AYDIN ADNAN MENDERES ÜNİVERSİTESİ

Adalet ve eşitlik konularındaki yorumlar, hem akademik kadro alımlarında hem de öğrenci değerlendirmelerinde ciddi şaibe iddialarını içermektedir. Özellikle bir okutmanlık kadrosu için açılan ilanın, özel şartları ve sınav takvimiyle tamamen "özel biri için açılmış" olduğu yönündeki detaylı analiz, kayırmacılık iddialarını güçlendirmektedir. Benzer şekilde, bir öğrencinin "aynı durumdaki kişilerin birini geçirip birini geçirmemesini birbirleriyle yarıştırmalarına bağlıyorum" ifadesi, notlandırmada objektif kriterlerin dışına çıkıldığı algısını ortaya koymaktadır.

Akademik kadroya yönelik yorumlar derin bir tutarsızlık sergilemektedir. Bir yanda, özellikle İletişim Fakültesi ve Nazilli İİBF gibi birimlerdeki hocaların donanımlı ve kaliteli olduğu, hatta bazı öğretim üyelerinin öğrenciler tarafından "biricik" olarak nitelendirildiği görülüyor. Diğer yanda ise, özellikle geçmiş yıllardan gelen yorumlarda, kendini "Oxford'da sanan", öğrenciye hakaret eden, keyfi not veren ve "dersten bırakma heveslisi" olarak tanımlanan hocaların varlığına dair ciddi eleştiriler bulunuyor. Bu durum, eğitim kalitesinin fakülteden fakülteye ve hatta hocadan hocaya büyük farklılıklar gösterdiğini, standart bir kalitenin olmadığını düşündürmektedir. Son yıllardaki bir yorumda, Spor Bilimleri Fakültesi'ndeki bazı öğretim görevlileri "öğretecek bir şeyi olmayan kişilikler" olarak ağır bir şekilde eleştirilmiştir.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Derslerle ilgili yorumlar, belirli bölümlerdeki zorluklara ve notlandırma sistemindeki belirsizliklere odaklanmaktadır. Özellikle çok eski bir yoruma göre, 'Organizasyon Yönetimi' dersinin finaline 1100 kişinin girmesi gibi durumlar yaşanmış, bu da dersin ne kadar zorlayıcı olduğunu göstermiştir. Günümüze daha yakın bir yorumda ise, "5i" kodlu derslerde notlandırmanın şeffaf olmadığı ve öğrencilerin neden kaldıklarını anlayamadıkları belirtilmektedir. Turizm bölümünde ise mesleki eğitimin yetersiz kaldığı, sadece mutfak ve ön büro dersleriyle sınırlı olduğu eleştirisi yapılmıştır.

Güvenlik ve denetimle ilgili yorumlar, kampüste yaşanan ciddi olaylara ve bazı tutarsızlıklara işaret etmektedir. 2009'da bir okutmanın öğrencisi tarafından öldürülmesi gibi trajik bir olayın yaşanmış olması, güvenlik konusundaki en ciddi kayıttır. Ayrıca kampüs içindeki başıboş köpeklerin tehlike oluşturduğu ve girişlerdeki kimlik kontrollerinin "sözde" yapıldığı, ciddiyetten uzak olduğu belirtilmiştir.

Üniversitenin kampüs yapısı ve konumu, en çok eleştiri alan konuların başında gelmektedir. Neredeyse tüm yorumlarda ortak olan ana şikayet, merkez kampüsün "dağın başında" veya "tepenin üstünde" yer almasıdır. Bu durum, ulaşımı zorlaştırmakta ve öğrencileri şehirden izole etmektedir. Daha da önemlisi, birçok fakültenin Aydın'ın Söke, Nazilli gibi ilçelerine, hatta köylerine dağıtılmış olması, üniversitenin "parçalanmış" ve bütünlükten uzak bir yapıya sahip olduğu algısını güçlendirmektedir. Bu dağınık yapı, öğrencilerin üniversite deneyimini olumsuz etkilemektedir. Olumlu olarak ise, Kuşadası kampüsünün manzarası ve merkez kampüsteki yeni kütüphane gibi modern binalar övgü almıştır. Ancak bu olumlu yönler, genel yapısal sorunların gölgesinde kalmaktadır.

