ÇAĞ ÜNİVERSİTESİ

Adalet ve eşitlik konularında yapılan yorumlar, üniversite içinde kayırmacılık ve liyakatsizlik iddialarını gündeme getirmektedir. Bir öğrenci, akademik başarı için ders çalışmak yerine hocalarla iyi geçinmenin, hatta tabiri caizse "göt yalamanın" daha etkili olduğunu öne sürmüştür. Yönetime yakın olan öğrencilerin kayırıldığı, karşıt görüştekilerin ise dışlandığı yönünde bir başka iddia da bulunmaktadır. Ayrıca, bir profesörün para karşılığı not değiştirdiği ve soru sattığına dair bir skandal yaşandığı da eski tarihli bir yorumda dile getirilmiştir. Bu yorumlar, kurum içinde adalet algısının zayıf olduğuna işaret etmektedir.

Akademik kadro ve eğitim kalitesi konusunda ciddi bir görüş ayrılığı ve zamanla negatif yönde bir değişim gözlemlenmektedir. 2007 gibi erken tarihli yorumlarda, az öğrenciyle neredeyse özel ders formatında eğitim alındığı ve bazı değerli profesörlerin varlığı övülürken, özellikle 2015 sonrası yorumlarda bu tablo tersine dönmektedir. Psikoloji gibi bazı bölümlerin sadece iki tam zamanlı hocayla idare edildiği, derslerin kişisel gelişim semineri sığlığında geçtiği, sınavların tamamen ezbere dayalı olduğu ve liyakat yerine kişisel ilişkilerin öne çıktığı sert bir dille eleştirilmiştir. Üniversitenin, alanında yetkin ancak miadını doldurmuş hocaları istihdam ettiği, iyi hocaların ise kısa sürede ayrıldığı iddiaları mevcuttur. Erol Mütercimler gibi değerli isimlerin varlığı kabul edilse de öğrenci profilinin bu hocaların kıymetini bilmediği belirtilmiştir. Yüksek lisans programlarının dahi 45-50 kişilik kalabalık sınıflarda, teorik ve yetersiz bir içerikle işlendiği yönünde ciddi eleştiriler bulunmaktadır.

Burs olanakları konusunda üniversitenin ticari yaklaşımı eleştirilmektedir. Bir yoruma göre okulda ÖSS, spor ve yemek bursu dışında herhangi bir başarı bursu bulunmamaktadır. Bu durumun, not ortalaması yüksek başarılı öğrencilerin başka üniversitelere yatay geçiş yapmasına neden olduğu iddia edilmiştir. Öte yandan, Mersin Barosu'na kayıtlı avukatlara yüksek lisans için %60 indirim sağlanması gibi mesleki gruplara yönelik burs imkanlarının olduğu da belirtilmiştir.

Ders içerikleri ve işleniş biçimi konusunda yapılan yorumlar genellikle olumsuzdur. Özellikle Psikoloji bölümünde derslerin akademik derinlikten yoksun olduğu ve "kişisel gelişim gibi" geçtiği, öğrencilerin bir şey öğrenmeden mezun olduğu iddia edilmektedir. Yüksek lisans seviyesinde dahi derslerin teorik kaldığı ve mesleki hayata katkı sunmadığı belirtilmiştir. Hukuk fakültesindeki yaz okulu kredi ücretlerinin yüksekliği de bir başka eleştiri konusudur.

Güvenlik ve denetim konusu, özellikle Özgecan Aslan'ın vahşice katledilmesi olayıyla üniversitenin en çok eleştirildiği alanlardan biri haline gelmiştir. Öğrencilerin, cinayetten önce de dolmuşların güvensizliği ve yetersizliği konusunda yönetime defalarca dilekçe verdiği ancak bir sonuç alamadığı iddiaları, yönetimin ihmalkarlığı olarak yorumlanmıştır. Üniversitenin olay sonrası başlattığı servis hizmetini daha sonra iptal etmesi de öğrencilerin güvenliğini ticari kaygıların arkasına attığı şeklinde sert bir tepkiyle karşılanmıştır.

