BURSA TEKNİK ÜNİVERSİTESİ

Üniversitede öğrenciler ve personel arasında bir ayrımcılık ve adaletsizlik algısı olduğu yönünde güçlü kanıtlar bulunmaktadır. Öğrencilerin kampüs içi otoparkı kullanmasının yasaklanması ve bir asansörün sadece personele tahsis edilmesi, bu algıyı pekiştiren somut örneklerdir. Bu durum, 'kast sistemi' gibi sert ifadelerle eleştirilmektedir. Ayrıca, bazı öğretim üyelerinin öğrencileri keyfi olarak derslerden bırakması veya mezuniyetlerini geciktirmesi gibi iddialar, akademik adaletin de sorgulanmasına neden olmaktadır.

Akademik kadro ve eğitim kalitesi konusunda üniversite, bölümden bölüme ciddi farklılıklar gösteren, ikiye bölünmüş bir yapı sergilemektedir. Bilgisayar Mühendisliği gibi bazı bölümler, yetkin ve sektör kökenli hocalarıyla övgü toplarken, İngilizce hazırlık eğitiminin kalitesi de yabancı hocalar sayesinde sıkça vurgulanmaktadır. Genç ve hırslı akademisyenlerin varlığı olumlu bir dinamik olarak görülmektedir. Diğer yanda ise, özellikle Mimarlık ve Sosyal Bilimler gibi alanlarda bazı hocaların keyfi ve zorlayıcı tutumları, öğrencileri bezdiren bir eğitim ortamı yaratmaktadır. Mühendislik fakültelerinde MÜDEK akreditasyonunun olmaması, uluslararası kariyer hedefleyenler için ciddi bir eksiklik olarak öne çıkarken, bazı bölümlerin akademik kadrolarının uzmanlık alanlarıyla uyuşmaması da eski tarihli yorumlarda eleştirilmiştir.

Verilen metinlerde burs olanakları hakkında spesifik bir yorum bulunmamaktadır. Ancak, üniversitenin sunduğu uzun dönem staj programı (İMEP) kapsamında devlet tarafından asgari ücret ödenmesi, öğrenciler için önemli bir maddi destek ve tecrübe kazanma fırsatı olarak öne çıkmaktadır.

Ders içerikleri, özellikle teknik bölümlerde olumlu geri bildirimler almaktadır. Bilgisayar mühendisliğindeki sektöre yönelik ve güncel seçmeli dersler, üniversitenin en güçlü yanlarından biri olarak gösterilmektedir. Ayrıca, bölümlerde derslerin %30'unun İngilizce olması da dil yetkinliğini artırmayı hedefleyen bir uygulama olarak öne çıkmaktadır. Bununla birlikte, Mimarlık gibi bazı bölümlerde ders yükünün ve beklentilerin öğrencileri fiziksel ve zihinsel olarak tükettiği, derslerden geçmenin keyfi kararlara bağlı olduğu yönünde ciddi şikayetler mevcuttur. Geçme notunun 35 gibi düşük bir puana sabitlenmesi ise bazı öğrenciler tarafından eğitimin kolaylığına, dolayısıyla kalitesizliğine bir işaret olarak yorumlanmaktadır.

Üniversitenin bulunduğu konum, güvenlik açısından endişe yaratmaktadır. Kampüsün, Bursa'nın 'fakir' ve 'tekin olmayan' mahallelerine yakın bir bölgede yer alması, öğrenciler ve aileleri için bir çekince nedenidir. Bir öğrenci, dikkatli davranıldığı sürece sorun yaşanmayacağını belirtse de, genel algı bölgenin güvensiz olduğu yönündedir.

Üniversitenin kampüs yapısı ve fiziki şartları, en çok eleştiri alan konulardan biridir. Yorumların genelinde kampüsün zayıf, küçük ve sosyal olanaklardan yoksun olduğu görüşü hakimdir. Özellikle Mimar Sinan yerleşkesinin "meslek yüksek okulundan farksız" olduğu ve çevresinin bakımsızlığı yönünde sert eleştiriler bulunmaktadır. Kampüsün sürekli bir inşaat alanı gibi görünmesi de olumsuz bir imaj çizmektedir. Bununla birlikte, binaların yeni olması laboratuvar gibi teknik imkanların daha iyi olmasını sağlamış ve bu durum bazı öğrenciler tarafından olumlu bir nokta olarak değerlendirilmiştir. Ancak genel kanı, kampüsün bir üniversite atmosferi sunmaktan uzak olduğu yönündedir.

