BİRUNİ ÜNİVERSİTESİ

Adalet ve eşitlik konuları, üniversite hakkındaki en ciddi ve endişe verici eleştirilerin merkezinde yer almaktadır. Özellikle son dönemde, mühendislik fakültesi başta olmak üzere, Arap öğrencilere karşı nefret dolu ve ırkçı tutumlar sergilendiği iddiası son derece vahim bir tablo çizmektedir. Bunun yanı sıra, burslu ve ücretli öğrenciler arasında ayrım yapıldığı, burslu öğrencilerin notlarının kasten düşürüldüğü ve gönüllü çalışmalardan dışlandığı gibi iddialar da mevcuttur. Başarılı öğrencilerin hak ettikleri halde bütünleme sınavlarına alınmaması gibi 'çifte standart' uygulamaları ve akademisyenlere kanuna aykırı şekilde düşük maaş ödenmesi de üniversitenin adalet anlayışının sorgulanmasına neden olmaktadır.

Akademik kadro ve eğitim kalitesi konusunda derin bir kutuplaşma gözlenmektedir. Bir yanda, özellikle sağlık bölümlerinde eğitimin zorlayıcı ve yeterli olduğu, hocaların ilgili davrandığı ve TUS gibi sınavlarda başarı potansiyeli taşıdığı belirtilirken; diğer yanda çok sert eleştiriler yer almaktadır. Bu eleştiriler, hocaların İngilizce yetersizliği, dersleri slaytlardan okuyarak geçiştirmesi, yapıcı eleştiriden uzak ve keyfi notlandırma yapmaları gibi konuları içermektedir. Özellikle son dönem yorumlarında, mühendislik gibi bölümlerde yabancı öğrencilere yönelik ırkçı tutumlar sergilendiği ve profesyonellikten uzak davranışların yaygın olduğu iddia edilmektedir. Üniversitenin 'parayla mezun ediyorlar' algısını kırmak için bazı hocaların öğrencileri kasten zorladığı iması da dikkat çekicidir. Genel olarak, sağlık bölümlerine yönelik daha olumlu bir algı varken, diğer fakülteler ve genel akademik kültür ciddi şekilde sorgulanmaktadır.

Burs olanakları, üniversitenin çelişkili ve eleştirilen bir başka yönüdür. Bazı öğrenciler için %50 indirimli okuma imkanı bir tercih sebebi olsa da, burs sisteminin adil işlemediğine dair ciddi iddialar vardır. Özellikle başarılı öğrencilerin burs almasını engellemek için yönetmeliklerin değiştirildiği ve burslu öğrencilere karşı notlandırmada ayrımcılık yapıldığı gibi şikayetler dikkat çekmektedir. Bir öğrencinin, iyi bir puanla devlet üniversitesine girebilecekken neden burada %100 burslu okuduğunu sorgulaması, üniversitenin burslu eğitiminin bile prestij açısından bir soru işareti yarattığını göstermektedir.

Ders işleyişi ve içeriği hakkındaki yorumlar genellikle olumsuz bir tablo çizmektedir. Derslerin slaytlar üzerinden, etkileşimsiz ve yüzeysel bir şekilde işlendiği, hatta bazı durumlarda kitapsız eğitim yapıldığına dair ciddi eleştiriler bulunmaktadır. Laboratuvar derslerinde ise imkanların kısıtlı olduğu ve öğrencilerin bireysel çalışma fırsatı bulamadığı vurgulanmıştır. Buna karşın, misafir öğrenci olarak farmakoloji dersine katılan bir kişinin dersi 'eğlenceli' bulması gibi tekil olumlu deneyimler de mevcuttur. Ancak genel kanı, derslerin teorik ve pratik anlamda öğrencileri yeterince tatmin etmediği yönündedir.

Güvenlik ve denetimle ilgili yorumlar oldukça seyrektir. Yorumlar arasında, giriş kapısındaki bir kadın güvenlik görevlisinin kaba tavrına yönelik tek bir olumsuz geri bildirim bulunmaktadır. Bunun dışında, kampüs güvenliğine dair sistematik bir sorundan veya olumlu bir uygulamadan bahsedilmemektedir.

