BARTIN ÜNİVERSİTESİ

Adalet ve eşitlik konusunda sınırlı sayıda fakat önemli eleştiriler bulunmaktadır. Özellikle bürokratik engeller ve keyfi uygulamalar şikayet konusudur. Bir öğrencinin nitelikleri yeterli olmasına rağmen sırf sertifika tarihi eski diye bir programa kabul edilmemesi ve yabancı öğrencilere yönelik depozito iadesi gibi konularda yaşanan sorunlar, üniversitenin öğrenci odaklı ve adil bir yaklaşımdan uzak olduğu algısını güçlendirmektedir.

Akademik kadro ve eğitim kalitesi, üniversite hakkındaki en çelişkili ve kutuplaşmış yorumların merkezinde yer almaktadır. Bir grup öğrenci, özellikle 2010'lu yılların başından itibaren, hocaların genç, ilgili ve samimi olduğunu, isimleriyle hitap ettiklerini belirterek bu durumu üniversitenin en büyük artısı olarak görmektedir. Hatta bazı güncel yorumlarda da akademik ve idari kadronun iyi olduğu ifade edilmiştir. Buna karşın, çok sayıda ve sert eleştiri de mevcuttur. Bu eleştiriler; eğitmenlerin egolu, yetersiz, güncel olmayan ders içerikleri sunduğu ve öğrencilerle ilgilenmediği yönündedir. 2010'lu yıllarda yapılan yorumlarda, liyakatsiz atamalar ve siyasi kadrolaşma iddiaları öne çıkarken, bu durumun özgür düşünceyi engellediği vurgulanmıştır. Özetle, üniversitenin akademik personeli bazı öğrenciler için bir şans olarak görülürken, diğerleri için büyük bir hayal kırıklığı kaynağı olmuştur.

Burs ve maddi destek olanakları hakkında doğrudan bir yorum bulunmamakla birlikte, üniversitenin ücret politikasının eleştirildiği bir yorum mevcuttur. Bu yoruma göre, alınan ücretler sunulan hizmet ve eğitim kalitesiyle orantısız derecede yüksektir.

Dersler ve sınav sistemine ilişkin yorumlar, özellikle notlandırma sisteminin zorlayıcı olduğu noktasında birleşmektedir. Yapılan bir yoruma göre, Bartın Üniversitesi'nin final baraj puanının benzer seviyedeki diğer üniversitelere göre çok yüksek (50-60) olması ve bağıl değerlendirme sisteminin öğrenci lehine çalışmaması, özellikle mühendislik gibi bölümlerde öğrencileri zorlamaktadır. Ders içeriklerinin güncel olmadığına dair de eleştiriler bulunmaktadır.

Güvenlik ve denetimle ilgili yapılan tek yorum, kampüs girişindeki kontrollerin göstermelik olduğuna işaret etmektedir. Yorumda, arabayla gelenlerin üstü aranırken aracın içinin kontrol edilmemesi, güvenlik uygulamasının ciddiyetten uzak olduğu algısını yaratmaktadır.

Kampüs yapısı, üniversitenin gelişimini en net gösteren alanlardan biridir ancak sorunlar hala devam etmektedir. 2010-2015 arası yorumlarda kampüs, "dağın başında", "çamurlu", "ineklerin otladığı", "tek binaya dört fakültenin sığdırıldığı" ve sosyal donatılardan yoksun bir yer olarak betimlenmiştir. Mühendislik fakültesinin taşındığı yeni kampüsün ilk hali, "kurt domuzun görülebileceği çamurlu köy yolları" ile anılmıştır. Ancak 2020'ler sonrası yapılan yorumlarda, kampüsün "yeşilliğin içinde ferah", "modern" ve "ağaçlık" yapısı övülmektedir. Bu olumlu gelişmeye rağmen, kampüs içinde yönlendirme levhalarının ve tabelaların olmaması gibi temel bir eksikliğin hala giderilmediği, bunun da özellikle dışarıdan gelenler için büyük bir sorun yarattığı sıklıkla vurgulanmaktadır.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Siyasi olaylarla ilgili yorumlar, üniversitede farklı görüşlere sahip öğrenci gruplarının varlığını ve zaman zaman yaşanan gerilimleri göstermektedir. Bir yorumda, sağ ve sol görüşlü gruplar arasındaki bir kulüp seçiminin olgunlukla geçtiği ve bunun üniversite için olumlu bir sınav olduğu belirtilmiştir. Diğer yandan, kampüste ülkücü grupların ve polisin toplandığına dair bir bilgi, siyasi gerilimlerin yaşanabildiğine işaret etmektedir.

