AVRASYA ÜNİVERSİTESİ

Üniversitede adalet ve eşitlik anlayışı, yapılan yorumlarda en çok sarsılan kavramların başında gelmektedir. Özellikle akademik personelin ve öğrencilerin maruz kaldığı iddia edilen muameleler, ciddi bir adaletsizlik algısı yaratmaktadır. Akademisyenlere yönelik sözleşme usulsüzlükleri, angarya işler yüklenmesi ve unvanı olmayanların değersiz görülmesi gibi iddialar, çalışanlar arasında bir eşitsizlik olduğunu göstermektedir. Öğrenciler tarafında ise, bursların kesilmesi için kasıtlı olarak notların düşürüldüğü, sınavların adaletsiz yapıldığı ve yönetimin keyfi kararlar aldığı yönündeki şikayetler oldukça yaygındır. Pandemi döneminde alınan kararların ticari kaygılarla alındığı ve öğrencilerin mağdur edildiği iddiası da bu algıyı güçlendirmektedir.

Akademik kadro ve eğitim kalitesi konusunda yorumlar derin bir çelişki sergilemektedir. Bir yanda, özellikle 2015-2016 yıllarındaki yorumlarda, dersleri keyifli hale getiren, alanında efsane olarak nitelendirilen ve öğrencilerle arkadaş gibi bir ilişki kuran, egosu olmayan hocaların varlığından övgüyle bahsedilmektedir. Sınıf mevcudunun az olması, eğitimin kalitesini artıran bir faktör olarak sunulmuştur. Diğer yanda ise, hem geçmişte hem de günümüzde, üniversitenin akademik personeli sömürdüğüne dair çok ciddi iddialar bulunmaktadır. 2013 tarihli bir yorum, akademisyenlerin düşük maaşlarla, angarya işlerle ve bilimsel çalışma yapmalarına imkan tanımayacak bir yoğunlukta çalıştırıldığını detaylandırmaktadır. Daha güncel yorumlarda ise öğretmenlerin deneyimsiz olduğu, online sınavlarda dahi öğrencileri bırakma amacı güttüğü ve 'yukarıdan talimat aldık tüm öğrencileri bırakacağız' gibi ifadelerin duyulduğu iddiaları yer almaktadır. Bu durum, eğitim kalitesinin kişiden kişiye ve zamana göre büyük farklılıklar gösterdiği, ancak genel olarak ticari kaygıların akademik ilkelerin önüne geçtiği bir yapıya işaret etmektedir.

Burslar ve maddi olanaklar, üniversite hakkındaki en ciddi ve yaygın şikayetlerin merkezinde yer almaktadır. Yorumlarda, yönetimin öğrencileri bilerek derslerden bıraktığı ve notlarla oynadığı, bu sayede bursları keserek maddi kazanç sağlamayı amaçladığı yönünde güçlü ve tekrar eden iddialar bulunuyor. Bir öğrenci, yüzde 100 burslu başladığı bölümden bursunun düşürülmesi nedeniyle ayrılmak zorunda kaldığını belirtiyor. Pandemi döneminde devletin sağladığı KDV indiriminin öğrencilere yansıtılmadığı, hatta üstüne zam yapılarak öğrencilerin borçlu çıkarıldığı iddiası da bu kategorideki olumsuz algıyı pekiştirmektedir. Bu durum, üniversitenin 'ticarethane' olarak algılanmasına yol açıyor ve öğrencilerin en büyük mağduriyet alanlarından birini oluşturuyor.

Derslerin işlenişi ve zorluğu hakkında farklı görüşler mevcuttur. 2016 tarihli bir yoruma göre derslerin diğer üniversitelere kıyasla daha kolay olduğu ve öğrenmek isteyen bir öğrencinin çok şey öğrenebileceği belirtilmiştir. Ancak daha güncel ve eleştirel yorumlar, derslerin ve sınavların öğrencileri kasıtlı olarak başarısız kılmak üzere tasarlandığı algısını yansıtmaktadır. Pandemi döneminde derslerin hızlı ve aralıksız işlenerek öğrencilerin mağdur edildiği, sınav sonuçlarının zamanında açıklanmadığı ve online sınavlarda bile kopya çekilse kalınacak kadar zor sorular sorulduğu gibi şikayetler bu olumsuz algıyı desteklemektedir.

