üç büyük şehir dışında genel bir sorun olduğu belirtilmiştir. Ayrıca, kariyer günleri gibi etkinliklerde önemli şirketlerden kişilerin konuşma yaptığı da olumlu bir nokta olarak kaydedilmiştir.

Adana şehri, öğrenciler tarafından hem olumlu hem de olumsuz yönleriyle değerlendirilmiştir. En büyük olumsuzluk, yaz aylarındaki dayanılmaz sıcaklardır. Birçok yorumda Adana'nın sıcağının "çekilecek bir sıcaklık olmadığı" ve özellikle kıyı kesiminden gelmeyenler için büyük bir sorun teşkil ettiği vurgulanmıştır. Şehrin sosyal ve kültürel yapısı da eleştiri konusu olmuştur; "büyük caddelerin ardında yok" olduğu, ara sokakların tekinsizliği ve halkın genel profilinin bazı öğrenciler için rahatsız edici olabildiği belirtilmiştir. Olumlu tarafta ise Adana'nın yemek kültürü, özellikle kebabın ucuz ve lezzetli olması büyük bir avantaj olarak görülmektedir. Şehrin genel olarak ucuz olması, belediyenin tiyatro ve SEYTİM gibi hizmetleri de beğenilen yönleridir. Sonuç olarak, Adana'nın sunduğu öğrenci hayatı, kişinin beklentilerine ve geldiği yere göre büyük farklılıklar göstermektedir.