ÇANKAYA ÜNİVERSİTESİ

Adalet ve eşitlik konuları, üniversiteye yönelik en sert eleştirilerin merkezinde yer almaktadır. Özellikle 2013 ve 2019 tarihli yorumlarda, okul içinde torpil yapıldığı, bazı öğrencilerin gözetmen yardımıyla sınavları geçtiği gibi ciddi iddialar bulunmaktadır. Üniversitenin öğrenciye 'müşteri' gibi davrandığı ve parasını verenin haklı olduğu bir sistemin işlediği algısı hakimdir. 2019'da yaşanan ve bir akademisyenin ölümüyle sonuçlanan vahim olay, bu algıyı pekiştirmiş ve öncesinde de akademisyenlere yönelik şiddet olaylarının cezasız kaldığı iddialarını gündeme getirmiştir. Pandemi dönemindeki uygulamalar ve hazırlık sınıfındaki keyfi kararlar da öğrencilerin adaletsizlik hissiyatını artırmıştır.

Akademik kadro ve eğitim kalitesi, üniversite hakkındaki en çelişkili ve kutuplaşmış konudur. Özellikle 2020 ve öncesi tarihli yorumlarda, mühendislik fakültelerindeki hocaların alanında yetkin, yüksek maaşlı, özverili ve öğrenci odaklı olduğu sıkça vurgulanır. Dünyaca tanınan akademisyenlerden ders alma imkanı bir övünç kaynağı olarak belirtilir. Ancak, özellikle son yıllara ait yorumlarda bu tablo tersine dönmektedir. Bazı bölümlerde (CENG, Mat-Bilgisayar) hoca kalitesinin düştüğü, en iyi hocaların okuldan ayrıldığı, derslerin verimsiz geçtiği ve bazı akademisyenlerin sadece makale yazmaya odaklanarak eğitimi ihmal ettiği yönünde ciddi eleştiriler bulunmaktadır. Pandemi döneminde ve sonrasında hocaların öğrenciye karşı anlayışsız ve zorlayıcı tutumları da olumsuz yorumlar arasında yer alır. Genel olarak, eğitim kalitesinin bölümden bölüme ve zamana göre büyük farklılıklar gösterdiği, bazı alanlarda çok güçlü iken bazılarında hayal kırıklığı yarattığı anlaşılmaktadır.

Burs olanakları, üniversitenin olumlu olarak değerlendirilen nadir yönlerinden biridir. Özellikle 2020 tarihli bir yorumda, kazanılan bursun herhangi bir akademik başarısızlık durumunda kesilmemesi büyük bir avantaj olarak vurgulanmıştır. Bu durum, öğrencilere finansal bir güvence sağlaması açısından önemli görülmektedir. Ancak, okulun genel olarak pahalı olduğu ve ücretlere sık sık zam yapıldığına dair eleştiriler de bulunmaktadır.

Derslerin işlenişi ve sınav sistemi hakkında farklı görüşler bulunmaktadır. Olumlu tarafta, derslerin ve sınavların tamamen İngilizce yapılmasının dil gelişimine katkı sağladığı ve adil bir 'çalışanın geçtiği' sistemin olduğu belirtilmektedir. Yaz okulunda bile kaliteden taviz verilmediği vurgulanır. Diğer yandan, özellikle online dönemde ve sonrasında uygulanan sınav yöntemleri ağır eleştirilere maruz kalmıştır. Kısıtlı sürede çok soru çözme, sorulara geri dönememe gibi uygulamalar ve adaletsiz olduğu düşünülen notlandırmalar öne çıkan şikayetlerdir. Ayrıca, bazı bölümlerde (örneğin Mimarlık) derslerin pratikte Türkçe işlenip sınavların İngilizce yapılması gibi tutarsızlıklar da eleştirilmiştir.