Verilen yorumlarda, kampüs içi güvenlik ve denetim mekanizmalarına dair doğrudan bir bilgi bulunmamaktadır. Ancak, idari ve akademik uygulamalara yönelik şikayetlerin fazlalığı ve bu şikayetlere yanıt verilmediği algısı, kurum içinde etkin bir denetim mekanizmasının olmadığı izlenimini yaratmaktadır. Bir yorumcunun, sosyal medyadaki eleştirilere rağmen yönetimin neden bir savunma yapmadığını sorgulaması bu durumu özetlemektedir.

Üniversitenin kampüsleri, konumu ve fiziksel imkanları açısından çelişkili yorumlar almaktadır. En çok öne çıkan olumlu özellik, kampüslerin denize sıfır konumu ve sahip olduğu güzel manzaradır. Bu durum birçok yorumda takdirle karşılanmıştır. Ancak kampüslerin işlevselliği ve yönetimi konusunda ciddi eleştiriler vardır. Özellikle kütüphanenin sınav döneminde öğle arası vermesi, hatta bir saat kapalı kalması ve ortak alanlardaki oturma yerlerinin kaldırılması gibi öğrenci karşıtı uygulamalar şikayet konusu olmuştur. Geçmişte Yomra yerleşkesinde yaşanan yangın ve kampüsün bir bölümünün zorla yıkıldığı iddiaları da kampüsün fiziksel varlığıyla ilgili olumsuz anılar bırakmıştır. Bazı yorumcular ise kampüsü "liseden bozma" olarak nitelendirerek üniversite atmosferinden yoksun bulmuştur.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Üniversitenin siyasi duruşuyla ilgili doğrudan bir olay anlatılmasa da, kurumsal kimliğini yansıtan bazı eylemleri eleştiri konusu olmuştur. Özellikle dönemin başbakanına minnettarlığını üst geçitlere astığı afişlerle duyurması, bir eğitim kurumunun siyasi bir figürle bu denli özdeşleşmesi nedeniyle yadırganmıştır. Bu durum, üniversitenin siyasi tarafsızlığı konusunda soru işaretleri yaratmıştır.

Üniversitedeki sosyal yaşam hakkında çok az bilgi bulunmaktadır. Bir yorumda, birinci sınıftan dördüncü sınıfa kadar tüm öğrencilerin birbirini tanıdığı belirtilerek, butik ve samimi bir ortamın varlığına işaret edilmiştir. Kampüsün rahat sohbet etmeye uygun olduğu da eklenmiştir. Ancak bunun dışında, sosyal aktiviteler, kulüpler veya etkinlikler hakkında herhangi bir yorum yapılmamıştır.

Üniversitenin teknolojik altyapısı, özellikle ilk kurulduğu yıllarda ciddi şekilde eleştirilmiştir. 2012 tarihli bir yorum, üniversitenin internet sitesini "ortaçağdan kalma" olarak nitelendirmiş ve rektörün siteyi bir yakınına yaptırdığını düşündürtecek kadar amatör bulmuştur. Bu durum, kurumun teknolojiye ve dijital kimliğine yeterli önemi vermediği yönünde bir izlenim bırakmıştır. Daha güncel yorumlarda bu konuya değinilmemiştir.

Verilen yorumlar arasında toplu taşıma ve kampüse ulaşıma dair spesifik bir eleştiri veya övgü bulunmamakla birlikte, bir akademisyenin kişisel masraflarını anlattığı bölümde ulaşımın maliyetine değinilmiştir. Bu durum, özellikle Trabzon'da yaşayanlar için ulaşımın bir gider kalemi olduğunu düşündürmektedir.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Yemekhane hizmetleri hakkında sınırlı sayıda fakat net yorumlar bulunmaktadır. Yemeklerin paralı olduğu ve fiyatların biraz pahalı bulunduğu belirtilmiştir. Bu durum, özellikle yurt ve okul ücreti ödeyen öğrenciler için ek bir maliyet kalemi olarak görülmektedir.