Kampüs içi ulaşım ve otopark yönetimi, özellikle dışarıdan gelen ziyaretçiler ve sınav adayları için bir sorun olarak belirtilmiştir. Özellikle sınav günlerinde otoparkların kapatılması ve altyapının yetersizliği, "binlerce insanı aynı sınav merkezine yığmak" olarak eleştirilmiş ve yönetimin bu konudaki duyarsızlığına dikkat çekilmiştir. Fakülteler arası mesafenin uzak olması da kampüs içi hareketliliği zorlaştıran bir diğer faktördür.

Geçmiş yıllara ait yorumlarda, üniversitede gergin bir siyasi atmosferin hakim olduğuna ve belirli bir grubun baskın olduğuna dair ciddi iddialar yer almaktadır. Özellikle 2009 ve 2012 tarihli yorumlar, kampüste "ülkücülerin saldırılarından" ve bu grubun okul yönetiminde etkili olduğundan bahsetmektedir. Bir öğrencinin, okul yönetimine cami inşaatıyla ilgili sorduğu bir soru nedeniyle tehdit edilmesi ve fiziksel şiddet olayları (yüze kalasla vurma) gibi anlatılar, o dönemde okulda özgür bir tartışma ortamının olmadığını ve siyasi gerilimin yüksek olduğunu göstermektedir.

Sosyal yaşam, üniversite hakkındaki en zayıf halkalardan biri olarak görülmektedir. Yorumların büyük bir çoğunluğu, sosyal hayatın "sıfır" veya "sönük" olduğu yönündedir. Üniversite şenliklerine gelen sanatçıların tanınmamış olması ve öğrencilerin heyecanla beklediği Colorfest gibi etkinliklerin sudan sebeplerle iptal edilmesi, yönetimin sosyal aktivitelere ilgisizliğini gösteren örnekler olarak sunulmuştur. Bu durum, özellikle büyük şehirlerden gelen öğrencilerin büyük bir hayal kırıklığı yaşamasına ve depresyona girmesine neden olmaktadır. Tek olumlu not, en eski yorumlardan birinde, öğrencilerin tüm imkansızlıklara rağmen kendi çabalarıyla tiyatro ve fotoğrafçılık kulüpleri kurarak bir şeyler yapmaya çalıştığının anlatılmasıdır.

Teknolojik altyapıya dair yorumlar çelişkili bir tablo sunmaktadır. Bir yanda İletişim Fakültesi'nin teknolojik imkanlar açısından Türkiye'nin en donanımlı okullarından biri olduğu yönünde güçlü bir olumlu yorum varken, diğer yanda Söke'deki YBS bölümünün konferans salonunun elverişsiz ve sistemlerinin zayıf olduğu belirtilmektedir. Bu durum, teknolojik olanakların da fakülteden fakülteye büyük farklılıklar gösterdiğini, standart bir kalitenin olmadığını ortaya koymaktadır.

Kampüsün konumuyla doğrudan bağlantılı olarak ulaşım, öğrenciler için kronik bir sorun teşkil etmektedir. Merkez kampüsün tepeye kurulması, öğrencileri sabahları dolmuş kullanmaya, akşamları ise "ömür törpüsü" olarak nitelenen merdivenleri inmeye veya tekrar para vermeye zorlamaktadır. Özellikle üniversite hastanesinin de aynı kampüste olması, sabah saatlerinde otobüslerin hastalar tarafından doldurulmasına ve öğrencilerin çoğu zaman araçlara binememesine neden olmaktadır. Bu durum, ulaşımı öğrenciler için günlük bir eziyete dönüştürmektedir.

Yabancı dil eğitimi, özellikle hazırlık sınıfı özelinde, yetersiz ve vasat olarak değerlendirilmektedir. Öğrenciler, hazırlık eğitiminin İngilizce seviyelerine pek bir katkı sağlamadığını ve kolayca geçildiğini belirtmektedir. Hatta 2012 tarihli bir yorumda, hazırlık eğitiminin "bir iş hanında iki tane dersanenin arasında" verildiği ve kalitesinin çok düşük olduğu anlatılmıştır. 2014'teki bir iddiaya göre ise hazırlık sınıfında kalma oranının %90-95 gibi çok yüksek bir seviyede olması, eğitimdeki bir başka soruna işaret etmektedir.