Üniversitenin kampüs yapısı, kuruluşundan bu yana en çok tartışılan ve değişen yönlerinden biridir. İlk yıllarda 'apartman üniversitesi' eleştirilerinden kaçınmaya çalışsa da, sosyal alanları ve yeşil alanları çok kısıtlı bir yapıdaydı. Yorumlar, zamanla okulun arkasındaki arsanın alınması ve yeni binaların eklenmesiyle kampüsün fiziksel olarak büyüdüğünü doğrulamaktadır. 2018-2019 yıllarındaki yorumlarda bu genişlemeden umutla bahsedilirken, sonrasında bu yeni alanların artan öğrenci kapasitesi karşısında yetersiz kaldığı ve kalabalık sorununu çözemediği görülmektedir. Kampüsün çevresinin sosyal olanaklardan tamamen yoksun olması ('yanında benzinlik var karşısında harabe surlar var') değişmeyen bir eleştiri noktasıdır. Özetle, fiziksel bir büyüme yaşansa da, bu büyüme gerçek bir kampüs hayatı ve ruhu yaratmakta yetersiz kalmıştır.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Verilen yorumlar arasında, üniversite içindeki siyasi olaylara dair doğrudan ve yaygın bir şikayet bulunmamaktadır. Ancak bir öğrencinin, Türkçe eğitimi veren bir personelin seçimlerle ilgili siyasi göndermeler yaparak yabancı öğrencilere karşı olumsuz bir tavır sergilediğine dair iddiası, bu konuda münferit de olsa bir olayın yaşandığını göstermektedir.

Sosyal yaşam, Biruni Üniversitesi'nin en zayıf karnı olarak öne çıkmaktadır. Yorumların neredeyse tamamı, kampüste sosyal bir hayatın, öğrenci kulüplerinin ve etkinliklerin neredeyse hiç olmadığı yönündedir. Kantin ve kafeterya gibi alanlar yetersiz, kalabalık ve 'acınacak halde' olarak tanımlanmıştır. Öğrencilerin vakit geçirebileceği, sosyalleşebileceği alanların kısıtlılığı o kadar belirgindir ki, bir öğrenci "üniversite çok önemliymiş bunu anladım orada geçmez öğrencilik" diyerek durumun ciddiyetini vurgulamıştır. Fiziksel büyümelere rağmen, bir üniversite kültürü ve canlı bir sosyal ortam oluşturulamadığı anlaşılmaktadır.

Üniversitenin teknolojik altyapısı hakkında karışık yorumlar mevcuttur. Laboratuvarların yeni, temiz ve modern olduğu, hatta genom merkezinin Türkiye'de sayılı cihazlara sahip olduğu gibi olumlu değerlendirmeler bulunmaktadır. Ancak, okulun internet altyapısının (Wi-Fi) yetersiz olduğu ve artan öğrenci sayısını karşılamadığı ilk yıllardan beri süregelen bir şikayettir. Ayrıca, bilgisayar laboratuvarlarındaki derslerin verimsizliği ve kütüphanedeki kaynakların yetersizliği de eleştirilen diğer teknolojik konulardır. Genel olarak, laboratuvar donanımına yatırım yapıldığı ancak internet ve yazılım gibi temel altyapı hizmetlerinin aksadığı bir tablo ortaya çıkmaktadır.

Üniversitenin konumu, ulaşım açısından hem avantaj hem de dezavantaj olarak yorumlanmaktadır. Marmaray ve diğer toplu taşıma araçlarına yakınlığı, merkezi bir noktada olması bir avantaj olarak görülmektedir. Birçok yorumda ulaşımın kolay olduğu belirtilmiştir. Ancak, özellikle öğrenci yoğunluğunun arttığı dönemlerde otobüs ve minibüslerin aşırı kalabalık olması ve okula ulaşımın çileye dönüşmesi önemli bir şikayet konusudur. Ayrıca, özel araçla gelmek isteyenler için otoparkın ya yetersiz ya da ücretli olması da bir diğer olumsuz nokta olarak öne çıkmaktadır.

Yabancı dil eğitimi ve uluslararası öğrenci ortamı, üniversitenin en çelişkili ve sorunlu alanlarından biridir. Yorumlar, bir yandan üniversitenin çok sayıda yabancı (özellikle Arap) öğrenciye ev sahipliği yaptığını gösterirken, diğer yandan bu öğrencilere yönelik ciddi ırkçılık iddialarını ve eğitimdeki yetersizlikleri ortaya koymaktadır. İngilizce eğitim verildiği iddia edilse de, bazı hocaların İngilizce seviyesinin öğrencilerden bile kötü olduğu ve yabancı hoca vaatlerinin karşılanmadığı gibi şikayetler mevcuttur. Bu durum, üniversitenin uluslararası bir kimlik kazanma çabası ile sahadaki gerçekler arasındaki derin uçurumu gözler önüne sermektedir.

