BOLU ABANT İZZET BAYSAL ÜNİVERSİTESİ

Üniversitede adalet ve eşitlik algısı, özellikle notlandırma ve idari uygulamalar konularında ciddi şekilde zedelenmiştir. Yorumlarda, sınav kağıtlarının okunmadığı, notların keyfi olarak ve 'herkese ihtiyacı olan minimum puanı vererek' dağıtıldığına dair güçlü iddialar bulunmaktadır. Bir öğrencinin boş kağıt verip geçtiğini anlatması, bu iddiaları güçlendirmektedir. Ayrıca, not sisteminde yapılan bir değişikliğin, 2.5 ortalaması olan bir öğrencinin ortalamasını 3.2'ye çıkararak çalışkan öğrencilerin hakkını yediği ve başarı farkını anlamsızlaştırdığı belirtilmiştir. Rektör atamalarından, Sayıştay raporlarına yansıyan usulsüzlüklere kadar geniş bir yelpazede dile getirilen sorunlar, üniversitede liyakat ve adalet duygusunun zayıf olduğu yönünde genel bir kanı oluşturmaktadır.

Üniversitenin akademik kadrosu ve eğitim kalitesi, fakültelere göre keskin farklılıklar göstermektedir. Özellikle İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi (İİBF) hakkında, öğrencileri keyfi olarak dersten bırakan, egoları yüksek, ulaşılmaz ve öğrencinin halinden anlamayan hocalara dair çok sayıda ve son derece olumsuz yoruma rastlanmaktadır. Bu fakültedeki eğitimin 'ultra zor' olduğu ve öğrencilerin psikolojik olarak yıprandığı sıkça dile getirilmiştir. Diğer yandan, yine İİBF içindeki Kamu Yönetimi ve Uluslararası İlişkiler gibi bölümlerde 'birikimli, donanımlı ve iyi hocalardan' övgüyle bahsedilmesi, kalitenin bölümden bölüme hatta hocadan hocaya ne kadar değiştiğini göstermektedir. Eğitim Fakültesi'nin daha kolay, Tıp Fakültesi'nin ise doğası gereği zor olduğu belirtilirken, genel kanı üniversitenin belirli bölümlerde nitelikli akademisyenlere sahip olduğu, ancak özellikle İİBF'deki yaygın sorunların genel algıyı ciddi şekilde olumsuz etkilediği yönündedir.

Verilen metinlerde bu konu hakkında doğrudan öğrenci deneyimini yansıtan bir yoruma rastlanmamıştır. Sadece üniversitenin kendi tanıtım metninde, kurucu İzzet Baysal Vakfı'nın başarılı öğrencilere burs desteği sağladığı bilgisi yer almaktadır. Bu durum, vakıf aracılığıyla bir burs imkanının teoride var olduğunu göstermekle birlikte, bu bursların yaygınlığı, başvuru koşulları ve yeterliliği hakkında bir öğrenci geri bildirimi bulunmamaktadır.

Derslerin zorluğu ve notlandırma süreçlerindeki adaletsizlik, üniversite hakkındaki en yoğun şikayet konularından birini oluşturmaktadır. Özellikle İİBF'de, vizesinden 100 alınan bir dersten bile 'FF' ile kalmanın mümkün olduğu, sınav kağıdının okunmadığı ve notların keyfi verildiği iddiaları öne çıkmaktadır. Sınav sonuçları ile öğrencinin beklentisi arasındaki uçurum, '4 sorudan 3 tanesini yaptığınız... bir sınavdan 'fd' ile kalabileceğiniz bir okuldur' gibi ifadelerle somutlaştırılmıştır. Bu durum, öğrencilerin emeklerinin boşa gittiği hissini ve büyük bir hayal kırıklığını beraberinde getirmektedir. Okulun genelinde dersleri geçmenin zor olduğu, ancak bu zorluğun adil bir değerlendirmeden ziyade keyfi uygulamalardan kaynaklandığı algısı hakimdir.