Kampüs içi ulaşım konusunda öne çıkan tek ve en önemli sorun, otoparkların öğrencilere kapatılmasıdır. Bu durum, özel aracıyla okula gelmek isteyen öğrenciler için büyük bir problem teşkil etmekte ve idarenin öğrenci odaklı bir yaklaşım sergilemediği yönündeki eleştirileri güçlendirmektedir.

Yorumlar arasında üniversitenin siyasi bir duruşu olduğuna ve bunun kurumsal işleyişe yansıdığına dair ciddi iddialar yer almaktadır. Okulun "hükümet yanlısı" olduğu, kadrolaşmada liyakat yerine siyasi ve dini aidiyetlerin rol oynadığı ve öğrencilerin siyasi içerikli etkinliklere katılmaya zorlandığı gibi eleştiriler bulunmaktadır. Bu durumun, okul içindeki özgür düşünce ortamını kısıtladığı da dile getirilmiştir.

Sosyal yaşam, üniversitenin en zayıf halkalarından biri olarak kabul edilmektedir. Hem kampüs içinde hem de çevresinde sosyal olanakların bulunmaması, öğrencilerin üniversite hayatını dolu dolu yaşamasını engellemektedir. Okulun küçük olması ve öğrenci sayısının azlığı, sosyal etkileşimi kısıtlı bir 'meslek yüksek okulu' havası yaratmaktadır. Öğrenci kulüplerinin de zayıf olduğu ve özgür düşünceyi destekleyen toplulukların eksikliği eleştirilmektedir.

Üniversitenin teknolojik altyapısı, özellikle laboratuvar imkanları ve yeni kurulan Teknopark ile olumlu bir izlenim bırakmaktadır. Binaların yeni olması, modern ve donanımlı laboratuvarların kurulmasına olanak tanımıştır. Özellikle mühendislik öğrencileri için laboratuvarların ve Teknopark'ın varlığı, uygulamalı eğitim ve staj/iş imkanları açısından önemli bir avantaj olarak görülmektedir.

Ulaşım, özellikle yurtlarda kalmayan veya şehrin farklı yerlerinde yaşayan öğrenciler için en büyük sorunlardan biridir. Uludağ Üniversitesi kampüsündeki KYK yurtlarında kalan öğrencilerin okula ulaşımının metroyla bir saatten fazla sürmesi, en sık dile getirilen şikayettir. Yurtlar ile kampüs arasındaki mesafenin uzaklığı, hem zaman hem de maddi kayba neden olmaktadır. Mimar Sinan kampüsünün metro durağına yakın olması bir avantaj gibi görünse de, genel olarak ulaşımın zorlayıcı olduğu algısı hakimdir. Yıldırım yerleşkesinin ulaşımının daha da meşakkatli olduğu belirtilmiştir.

Yabancı dil eğitimi, özellikle İngilizce hazırlık sınıfı, üniversitenin en iddialı ve beğenilen yönlerinden biridir. Yabancı okutmanların ağırlıkta olduğu, konuşma becerisine odaklanan kaliteli bir eğitim verildiği konusunda genel bir fikir birliği vardır. Hazırlık eğitimini başarıyla tamamlayanların aldığı belgenin yurt dışı imkanları için bir avantaj sağladığı da belirtilmektedir. Ancak, bu olumlu tablo mühendislik fakültelerindeki MÜDEK akreditasyonu eksikliğiyle gölgelenmektedir. Bu eksiklik, yurt dışında kariyer veya denklik hedefleyen mühendislik öğrencileri için ciddi bir engel teşkil etmektedir.