Yemekhane hizmetleri hakkında sınırlı sayıda yorum bulunmakla birlikte, genel olarak idare eder seviyede olduğu anlaşılmaktadır. 2017 tarihli bir yoruma göre yemekler çok lezzetli olmasa da fiyatının uygun olduğu belirtilmiştir. Yemekhaneyi tercih etmeyenler için kampüs içindeki Alesta adlı çarşıda alternatiflerin bulunması olumlu bir nokta olarak kaydedilmiştir.

Yurtlarla ilgili yorumlar, özellikle yurtların konumu ve yaşam koşulları açısından olumsuzdur. KYK erkek yurdunun kampüs içinde olması bir avantajken, kız yurdunun Işıklı köyünde bulunması ve kampüse 40 dakikalık bir otobüs mesafesinde olması önemli bir dezavantaj olarak görülmektedir. 2012 tarihli bir yorumda, KYK yurdundaki yaşam "cezaevinde gibiydim" şeklinde oldukça ağır bir benzetmeyle eleştirilmiştir.

Üniversitenin imajı, genellikle "vasat", "gelişimini tamamlayamamış" ve "marka olmayı başaramamış" bir taşra üniversitesi olarak çizilmektedir. Özellikle YBS gibi bölümlere yeterince sahip çıkılmaması ve diğer üniversitelerle kıyaslandığında geri planda kalması bu imajı güçlendirmektedir. Öğrenci profilinin "kalitesiz" veya "vasat" olarak nitelendirilmesi de sıkça rastlanan bir durumdur. Üniversite hastanesine yönelik çok sayıda ve ağır nitelikteki olumsuz yorumlar (rezil acil servis, hastaları denek gibi görme, ilgisizlik, yanlış teşhisler) da kurumun genel itibarına ciddi şekilde zarar vermektedir. Ayrıca, Kuşadası'ndaki fakültenin bir "aile şirketi" gibi yönetildiği iddiası da kurumsallık açısından olumsuz bir noktadır.

İdari personel ve üniversite yönetimi, öğrencilerden en yoğun ve sert eleştirileri alan birimlerin başında gelmektedir. Neredeyse tüm ilgili yorumlar, idari birimlerin duyarsızlığı, ilgisizliği ve verimsizliği üzerine kuruludur. Öğrenci işlerinin telefonları açmaması, maillere geç dönmesi, bilgi vermekten kaçınması kronik bir sorun olarak defalarca dile getirilmiştir. Yönetimin, öğrencilerin taleplerini (servis, etkinlik vb.) görmezden geldiği, organizasyonlarda (mezuniyet töreni, sınavlar) yetersiz kaldığı ve fakülteler arasında ayrımcılık yaptığı (sadece merkez kampüsü önemsemek) gibi ciddi suçlamalar bulunmaktadır. Bu durum, öğrencilerde üniversiteye karşı bir güvensizlik ve öfke birikmesine neden olmaktadır.

İş ve kariyer olanaklarına dair tek ve oldukça eski (2009) bir yorum, son derece olumsuz bir deneyimi aktarmaktadır. Didim'de bir otelde sezonluk çalışan öğrencilerin maaşlarını alamadıkları, oyalandıkları ve sonunda mağdur edildikleri anlatılmaktadır. Bu duruma tepki olarak öğrencilerin otelden çeşitli eşyalar çalarak "intikam" alması, hem otel yönetiminin usulsüzlüğünü hem de öğrencilerin yaşadığı çaresizliği gözler önüne sermektedir. Bu tekil örnek dışında, üniversitenin kariyer olanakları hakkında başka bir bilgi bulunmamaktadır.

Aydın şehriyle ilgili öğrenci görüşleri genellikle olumludur. Şehrin sakin, insanlarının sıcakkanlı ve büyük şehirlere kıyasla pahalı olmaması pozitif yönler olarak öne çıkmaktadır. Özellikle Kuşadası'nın öğrenci bütçesini zorlamayan, kışın dahi canlılığını koruyan ve denize girme imkanı sunan bir yer olması, oradaki öğrenciler tarafından sevilmektedir. Ancak bazı öğrenciler için şehrin sosyal olanaklarının yetersizliği ve İzmir, Muğla gibi yerlere yakın olmasının tek pozitif yanı olarak görülmesi de dikkat çekicidir.