Kampüsün fiziki yapısı ve atmosferi, en istikrarlı eleştiri konularından biridir. Yorumların büyük çoğunluğu, kampüsün bir üniversiteden çok liseye benzediği, oldukça küçük olduğu ve bu durumun bir "kolej havası" yarattığı yönündedir. En çarpıcı ve tekrarlanan şikayet, arazinin eski bir bataklık olması sebebiyle ortaya çıkan ve öğrencilerin ifadesiyle "kolum kadar olmuş" sineklerdir. Yağmurlu havalarda kampüsün çamur deryasına döndüğü, binaların yetersiz ve bölümlerin aynı koridorları paylaştığı, tuvaletlerde peçete gibi temel hijyen malzemelerinin bulunmadığı da belirtilen diğer olumsuzluklardır. Az sayıda yorumcu ise kampüsün büyüklüğünün yeterli olduğunu savunmuştur.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Üniversitedeki siyasi ortam hakkında sınırlı sayıda yorum bulunmaktadır. Bir yoruma göre, farklı siyasi görüşlerden öğrencilerin bir arada sorunsuz yaşadığı sakin bir ortam vardır. Ancak daha güncel bir yorumda, Alperen Ocakları mensupları ile PKK yanlısı gruplar arasında bir arbede yaşandığı ve yönetimin bu olay karşısında pısırık bir tavır sergilediği belirtilmiştir. Bu durum, okul yönetiminin bu tür krizleri yönetme biçimine yönelik bir eleştiri olarak öne çıkmaktadır.

Sosyal yaşam, üniversitenin en zayıf karnı olarak görülmektedir. Yorumların neredeyse tamamı, sosyal faaliyetlerin, öğrenci kulüplerinin ve etkinliklerin yok denecek kadar az veya niteliksiz olduğu yönündedir. Özellikle bahar şenliklerinin yıllar içinde kalitesini ve süresini yitirerek sembolik bir hale geldiği vurgulanmıştır. Öğrenci konseyinin yönetim tarafından seçilen ve öğrenci haklarını savunmayan bir yapı olduğu iddiası da sosyal hayattaki bu eksikliğin bir nedeni olarak gösterilmiştir. Bir öğrencinin ifadesiyle, sosyal aktivite ve organizasyonlar "sıfırın altındadır".

Teknolojik altyapı hakkında çok eski tarihli ve olumsuz bir yorum bulunmaktadır. 2005 yılındaki bir yoruma göre, özel bir okul olmasına rağmen internet odasındaki bilgisayarların en az 15 yıllık olduğu belirtilmiştir. Ayrıca, kampüste sigara satan bir yerin olmaması da o dönem için bir eksiklik olarak dile getirilmiştir. Bu yorumların güncelliği olmasa da, ilk yıllardaki altyapı eksikliklerine işaret etmektedir.

Üniversitenin konumu nedeniyle ulaşım, öğrenciler için en büyük ve en kronik sorun olarak görülmektedir. Tarsus'un Yenice beldesinde yer alması, Adana veya Mersin'de yaşayan ve özel aracı olmayan öğrenciler için günlük hayatı bir çileye dönüştürmektedir. Yorumlarda, servislerin sabah çok erken alıp akşam geç bırakması, yolculuğun günde en az 2-3 saat sürmesi gibi zorluklar sıklıkla vurgulanmıştır. Özellikle Özgecan Aslan cinayetinin ardından gündeme gelen dolmuşların yetersizliği ve güvensizliği, konunun vahametini ortaya koymuştur. Üniversitenin bu olay sonrası başlattığı servis uygulamasını artan maliyetleri bahane ederek aniden iptal etmesi, son yıllardaki en büyük tepkilerden birini doğurmuş ve öğrencileri mağdur ettiği yönünde sert eleştirilere neden olmuştur. Ulaşım sorununun, okulu tercih edecekler için en caydırıcı faktörlerden biri olduğu açıktır.

Yabancı dil eğitimi, özellikle hazırlık sınıfı, üniversitenin en çok övülen yönlerinden biridir. Birden fazla yorumcu, hazırlık bölümünde verilen İngilizce eğitiminin çok iyi olduğunu, bu eğitimin hakkını verenlerin ciddi anlamda dil öğrendiğini belirtmiştir. Bu durum, üniversitenin diğer alanlardaki olumsuz imajıyla bir tezat oluşturmaktadır. Almanca Dili ve Edebiyatı gibi bölümlerin varlığı ve bu bölüme Almanya'dan tam zamanlı bir öğretim görevlisinin getirilmiş olması da olumlu bir detay olarak dikkat çekmektedir.

