BİNGÖL ÜNİVERSİTESİ

Adalet, liyakat ve eşitlik konuları, üniversitenin kuruluşundan bu yana en çok yara aldığı alanlardır. Özellikle 2012-2015 dönemindeki yorumlar, üniversite yönetiminin 'Baydaş' soyadlı rektör ve akrabaları tarafından bir aile şirketi gibi yönetildiği, işe alımlarda ve kadro ilanlarında alenen torpil yapıldığı iddialarıyla doludur. Bir araştırma görevlisi kadrosunun, sonuçlar açıklanmadan önce atanacak kişinin isminin personel listesinde yer alması gibi somut örnekler verilmiştir. Yönetimin, kendisine yakın olmayan personele baskı yaptığı, soruşturma açtığı ve keyfi uygulamalarda bulunduğu da öne sürülmüştür. Bu durum, üniversitenin adalet ve fırsat eşitliği konusunda son derece olumsuz bir imaja sahip olmasına neden olmuştur.

Akademik kadro ve eğitim kalitesi, üniversite hakkındaki en tartışmalı konulardan biridir. Özellikle 2012-2015 yıllarındaki yorumlarda, yönetimin akrabalarını ve liyakatsiz kişileri akademik kadroya aldığına dair çok ağır ve detaylı iddialar bulunmaktadır. Bu dönemde üniversite 'akademisyencilik oynayanların' bulunduğu bir yer olarak tanımlanmıştır. Daha güncel yorumlarda ise bu algının devam ettiği, bazı hocaların derslerde yetersiz kaldığı ('aldırdığım kitapta yazıyor' gibi cevaplar verdiği) ve notlandırmada keyfi davrandığı belirtilmektedir. Bununla birlikte, az sayıda da olsa bazı hocaların 'bölümün yüz akı' olduğu, alanında yetkin ve anlayışlı akademisyenlerin de bulunduğu ifade edilerek, kalitenin bölümden bölüme ve hocadan hocaya ciddi farklılıklar gösterdiği anlaşılmaktadır.

Verilen metinlerde üniversitenin sunduğu burs veya maddi destek olanakları hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Derslerin işleniş biçimiyle ilgili eleştiriler, akademik kalitedeki sorunlarla paralellik göstermektedir. Özellikle İngiliz Dili ve Edebiyatı bölümünde, ders içeriklerinin alakasız olduğu ve farklı dersler adı altında sürekli olarak kalitesiz çeviri eğitimi verildiği yönünde ciddi bir şikayet bulunmaktadır. Psikoloji bölümünde ise derslerdeki sorulara hocaların yeterli cevap vermediği, öğrencileri sadece kitaplara yönlendirdiği belirtilmiştir. Bu durum, derslerin verimliliği ve içeriğin zenginliği konusunda şüpheler uyandırmaktadır.

Güvenlik ve denetim anlayışıyla ilgili çelişkili yorumlar mevcuttur. Yaklaşık on yıl önceki bir yorum, akademisyenler üzerinde aşırı bir denetim mekanizması kurulduğunu, kart okutma ve odaları gezme gibi yöntemlerle personelin sürekli kontrol edildiğini ve en küçük gecikmeler için soruşturma açıldığını iddia etmektedir. Bu, baskıcı bir çalışma ortamına işaret etmektedir. Buna karşılık, daha yakın tarihli bir yorumda ise 'güvenlik ve öğrenci işleri işini yapmıyor' denilerek tam tersi bir şekilde ihmalkarlık ve ilgisizlikten şikayet edilmektedir. Bu durum, denetim anlayışının zamanla değiştiğini veya farklı personel gruplarına farklı muamele yapıldığını düşündürmektedir.

Üniversitenin kampüs yapısı ve fiziki olanakları, genel olarak en çok övülen yönüdür. Yorumlarda kampüsün modern, derli toplu, yeşil ve ferah olduğu sıkça vurgulanmaktadır. Birçok kullanıcı, binaların ve sosyal donatı alanlarının pek çok köklü üniversiteden daha iyi olduğunu belirtmiştir. Özellikle kütüphanenin yeni ve güzel olduğu ifade edilse de, 7/24 açık olmaması bir eleştiri konusudur. Bununla birlikte, altyapıyla ilgili bazı eski tarihli sorunlar da dile getirilmiştir; örneğin binaların yağmur suyunu tahliye edememesi gibi.