Güvenlik konusu, üniversiteyle ilgili en travmatik ve olumsuz anıların merkezinde durmaktadır. 2019 yılında bir araştırma görevlisinin bir öğrenci tarafından öldürülmesi, yorumlarda derin izler bırakmıştır. Bu olayın münferit olmadığı, öncesinde de akademisyenlere yönelik şiddet vakalarının yaşandığı ve yönetimin bu konuda caydırıcı önlemler almadığı iddiaları, okulun güvenlik karnesini son derece olumsuz bir noktaya taşımaktadır. Online sınavlardaki kamera zorunluluğu gibi uygulamalar ise güvenlikten çok, öğrencileri 'kopyacı' olarak gören bir denetim mekanizması olarak algılanmış ve eleştirilmiştir.

Kampüs yapısı, üniversitenin zaman içindeki dönüşümünü en net gösteren konudur. 2010'lar öncesine ait yorumlar, Balgat'taki eski kampüsü 'lise binasından bozma', küçük ve yetersiz olarak tanımlarken, neredeyse tüm güncel yorumlar Eskişehir Yolu üzerindeki yeni Merkez Kampüs'e odaklanmaktadır. Bu yeni kampüs, modern mimarisi, geniş ve ferah ortak alanları, temizliği (özellikle tuvaletler), gelişmiş spor tesisleri ve büyük kütüphanesi ile sıkça övülmektedir. Ancak kampüsün 'küçük' olduğunu düşünenler ve sosyal alanların yetersizliğinden şikayet edenler de vardır. Kampüsün en büyük ve değişmeyen eleştirisi ise konumu nedeniyle sosyal hayattan kopuk olmasıdır.

Yorumlarda kampüs içi ulaşıma özel olarak odaklanılmış bir eleştiri veya övgü bulunmamaktadır. Kampüsün tek bir ana yerleşkeden oluşması ve bölümlerin birbirine yürüme mesafesinde olması nedeniyle, binalar arası bir ulaşım ihtiyacı dile getirilmemiştir. Ancak, kampüsten şehir merkezine işleyen ve 'ring servisi' olarak adlandırılan ücretsiz servisler, genel ulaşım başlığı altında olumlu bir nokta olarak değerlendirilmiştir.

Verilen yorumlar arasında siyasi olaylara doğrudan ve detaylı bir bakış açısı sunan çok az içerik bulunmaktadır. Birkaç eski tarihli yorumda, okul yönetiminin belirli siyasi görüşlere veya eylemlere karşı tutumuna dair eleştiriler yer almaktadır. Örneğin, 2013 tarihli bir yorumda, Gezi Parkı eylemlerine destek veren öğrencilerin mezuniyet fotoğraflarında yer almaması bir 'yandaş' tutum olarak eleştirilmiştir. 2008 tarihli başka bir yorumda ise Atatürkçü Düşünce Topluluğu'nun bir etkinliğinin engellendiği iddia edilmiştir. Güncel yorumlarda bu tür olaylara değinilmemektedir.

Sosyal yaşam, ulaşım sorunuyla birlikte üniversitenin en zayıf halkası olarak görülmektedir. Yorumların neredeyse tamamı, kampüste sosyal hayatın 'ölü' olduğu konusunda hemfikirdir. Okulun şehir merkezine uzaklığı ve servislerin akşam 17.00'den sonra bitmesi, öğrencilerin ders sonrası kampüste kalmasını imkansız kılmaktadır. Öğrenci topluluklarının aktif olmadığı, okul yönetiminin etkinliklere yeterli bütçe ve desteği sağlamadığı sıkça dile getirilen şikayetlerdir. Diğer üniversitelerin ünlü sanatçıların katıldığı bahar şenlikleri düzenlemesi, Çankaya'da ise bu tür etkinliklerin sönük geçmesi, öğrenciler için bir hayal kırıklığı kaynağıdır. Okul, bu yönüyle bir 'üniversite'den çok 'dershane' veya 'lise'ye benzetilmektedir.