Sosyal yaşam, üniversitenin en zayıf halkalarından biri olarak görülmektedir. Özellikle 2010'lu yıllardaki yorumlarda sosyal aktivite, öğrenci kulübü faaliyeti ve etkinliklerin neredeyse hiç olmadığı, üniversitenin bu konuda bütçe ayırmadığı ve öğrencileri yönlendirmediği sıkça dile getirilmiştir. Bir öğrenci bu durumu, üniversitenin "yüksek liseden ne farkı var ki?" sorusuyla özetlemiştir. 2011'den sonra tiyatro gibi faaliyetlerle ve yeni kafelerin açılmasıyla bir miktar canlanma olduğu belirtilse de, genel olarak öğrencilerin sosyalleşme imkanlarının kısıtlı olduğu, özellikle büyük şehirlerden gelenlerin bu duruma adapte olmakta zorlandığı anlaşılmaktadır.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Kampüse ulaşım, özellikle ilk yıllarda ciddi bir sorun olarak görülmüştür. Ağdacı kampüsünün merkezden yürüyerek 30-45 dakika sürmesi, yeni Yazıcılar kampüsünün ise çamurlu köy yollarından geçilerek ulaşılması gibi konular eleştirilmiştir. Yakın tarihli bir yorumda otobüslerin yeterli bulunması, bu konuda bir miktar iyileşme olabileceğine işaret etse de, genel olarak ulaşımın zorlu olduğuna dair bir algı hakimdir.

Yabancı dil eğitimi konusunda spesifik bir eleştiri bulunmaktadır. Bilgisayar mühendisliği bölümünde İngilizce programının olmaması bir eksiklik olarak görülmüştür. Ayrıca genel bir yorumda, Türkiye'deki dil eğitimi yetersizliğine değinilerek üniversitelerin bu konuda daha aktif rol alması gerektiği belirtilmiştir.

Yemekhane konusunda yalnızca bir adet olumlu yorum bulunmaktadır. Bu yoruma göre yemekhane, otobüslerle birlikte 'gayet yeterli' olarak nitelendirilmiştir. Ancak bu tekil yorum, genel bir memnuniyet olduğu sonucunu çıkarmak için yeterli değildir.

Barınma imkanları, özellikle yabancı öğrenciler ve KYK yurdu çıkmayanlar için bir sorun olarak öne çıkmaktadır. Yabancı öğrencilere yurt imkanı sağlanmaması önemli bir eleştiri konusudur. Ayrıca özel yurtlarda senet imzalayan öğrencilerin, daha sonra devlet yurdu çıktığında mağduriyet yaşayabildiğine dair uyarılar, barınma konusundaki düzensizliğe ve olası sorunlara dikkat çekmektedir.

Üniversitenin imajı, genellikle olumsuz veya alaycı bir tonda ele alınmaktadır. Kuruluş amacının akademik başarıdan çok, 'her ile bir üniversite' politikası gereği ve şehrin ekonomisine katkı sağlamak olduğu düşüncesi yaygındır. Öğrencilerin burayı hayallerindeki okul olarak değil, 'mecburiyetten' geldikleri bir yer olarak görmesi bu imajı pekiştirmektedir. Birçok yorumda okul, ciddiye alınmayan, CV'de görüldüğünde olumsuz etki yaratan bir kurum olarak resmedilmiştir. Üniversitenin adının 'Batman' veya 'Bayburt' ile karıştırılması, tanınırlığının ne kadar düşük olduğunun bir göstergesi olarak sunulmuştur. Zamanla geliştiğine dair olumlu yorumlar olsa da, genel algı '3. kalite bir üniversite' olduğu yönündedir.

İdari personel ve işleyişe yönelik yorumlar neredeyse tamamen olumsuzdur. Telefonlara cevap vermeyen, vatandaşı azarlayan, keyfi uygulamalarda bulunan bir personel profili çizilmektedir. Özellikle 2010'lu yıllarda yapılan yorumlarda, bir dekanın başvuru sahibine kaba davranması veya bir sekreterin mesai saatinde namazını bitirmesini bekletmesi gibi olaylar, idari kadronun profesyonellikten uzak tutumunu gözler önüne sermektedir. Öğrenci işlerinin kendini 'kral sandığı' ve öğrencileri takmadığı yönündeki ifadeler de bu olumsuz tabloyu desteklemektedir.

Üniversitenin iş ve kariyer fırsatları üzerindeki etkisi oldukça olumsuz görülmektedir. Bir işverenin, bu üniversiteden mezun bir adayın CV'sini doğrudan çöpe atacağını söylemesi, diplomanın iş dünyasındaki prestijinin ne kadar düşük olduğunu göstermektedir. Okulun temel amacının 'üniversite mezunu işsizler ordusu' yaratmak olduğu yönündeki endişe de bu karamsar tabloyu desteklemektedir.

Bartın şehri, öğrenciler tarafından genellikle 'küçük ama sevimli' olarak tanımlanmaktadır. Sakin yapısı, ders çalışmak için bir avantaj olarak görülürken, sosyal olanakların ve özellikle alışveriş merkezlerinin (AVM) bulunmaması bir eksiklik olarak kabul edilmektedir. En büyük hayal kırıklığı, öğrencilerin şehri tercih ederken fotoğraflarını gördükleri Amasra'nın aslında merkeze 20 km uzakta olmasıdır. Şehirdeki en önemli ve güncel şikayet konusu ise hayat pahalılığıdır. Küçük bir şehir olmasına rağmen fiyatların İstanbul ile yarıştığı iddiası, öğrencilerin bütçesini zorlayan bir faktör olarak öne çıkmaktadır.