Yemekhane ve kantin hizmetleri, üniversitenin en istikrarlı şikayet konularından biridir. Yorumların neredeyse tamamı, fiyatların 'bayağı tuzlu' ve 'aşırı pahalı' olduğu yönündedir. Yıllar içinde fiyatların sürekli artmasından duyulan rahatsızlık açıkça görülmektedir. Öğrencilerin, fahiş fiyatlar nedeniyle yemekhane ve kantinleri kullanmaktan kaçındığı, hatta fotokopi gibi basit ihtiyaçlar için bile kampüs dışındaki daha ucuz alternatiflere yöneldiği anlaşılmaktadır. En çarpıcı eleştirilerden biri ise, okulun kendi hastanesinde staj yapan öğrencilerine öğle yemeği bile sağlamaması ve öğrencilerin yemeği kendi ceplerinden ödemek zorunda kalmasıdır.

Yurtlar ve barınma olanakları hakkında çok sınırlı sayıda yorum bulunmaktadır. Mevcut tek olumlu yorumda, yurt müdürünün ilgili ve yardımcı olduğu belirtilerek öğrenci odaklı bir yaklaşım sergilendiği ifade edilmiştir. Bunun dışında yurtların kapasitesi, fiziki şartları veya fiyatları hakkında bir bilgiye rastlanmamıştır.

Biruni Üniversitesi'nin kamuoyundaki imajı oldukça tartışmalıdır. En sık tekrarlanan ve en güçlü algı, kurumun bir eğitim yuvasından çok 'ticarethane' olduğu yönündedir. Agresif ve yaygın reklam kampanyaları, öğrenciler tarafından samimiyetsiz bulunmakta ve 'çok reklam yapıyorsa tercih edilmemeli' gibi bir ön yargıya neden olmaktadır. Üniversitenin adını aldığı büyük İslam alimi Biruni'nin çok yönlülüğüne rağmen (hekim, coğrafyacı, tarihçi), okulun sadece sağlık ağırlıklı olması ve ismin rastgele seçildiği izlenimi yaratması da entelektüel bir eleştiri olarak öne çıkmaktadır. 'Tabela üniversitesi', 'dandik', 'mantar gibi türeyen' gibi nitelemeler, özellikle tercih dönemlerinde imajına yönelik olumsuz bakışı yansıtmaktadır.

İdari personel ve özellikle öğrenci işleri, üniversitenin en çok şikayet alan birimlerinin başında gelmektedir. Yorumlarda, öğrenci işlerine ulaşmanın neredeyse imkansız olduğu, telefonların açılmadığı veya sorun çözülmeden yüzünüze kapatıldığı, personelin ilgisiz ve çözüm odaklı olmadığı sürekli olarak tekrarlanmaktadır. Kayıt dönemlerinde yaşanan kaos, saatlerce bekletilme ve muhatap bulunamaması gibi sorunlar kronikleşmiş durumdadır. Öğrenciye 'müşteri' gibi yaklaşıldığı ve sorunlar karşısında mağdur edildiği hissi hakimdir. Bu genel olumsuz tablo içinde, birkaç çalışanın ismen zikredilerek övülmesi, istisnai durumlar olarak kalmaktadır.

İş ve kariyer olanakları konusunda birbiriyle tamamen zıt iki farklı görüş bulunmaktadır. Bir yanda, kariyer günleri sayesinde 70'ten fazla firmayla iletişim kurma imkanı bulduğunu ve mezuniyet sonrası için yol haritası çizdiğini belirten son derece memnun bir öğrenci yorumu yer almaktadır. Diğer yanda ise, mezunlar arasında 'bu okul sayesinde bana bir kapı açıldı' diyen kimseyi görmediğini belirten ve okulun kariyer gelişimine katkısını sorgulayan karamsar bir görüş mevcuttur. Üniversitenin ALES ve KPSS gibi sınavlara kurs açması ise bir yorumcu tarafından alaycı bir dille karşılanmıştır. Bu veriler, kariyer hizmetlerinin kişiden kişiye çok farklı deneyimler sunduğunu düşündürmektedir.

Üniversitenin İstanbul'un merkezi bir konumunda, Zeytinburnu-Topkapı'da yer alması, ulaşım açısından bir avantaj olarak görülse de, kampüsün yakın çevresi öğrenci yaşamı için tamamen elverişsiz olarak nitelendirilmektedir. Yorumlarda kampüs etrafında öğrencilerin gidebileceği bir kafe, restoran veya herhangi bir sosyal mekanın olmadığı, çevrenin 'harabe surlar' ve 'benzinlik' gibi unsurlardan ibaret olduğu ısrarla vurgulanmaktadır. Bu durum, öğrencileri kampüs içindeki pahalı ve yetersiz seçeneklere mahkum etmektedir. Bir öğrencinin "şu kampüsün etrafına açacağınız kafe restaurant köşeyi döner" şeklindeki seslenişi, bu alandaki büyük boşluğu özetlemektedir.