Teknolojik altyapı konusunda hem olumlu hem de olumsuz yorumlar bulunmaktadır. Olumlu tarafta, özellikle Mühendislik Fakültesi için 'devasa' olarak nitelendirilen kimya, fizik ve bilgisayar laboratuvarlarının varlığı ve öğrencilerin bu ekipmanları rahatlıkla kullanabilmesi öne çıkmaktadır. Okulun, Cisco eğitimlerinin verilebildiği sayılı üniversitelerden biri olması da önemli bir teknolojik yeterlilik olarak sunulmuştur. Olumsuz yanda ise, ders seçim sistemi gibi temel bilişim altyapılarının 'dandik' olduğu ve sürekli sorun çıkardığı, online sınav sisteminin ise öğrencileri mağdur ettiği belirtilmektedir.

Ulaşım, üniversitenin en temel ve en çok şikayet edilen sorunudur. Kampüsün konumu, neredeyse tüm yorumlarda 'şehrin dışında', 'dağ başında' veya 'Ankara'ya 29 km' gibi ifadelerle eleştirilmektedir. Bu durumun günlük 2-4 saati bulan bir yol çilesine neden olduğu sıkça tekrarlanır. Olumlu olarak görülen tek nokta, okulun Ankara'nın birçok yerine ücretsiz servis hizmeti sunmasıdır. Ancak bu servislerin de saatlerinin kısıtlı olması (sabah tek gidiş, akşam tek dönüş), ringlerin saat başı kalkması ve bazen (özellikle yazın) konforsuz koşulları (klimasızlık) gibi nedenlerle yetersiz kaldığı belirtilmektedir. Ulaşım sorunu, sosyal hayatın bitmesindeki en önemli faktör olarak gösterilmektedir.

Yabancı dil eğitimi, üniversitenin en iddialı olduğu ancak hakkında en çelişkili yorumların yapıldığı alanlardan biridir. Bazı öğrenciler, özellikle hazırlık sınıfını, 'ciddi eğitim veren nadir üniversitelerden' biri olarak tanımlamakta ve %100 İngilizce eğitimden taviz verilmediğini belirtmektedir. Bu sayede İngilizce'nin bir bariyer olmaktan çıktığı vurgulanır. Diğer taraftan, son yıllara ait yorumlarda hazırlık eğitimi 'gereksiz isteklerin dayatıldığı', öğrencilere yardımcı olunmayan ve mantıksız sınavlarla dolu bir süreç olarak anlatılmaktadır. Bazı hocaların İngilizce bilmekten aciz olduğu ve dersleri Türkçe işlediği iddiaları da mevcuttur. Mezunların IELTS gibi sınavlarda düşük puan alması da eğitimin kalitesini sorgulatan bir başka unsurdur.

Yemek konusu, öğrencilerin memnuniyetsiz olduğu bir başka alan olarak dikkat çekiyor. Yorumların genelinde yemekhane ve kafeteryalardaki fiyatların yüksekliğinden ve kalitenin düşüklüğünden şikayet edilmektedir. Özellikle 2016-2018 döneminde yemekhane ücretlerine yapılan zamlar tepki çekmiştir. Okuldaki yeme-içme işletmelerinin tek bir firmaya verilmiş olması ve bunun bir tekel oluşturarak fiyatları ve kaliteyi olumsuz etkilediği düşüncesi hakimdir. Yakın tarihli bir yorumda ise Simitçi Dünyası adlı kafeteryanın hijyen ve lezzet sorunları sert bir dille eleştirilmiştir. Az sayıda olumlu yorum ise her bütçeye uygun seçeneklerin bulunduğunu belirtmektedir.

Yurtlar ve barınma olanakları hakkında verilen yorumlarda çok az ve yüzeysel bilgi bulunmaktadır. Birkaç yorumda okulun yurtlarının varlığından bahsedilmiş ancak yurtların durumu, kapasitesi veya fiyatları hakkında detay verilmemiştir. Bir yorumcu, kampüsün karşısındaki 'Turkuaz' adlı bölgede çok sayıda öğrencinin ikamet ettiğini belirterek alternatif bir barınma çözümüne işaret etmiştir. Yakın tarihli bir yorumda ise yurt personelinin güler yüzlü olduğu belirtilmiştir.

