BİLECİK ŞEYH EDEBALİ ÜNİVERSİTESİ

Adalet, liyakat ve eşitlik konuları üniversite hakkındaki en sert ve en istikrarlı eleştirilerin merkezinde yer almaktadır. Yorumlarda, üniversite yönetiminde ve akademik kadro alımlarında kayırmacılık ve nepotizmin yaygın olduğu yönünde çok güçlü iddialar bulunmaktadır. Özellikle 2020 tarihli bir yorumda, dönemin belediye başkanının kızının sınavda son sıradayken birinci sıraya yükseltilerek işe alınması, bu iddiaların en somut örneği olarak sunulmuştur. 'Torpil ve ego', 'cadı kazanı', 'herkesin birbirinin arkasından kuyusunu kazdığı' gibi ifadeler, kurum içindeki adalet algısının ne kadar zedelenmiş olduğunu göstermektedir. Bu durumun akademik ve idari işleyişe de yansıdığı, liyakatsiz kişilerin kadrolara yerleştirildiği ve idari personelin akademik süreçlere müdahale ettiği gibi şikayetler mevcuttur.

Akademik kadro ve eğitim kalitesi konusunda yorumlar ciddi anlamda kutuplaşmıştır. Bir grup öğrenci ve mezun, özellikle öğrenme isteği olanlar için hocaların fedakar ve eğitimin yeterli olduğunu, hatta mezunlarının diğer üniversitelere kıyasla daha donanımlı olabildiğini belirtmektedir. Ancak bu olumlu görüşlerin karşısında, özellikle son yıllarda artan ve oldukça sert eleştiriler bulunmaktadır. Liyakatsizlik, nepotizm, belirli bölümlerde öğrencileri keyfi olarak zorlama ve ders içerikleriyle sınavların uyumsuzluğu gibi konular en sık dile getirilen şikayetlerdir. Özellikle 2016 tarihli bir yorumda dekan seviyesinde personele kötü muamele iddiaları ve 2019 tarihli bir yorumda ise üniversitenin liyakatsiz kadrolaşma ile bir 'cadı kazanı'na döndüğü gibi ağır ifadeler yer almaktadır. Bu durum, eğitim kalitesinin bölümden bölüme ve hocadan hocaya büyük farklılıklar gösterdiğini düşündürmektedir.

Verilen metinlerde üniversitenin sağladığı burs veya maddi destek olanakları hakkında doğrudan bir yoruma rastlanmamıştır. Ancak dolaylı olarak, okulun uzaması durumunda mevcut burs ve yurt hakkının kaybedildiği belirtilerek, akademik başarısızlığın getirdiği maddi yüke dikkat çekilmiştir.

Derslerin işlenişi ve değerlendirme süreçleri hakkında yapılan yorumlar genellikle olumsuz ve spesifik sorunlara odaklanmaktadır. Özellikle İç Mimarlık gibi uygulamalı bölümlerde öğrencilerin kasıtlı olarak dersten bırakıldığı, bütünleme haklarının kullandırılmadığı ve değerlendirmelerde adaletsizlik yapıldığı yönünde ciddi şikayetler bulunmaktadır. 2016'da dile getirilen yaz okulu sorunu da önemli bir eleştiri noktasıdır; bazı akademisyenlerin yaz okulunu ek gelir kapısı olarak gördüğü ve öğrencilerin bu durumdan isyan ettiği belirtilmiştir. Bütünleme sınavlarının bir dönem kaldırılıp sonra geri getirilmesi, akademik süreçlerdeki istikrarsızlığa işaret etmektedir.

Güvenlik algısı, yorumlar arasında farklılık göstermektedir. Bir yandan kampüsün genel olarak 'tertemiz ve güvenli' göründüğü ifade edilirken, diğer yandan özellikle akşam saatlerinde yaşanan ulaşım sorunlarının güvenlik endişesi yarattığı belirtilmiştir. Gece dersi biten bir öğrencinin kampüs dışındaki dolmuş durağına kadar 1 km yürümesi ve 'birisinin başına birşey gelmeden önlem alınmalı' şeklindeki uyarı, kampüs çevresindeki güvenliğin sorgulanmasına neden olmaktadır.

Kampüsün fiziksel yapısı, üniversitenin en çok övgü alan yönlerinden biridir. Özellikle 2015 sonrası yapılan yorumlarda yeni fakülte binaları, modern mimari, peyzaj düzenlemeleri ve özellikle 7/24 açık olan kütüphane sıkça beğenilmiştir. Kampüs, 'modern ve yaşanabilir' olarak tanımlanmıştır. Ancak bu olumlu tabloya tezat oluşturan eleştiriler de mevcuttur. Kampüs içi yürüme mesafelerinin çok uzun olması, yeşil alan olarak planlanan yerlerin otoparka dönüştürülmesi, binaların iç tasarımındaki zevksizlikler ve laboratuvar gibi teknik altyapı eksiklikleri şikayet konuları arasındadır. 2016 tarihli detaylı bir eleştiride ise öğrenci yemekhanesi, nizamiye binası ve yüzme havuzu gibi sosyal tesis eksiklikleri sıralanmış, ancak sonraki yorumlar yeni yemekhane gibi bazı sorunların çözüldüğünü göstermiştir.

