BEYKOZ ÜNİVERSİTESİ

Adalet ve liyakat konusu, üniversite hakkındaki en ciddi ve tekrarlanan suçlamaların merkezinde yer almaktadır. Özellikle Klinik Psikoloji yüksek lisans programının mülakat süreci, birden fazla öğrenci tarafından sert bir dille eleştirilmiştir. Yorumlarda, ALES ve GANO puanları yüksek olan öğrencilere kasıtlı olarak çok düşük mülakat puanları verildiği, buna karşın daha düşük akademik puana sahip adayların yüksek mülakat puanlarıyla asil listeye alındığı iddia edilmektedir. Bu durum, 'net torpil döndüren kurum' ve 'liyakatten son derece uzak' gibi ifadelerle tanımlanmıştır. Bir öğrencinin, durumu bildireceğini söylediğinde program başkanından aldığı iddia edilen 'değişen bir şey olmayacak' şeklindeki umursamaz yanıt, bu konudaki hayal kırıklığını derinleştirmektedir.

Akademik kadro ve eğitim kalitesi konusunda yorumlar ciddi bir ayrışma göstermektedir. Bir grup öğrenci, akademik kadronun başarılı ve yardımsever olduğunu, hocaların öğrencilere destek olduğunu belirtiyor. Özellikle bir öğrencinin mezuniyet sonrası hocasının referansıyla iş bulması bu olumlu görüşü destekliyor. Ancak, bu olumlu görüşlerin karşısında çok daha sert ve detaylı eleştiriler yer alıyor. Yüksek lisans düzeyindeki bir yabancı öğrenci, öğretim seviyesinin çok düşük olduğunu, materyallerin başka üniversitelerden kopyalandığını ve öğretmenlerin İngilizce seviyesinin yetersiz kaldığını iddia ediyor. Psikoloji bölümünde ders çeşitliliğinin azlığı, öğrencilerin donanımlı mezun olmasını engellediği şeklinde bir başka eleştiri olarak öne çıkıyor. Mühendislik eğitiminin ise proje ve sınav yoğunluğu ile öğrencileri zorladığı, bir diğer önemli şikayet konusu olarak dikkat çekiyor.

Üniversitenin maddi politikaları sert bir dille eleştirilmektedir. Özellikle yüksek ücret artışları, öğrencilerin tepkisini çekmiştir. Bir veli, kızının okul ücretinin bir yılda 75 bin TL'den 154 bin TL'ye çıktığını, '%yüzde yüz dört zammı olur' diyerek sorgulamıştır. Benzer şekilde, üniversitenin bu politikası 'okulun bir ticaret merkezi haline gelmiş olması' şeklinde yorumlanmıştır. Yatay geçiş yapmak isteyen bir öğrenci ise, ÖSYM bursuyla kazanabileceğinden çok daha yüksek bir ücretle karşılaştığını ve bu durumu 'para tamahkarı olmayınız' sözleriyle kınamıştır.

Derslerin işleyişi ve sınav sistemi, öğrenciler arasında en çok şikayet edilen konulardan biridir. Özellikle bütünleme sınavlarının (büt) olmaması, öğrencilerin derslerden kalma riskini artırdığı ve not ortalamalarını olumsuz etkilediği için sıkça eleştirilmektedir. Mühendislik fakültesindeki ders yükünün ağırlığı da dikkat çekicidir; bir dönemde çok sayıda kısa sınav, vize, final ve proje sunumu yapma zorunluluğu, öğrencilerin neredeyse tüm dönemini sınavlarla geçirmesine neden olduğu şeklinde aktarılıyor. Bu yoğun takvim, öğrencilerin gençliklerinin bittiği şeklinde dramatik yorumlara yol açmıştır.

Güvenlik hizmetleriyle ilgili sadece bir adet olumlu yoruma rastlanmıştır. Bu yorumda, bir güvenlik görevlisinin güler yüzlü tavrından duyulan memnuniyet dile getirilmiştir.