Üniversitenin imajı, resmi başarıları ile öğrenci ve mezun algısı arasında sıkışmış durumdadır. Bir yanda, Times Higher Education gibi uluslararası sıralamalarda Türkiye'den ilk 500'e giren bir kurum olarak lanse edilmektedir. Bu durum, bazı yorumlarda bir gurur kaynağı olarak sunulsa da, birçok yorumcu bu sıralamaların 'makale atıfı' gibi metriklerle manipüle edildiğini ve gerçeği yansıtmadığını düşünmektedir. Diğer yanda ise okul, 'ticarethane', 'vasat altı', 'it kopuk yuvası' gibi çok sert ifadelerle eleştirilmektedir. Bazı mezunların, okulun adını söylemekten çekindiği, çünkü toplumda prestiji düşük bir okul olarak görüldüğü belirtilmektedir. Okulun adının bilinmemesi bile bazı yorumlarda bir utanç kaynağı olarak esprili bir dille anlatılmıştır.

İdari personele ve yönetime yönelik yorumlar ezici bir çoğunlukla olumsuzdur. Okul yönetimi, 'paragöz', 'ticarethane zihniyetli' ve 'öğrenciyi müşteri olarak gören' bir yapı olarak tanımlanmaktadır. Rektör değişikliği sonrası okulun kalitesinin düştüğü, en iyi hocalarını kaybettiği ve öğrenci sorunlarına duyarsız kaldığı yönünde güçlü eleştiriler vardır. Hukuk fakültesinin idari işlerinin 'rezalet' olduğu, sınav tarihlerindeki belirsizliklerin öğrencileri mağdur ettiği belirtilmiştir. Öğrenci kulüplerine destek verilmemesi, etkinliklere zorunlu katılım getirilmesi gibi uygulamalar da yönetimin öğrenci odaklı olmadığının kanıtı olarak sunulmuştur.

Mezunların iş ve kariyer olanakları konusunda da farklı deneyimler aktarılmaktadır. Olumlu yorumlarda, özellikle Endüstri Mühendisliği gibi bölümlerden mezun olanların kısa sürede iyi yerlerde işe başladığı ve hatta kendi şirketlerini kuran başarılı girişimciler olduğu belirtilmektedir. Üniversitenin akreditasyonlarının uluslararası alanda denklik sağlaması da bir avantaj olarak görülür. Ancak olumsuz yorumlarda, özellikle rekabetin yoğun olduğu mühendislik alanlarında Çankaya Üniversitesi mezunlarının ODTÜ gibi daha prestijli okulların mezunları karşısında dezavantajlı olduğu, "sizin yerinize onu bedavaya çalıştırırlar" denilerek ifade edilmiştir. Okulun 'işsiz ordusuna' yeni mezunlar kattığı yönünde karamsar görüşler de mevcuttur.

Üniversitenin şehir yaşamıyla entegrasyonu neredeyse yok denecek kadar azdır. Kampüsün konumu, 'Ankara'da ama Ankara'da değil gibi' şeklinde tanımlanarak, öğrencilerin kendilerini şehirden izole hissetmelerine neden olmaktadır. Ulaşımın zorluğu ve uzun sürmesi, öğrencilerin Bahçelievler, Tunalı gibi Ankara'nın sosyal merkezlerine gitmesini bir külfete dönüştürmektedir. Bu durum, özellikle şehir dışından gelen ve Ankara'nın sosyal hayatını deneyimlemek isteyen öğrenciler için büyük bir dezavantaj olarak görülmektedir. Bir yorumcu, bu tecrübenin 'şehir dışı tecrübesi yaşamak için direkt başka bir şehir tercih edin' tavsiyesine yol açacak kadar kopuk olduğunu belirtmiştir.