Üniversitedeki güvenlik uygulamaları, özellikle öğrenci eylemleri sırasında orantısız güç kullanımı iddialarıyla olumsuz bir şekilde gündeme gelmiştir. Öğrencilerin, özel güvenlik görevlileri tarafından 'tekme tokat', jandarma tarafından ise 'dipçikle' darp edildiği gibi ciddi iddialar bulunmaktadır. Bu olaylar, güvenlik personelinin eğitimsizliği ve öğrenciye yaklaşımındaki sorunlar olarak yorumlanmıştır. Bunun dışında, bir öğrencinin koruma önlemi alınmamış bir inşaat çukuruna düşerek hayatını kaybetmesi gibi trajik bir olay da üniversitenin güvenlik ve denetim zaafiyetini gözler önüne sermiştir. Hastane tarafında ise güvenlik görevlilerinin ilgisizliği ve telefonla oynamaları eleştirilmiştir.

Üniversitenin kampüs yapısı, yorumların neredeyse tamamında büyük bir beğeniyle ve sıklıkla şiirsel ifadelerle anlatılmaktadır. Bolu'nun doğal güzelliklerinin ortasında, dağın tepesinde konumlanan Gölköy Yerleşkesi; yeşilliği, temiz havası, ormanları ve mevsimlere göre değişen renk paletiyle öğrenciler için adeta bir ilham kaynağı olarak görülmektedir. Özellikle sonbahar ve kış manzaralarının büyüleyici olduğu vurgulanmıştır. Kampüsün büyüklüğü, içerisindeki göl ve sosyal tesisler (yaşam merkezi, aktivite merkezi) olumlu yönler olarak öne çıkarken; tek tük eleştiriler kampüsün kış aylarında aşırı soğuk ve rüzgarlı olması, zaman zaman bir şantiye alanını andırması ve bazı binaların bakımsızlığı üzerine yoğunlaşmaktadır. Genel kanı, kampüsün Türkiye'deki en güzel kampüslerden biri olduğu yönündedir.

Verilen metinlerde kampüs içi ulaşıma dair detaylı yorumlara pek rastlanmamıştır. Kampüsün oldukça büyük olduğu belirtilirken, bu büyüklüğün fakülteler arası geçişi nasıl etkilediğine dair spesifik eleştiriler veya övgüler bulunmamaktadır. Sadece bir yorumda, sık olmasa da bir 'ring hizmeti'nin mevcut olduğundan bahsedilmiştir. Bu durum, öğrencilerin kampüs içinde genellikle yürüdüğünü veya bu konuyu büyük bir sorun olarak görmediğini düşündürmektedir.

Üniversite, zaman zaman siyasi gerilimler ve öğrenci eylemleriyle gündeme gelmiştir. Yorumlarda, rektör atamalarına siyasi müdahalelerin olduğu, iktidar partisine yakın adayların desteklendiği ve demokratik süreçlerin göz ardı edildiği iddiaları yer almaktadır. Irak işgalinin yıl dönümünde basın açıklaması yapmak isteyen öğrencilere yönelik şiddet olayları ve sonrasında rektörlüğün yaptığı açıklama, kampüsteki siyasi tansiyonun bir göstergesidir. Ayrıca, belirli öğrenci topluluklarının kayırıldığı, 'o malum topluluklardan birindeyseniz bütün kapılar önünüze açılır' ifadesiyle dile getirilmiştir. Genel olarak, üniversite yönetiminin siyasi etkilere açık olduğu ve bu durumun öğrenci olaylarına ve kampüs içi dinamiklere yansıdığı anlaşılmaktadır.

Üniversitede ve Bolu şehrinde sosyal yaşamın oldukça kısıtlı olduğu, yorumların genelinde hakim olan bir görüştür. 'Gece hayatı yok. Direkt yok' ifadesi bu durumu net bir şekilde özetlemektedir. Öğrenciler, vakit geçirebilecekleri mekan sayısının azlığından ve şehrin tek bir ana cadde etrafında şekillenmesinden şikayetçidir. Bahar şenliklerinin ya hiç yapılmadığı ya da çok sönük geçtiği, 'bahar festivali yapmaz, 1 hafta envai çeşit etkinlikle necip fazıl'ı anar' gibi yorumlarla eleştirilmiştir. Sosyal hayatın canlanmasının, tamamen 'iyi arkadaşlıklar edinebilmeye' ve öğrencilerin kendi yaratıcılıklarına bağlı olduğu vurgulanmaktadır. Kampüs içindeki doğal güzellikler (Gölcük, Abant vb.) sosyal aktivite için bir alternatif sunsa da, genel olarak hareketli bir sosyal hayat bekleyenlerin hayal kırıklığına uğrayacağı anlaşılmaktadır.