Yurt ve barınma imkanları konusunda yapılan yorumlar son derece olumsuz bir tablo çizmektedir. Öğrenci lojmanının çok pis olduğu, hiçbir hizmet verilmediği ve ödenen paranın karşılığının alınamadığı gibi ciddi şikayetler bulunmaktadır. Özellikle internette gösterilen yurt fotoğraflarının yanıltıcı olduğu, erkek ve kız yurtlarının konumlarının farklı olduğu ve genel olarak pişmanlık yarattığı vurgulanmıştır. Buna karşın, denize sıfır konumu ve derse yürüme mesafesinde olması gibi lojistik avantajları da belirtilmiştir. Ancak genel kanı, yurtların hijyen ve hizmet kalitesi açısından yetersiz kaldığı yönündedir.

Üniversitenin imajı, kuruluş yıllarındaki bölgesel bir umut olma beklentisinden, zamanla "ticarethane" ve "sömürü mekanı" gibi son derece olumsuz algılara evrilmiş görünüyor. İlk yıllarda Trabzon için bir kazanım olarak görülen üniversite, sonraki yıllarda özellikle akademik ve idari usulsüzlük iddiaları, öğrenci odaklı olmayan politikaları ve maddi kaygıları ön planda tutan yapısıyla sert bir şekilde eleştiriliyor. "Avrasya" isminin Trabzon'da kullanılmasının yadırganması, eski internet sitesinin kalitesizliği ve siyasi mesajlar içeren afişler asması gibi detaylar, kurumsal kimliğinin en başından beri sorgulandığını gösteriyor. Güncel yorumlar, üniversitenin genel algısının büyük ölçüde negatif olduğunu ortaya koyuyor.

İdari personel ve üniversite yönetimi, yorumların büyük çoğunluğunda en çok eleştirilen konuların başında geliyor. Özellikle öğrenci işleri biriminin telefonlara ve e-postalara yanıt vermemesi, öğrencileri günlerce oyalaması gibi sorunlar sıkça dile getiriliyor. Geçmiş yıllara dayanan bir yorumda, akademik personele yönelik sözleşme usulsüzlükleri gibi çok ciddi iddialar yer alırken, daha güncel şikayetler idari birimlerin ulaşılamaz ve çözüm odaklı olmaktan uzak tavrına odaklanıyor. Yönetimin öğrenci şikayetlerini ve sosyal medyadaki eleştirileri dikkate almadığı algısı hakim.

Mezuniyet sonrası iş ve kariyer fırsatları konusunda yorumlar oldukça karamsar bir tablo çizmektedir. Özellikle bir eski öğretim görevlisinin, kurumda çalışmanın kişisel ve bilimsel gelişime hiçbir fırsat bırakmadığını belirtmesi, akademik kariyer hedefleyenler için caydırıcı bir unsurdur. Öğrenci açısından ise, işe alım yapan bir yöneticinin bu üniversiteden mezun olan birine hiç denk gelmediğini ironik bir dille belirtmesi, mezunların iş piyasasındaki görünürlüğü ve itibarı hakkında ciddi şüpheler uyandırmaktadır.

Trabzon'daki şehir yaşamı, özellikle maddi açıdan öğrenciler ve çalışanlar için zorlayıcı olarak tasvir edilmektedir. Bir akademisyen tarafından yapılan yorumda, "trabzon'un pahalılığı" vurgulanmış, düşük maaşların bu pahalılık karşısında eridiği belirtilmiştir. Bu durum, üniversitenin sunduğu maddi imkanların şehirdeki yaşam maliyetini karşılamakta yetersiz kaldığını göstermektedir.