Kampüs içi ulaşım, büyük ölçüde yürüme zorlukları etrafında şekillenen bir sorun olarak göze çarpmaktadır. Öğrenciler, binalar ve yurtlar arasındaki mesafelerin uzun olmasından ve özellikle KYK yurdu ile kampüs arasındaki yolun 'taşı çamurlu' olmasından şikayetçidir. Ayrıca, rektörlüğe ait bazı kapıların öğrencilerin kullanımına kapalı olması ve öğrencilerin 'arka kapıdan' girmeye zorlanması gibi uygulamalar da eleştiri konusu olmuştur. Bu durum, kampüsün fiziksel büyüklüğünün öğrenci konforu düşünülerek planlanmadığı izlenimini vermektedir.

Üniversitenin siyasi atmosferi ve ideolojik tutumu, özellikle eleştirel yorumlarda sıkça gündeme gelen bir konudur. En belirgin eleştiri, üniversitenin adının 'Bilecik Üniversitesi' iken 'Şeyh Edebali' olarak değiştirilmesi sürecine yöneliktir. Bu değişikliğin, bir milletvekilinin siyasi yaranma çabasıyla, öğrenci ve akademisyenlere sorulmadan yapıldığı iddia edilmektedir. Ayrıca, kampüs içinde sosyal yaşama müdahale olarak algılanan uygulamalar da siyasi bir arka planla ilişkilendirilmiştir. Kütüphanede 'kızlı-erkekli' oturanların uyarılması veya 'öpüşüyorlar' diye bankların kaldırılması gibi olaylar, üniversitenin özgürlükçü bir ortam sunmaktan uzak olduğu ve muhafazakar bir yönetim anlayışına sahip olduğu yönündeki algıyı güçlendirmiştir.

Üniversitedeki sosyal yaşam, en zayıf halkalardan biri olarak öne çıkmaktadır. Yorumların genelinde 'sosyallik açısından geri kalındığı' ve kampüs çevresinde öğrencilerin vakit geçirebileceği mekanların (kafe, bakkal vb.) yetersiz olduğu ifade edilmektedir. Üniversite yönetiminin sosyal etkinliklere ve öğrenci özgürlüklerine bakış açısı da sert bir şekilde eleştirilmiştir. Bahar şenliklerinin ya hiç yapılmadığı ya da yeni yeni başladığı, kültürel etkinliklerin 'akademik brifing' havasında geçtiği ve 'gençler öpüşüyor diye bankların kaldırılması' gibi uygulamaların olduğu belirtilmiştir. Son yıllarda kampüs içindeki kafe sayısının artması gibi olumlu gelişmeler olsa da, genel algı sosyal açıdan yetersiz ve kısıtlayıcı bir ortam olduğu yönündedir.

Üniversitenin teknolojik altyapısı, özellikle laboratuvar ve yazılım konularında yetersiz bulunmaktadır. Yorumlarda, binalara yapılan yatırımın laboratuvarlara yapılmadığı, hatta kullanılan programların bile lisanssız olduğu gibi ciddi eleştiriler yer almaktadır. Kütüphanenin fiziksel olarak çok beğenilmesine rağmen, internet hızının düşük olması da bir diğer teknolojik eksiklik olarak göze çarpmaktadır. Bu durum, üniversitenin modern görünümünün altında, temel akademik ve teknik ihtiyaçları karşılamada zorlandığına işaret etmektedir.

Kampüsün şehir merkezine ulaşımı konusunda çelişkili görüşler mevcuttur. Bazı öğrenciler dolmuşların varlığını ve merkeze ulaşımın yaklaşık on beş dakika sürmesini yeterli bulurken, önemli bir kitle ciddi sorunlar yaşadığını belirtmektedir. Özellikle 2016'da yapılan detaylı bir yorumda, minibüslerin akşam saatlerinde ve yaz aylarında kampüse girmemesi, gece dersi biten öğrencilerin yaklaşık 1 km yürümek zorunda kalması gibi ciddi güvenlik ve konfor sorunlarına dikkat çekilmiştir. Ayrıca, şehre ulaşımda kilit rol oynayan hızlı tren seferlerinin azlığı da bir diğer şikayet konusudur. Bu durum, kampüsün şehre yakın olmasına rağmen erişilebilirliğinin her zaman kolay olmadığını göstermektedir.