Verilen metinlerde kampüs içi ulaşımla ilgili doğrudan bir yoruma rastlanmamıştır. Ancak kampüsün küçük, derli toplu ve fakülteler arası mesafenin az olduğu yönündeki ifadeler, kampüs içinde ulaşıma pek ihtiyaç duyulmadığı veya bunun bir sorun teşkil etmediği şeklinde yorumlanabilir.

Yorumlar arasında üniversitedeki siyasi gerilimlere işaret eden ifadeler bulunmaktadır. Özellikle Kürt Dili ve Edebiyatı bölümünün açılmasından sonra üniversitede siyasi olayların başladığı, 'terörist yandaşlarının' eylemler yaptığı ve bu durumun Bingöl'ün adını lekelediği iddia edilmiştir. Bu yorumlar, kampüs içinde siyasi temelli gruplaşmaların ve çatışmaların yaşandığına dair bir algı olduğunu göstermektedir.

Kampüsteki sosyal yaşam ve etkinlikler konusunda ciddi bir eksiklik olduğu göze çarpmaktadır. Birçok yorumcu, üniversitede sosyal etkinliğin 'neredeyse hiç olmadığını', spor olanaklarının kısıtlı olduğunu ve genel olarak sosyal aktivite yoksunluğu çekildiğini belirtmiştir. Kampüsün ve şehrin genel olarak 'sessiz ve sakin' yapısı da bu durumu pekiştirmektedir. Buna karşın, birkaç yorumda kampüsün sosyal açıdan geliştiği veya 'aşırılığı yakaladığı' gibi çelişkili ifadeler de yer alsa da, genel kanı sosyal hayatın zayıf olduğu yönündedir.

Teknolojik altyapıyla ilgili yorumlar sınırlıdır ancak mevcut yorumlar bazı sorunlara işaret etmektedir. Özellikle yemekhane kart sisteminde sık sık arıza yaşanması ve bakiyenin yanlış gösterilmesi, öğrencilerin günlük hayatta karşılaştığı teknolojik bir problemdir. Bunun dışında, bir dönem Sosyal Bilimler Enstitüsü'nün İngilizce tanıtım sayfasının 'bomboş' olması ve Türkçe sayfasında anlamsız bir ifadenin ('işletmeeeeee…') yer alması, web altyapısındaki eksiklikleri ve özensizliği göstermektedir.

Toplu taşıma ve ulaşım, özellikle yurtta kalan öğrenciler için önemli bir sorun olarak öne çıkmaktadır. Bazı KYK yurtlarının kampüse uzak olması ve öğrencilerin okula ulaşmak için iki farklı otobüse binmek zorunda kalması en büyük şikayettir. Otobüslerin zaman zaman, özellikle Cuma günleri, aşırı kalabalık olduğu ve bazen otobüse binilemediği belirtilmiştir. Ulaşım ücretleri genel olarak 'normal' kabul edilmekle birlikte, aktarma yapma zorunluluğu ek bir maliyet getirmektedir.

Yabancı dil eğitimi ve üniversitenin uluslararası vizyonu, en çok alay konusu olan ve eleştirilen alanların başında gelmektedir. Doçentlik sınavı duyurusunda 'ilgililere duyurulur' ifadesinin 'relevant advised' olarak çevrilmesi ve üniversitenin İngilizce sloganının 'Science & Culture of the Sun' (Güneşin Bilim ve Kültürü) şeklinde anlamsız bir tamlamayla sunulması, kurumun İngilizce konusundaki yetersizliğini gözler önüne sermiştir. Rektörün özgeçmişindeki bozuk İngilizce cümleler de bu durumu pekiştirmiştir. Bu olaylar, üniversitenin uluslararası standartlarda bir eğitim verme hedefinden çok uzak olduğu algısını yaratmıştır.