Yemekhane hakkında sınırlı sayıda yorum bulunmakla birlikte, zaman içinde kalitenin düştüğü anlaşılmaktadır. Eskiden çok beğenilen açık büfe salata barı gibi özelliklerin kaldırılmasıyla yemekhanenin standart bir üniversite yemekhanesine dönüştüğü ve eski cazibesini yitirdiği belirtilmiştir.

Barınma, üniversitenin en kronik ve çözülemeyen sorunlarından biridir. Mevcut yurtların yıkılması veya kapatılmasıyla öğrencilerin, okula ulaşımı çok zor olan Uludağ Üniversitesi kampüsündeki KYK yurtlarına yönlendirilmesi büyük bir mağduriyet yaratmaktadır. Kampüs içine yapılması planlanan yurt inşaatlarının son derece yavaş ilerlemesi ve bir türlü bitmemesi, öğrencilerin barınma sorununu derinleştirmektedir. Bu durum, hem veliler hem de öğrenciler tarafından şiddetle eleştirilmektedir.

Bursa Teknik Üniversitesi'nin imajı, kuruluşundan bu yana tartışmalıdır. Bir yanda YÖK tarafından "Robotlar ve Akıllı Sistemler" alanında uzmanlaşan, TÜBİTAK endekslerinde yer alan ve "yenilikçi" olarak kendini pazarlayan bir kurum profili çizilmektedir. Diğer yanda ise öğrenciler ve rakip üniversite öğrencileri tarafından 'yüksek lise', 'memur okulu' gibi olumsuz sıfatlarla anılmakta ve ismi pek bilinmemektedir. Özellikle Uludağ Üniversitesi ile sürekli bir kıyas içinde olması ve öğrencilerinin bu durumu savunmacı bir tavırla "bizim okul daha iyi" diyerek geçiştirmeye çalışması, imaj sorununu derinleştiren bir faktördür. Kuruluş yıllarındaki 'niteliksiz üniversite' eleştirileri, zamanla yerini daha spesifik ve somut sorunlara bırakmıştır.

İdari personel ve bürokrasi, üniversitenin en çok şikayet alan yönlerinden biridir. Yorumlarda idari işlerin son derece yavaş ilerlediği, personelin 'memur zihniyetinde' olduğu ve öğrencilerin işlerini zorlaştırdığı sıklıkla vurgulanmaktadır. Bir öğrencinin tez sürecinin idari personel yüzünden 7 ay uzaması gibi somut örnekler, bürokrasinin akademik süreçleri dahi nasıl olumsuz etkilediğini göstermektedir. Telefonlara cevap verilmemesi gibi basit iletişim sorunları bile kronikleşmiş durumdadır.

İş ve kariyer olanakları, üniversitenin en güçlü olduğu alanlardan biri olarak öne çıkmaktadır. Bursa gibi bir sanayi şehrinde bulunması, öğrencilere doğal bir avantaj sağlamaktadır. Özellikle Bilgisayar Mühendisliği bölüm başkanının aktif olarak iş ilanı paylaşması ve öğrencilere destek olması gibi bireysel çabalar takdir toplamaktadır. Üniversitenin sunduğu ve bir dönemi tamamen kapsayan uzun dönem staj (İMEP) programı ise en büyük artısıdır. Bu program sayesinde öğrenciler mezun olmadan ciddi bir iş tecrübesi kazanmakta ve çoğunlukla staj yaptıkları yerden tam zamanlı iş teklifi almaktadır. Bu durum, BTÜ'nün sanayi ile entegrasyonunun en başarılı örneğidir.

Üniversitenin şehirle entegrasyonu konusunda çelişkili bir durum söz konusudur. Bir yandan Bursa'nın büyük bir sanayi şehri olması, özellikle mühendislik öğrencileri için staj ve iş bulma konusunda büyük bir avantaj sağlamaktadır. Diğer yandan, üniversitenin şehrin doğusunda, sosyal ve kültürel hayattan kopuk bir bölgede yer alması, öğrencilerin Bursa'nın canlı öğrenci yaşamından (özellikle Görükle merkezli) mahrum kalmasına neden olmaktadır. Bu durum, BTÜ'yü şehir içindeki rakibi Uludağ Üniversitesi'ne kıyasla dezavantajlı bir konuma getirmektedir.