Üniversitenin kampüs yapısı ve fiziki şartları, neredeyse tüm yorumlarda olumsuz bir şekilde ele alınmaktadır. 2014-2017 yıllarındaki ilk yorumlarda Mahmutşevketpaşa köyünde tam teşekküllü bir kampüs inşa edileceği beklentisi varken, sonraki yıllarda bu vaadin gerçekleşmediği anlaşılmaktadır. Öğrenciler kampüsleri 'dershane', 'lise 5', 'sokak arası', 'apartmandan çevirme' gibi benzetmelerle tanımlayarak hayal kırıklıklarını dile getiriyor. Bahçenin olmaması, binaların eski ve yetersiz olması, hatta bir kampüsün giriş katının banka, alt katının ise bir mağaza olması gibi durumlar, üniversite algısını ciddi şekilde zedeliyor. Kavacık kampüsünün 'yıkıntı ve harabe' vaziyette olduğu ve içeriyi 'küf kokusu' kapladığı gibi çok sert ifadeler de mevcut.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Üniversitedeki sosyal hayat, öğrenciler tarafından oldukça yetersiz ve zayıf olarak değerlendirilmektedir. Özellikle bir yabancı öğrenci, sosyal hayatı 'içler acısı' olarak nitelendirmiş, yerli öğrencilerin yabancıları dışladığını ve üniversitenin sosyalleşme için hiçbir koşul yaratmadığını belirtmiştir. Diğer yorumlar da bu görüşü destekler nitelikte olup, kampüs ortamının 'lise' veya 'dershane' gibi olması, çimlerde oturup vakit geçirme gibi tipik üniversite aktivitelerinin imkansızlığı ve okulun küçüklüğü nedeniyle herkesin birbirini tanımasının bunaltıcı olduğu gibi konulara değinilmiştir. Covid öncesi bol bol etkinlik düzenlendiği belirtilse de, genel algı olumsuzdur.

Üniversitenin teknolojik altyapısı, özellikle kütüphane ve bilgisayar olanakları açısından yetersiz bulunmaktadır. Bir öğrenci, kütüphanenin sadece bilgisayar kullanmak için girilen bir yer olduğunu ancak bilgisayarların '2000'li yıllardan kalma, çok eski ve zorlukla çalıştığını' belirtmiştir. İnternet bağlantısının yavaşlığı nedeniyle bir şeyler bulmanın saatler sürdüğü, sınıfların ise 'Sovyet sınıflarına benzediği' ve gerekli donanıma sahip olmadığı da eklenen eleştiriler arasındadır.

Üniversitenin ulaşım imkanları hakkında çok sınırlı sayıda yorum bulunmaktadır. Mevcut tek yorum, İstanbul genelinde ulaşımı zor okullar arasında yer aldığına işaret etmektedir.

Uluslararası öğrenciler ve fırsatlar konusunda çok ciddi ve çelişkili yorumlar bulunmaktadır. Bir yanda, vize alıp sorunsuz bir şekilde kayıt olan ve üniversitenin desteğinden memnun kalan öğrenciler varken, diğer yanda üniversiteyi 'dolandırıcılık' ile suçlayan, ücret iadesi alamadığını belirten ve uluslararası ofisin kendilerini en başından yanılttığını iddia eden çok sayıda öğrenci vardır. Erasmus programının sadece 5 lisans öğrencisiyle sınırlı olması ve yüksek lisans öğrencilerinin bu programdan faydalanamaması, kabul sırasında verilen sözlerin tutulmadığı yönündeki en büyük şikayetlerden biridir. Öğretmenlerin İngilizce seviyesinin ortalama olduğu ve uluslararası öğrencilere yönelik hiçbir destek bulunmadığı da sert eleştiriler arasında yer almaktadır. Bir öğrencinin daha önce yazdığı olumsuz yorumu geri çekip teşekkür etmesi ise dikkat çekici bir durumdur.