Yemekhane ve yeme-içme olanakları konusunda yapılan yorumlar istisnasız olumsuzdur. Yemekhanenin çok pahalı olduğu, bu yüzden öğrencilerin neredeyse hiç tercih etmediği belirtilmektedir. Alternatif olarak sunulan tavuk döner gibi seçenekler bir dönem olumlu bulunsa da genel olarak yemek çeşitliliğinin azlığından (sürekli tavuk ekmek, şinitzel gibi yiyecekler) ve devlet üniversitelerine kıyasla fiyatların fahiş olmasından şikayet edilmektedir. Bir öğrencinin yemeğinden kıl çıkması ve hastalanması gibi hijyen sorunları da dile getirilmiştir.

Barınma olanakları hakkında doğrudan üniversitenin kendi yurduna yönelik bir yorum bulunmamaktadır. Ancak 2007 tarihli eski bir yorum, okula yakın bölgelerdeki konaklama seçeneklerini detaylı bir şekilde analiz etmektedir. Okula yürüme mesafesindeki Yenice'nin en ucuz ama sosyal imkanları kısıtlı bir köy olduğu, Tarsus'un ilçe standartlarında ve biraz daha pahalı olduğu belirtilmiştir. Adana, büyük şehir imkanları sunmasıyla en iyi seçenek olarak gösterilirken, Mersin'in ise okula uzaklığı (55 km+) nedeniyle yolda çok zaman kaybettirdiği ve son tercih olması gerektiği vurgulanmıştır. Bu yorum, barınma seçeneklerinin maliyet ve ulaşım süresi ekseninde değerlendirilmesi gerektiğini göstermektedir.

Üniversitenin imajı, yorumlarda en çok darbe alan konudur. En sık tekrarlanan niteleme, kurumun eğitimden çok kâr amacı güden bir "ticarethane" olduğudur. Bu algı, yönetimin "beğenmeyen gelmez" şeklindeki tavrıyla, fahiş ücretlerle, niteliksiz eğitimle ve öğrenci sorunlarına duyarsızlıkla pekiştirilmiştir. Okulun, devlet üniversitelerini kazanamayan varlıklı ailelerin çocukları için bir B planı olduğu, öğrenci profilinin "zengin züppeler" ve "krolar"dan oluştuğu yönünde yaygın bir kanı vardır. Kurucusunun vefatından sonra tamamen "paragözlerin eline geçtiği" iddiası da bu olumsuz imajı güçlendirmektedir. Erken dönemlerdeki "yeni kurulan ve gelişmekte olan üniversite" algısı, zamanla yerini "liseden hallice", "ileri düzey lise" ve hatta "çöp" gibi ağır tanımlamalara bırakmıştır.

İdari birimler ve yönetim, öğrencilerden yoğun eleştiri almaktadır. En temel şikayet, yönetimin öğrenci sorunlarına karşı duyarsız ve çözüm odaklı olmamasıdır. İdari birimlerin birbirinden habersiz çalıştığı, bir dilekçeye aylarca cevap alınamadığı belirtilmiştir. Yönetimin bir üniversite değil de "lise yönettiğini" sanan, pimpirikli ve öğrenciye mesafeli bir zihniyete sahip olduğu iddia edilmektedir. Özellikle öğrenci konseyi seçimlerine müdahale edildiği ve yönetimin kendi istediği kişiyi başkan yaptığı yönündeki iddia, idari yapının demokratik olmadığını düşündürmektedir. Bu yorumlar, idari kadronun öğrenci memnuniyetini ve katılımını öncelemeyen, ticari ve bürokratik bir anlayışla hareket ettiği izlenimini vermektedir.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Üniversitenin konumu, şehir yaşamıyla entegre olmasını engellemektedir. Okulun bulunduğu Yenice'nin bir köy olması, öğrencileri sosyal ve kültürel aktiviteler için Adana veya Tarsus'a gitmeye mecbur bırakmaktadır. Bu durum, özellikle kısıtlı bütçeye sahip veya ulaşım zorluğu çeken öğrenciler için ciddi bir dezavantajdır. Bir öğrenci, Yenice'de kalacaklar için "hafta sonları bana adana'ya yada tarsus'a gitmek yeter derseniz" bunun bir seçenek olabileceğini, ancak fazlasını beklememek gerektiğini belirtmiştir. Dolayısıyla, öğrenciler için şehir hayatı büyük ölçüde kampüs dışı ve ulaşım maliyeti gerektiren bir olgudur.