Yemekhane ve kantin hizmetleri, özellikle fiyat politikaları nedeniyle zaman zaman öğrencilerin tepkisini çekmiştir. Yaklaşık on yıl önce yapılan bir boykot, yemekhanede su verilmemesi, ikinci kez yemek almanın fahiş fiyatlı olması (1.5 TL'ye karşılık 5 TL) ve kantin fiyatlarının pahalılığı gibi sebeplerle gündeme gelmiştir. Daha güncel bir yorumda ise yemek ücretinin 6 TL olduğu, tadının ve porsiyonunun 'normal' bulunduğu belirtilmiştir. Bu durum, zaman içinde fiyatlarda artış olsa da hizmette bir standardizasyonun sağlanmış olabileceğini düşündürmektedir. Ancak yemekhane kartı sisteminde sık sık arıza çıktığına dair şikayetler de bulunmaktadır.

Barınma olanakları, yurtta kalmayı planlayan öğrenciler için kritik bir konudur ve yurtların konumu öğrenci memnuniyetini doğrudan etkilemektedir. Kampüse yürüme mesafesindeki KYK yurdunun personelinden ve şartlarından övgüyle bahsedilirken, Mürsel Paşa (erkek) ve Pir Ali Bey (kız) gibi kampüse uzak yurtlarda kalmanın 'çile' olduğu belirtilmektedir. Bu yurtlardan okula ulaşmak için iki vasıta değiştirme zorunluluğu, öğrenciler için hem zaman kaybı hem de ek maliyet anlamına gelmektedir. Kız yurdunun Muş yolu üzerinde olması da ayrı bir zorluk olarak dile getirilmiştir.

Üniversitenin imajı, özellikle kuruluş yıllarındaki skandal iddialar nedeniyle ciddi şekilde zedelenmiştir. 'Baydaş ailesinin çiftliği', 'akraba yapılanması', 'torpil yuvası' gibi tanımlamalar ve İngilizce'deki 'Science & Culture of the Sun' gibi vahim hatalar, kurumun ciddiyetini ve akademik saygınlığını sorgulatan temel unsurlar olmuştur. ODTÜ protestolarına karşı aldığı tavır da o dönemde geniş çapta eleştirilmiştir. Yerel halkın bir kısmının üniversiteyi 'şehrin ahlakını bozan bir yer' olarak görmesi de imajını olumsuz etkileyen bir başka faktördür. Tüm bu olumsuzluklara rağmen, bazı kullanıcılar tarafından 'Doğu Anadolu'nun parlayan yıldızı' veya 'gelişen üniversite' olarak görülmesi, imaj konusunda farklı kesimlerde farklı algıların olduğunu göstermektedir.

İdari personele yönelik şikayetler, genellikle ilgisizlik ve yetersizlik üzerinde yoğunlaşmaktadır. 'Öğrenci işlerinin hiçbir şey bilmediği', 'güvenlik ve öğrenci işlerinin işini yapmadığı' gibi ifadeler, öğrencilerin idari birimlerle iletişimde sorunlar yaşadığını göstermektedir. Kayıt sildirme işleminin bile bir ay sürmesi, bürokratik işleyişin yavaşlığına bir örnektir. Ayrıca, yemekhaneden sorumlu kişinin kapısının daima kilitli olması gibi daha spesifik şikayetler de bulunmaktadır.

Verilen metinlerde öğrencilerin mezuniyet sonrası iş ve kariyer fırsatları hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Bingöl şehri, öğrenciler tarafından genel olarak 'gelişmemiş', 'küçük, sessiz ve sakin' bir yer olarak tanımlanmaktadır. 'Köylerin aralarına asfalt dökülerek şehir yapılmış' gibi bir izlenim bıraktığı belirtilmiştir. Ancak üniversitenin bulunduğu 'Uydukent' bölgesi, ortalama bir şehir kadar gelişmiş ancak küçük olarak nitelendirilmiştir. Şehirde AVM, sinema ve bilinen markaların bulunması öğrenciler için bir avantajdır. En olumlu yönü ise hayatın pahalı olmaması ve öğrenci bütçesine uygun olmasıdır. Şehir, sosyal ve kültürel aktivite arayanlar için yetersiz kalırken, sakin bir öğrencilik hayatı isteyenler için uygun olabilir.