Verilen metinlerde üniversitenin sunduğu uluslararası fırsatlar veya yabancı dil eğitiminin kalitesine dair doğrudan bir bilgi bulunmamaktadır. Ancak, iki yorum bu konuda dolaylı olarak olumsuz bir tablo çizmektedir. Bir yorumcunun 'çok iyi bir üniversite ama kimse ingilizce konuşmuyor' demesi, kampüsteki yabancı dil pratiği eksikliğine işaret etmektedir. Daha da ciddisi, yabancı bir öğrenci velisinin, kayıt sürecinde dolandırıldığını ve üniversite yönetiminden aylarca yanıt alamadığını belirtmesi, uluslararası öğrenci kabul süreçlerinde ve iletişimde ciddi sorunlar yaşandığını göstermektedir.

Yemekhane hizmetleri konusunda zamanla bir iyileşme yaşandığı görülmektedir. 2016 tarihli bir yorumda yemeklerden, özellikle kırmızı etli yemeklerden kaynaklanan ishal şikayetleri ve yemekhanenin 'ilkel' yapısı eleştirilirken, 2017 tarihli bir yorumda yeni yapılan yemekhane ve yeni yemek firması ile durumun 'daha da güzelleştiği' belirtilmiştir. Bu, üniversitenin altyapısal sorunları zamanla çözebildiğini gösteren olumlu bir örnektir.

Barınma olanakları, üniversitenin merkez kampüsü ve ilçelerdeki birimleri arasında ciddi bir fark olduğunu ortaya koymaktadır. Merkezde apartların bol ve ev kiralarının uygun olduğu belirtilirken, en büyük şikayet ilçelerden gelmektedir. Yakın tarihli bir yoruma göre, ilçelerdeki MYO'lar için devlet yurdu bulunmamakta ve öğrenciler 'fırsatçı apartlar' ile 'merdiven altı cemiyetlere' mahkum edilmektedir. İldeki KYK yurdunun ilçe öğrencilerini kabul etmemesi de bu sorunu derinleştirmektedir. Ayrıca, merkezdeki KYK yurdunun 'koğuş sistemi' olması da bir başka eleştiri konusudur.

Üniversitenin genel imajı, yorumlarda oldukça tartışmalı ve genellikle olumsuz bir çerçevede çizilmiştir. 'Her ile bir üniversite' projesinin bir ürünü olarak görülmesi, 'ülkenin en dandik üniversitelerinden' veya 'kalitesizlik kelimesinin sözlükteki karşılığı' gibi ifadelerle nitelendirilmesi, imajının ne kadar zayıf olduğunu göstermektedir. Özellikle 'Şeyh Edebali' isminin eklenmesi ve logo değişikliği, hem alay konusu olmuş ('türbeden mi mezun oldun?') hem de uluslararası akademik platformlarda ciddiye alınmama endişesi yaratmıştır. Bu olumsuz imaja karşı, bazı mezunların okullarını savunduğu ve kimliklerinin bir parçası olarak gördüğü de belirtilse de, genel kanı üniversitenin prestij açısından ciddi sorunlar yaşadığı yönündedir.

İdari personel ve üniversite yönetimi hakkındaki yorumlar, akademik kadro eleştirileriyle paralellik göstermektedir ve genellikle olumsuzdur. Bir yandan, 'üniversite yönetiminin sürekli kalkınma için çaba gösterdiği' veya 'girişteki güvenliğin yardımcı olduğu' gibi münferit olumlu deneyimler varken, diğer yanda çok ciddi ve yapısal sorunlar dile getirilmektedir. Yönetimde 'tekelleşme', personelin sorunlarına duyarsızlık, şikayetlerin dikkate alınmaması ve liyakatsiz yöneticilerin istifa etmemesi gibi konular 2016 tarihli kapsamlı bir yorumda sıralanmıştır. Ayrıca, yabancı bir öğrenci velisinin, üniversiteyle doğrudan iletişim kuramadığını ve 'Arap komisyoncular' aracılığıyla dolandırıldığını iddia etmesi, uluslararası öğrenci işlerinde de ciddi zaaflar olduğunu göstermektedir.

Üniversitenin mezunlarına sağladığı iş ve kariyer fırsatları hakkında yorumlar oldukça sınırlıdır. Sadece bir mezun, aldığı eğitim sayesinde meslektaşları arasında öne çıktığını belirterek olumlu bir geri bildirimde bulunmuştur. Bunun dışında, mezuniyet sonrası kariyer olanaklarına dair spesifik bir değerlendirme yapılmamıştır.

Bilecik şehri hakkındaki görüşler de ikiye ayrılmıştır. Bazı öğrenciler için Bilecik, 'gelişmekte olan', 'insanları sıcak' ve büyük şehirlere yakınlığı sayesinde hafta sonu gezilerine olanak tanıyan, 'mükemmel dostluklar' kurulabilecek şirin bir kenttir. Diğer taraftan ise şehir, 'hayatımda gördüğüm en çirkin kentlerden biri' olarak nitelendirilmiş ve yerel esnafın öğrencileri 'para kaynağı olarak gördüğü' ve 'söğüşlediği' yönünde ciddi eleştiriler yapılmıştır. Bu durum, öğrencinin şehre adaptasyonunun kişisel deneyimlere ve beklentilere göre çok değişken olduğunu göstermektedir.