Yemekhane olanakları hakkında yalnızca bir adet, 2016 yılına ait eski bir yorum bulunmaktadır. Bu yorumda yemeklerin güzel olduğu belirtilmiştir.

Barınma olanakları, özellikle yabancı öğrenciler için önemli bir sorun olarak göze çarpmaktadır. Bir yüksek lisans öğrencisi, yabancı öğrenciler için yurt olmadığını ve üniversitenin sözde yardım adı altında onları 'tüm paranızı çalmaya hazır yerel emlakçıların telefon numaralarını vererek' yönlendirdiğini iddia etmiştir. Bu durum, yabancı öğrencilere yönelik destek eksikliğinin bir parçası olarak görülmektedir.

Üniversitenin genel imajı, yorumlarda oldukça olumsuz bir şekilde çizilmektedir. 'Para tuzağı', 'ticarethane', 'dolandırıcılık', 'okul bozması kurum' gibi çok sert ifadeler sıklıkla kullanılmaktadır. Öğrenciler, üniversitenin eğitimden çok ticari kaygılar güttüğünü, gençliklerini ve paralarını boşa harcadıklarını düşünmektedir. Derece yapan bir öğrencinin bile okulu 'üniversite demeye utandığım bir topluluk' olarak nitelendirmesi, memnuniyetsizliğin boyutunu göstermektedir. Buna karşılık, birkaç öğrenci 'neden bu kadar kötü yorum yazıldığını anlamıyorum' diyerek okulu savunmuş ve başarının kişisel çabaya bağlı olduğunu belirtmiştir. Ancak bu savunmalar, genel olumsuz hava karşısında azınlıkta kalmaktadır.

İdari personel ve öğrenci işlerinin tutumu, genellikle olumsuz olarak değerlendirilmektedir. Personelin 'aptalca bir şablona göre' çalıştığı, standart dışı bir soru karşısında 'bilmiyorum' yanıtı verdiği ve genel olarak kaba davrandığı yönünde şikayetler mevcuttur. Özellikle Mali İşler biriminin, kayıt sildirme sürecinde öğrenciye önce bir yönetmelik maddesi sunup sonra farklı bir uygulama yaparak çelişkili bilgi vermesi, personelin yönetmeliklere hakim olmadığı eleştirisine yol açmıştır. Buna karşın, uluslararası ofiste görevli yabancı personelin 'iyi çalışan ve ellerinden geldiğince yardımcı olan' kişiler olduğu da bir öğrenci tarafından özellikle belirtilmiştir.

İş ve kariyer olanakları konusunda hem olumlu hem de olumsuz deneyimler aktarılmıştır. Olumlu tarafta, bir MBA mezununun hocasının tavsiyesi sayesinde mezuniyet sonrası kısa sürede iyi bir iş bulması, akademik network'ün kariyer üzerindeki etkisini göstermektedir. Ancak olumsuz tarafta, staj süreçlerinde kariyer merkezinin yeterli desteği sağlayamadığı ve öğrencilerin sorunlarına çözüm bulamadığı belirtilmiştir. Bu durum, öğrencilerin pratik deneyim kazanma ve kariyerlerine ilk adımı atma süreçlerinde yalnız bırakıldıkları algısını yaratmaktadır.

Verilen metinlerde doğrudan şehir yaşamına odaklanan bir yorum bulunmamakla birlikte, üniversitenin konumuyla ilgili yapılan yorumlar dolaylı olarak bu konuda fikir vermektedir. Okulun Beykoz'da, ancak merkezi olmayan bir konumda yer alması ve 'mahalle içi üniversite' olarak nitelendirilmesi, öğrencilerin İstanbul'un genel sosyal ve kültürel olanaklarından ne ölçüde faydalanabildiği konusunda soru işaretleri yaratmaktadır.