Üniversitenin teknolojik altyapısı, özellikle uzaktan eğitim ve internet erişimi konularında yetersiz bulunmaktadır. Pandemi döneminde uzaktan eğitim sisteminin çöktüğü, hocaların sistemi kullanmayı bilmediği ve ders kayıtlarının alınamadığı gibi ciddi sorunlar yaşanmıştır. Öğrencilerin kullanımına açık internetin 'rezalet' olduğu ve temel idari işlemler için bile sistemlerin hizmet dışı kalabildiği belirtilmiştir. Bu durum, 'bir kurumun ya da organizasyonun altyapısı ve iletişim ağı bu kadar rezalet olabilir' şeklinde sert bir dille eleştirilmiştir. Genel kanı, üniversitenin teknolojik olarak çağın gerisinde kaldığı yönündedir.

Şehir merkezi ile kampüs arasındaki ulaşım, en sık şikayet edilen konulardan biridir. Yorumların genelinde, belediye otobüslerinin kampüsün öğrenci yoğunluğunu kaldırmadığı, araçların çok küçük ve kalabalık olduğu, sefer aralıklarının ise özellikle sabah saatleri dışında uzun olduğu belirtilmektedir. 2007 tarihli eski bir yorumda, ulaşımı sağlayan kooperatifin 'mafya örgütü' olarak nitelendirilmesi ve periyodik zamlar yapması, bu sorunun ne kadar köklü olduğuna işaret etmektedir. Bu olumsuz tabloya karşın, 2012 tarihli bir yorumda ulaşımın birçok şehre göre kolay olduğundan bahsedilmesi bir çelişki yaratırken, otostopun öğrenciler arasında yaygın ve işe yarar bir alternatif olduğu da eklenmiştir. Genel olarak, toplu taşımanın yetersizliği öğrenciler için günlük bir çileye dönüşmüş durumdadır.

Üniversitenin uluslararası fırsatları ve yabancı dil eğitimi konusunda karışık görüşler mevcuttur. Hazırlık eğitiminin 'gayet güzel' olduğu ve 'Speakout' gibi güncel kitapların kullanıldığı belirtilerek olumlu bir başlangıç yapıldığı ifade edilmiştir. Ancak, uluslararası programlara başvuru sürecinde öğrencilerin karşılaştığı bürokratik engeller bu olumlu tabloyu gölgelemektedir. Erasmus programı için istenen 2.50 ortalamanın yüksek bulunması ve yurt dışı başvuruları için elzem olan İngilizce transkriptin dahi öğrenci işlerinden temin edilememesi, uluslararası vizyonun pratikte yeterince desteklenmediğini göstermektedir.

Üniversitedeki yeme-içme olanakları ve fiyatları hakkında genel olarak olumlu veya nötr bir algı vardır. Kampüs içindeki işletmelerin 'bir öğrencinin cüzdanını yormayacak seviyede' olduğu ifade edilmiştir. Öğrenci yemekhanesinin fiyatının 3.5 TL olduğu ve 'fiyat performans eh' şeklinde değerlendirildiği belirtilmiştir. Özel olarak yoğurtlu gözlemenin özlendiği gibi nostaljik yorumlar da bulunmaktadır. Genel kanı, fiyatların makul olduğu yönündedir.

Üniversitede barınma olanakları, özellikle şehir dışından gelen öğrenciler için önemli bir gündem maddesidir. Yorumlarda, kız KYK yurtlarının tamamının kampüs içinde olmasının bir avantaj olduğu belirtilirken, erkek yurtlarının merkezde veya kampüs ile merkez arasında yer aldığı bilgisi verilmiştir. Eve çıkmak isteyen öğrenciler için Bolu'nun pahalı bir şehir olduğu ve kiralarda bu durumun hissedildiği vurgulanmıştır. Bu nedenle, öğrencilere öncelikle bir yurt macerası yaşamaları ve daha sonra daire devreden diğer öğrencileri bulmaları tavsiye edilmektedir. Zaman zaman kalacak yer bulma sıkıntısının yaşandığı da dile getirilmiştir.

Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi'nin imajı, yorumlarda oldukça çelişkili bir tablo çizmektedir. Bir yanda, üniversitenin kendi tanıtım metinlerinde ve bazı öğrenciler tarafından 'ülkenin en seçkin üniversitelerinden biri' ve 'hızla gelişen, umut vaat eden' bir kurum olarak lanse edilmesi yer alır. Diğer yanda ise, Sayıştay raporlarına yansıyan 'maaş vurgunu' iddiaları, siyasi müdahalelerle yapılan rektör atamaları ve özellikle İİBF'deki akademik adaletsizlikler, üniversitenin kurumsal itibarını zedeleyen ciddi suçlamalardır. 'Tercih sırasında son sıraya bile yazmamanız önemle rica olunur' gibi aşırı olumsuz tavsiyelerle, 'hayatımın en güzel yıllarını geçirdiğim yer' gibi aşırı olumlu ifadelerin bir arada bulunması, üniversite imajının öğrencinin deneyimine ve beklentisine göre ne kadar değişken olduğunun en net göstergesidir.

Üniversitenin idari personeli, özellikle öğrenci işleri ve bazı bölüm sekreterlikleri, yorumlarda genellikle olumsuz bir şekilde anılmaktadır. Öğrencilerin en temel bilgi taleplerine bile 'kayıt için bizi ne kadar rahatsız ettiğinizin farkında mısınız' gibi azarlayıcı tepkilerle karşılaştığı belirtilmiştir. İngilizce transkript gibi standart bir belgeyi vermekte zorlanan, öğrencilerin sorunlarına karşı ilgisiz ve çözüm odaklı olmayan bir idari yapı eleştirilmektedir. Ders sonrası soru sormak isteyen öğrenciyi görmezden gelen akademisyenler de bu idari kayıtsızlığın bir parçası olarak görülmektedir. Genel olarak, öğrenciye yardımcı olmaktan çok, işleri yokuşa süren bir idari personel algısı hakimdir.

Verilen metinlerde, mezuniyet sonrası iş ve kariyer fırsatlarına ilişkin doğrudan ve detaylı öğrenci yorumlarına rastlanmamıştır. Yalnızca bir yorumda, üniversitenin 'mezunlarını işe yerleştirme konusunda Türkiye'nin ilk 10 üniversitesinden biri olduğu' yönünde genel bir iddia bulunmaktadır. Ancak bu iddianın kaynağı belirtilmemiştir ve diğer yorumlarda bu konuyu destekleyen veya çürüten bir deneyim aktarımı mevcut değildir. Dolayısıyla, öğrencilerin mezuniyet sonrası kariyer beklentileri ve üniversitenin bu konudaki katkısı hakkında net bir çıkarım yapmak mümkün değildir.

Bolu, öğrenciler tarafından sakin, huzurlu ve doğal güzelliklerle dolu bir şehir olarak tanımlanmakla birlikte, aynı zamanda pahalı, soğuk ve sosyal açıdan kısıtlı bir yer olarak görülmektedir. Özellikle büyük şehirlerden gelenler için adaptasyonun zor olabileceği, 'şehir küçük, nüfus az, yapılabilecek şeyler kısıtlı' sözleriyle ifade edilmiştir. Şehir esnafının öğrenciyi bir 'para kaynağı' olarak gördüğü ve 'fırsat buldukları zaman söyüşlemekten' çekinmediği yönündeki eski eleştiriler, şehirdeki ekonomik zorluklara işaret etmektedir. Olumlu yanları ise trafiğin azlığı ve sürücülerin yayalara karşı saygılı olmasıdır. Genel kanı, Bolu'nun kafa dinlemek için ideal ancak hareketli bir üniversite hayatı arayanlar için sıkıcı olabilecek, kendine özgü bir şehir olduğu yönündedir.